fusiongtr

4 λεπτά πριν, manosx είπε

Θα σου το περασει, οπως το αντιλαμβανομαι τουλαχιστον, με το να σου δειξει επανω στη μελετη σου, το πως πρεπει να προσεχεις τις λεπτομερειες, τη σημασια του τροπου παιξιματος κλπ.

 

Υπάρχουν άπειροι πιο αποτελεσματικοί τρόποι, μέσα από την διάδραση δάσκαλου-μαθητή.

7 λεπτά πριν, Waterfall-K είπε

είμαι σίγουρος ότι για να γίνεις Αρτέμης σίγουρα είχες τους λόγους σου.

Δεν είμαι καρφί φίλως.

Undercover είπαμε ...

8 λεπτά πριν, manosx είπε

Και εκτος αυτου θα δουμε και φοβερη εφεση στη ΜΕΛΕΤΗ και φοβερη επιθυμια για ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ των μηχανισμων της μουσικης.

Να το λοιπόν το κίνητρο στο οποίο συνέχεια αναφέρομαι.

8 λεπτά πριν, manosx είπε

 

 ΓΙα παραδειγμα: Αν υπηρξε μουσικο ταλεντο στη Γη, αυτος ηταν ο Μοτσαρτ.

Never liked him.

Big malakas.

8 λεπτά πριν, manosx είπε

Αυτο εχει να κανει ΜΕ ΤΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ, και με εναν πολυ υψηλο βαθμο αυτογνωσιας, ειλικρινιας, επιγνωσης και αισθητικης.

Λες για αυτοδίδακτους, αλλά εγώ θα πω ότι αυτό είναι από τους σοβαρότερους ρόλους του δάσκαλου.

Να σου το περάσει δηλαδή.

Πολύ σοβαρότερο από το να σου μάθει πχ τις κλίμακες.

1 ώρα πριν, dimsonic είπε

 

δε μπεστ

Μου φαίνεται ότι τον τελευταίο καιρό κάνεις πολύ παρέα με τον cos_dr.

3 ώρες πριν, Waterfall-K είπε

Η ανθρώπινη ιστορία είναι τίγκα στα παραδείγματα που αποδεικνύουν το παραπάνω fact, τώρα αν εσύ θεωρείς ότι μπορεί οποιοσδήποτε να γίνει Holdsworth με...σκληρή δουλειά, τότε συγνώμη αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω.

Πρόσεξε Κώστα να δεις την διαφορά.

Ο Holdsworth, έφτιαξε ένα ολόκληρο μουσικό/κιθαριστικό σύμπαν δικό του.

Αισθητικά, μουσικά.

Μέσα σ' αυτό, έγινε (δυστυχώς) περισσότερο γνωστός για την ιδιότυπη κιθαριστική του τεχνική, για την απόκτηση της οποίας, έφαγε τα συκώτια του στο παίξιμο.

Δεν ήταν εύκολο αυτό, χρειάστηκε σκληρή δουλειά.

Υπάρχουν πάρα πολλοί "θαυμαστές" του σήμερα, που μπορούν να την χρησιμοποιήσουν το ίδιο αποτελεσματικά ή και ακόμα πιο καλά από αυτόν.

Αυτοί κι αν έστρωσαν πωπό ....

Όμως το να μπορείς να παίξεις σαν τον Holdsworth ή και "καλύτερα", δεν σε κάνει συγκρίσιμο με αυτόν.

Γιατί παίζεις στο σύμπαν που αυτός δημιούργησε.

Η καινοτομία λοιπόν είναι άλλο πράγμα από την μουσική επάρκεια, ή την δυνατότητα να αντιλαμβάνεσαι καλύτερα, γρηγορότερα, και χωρίς τόσο κόπο (χωρίς να ξέρεις τον τρόπο) αυτά που άλλοι αντιλαμβάνονται με σκληρή δουλειά αρκετά αργότερα.

Άλλο λοιπόν το ταλέντο, και άλλο η ιδιοφυΐα, όπως και εσύ είπες πριν.

Ο Holdsworth δεν ήταν απλό ταλέντο, αλλά ιδιοφυΐα.

Τα περί Γιάννη τώρα που ειπώθηκαν τα προσπερνάω χωρίς να δώσω σημασία, γιατί έχουν να κάνουν με σωματικά προσόντα περισσότερο, αρκετό ταλέντο, και πολύ σκληρή δουλειά..

Είναι σαν να μου λέτε ότι αν προπονηθεί σκληρά ένας κολυμβητής με ένα χέρι που αγωνίζεται στους παραολυμπιακούς, μπορεί να κοντράρει κάποιον άλλο αθλητή που είναι άρτιος σωματικά και αγωνίζεται στους ολυμπιακούς.

Τα σωματικά πλεονεκτήματα/μειονεκτήματα δεν έχουν σχέση με ταλέντο.

1 ώρα πριν, Waterfall-K είπε

Ώστε, βοηθός mod χμμμ? Interesting....very interesting....

Δεν είμαι βοηθός mod.

Είμαι mod undercover.

Μην σου γίνει και άγχος Μπάμπη, έτσι?

Προσοχή παίδες.

Μην εκνευρίζεστε, γιατί σας προειδοποιώ.

Θα το κλειδώσω.

2 λεπτά πριν, dimsonic είπε

είδα ήδη 3-4 βίντεο με τσατίλες.
 

Πιστεύω ότι θα έχανες λιγότερο χρόνο αν διάβαζες κατευθείαν το κομμάτι στο οποίο αναφέρονται, και θα ήσουν καλύτερα πληροφορημένος.

Χώρια που αντί να ακούς τις απόψεις των άλλων, θα είχες σχηματίσει την δική σου.

Οδυσσέα σου βγάζω το καπέλο.

Τα είπες όλα όπως πρέπει, με τα υπέρ και τα κατά.

Προσωπικά θα μου φαινόταν καλύτερο, να πούνε ότι δεν εκταμιεύουν κάτω από ένα συγκεκριμένο ποσό (πχ 10, 20, 100), κι εσύ σαν δημιουργός, να μπορείς να περιμένεις να μαζευτεί αυτό το ποσό.

Αυτό που έκαναν το θεωρώ λάθος, και θα διώξει κόσμο από εκεί.

Και όχι τόσο λόγω ουσίας, αλλά λόγω νοοτροπίας.

Και αν θέλεις την γνώμη μου, καλά θα κάνει να φύγει ο κόσμος που θεωρεί ότι δεν συμφωνεί με αυτό.

Δεν χρησιμοποιώ spotify, και δεν με ενδιαφέρει και πολύ τι θα γίνει μ' αυτό, απλά λέω την γνώμη μου για το θέμα.

3 λεπτά πριν, MGs είπε

Νικο να πάρω αγροτικό με φιμέ τζαμι και κάγκελο στην καρότσα να παμε να ξεκαθαρίσουμε τους λογαριασμούς?

Με το δίκανο κάτω απ' το κάθισμα?

2 λεπτά πριν, Yannis Methenitis είπε

Ε... πάρε τότε το σύνολο.

Σούπερ είναι.

Αλλά ... είναι μόνο δύο κουταλίτσες βρε γμτ.

Μέχρι να μυρίσεις, πάει.

1 λεπτό πριν, shelter είπε

Τα όσπρια, ειδικά όταν είναι κοκκινιστά και καυτερα τραβάνε κρασί κάργα

Τραβάνε γενικώς κρασί ....

Άστα να παν στο διάολο Αργύρη μου.

Το βίντεο αναφέρεται σ' αυτό.

https://artists.spotify.com/blog/modernizing-our-royalty-system

Διαβάστε το πρώτα, και μετά τοποθετείστε επί του θέματος αν θέλετε.

Φανταστικό πιάτο Γιάννη, αλλά έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα.

Είναι ..... λίγο.

Τι στο δγιάολα, μπας και πήγες σε κανένα γκουρμέ ρεστοράν και κόλλησες σρινκφλέισο?

Βάλε αγόρι μου εκεί μια πιατάρα να φας σαν άνθρωπος.

Ειλικρινά εμένα αυτό, ούτε για ορεκτικό δεν μου έφτανε.

Φανταστικό φαγητό πάντως.

Ε βάλτε το βρε αν υπάρχει, να το ακούσουμε κι εμείς ...

11 λεπτά πριν, manosx είπε

Η αληθεια μπορει να στεναχωρει, μπορει να ποναει, αλλα δεν βλαπτει ποτε.

Δεν διαφωνώ καθόλου.

Στον τρόπο έκφρασής της είναι η διαφορά μου.

Μπορείς να την πεις και να διώξεις, μπορείς να την πεις και να προκαλέσεις, μπορείς να την πεις και να κινητοποιήσεις.

Επίσης κάτι άλλο.

Δεν είναι "κανάκεμα" κάτι τέτοιο.

Αν γλύφεις (λάθος νοοτροπία είναι αυτή, πώς θα δώσεις σωστή νοοτροπία στον άλλο όταν εσύ έχεις τέτοια?) για να συντηρήσεις κάποιον ως μαθητή ενώ θα έπρεπε να τον "διώξεις" εννοείς.

Όμως ποιος αποφασίζει για το τι του δίνει αυτή η επαφή με το όργανο (κι ας μη είναι καλός)?

Ποιος αποφασίζει για το αν ο άλλος θέλει να πάρει μια εικόνα αυτής της "ξεχωριστής" κουλτούρας της μουσικής?

Το να μην του λες την αλήθεια, φυσικά δεν είναι σωστό.

Το θέμα είναι να του λες την αλήθεια, με τρόπο που να μπορέσει να ακούσει, να καταλάβει, και να αποδεχτεί, ακόμα και με τρόπο που μπορεί να τον κινητοποιήσει.

Το τι θα κάνει αυτός μετά είναι δικό του θέμα.

Πώς θα χρησιμοποιήσει δηλαδή αυτή την αλήθεια.

Πάντως δεν θέλουν όλοι να γίνουν "πρωταθλητές" και νομίζω ότι είναι λάθος η άποψη που λέει ότι αν δεν μπορείς να γίνεις πολύ καλός παράτα τα.

Υπάρχει και ο "μαζικός αθλητισμός", η χαρά που μπορεί να σου δώσει η ενασχόληση με το όργανο.

Θα πω εδώ μια ιστορία από την εποχή που δίδασκα, που με είχε κάνει να αισθανθώ πολύ όμορφα.

Έφυγε ο ένας δάσκαλος κιθάρας στην σχολή για live στο εξωτερικό για καμιά 10αριά μέρες, και μου ζήτησε να κάνω εγώ μάθημα στους μαθητές του αυτό το διάστημα.

Ανάμεσα σ' αυτούς λοιπόν ήταν ένα παλικάρι (ενήλικος) που είχε κόλλημα με τον Εσαρβί.

Ερχόταν στην σχολή με το καπέλο που φόραγε ο Εσαρβί, είχε αγοράσει την signature Strat Εσαρβί, φορούσε μπότες Εσαρβί, κλπ.

Έπαιζε blues φυσικά.

Ήξερε λοιπόν την πεντατονική, αλλά έπαιζε αυτές τις 5 νότες πάντα με τον ίδιο τρόπο, και επίσης δεν σταμάταγε με τίποτα.

Ήξερε και 3-4 φράσεις και τις έπαιζε συνέχεια, και αν τον άφηνες, μπορούσε να παίζει το ίδιο πράγμα με τις ώρες.

Ερχόταν λοιπόν, κι έλεγε "εγώ το ΣΚ πήγα στην Ολλανδία και έκανα live σε ένα μπαρ ..." και άλλα τέτοια όμορφα.

Όπως καταλαβαίνετε, τα χαμόγελα από πίσω του έδιναν κι έπαιρναν.

Παρ' όλα αυτά, αυτός ερχόταν και κάθε Σάββατο μόνος του, κι έγραφε αυτοσχεδιασμούς πάνω σε backing tracks στην σχολή (δεν υπήρχαν home studio τότενες, ή ήταν πολύ λίγα).

Καθόμαστε λοιπόν στο μάθημα, του προτείνω εγώ να παίξουμε ένα blues να δω τι γίνεται.

Ξεκινάει σόλα αυτός και να μην σταματάει με τίποτα.

Και να παίζει όλο το ίδιο πράγμα.

Τον ρώτησα τι παίζει, μου είπε πεντατονική.

Τον ρώτησα γιατί, και μου είπε ότι ταιριάζουν οι νότες.

Μόνο αυτές ταιριάζουν? τον ρώτησα.

Όχι, μου λέει.

Ε, τότε γιατί παίζεις μόνο αυτές?

Γιατί αυτές ξέρω και αυτές παίζονται συνήθως.

Ποια πεντατονική παίζεις? τον ρωτάω

Λα, μου λέει (λα μινόρε ήταν το μπλουζ).

Του λέω λοιπόν να παίξει λίγο ακκόρντα και ξεκινάω εγώ σόλο.

Παίζω Λα πεντατονική, μετά Σι πεντατονική, μετά Ρε πεντατονική, ξανά Σι, κλπ.

Με κόβει.

Ώπα, μου λέει, τι είναι αυτό? Φοβερό είναι.

Πεντατονική είναι, του λέω.

Άσε ρε, μου λέει, αποκλείεται.

Και του εξήγησα ...

Του έβαλα και μια-δύο ασκήσεις σχετικά με το μάθημά του και αυτό ήταν.

Μετά από λίγες μέρες, τον πέτυχα πάλι στην σχολή, και προθυμοποιήθηκε να με πετάξει με το αμάξι του μέχρι μια στάση λεωφορείου να γυρίσω σπίτι.

Θα σου βάλω κάτι να ακούσεις στο δρόμο, μου λέει.

Και βάζει λοιπόν ένα μπλουζ με ατέλειωτα σόλα, και κάποια στιγμή, ακούω κάτι "παράξενο".

Τι είναι αυτό ρε μάστορα? του λέω, ωραίο είναι.

Κάνει στην άκρη το αμάξι, και μου λέει ...

Αυτό είσαι εσύ.

Και μένω κόκκαλο.

Αυτό που μου είπες έκανα, συνέχισε.

Αν σας πω ότι συγκινήθηκα, δεν θα πω ψέμματα να ξέρετε.

1 λεπτό πριν, LK είπε

Ωχ , να με συμπαθάτε. 

Σε συμπαθάμε βρε, αν είναι δυνατόν ...

Μόλις τώρα, Waterfall-K είπε

Αυτό είναι η διαφορά της μεγαλοφυΐας από την ιδιοφυΐα... 

Η μια είναι μεγάλη, ενώ η άλλη είναι ίδια?

Να πω επίσης, ότι η θεωρία, είναι ενδιαφέρουσα (και καθόλου βαρετή) αν την μάθεις με τον σωστό τρόπο.

2 ώρες πριν, BillTrantos είπε

Tο έκανα το ψυχικό για τον φίλο μου τον Βρασίδα, μόνο και μόνο γιατί έχουμε το ίδιο όνομα.

Μην μου πεις ότι κι εσένα σε λένε Βρασίδα ...

Ω ρε π#@στη μου, κι εγώ σε φωνάζω Βασίλη ....

Να αναφερθώ τώρα στο άλλο μέρος της κουβέντας, τον δάσκαλο.

Τι είναι αυτός, και ποιος ο ρόλος του ...

Για μένα ο δάσκαλος δεν είναι αυτός που θα σου μάθει πληροφορίες (γιατί αυτό είναι όλα όσα δεν γίνονται γνώση ή βίωμα).

Ο δάσκαλος (μιλάω για μουσική) είναι πρώτα απ' όλα παιδαγωγός.

Σε φέρνει σε επαφή με νοοτροπίες.

Μετά είναι καθοδηγητής/οδηγός.

Σου δείχνει τον δρόμο.

Αυτόν που έτσι κι αλλιώς, μόνος σου θα περπατήσεις.

Αλλά σου δίνει και τα εφόδια, και πιο σημαντικό από όλα, σου δίνει κίνητρο να τον περπατήσεις, και σου ενισχύει την επιθυμία/πρόκληση/δίψα.

Όλα αυτά όμως, μέσω ενός συστήματος δούναι και λαβείν, κι αυτός μαθαίνει από τους μαθητές του, όσο περίεργο και αν ακούγεται.

Πρώτα πρέπει να είναι λίγο ... ψυχολόγος, για να μπορεί να αντιληφθεί πώς είναι ο μαθητής του στην πραγματικότητα, να έχει την απαραίτητη ελαστικότητα και προσαρμοστικότητα σ' αυτόν, και μετά να του δείξει νοοτροπίες που θα τον βοηθήσουν να αντιμετωπίζει τα εμπόδια στον δρόμο του, να μην τον αφήσουν να τον χάσει.

Εκεί είναι όλο το παιχνίδι.

12 λεπτά πριν, vrasidas27 είπε

Αρχικα.

Με τον καιρο κ οταν αρχιζεις να εχεις αποτελεσματα, φτιαχνεις καλυτερους μηχανισμους/συνηθειες μαθησης.

ή μαλλον απορριπτεις κ μονοπατια στη μελετη σου που ξερεις πως δε θα σε οδηγησουν εκει που θες.

Ισως αποκτας πιο ξεκαθαρο οραμα. Κ αν αυτο συνδυαζεται με δουλεια κ παθος, αφηνεις πισω τα ταλεντα χιλιομετρα.

 

Το εχω δει απειρες φορες να συμβαινει.

Ο αλλος μποσουλουσε στον ιδιο χρονο που οι υπολοιποι περπαταγαν. περπατουσε κ επεφτε οταν οι αλλοι ετρεχαν, οταν ομως εμαθε να τρεχει σταθερα κ να βρισκει το καταλληλο μονοπατι... τους αφησε πισω ολους χιλιομετρα

Πάνω σ' αυτό να προσθέσω την γνώμη μου για κάτι.

Την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του ατόμου

Πολλές φορές, ένας που είναι ταλέντο, δεν νιώθει την έντονη πρόκληση που αισθάνονται οι υπόλοιποι, γιατί του φαίνονται όλα πιο εύκολα.

Αυτό, μπορεί υπό κάποιες συνθήκες να τον οδηγήσει στο χάσιμο του ενδιαφέροντός του για το αντικείμενο, σε ελλειπή προσπάθεια τεχνικής μορφής (το "βαρετό" μέρος κάθε δραστηριότητας), και στο τέλος, είτε να τα παρατήσει, είτε να τον προσπεράσουν άλλοι λόγω της μεγάλης τους προσπάθειας.

2 λεπτά πριν, cos_dr είπε

 

 Σε όλους τους τομείς δραστηριότητας συμβαίνει, είναι φυσικό χάρισμα.

 

Μιλάω για έναν άνθρωπο Κώστα.

Ξέρεις κάποιον που να έχει ταλέντο σε όλα?