fusiongtr

Το σκέφτηκα (το POG υπάρχει στο pedalboard του). Πώς γίνεται με POG αυτό? Ένα είδος octaver δεν είναι? Σαφώς, αλλά το od τονίζει την ατάκα γιατί κομπρεσάρει το σήμα. Αυτός εδώ την αφαιρεί.

Αγαπητοί συμφορουμίται, θα ήθελα να ρωτήσω μήπως μπορείτε να καταλάβετε το εξής ... Στο αρχείο που επισυνάπτω παρακάτω ακούγεται μια μπάντα. Η κιθάρα στην αρχή (πολύ αρχή) ακούγεται με κανονική ατάκα. Μετά η ατάκα χάνεται. Πώς γίνεται αυτό? Με τρόπο παιξίματος, ή εφφέ? Αν είναι εφφέ, τι μπορεί να είναι? Η κιθάρα είναι jazz σκάφος. Πάει κάπου το μυαλό σας? track.mp3

Καλωσήρθες Μάριε. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί δεν έχω άποψη για τα συγκεκριμένα όργανα.

Συμφωνώ με τον αποπάνω κύριο.

Να υποθέσω ότι μιλάμε για την κιθάρα?

Δεν το είχα καταλάβει, συγγνώμη Γιώργο.

1. Γιώργο συμφωνώ βέβαια. 2. Εδώ διαφωνώ. Οι κεραμικοί, έχουν πιο κομπρεσαρισμένο ήχο με λιγότερες άκρες. Το eq είναι κάτι άλλο. Συνήθως έχουν έμφαση σε μεσαία αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο. Θεωρώ (και φυσικά μπορεί να κάνω λάθος) ότι είναι πιο μαζεμένοι συχνοτικά, και με διστόρσιο ακούγονται για κάποιους ίσως και καλύτερα.

Ρε παιδιά δεν είναι θέμα σχολικού προγράμματος και μαθημάτων. Είναι θέμα δομής και συστήματος. Πχ, η γλώσσα υπάρχει και τώρα. Έμαθε κανείς Αγγλικά (βάλτε ότι γλώσσα θέλετε) στο σχολείο? ΠΟΤΕ. Και δεν πρόκειται να μάθει, και 100 ώρες την εβδομάδα να κάνει αγγλικά στο σχολείο. Ζούμε στην μοναδική χώρα του κόσμου, που έχει δημόσια παιδεία αλλά τα παιδιά δεν μαθαίνουν τίποτα εκεί, αλλά μόνο στα φροντιστήρια (που αλλού υπάρχει άραγε σαν θεσμός αυτό?) που είναι ιδιωτικά. ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΩ ΣΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ vs ΔΗΜΟΣΙΟ. Το θέμα μου είναι στο ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι, φαίνεται να έχουν συμβιβαστεί με αυτή την πρακτική, πράγμα ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΟ. Ωραία. θα μου πείτε, τότε τι στο διάολα εξυπηρετεί το σχολείο? Δομή κοινωνικοποίησης είναι, ένταξης, ομοιογενοποίησης, καταπάτησης των ατομικών διαφορών, κοινωνικός θεσμός που ο ρόλος του είναι να βγάλει άτομα προσαρμοστικά στο σύστημα, στις κοινωνικές δομές. Άτομα που να μάθουν να σέβονται την ιεραρχία, έτοιμα να ακολουθήσουν τους κοινωνικούς τους ρόλους, και υπάκουα στους κοινωνικούς κανόνες. Άτομα που καλούνται να αποστηθίζουν για να επιβραβευτούν, από το να διαμορφώνουν απόψεις και να αξιολογούν. Και έγκειται στον κάθε εκπαιδευτικό να προσπαθήσει να σπάσει αυτά τα στεγανά, που λίγο πολύ του επιβάλλονται έξωθεν (και το μεγαλύτερο ποσοστό έχει συμβιβαστεί με αυτά, μια δουλειά σαν όλες τις άλλες είναι, και πρέπει να γίνει όσο πιο αναίμακτα είναι δυνατόν), και να προσπαθήσει να κάνει κάτι περισσότερο, να είναι δηλαδή πραγματικός παιδαγωγός. Τι άλλο είναι το σχολείο? Ένα ατέρμονο κυνήγι βαθμών, για να μπορέσει το παιδί να συνεχίσει να ελπίζει για κάτι καλύτερο, άσχετα αν είναι μόνη της η ελπίδα (χωρίς αντίκρυσμα τις περισσότερες φορές). Μια συνεχής προσπάθεια ενστερνισμού κανόνων, που υποτίθεται ότι θα ανοίξουν μελλοντικές ευκαιρίες. Τα θρησκευτικά είναι να μάθεις την ζωή του Χριστού καμιά δεκαριά φορές. Αντί να γίνεται θρησκειολογία. Η ιστορία είναι να μάθεις πότε έγινε η τάδε μάχη, που, και ποιος νίκησε. Αντί να είναι η κοινωνικοοικονομική κατάσταση που οδήγησε εκεί, και οι επιπτώσεις στην κοινωνική ζωή, οικονομική πραγματικότητα της εποχής, κλπ. Αποστήθιση πληροφορίας vs κριτική σκέψη. Σε ένα λοιπόν υγιές εκπαιδευτικό σύστημα, είναι απαραίτητες τόσο η κοινωνιολογία, όσο και η ψυχολογία, τόσο τα οικονομικά, όσο και το σύγχρονο μάρκετιν, τόσο οι υπολογιστές, η γλώσσα, η λογοτεχνία, το θέατρο, η μουσική, η ζωγραφική, τα καλλιτεχνικά ρεύματα, η φυσική, η χημεία, τα μαθηματικά, κλπ. Σε ένα υγιές εκπαιδευτικό σύστημα, όλα είναι απαραίτητα. Αλλά .... πως? Κι έγραψα μόνο το πανωσέντονο. Θα μπορούσα να είχα γράψει 500 σελίδες διατριβή λέμε ...

Εδώ δεν συμφωνώ. Με αυτό τον τρόπο θα δούμε απλώς τα θετικά και αρνητικά κάθε μαγνήτη στο δικό του περιβάλλον. Και το λέω αυτό, γιατί για μένα δεν είναι δίκαιο να παίζει ο καθένας στο δικό του γήπεδο, και να κρίνεται η πρόκριση στην διαφορά τερμάτων. Το θέμα είναι να παίξουν και οι δυο σε ουδέτερο γήπεδο.

Δεν είναι δίκαιο όταν η ένταση των κλιπ είναι διαφορετική. Το αυτί αγαπάει την μεγαλύτερη ένταση, και εκτός του eq, δεν είναι εύκολο να διακρίνει κάποιος διαφορές που άπτονται της ακουστικής ικανότητας νυχτερίδας. Πάντως εμένα καμία δεν μου άρεσε, μάλλον έχουν πάνω χορδές λιγότερο από έναν χρόνο. Κρίμα ....

Πλάνο βλέπεις δηλαδή?

Τι πρίζα, πολύπριζο είναι ...

Και με έβαλες και στην πρίζα ....

Εγώ συνεχίζω να προτιμώ αυτό ...

@cos_dr Δεν ξέρω αν είχες προλάβει έναν τύπο στα εξάρχεια (δεν θυμάμαι τώρα το όνομά του), είσαι και πιτσιρίκος βέβαια, και αυτός ήταν παλιά. Αυτός λοιπόν ανέβαινε σε κάτι υπερυψωμένο (πεζούλι ή κάτι τέτοιο) και έβγαζε λόγο. Η κλασσική του ατάκα ήταν η εξής ... "ΣΥΝΤΑΞΗ ΣΤΑ 11" .... και από κάτω γινόταν ο χαμός.

Αχ βρε Σπύρο μου. Ωραίο post, έχει πολλά που θέλω να σχολιάσω, γιατί έχουν να κάνουν με εμένα. 1. Το ίδιο ακριβώς θα σκεφτόμουν κι εγώ, και το σκέφτομαι πολλές φορές όταν βλέπω ταμπλατούρες. Το δοκιμάζω, και λέω WTF! δεν γίνονται αυτά, θα ψάξω άλλο τρόπο. 2. Πολύ σωστή σκέψη, αλλά κοίτα τώρα τα δικά μου κολλήματα. - Δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τα δάχτυλα όπως την πένα, θα μπορούσα ίσως με πολλή μελέτη, αλλά δεν είναι εύκολο τώρα στα γεράματα να ξαναμάθω. - Επειδή είμαι ψυχαναγκαστικός του κερατά (το ξέρεις), με ενοχλεί το ότι δεν θα ακούγεται το ίδιο. Εδώ σκέψου ότι (ειδικά κάποτε) δεν άλλαζα εύκολα δακτυλοθεσία, γιατί αλλιώς ακούγεται η νότα πχ στην ΣΟΛ χορδή, και αλλιώς στην ΣΙ. Λάθος μου, και θα ήθελα να αποτρέψω τον οποιονδήποτε από μια τέτοια λογική. 3. Αυτό ακριβώς. Μου πήρε χρόνια να το αποδεχτώ αυτό. Κάποτε απέφευγα το legato γιατί μου φαινόταν ότι ... "έκλεβα". Αυτό με είχε βοηθήσει βέβαια πολύ στην πένα, αλλά όταν συνειδητοποίησα την χαζομάρα που με έδερνε και χαλάρωσα, όλα έγιναν πιο φυσικά, πιο ρευστά, εξαρτάται και από το τι παίζω βέβαια. Κι εμένα μου αρέσουν τα intervalic πράγματα, angular τα λέω τώρα τελευταία. 4. Ω, και βέβαια. In fact, η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές που άκουγα Diorio (από τα λίγα που υπάρχουν βέβαια), δεν μου άρεσε το πώς ακούγονταν αυτά που έπαζε, με την έννοια ότι ακούγονταν "τεχνητά", "όχι φυσικά". Ε, στον Kreisberg τα ακούω όλα αυτά που δίδασκε και έπαιζε ο Diorio, και μου φαίνονται φανταστικά. Ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι. Συνέχισε να δίνεις φαγάκι σε πεινασμένα στόματα ρε φίλε.

Να, τέτοια μου κάνεις κυρ pipityri μου και σ' αγαπάω ... Ευχαριστώ πάρα πολύ. Όποτε έχεις τον χρόνο και την διάθεση, βάζε τέτοια πράγματα, μπας και πιάνω κιθάρα που και που. Τώρα πώς θα το μελετήσω εγώ? Ποτέ ολόκληρο. Κομμάτι κομμάτι, με ανάπτυξη κάθε μέρους σε περισσότερα. Θα πιάσω δηλαδή ένα fragment, και θα το συνεχίσω διατονικά, ή θα του προσθέσω συνέχεια όπως εγώ την φαντάζομαι, θα προσπαθήσω δηλαδή να το εντάξω στην δική μου λογική και το δικό μου παίξιμο. Να ρωτήσω βρε Σπύρο μου, χρησιμοποιείς hybrid picking εδώ σε κανένα σημείο?

Kaiser φίλως δεν βλέπω και ανησυχώ σφόδρα .... Άμα θέτε tele, πάρτε αυτήν ασούμε ....

Όχι Heineken ρε γμτ. Νερόπλυμα είναι ....

Το ξέρω. Εννοείται ότι το έγραψες ειρωνικά, γι' αυτό σου είπα γαι τον Howe. Ο άνθρωπος άκουγε την πεντατονική, αλλά δεν ήξερε πώς να την παίξει, και την έπαιζε σε τελείως άβολη θέση για να ακουστεί καλά. Δεν καταλάβαινε πώς μπορούσαν οι μπλουζίστες να κάνουν σήκωμα εκεί, και για να σηκώσει την χορδή, αναγκαζόταν να αλλάξει θέση. Και άλλα τέτοια πολλά από όταν μάθαινε ...

Αν έρθει ποτέ ο Greg Howe στην Θεσσαλονίκη και κάνει clinic, σου συστήνω με χίλια, να πας. "Δεν μου αρέσει" θα μου πεις, αλλά δεν έχει σημασία. Να πας, θα ακούσεις πολύ ενδιαφέροντα πράγματα σχετικά με το πώς έμαθε να παίζει, εκτός φυσικά από τα άλλα πολύ ενδιαφέροντα που λέει (και παίζει). Να ευχαριστήσω εδώ το noiz που μου έδωσε κάποτε την ευκαιρία να το παρακολουθήσω εδώ στην Αθήνα. EDIT: Νίκο, η Strat μου άρεσε περισσότερο.

Όπως βλέπετε, τίποτα δεν άλλαξε παρ' όλες τις διαμαρτυρίες και τις διαδηλώσεις ... Κι άλλος φόνος αφροαμερικανού από την αστυνομία στην Ατλάντα. Δυο σφαίρες πισώπλατα, το έργο συνεχίζεται.... https://www.tanea.gr/2020/06/15/world/anthropoktonia-apo-pyrovolismous-stin-plati-i-aitia-thanatou-tou-afroamerikanou-stin-atlanta/

Κανονικά θα έπρεπε.

Υποθέτω ότι θέλουν να δείξουν ότι η αγγελία είναι ανενεργή και με αυτό τον τρόπο (εκτός του ΑΠΟΣΥΡΘΗΚΕ), και ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει πια η τιμή για το αντικείμενο.

Μ' έσκισες νυχτιάτικα. Πόσο μου αρέσει η φωνή της Amy .... Όποτε το ακούω αυτό κλαίω ....