fusiongtr

Κι ύστερα σου λένε ότι είναι θαύμα. Πώς γίνεται με πέντε ψωμιά και δυο ψάρια να χορτάσουν πέντε χιλιάδες άνθρωποι? Εγώ θα σας πω. Μπαίνεις στο e-food, και χακάρεις μερικούς λογαριασμούς, γράφοντας σχόλιο "afise ta sto diplano xorafi".

Λοιπόν αυτό που θα γράψω είναι πραγματικό γεγονός. Στα παλιά τα χρόνια, τότε που ήμουν παντρεμένος, ένα βράδυ που κοιμόμασταν με την γυναίκα μου συνέβη το εξής. Ξύπνησα να πάω για τσίσα μου, και είδα ένα φως στο κρεβάτι. Ξύπνησα την γυναίκα μου, και συνειδητοποιήσαμε και οι δύο ότι .... έφεγγε η ίδια, σαν μεγάλη λάμπα. Σηκώθηκε έντρομη και ήταν σαν λαμπατέρ, και μάλιστα φαινόταν και φωτεινές γραμμές (σαν φωτεινά καλώδια) μέσα από την πυτζάμα. Αφού ούρλιαξε, πέταξε την πυτζάμα, η οποία συνέχισε να φέγγει για λίγα δευτερόλεπτα ακόμα στο πάτωμα ώσπου να σβήσει. Έφεγγε η πυτζάμα. Μέχρι σήμερα, ακόμα δεν έχω καταλάβει τι έγινε.

Μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Και καλά και όχι τόσο καλά. Τα βιολιά παρα-ακούστηκαν κατά την ταπεινή μου γνώμη. Έτσι όπως είναι το κομμάτι, δεν θα έπρεπε να ακούγονται σε ολόκληρο. Θα μπορούσαν να είναι μια πολύ καλή επιλογή για να ξεχωρίζουν τα μέρη, αλλά μέχρι εκεί. Από εκεί και πέρα ... - θα ήθελα την αρχική μπασογραμμή λιγότερο κοινότοπη (εύκολα αλλάζεις μια-δυο νότες). - θα ήθελα ΘΕΜΑ, ΘΕΜΑ του κιαρατά λέμε, που δεν έχει. Όμως ... - είναι Moore style, και ψοφάω για τέτοια (άκουσε πάλι τον Gary να δεις για ποιο λόγο έχω τις παραπάνω ενστάσεις). - ο ήχος της κιθάρας είναι σούπερ φοβερός, το ίδιο και το φραζάρισμα.

1. Νίκο μου είχα τόσο άγχος να τελειώσει, που δεν ήθελα να ασχοληθώ περισσότερο μετά. Φαντάζομαι αναφέρεσαι στα της παραγωγής περισσότερο. 2. "Έχεις", αλλά το να κάτσω να βάλω τύμπανα της προκοπής, μπάσο (χωρίς Τέρρυ), να ενορχηστρώσω, και πιο σημαντικό να τα παίξω στην παιχτική κατάσταση που είμαι, μου φαίνεται απλά κόλαση. Πολλά "ευχαριστώ" παλικάρι.

Άσε ρε ... Άμα του αλλάξεις την σύριγγα πατάει κάτω το Johnson & Johnson ασούμε.

Για 10-38 τον κόβω. Σ' ευχαριστώ πολύ Γιώργο. Ποιο εμβόλιο έκανες είπαμε?

Μόνο τις Fender έκαιγε. Όχι τις Gibson. Κάτι ήξερε ....

Ωραία είναι. Και 22 τάστα βλέπω. Εδώ οι καλές Strat

Ρε παιδιά μας σκλαβώνετε, σας ευχαριστούμε όλους από καρδιάς. 1. Φώτη μου, είχε γίνει τότε μια noiz-ομάζωξη σε στούντιο και είχαμε περάσει φανταστικά. Ο Αντρέας είχε τραβήξει βίντεο από το event, και ήθελε να το ντύσει με original μουσική. Είχε πει λοιπόν σε τρία άτομα (ένα από αυτά ήμουν κι εγώ) να γράψουν από ένα κομμάτι, και να το τελειώσουν μέχρι να κάνει το editing στο βίντεο, για να το ανεβάσει. Όπως καταλαβαίνεις δεν ήθελε να περάσει κανένας μήνας πρώτα. 2. Κανόνισε να με κάνεις να ξαναρχίσω τα χάπια εσύ ....

Πολύ δύσκολο υπό τις παρούσες συνθήκες γμτ. Άσε που δεν παίζω τα τελευταία χρόνια ... Πάντως ρε παιδιά είχα φάει μεγάλη φρίκη τότε. Με είχε πιάσει τρεμούλα. Ξέρεις τι είναι να σου πει κάποιος "γράψε ένα κομμάτι σε μια εβδομάδα" (με πολύ κόπο το τρέναρα, τέσσερεις μέρες ήταν στην αρχή)? Από το μηδέν? Με άδειο κεφάλι τελείως? Απίθανο μου φαίνεται ακόμα. Ευτυχώς με έσωσαν οι καλοί μου φίλοι και μουσικάρες Terry και gvour. Χωρίς αυτούς δεν θα είχε γίνει τίποτα.

Καταλαβαίνω την απόγνωσή σου, αλλά φαντάζομαι ότι κι εσύ καταλαβαίνεις ότι αν δυο επαγγελματίες που είχαν την κιθάρα στα χέρια τους για κάποιο χρονικό διάστημα δεν μπόρεσαν να βρουν τι φταίει, πώς κάποιος εδώ από μακριά και χωρίς την κιθάρα στα χέρια του θα μπορέσει να δώσει λύση? Μπορεί να φταίει οτιδήποτε ...

Να είστε καλά παιδιά, ευχαριστώ (και εκ μέρους των άλλων παιδιών).

Δεν έχει αρνητική έννοια ποτέ.

Δεν είναι καλός ο ήχος ρε γμτ και δεν μπόρεσα να καταλάβω πολλά. Από όσο άκουσα μια χαρά είσαστε. Βρε Ιγνάτιε ..... η ποζεριά είναι στο αίμα σου, έτσι? Και δεν μιλάω μόνο για τα κομμάτια, αλλά και για το στήσιμό σου.

Ali ali και τρισ-ali μου, barout-ι είναι κι αυτό.

Δεν έχεις καθόλου άδικο, μαζί σου κυρ Αλί μου. Έτσι είναι, όπως τα γράφεις. Εγώ το είπα για να ακουστεί "ολοκληρωμένο" ένα φοβερό κομμάτι. Εσύ βέβαια, το αντιλαμβάνεσαι απλά ως οδηγό, και καλά κάνεις.

Πάρα πολύ καλό συνθετικά (με τα του ήχου δεν ασχολούμαι γιατί είναι πταίσματα). Όμως ενώ έχεις μια killer βάση, την άφησες χωρίς να χτίσεις πάνω της την μεζονέτα που της ταιριάζει. Ήθελε ανάπτυξη, και είναι κρίμα γιατί είναι πραγματικά killer. Και ρυθμικά, και μελωδικά και τα πάντα όλα. Μετά περίπου το 2ο λεπτό, θέλει μια ανάπτυξη, μια εξέλιξη. Αλί αλί και τρισαλί μου όρμα και φτιάξτο καλά, γιατί ΣΚΟΤΩ. Κι αν έχεις κι άλλα τέτοια, να τα βάλεις να τα ακούσουμε, γιατί μας φτιάχνουν άσχημα. Μπράβο σου.

Με πρόλαβες ρε μπαγάσα. Έτοιμος ήμουν να γράψω ακριβώς αυτό. ΑΚΡΙΒΩΣ όμως.

1. Γιώργο μου γι' αυτό τα έγραψα αυτά, για να βοηθήσω. 2. Μελωδία δεν είναι μόνο αυτή που μπορείς να σιγοτραγουδήσεις και σου μένει. Αλλά .... εξαρτάται πάντα από το context. Σε κάποιες μουσικές οι μελωδίες γράφονται (και νοούνται) αλλιώς. Το θέμα της εκφραστικότητας μπορείς να το δεις ως εξής. Μπορεί κάποιος να παίζει μόλις μια νότα, αλλά αν δεν την παίζει με τον ίδιο τρόπο, ουσιαστικά είναι σαν να λέει το ίδιο πράγμα με άλλο τρόπο κάθε φορά. Οπότε το κάνει ένα μουσικό statement, μια μελωδική φράση δηλαδή. Ξαναλέω ότι εξαρτάται από το ύφος που κινείται η μουσική, και το context. Κάποιες φορές αρκεί να κάνεις μια δήλωση, αν την τονίσεις με τον κατάλληλο τρόπο. 3. Καμία σχέση. Η μουσικότητα είναι συνισταμένη πάρα πολλών παραγόντων, μεταξύ των οποίων το στοιχείο της έκπληξης, το στοιχείο της αντιθετικότητας (εναλλαγή συναισθημάτων στον ψυχισμό του ακροατή), καθώς και ο κατάλληλος χειρισμός της προσοχής του ακροατή. Δεν είναι εύκολο να την ορίσεις.

Θα διαφωνήσω με όλα. Αυτό που καταλαβαίνω από αυτά που γράφεις, είναι ότι δεν έχεις αντιληφθεί την έννοια της μελωδίας, και της δομής. 1. Είναι η μόνη επιλογή, όχι μόνο στα σόλο, αλλά παντού. Επειδή όμως τα σόλο είναι συνήθως μια φωνή (συνήθως λέω, γιατί υπάρχουν και chord solo βέβαια), είναι καθαρές μελωδίες. Δεν υπάρχει single line παίξιμο χωρίς μελωδία, και αν δεν έχει "μελωδικότητα" (ακόμα και το διαστηματικό παίξιμο με μεγάλα διαστήματα έχει "μελωδικότητα") δεν έχει νόημα. Είναι σαν να θέλεις να βγεις να περπατήσεις για να ξεσκάσεις, να δεις πράγματα, και αντί για αυτό να να κάνεις διάδρομο στο γυμναστήριο. Ο διάδρομος κάνει μόνο για γυμναστική. Και τα πιο γρήγορα σόλο (τα σοβαρά εννοώ) έχουν μελωδικότητα, ακόμα και αν δεν προλαβαίνεις να ακούσεις τι γίνεται από την ταχύτητα. 2. Αυτά είναι "μη-μουσική". Ακόμα και στην free-jazz υπάρχει δομή, όχι βέβαια η mainstream δομή, αλλά υπάρχουν πολλοί τρόποι να δομήσεις κάτι, κάποιοι είναι σίγουρα μη-συμβατικοί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει δομή. 3. Να, αυτό εννοούσα πριν. Η μια νότα, γιατί δεν είναι μελωδία και δεν έχει μελωδικότητα? Ίσα ίσα. Αν μάλιστα προσέξεις (το ξέρεις γιατί το κάνεις κι εσύ στο παίξιμό σου), αυτή η μια νότα διαφέρει τρομερά σχεδόν σε κάθε επανάληψή της από άποψη εκφραστικότητας. Όχι μελωδία, μελωδιάρα είναι. Άλλο τώρα αν "παραφορέθηκε" και έγινε κλισέ χάνοντας το νόημά της κάποιες φορές από κάποιους wannabe μπλουζίστες. Μην τα μπερδεύεις τα πράγματα στο μυαλό σου. EDIT: Το θέμα είναι να υπάρχει μουσικότητα, μια έννοια που ορίζεται από πάρα πολλές μεταβλητές. Αυτή είναι που ξεχωρίζει κάτι που αξίζει, από κάτι που δεν αξίζει. Και μπορούμε να την βρούμε από τα πιο συμβατικά μουσικά πονήματα, μέχρι τα πιο avantgarde.

Και γνώση των εργαλείων βέβαια. Αλλά το θέμα είναι ότι πρέπει να συνηθίσεις (μέσω της εμπειρίας) να ακούς και συχνότητες εκτός από νότες.

Φώτη μου θα σου πω κάτι πάνω σ' αυτό. Μιλούσα με ηχολήπτη κάποια στιγμή, και ρωτούσα πώς στο καλό ξέρει ποιες συχνότητες να τονίσει και ποιες να υποβιβάσει για να πετύχει το αποτέλεσμα που θέλει. Όταν άκουγε ένα κομμάτι μπορούσε σχεδόν αμέσως να εντοπίσει με ακρίβεια "προβληματικές" συχνότητες και μπορούσε (την ώρα που άκουγε το κομμάτι) να σου πει με ακρίβεια πώς θα φτάσεις σε κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα (με χειρισμό συγκεκριμένων συχνοτήτων). Μου είπε το εξής. "Εσύ ως μουσικός έχεις μάθει να ακούς νότες και μπορείς να ξεχωρίσεις τι παίζει κάποιος αν τον ακούσεις. Εγώ είμαι ηχολήπτης και έχω μάθει να ακούω και να ξεχωρίζω συχνότητες όπως εσύ ακούς νότες."

Σύμφωνοι. Εγώ εννοούσα ότι ο Φώτης δεν νομίζω ότι έχει έλλειψη εργαλείων.

Να σου πω τι πιστεύω. Άλλαξε το eq του κομματιού (αν βάλεις και το κομπρεσάρισμα στις ανάλογες συχνότητες παίρνεις το αποτέλεσμα του online μαστερά). Το eq έγινε χαμόγελο (σε γενικές γραμμές λιγότερα μεσαία, τονισμός μπάσων / πρίμων), αλλά με ανάλογο κομπρεσάρισμα επίσης. Τώρα για τις συχνότητες που τονίστηκαν και αυτές που υποβιβάστηκαν δεν μπορώ να βοηθήσω, καθότι είμαι εντελώς κουφός. Γι' αυτό σου ακούγεται έτσι το ταμπούρο, έχασε σώμα, κέρδισε άκρες. Δεν νομίζω ότι είναι θέμα εργαλείων εδώ, αλλά τρόπου χειρισμού τους, εμπειρίας, και προσωπικού γούστου.