fusiongtr

Αυτό συμβαίνει κατά την μείωση των επιτοκίων. Το βιβλίο αναφέρεται στην περίπτωση της παρατεταμένης ύπαρξης σχεδόν μηδενικών επιτοκίων. Στην περίπτωση αυτή υπάρχει άπειρη ζήτηση χρήματος για αποταμίευση με την προσμονή αύξησης των επιτοκίων, γιατί το ρίσκο διακράτησης χρήματος είναι σχεδόν μηδενικό, σε σχέση με άλλες επενδύσεις. Υπάρχει βέβαια η δυνατότητα εκμετάλλευσης των spreads, αλλά θεωρώ δύσκολο να αγοράζει κάποιος από όποια χώρα είναι πιο συμφέρουσα η αγορά και να πουλάει σε όποια είναι πιο συμφέρουσα η πώληση, και επίσης θα πρέπει η αγορά μεταχειρισμένων μουσικών οργάνων και εξοπλισμού, να βρίσκεται σε φυσική ισορροπία παγκόσμια, πράγμα σχεδόν αδύνατο. Και φυσικά τα κόστη διηπειρωτικής συναλλαγής, το καταστούν ασύμφορο πολλές φορές. Σηκωθείτε όλοι ΤΩΡΑ, από καρέκλες, ντιβάνια, καναπέδες, πολυθρόνες, δίνω το βιβλίο του ΦΑΣΙΟΝ σε εξαιρετική τιμή. Όλα είναι εκεί μέσα, ακόμα και πώς να πουλήσετε τις παλιές σας χορδές γράφει. Όλη η αλήθεια που μας κρύβουν για τις επιπτώσεις μεταβολής των επιτοκίων στις τιμές των μεταχειρισμένων μουσικών οργάνων. Πότε να αγοράσετε και πότε να πουλήσετε. Κάμερα σ' εμένα!

Άρα σε παρατεταμένη περίοδο πολύ χαμηλών επιτοκίων, κατά την οποία υπάρχει η προσμονή αύξησής τους, κανένας δεν θα ξοδεύει χρήματα, αποθησαυρίζοντάς τα (παγίδα ρευστότητας). Σ' αυτή την περίπτωση που η ελαστικότητα ζήτησης χρήματος ως προς το επιτόκιο είναι άπειρη, το κόστος ρευστοποίησης θα είναι ακόμα μεγαλύτερο, που σημαίνει ότι θα δούμε αγγελίες με τιμή ανταλλαγής πολλαπλάσια της αγοραίας αξίας του αντικειμένου ως καινούριου σε κατάστημα. Από το βιβλίο του ΦΑΣΙΟΝ "Οικονομία των αγγελιών μουσικών οργάνων και εξοπλισμού".

Miltos Friedman? Αυτή η απλή εξίσωση ισχύει στην περίπτωση που θα θέλει κάποιος το προϊόν που του προσφέρεται στην ανταλλαγή σε είδος. Αυτό όμως δεν το γνωρίζουμε εκ των προτέρων, άρα θα πρέπει να συμβουλευτούμε και άλλα μπιχαβιοριστικά μοντέλα προσομοίωσης συναλλαγής από την οικονομετρία.

Ξεράθηκα!

Αυτό είναι το βασικό ερώτημα. Και φυσικά η απάντηση είναι "δεν προεξοφλείται". Εκεί παίζει το θέμα.

"Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους".

Οικονομολόγος είμαι, και σ' ευχαριστώ! Δηλαδή τις αγοράζουν πιο φθηνά τις κιθάρες, και τις πουλάνε ακριβότερα? Τι σχέση έχει αυτό με την "τιμή ανταλλαγής"? Η ΤΤΕ αγοράζει χρυσό και τον πουλάει με αντάλλαγμα κάτι άλλο, πχ πετρέλαιο? Γι' αυτό τον πουλάει ακριβότερα? Χάνει ο χρυσός αξία αν είναι μετάχειρος? Παιδιά ας σκεφτόμαστε λίγο πριν γράψουμε και πριν χρησιμοποιήσουμε χαρακτηρισμούς (σε όλους μας πάει αυτό).

Κι αυτό το βρήκα, α ρε Νίκο, φάκελλο σου έχω.

Έλα, βρήκα μια φωτό που είσαστε μαζί.

Έλα ρε συ, απλό είναι ...

Βρε εσείς γιατί μπερδεύεστε? Η λέξη "ανταλλαγή" φταίει εδώ, που ναι μεν χρησιμοποιείται κατά κόρον, είναι όμως λάθος σ' αυτή την περίπτωση. Η σωστή φράση είναι "πληρωμή σε είδος" αντί της λέξης "ανταλλαγή". Η ανταλλαγή είναι όταν δυο άτομα θέλουν ο ένας αυτό που πουλάει ο άλλος. Αν κάποιος θέλει αυτό που πουλάω εγώ, αλλά εγώ δεν θέλω αυτό που πουλάει ο άλλος, έχω δυο επιλογές. Ή αρνούμαι να κάνω συναλλαγή, ή αν κάνω συναλλαγή, πρέπει να κερδίσω κι εγώ κάτι, αλλιώς αντί να πουλάω το δικό μου, θα βρεθώ απλά να πουλάω το αντικείμενο του άλλου. Έτσι ζητάω κάτι παραπάνω, για να μπω στην διαδικασία να κάνω την συναλλαγή. Πιο σωστά λοιπόν, θα έπρεπε να γράφει "τιμή 1000 ευρώ, τιμή πληρωμής σε είδος 1200 ευρώ".

Εντελώς, και μπράβο σου!

Ηρακλής Πουμαρό?

Φοβερό!

Πολύ όμορφο!

Δεν έχεις άδικο, κι εγώ την είχα την απορία. Μετά σκέφτηκα το εξής. Εγώ πουλάω λοιπόν μια κιθάρα 500 ευρώ. Υπάρχουν κάποιοι που μπορεί να την θέλουν, αλλά να μην έχουν τα χρήματα. - Αν φίλος την θέλεις αλλά δεν έχεις τα χρήματα, πώς θα την πάρεις? - Ξέρω εγώ? Έχω κάτι πετάλια που κάνουν 500 ευρώ περίπου. - Ναι αλλά εγώ θέλω λεφτά, όχι πετάλια. Τι να τα κάνω τα πετάλια? - Πούλησέ τα. - Ναι αλλά και χρόνο θα χάσω, και βρίσκομαι πάλι στην ίδια κατάσταση (να ψάχνω να πουλήσω κάτι για να πάρω τα χρήματα), και μπορεί να μην πιάσω τόσα. Θέλω λοιπόν πετάλια μεγαλύτερης αξίας, για εξασφάλιση, και λόγω της δυσκολίας πώλησης (ξαναμπαίνω στην ίδια διαδικασία για να πάρω τα χρήματα).

Λάθος, αν δεν τα ακούς κι εσύ έτσι, μπορεί να λέω π@π@ριές.

Απολύτως! Μιλάω για τα πρώτα χτυπήματα.

Να σου πω την αλήθεια Γιώργο, το θεωρώ ακόμα ημιτελές. Ήθελε μια ακόμα βαρβάτη αλλαγή ατμόσφαιρας (προς το πιο ήρεμο). Πήγες να με φτιάξεις άσχημα (με την καλή έννοια) στο 1:11 και στο 2:22, αλλά δεν το εκμεταλλεύτηκες όσο θα μπορούσες (πχ. "περίεργα" ακκόρντα με modulation). Πρόσεχε τα τύμπανα στο 2:28, το break είναι λίγο εκτός χρόνου.

Δεν με ενδιαφέρει αν θα είναι πιο φιλικό προς τον καταναλωτή (τον μέσο καταναλωτή). Θα ήθελα όμως να μπορεί να το παρακολουθήσει ο ακροατής (όχι ο οποιοσδήποτε ακροατής, αλλά ο ακροατής προς τον οποίο απευθύνεται το έργο) πιο εύκολα.

Γιώργο αυτό δεν είναι μια συμφωνία, αλλά τουλάχιστον τρεις, ή αν είναι μια έπρεπε να κρατήσει τουλάχιστον τριανταπέντε λεπτά. Είναι πολύ πυκνή, ίσως περισσότερο απ' όσο χρειάζεται, ειδικά στο πρώτο μισό. Πολύ πυκνά/πηχτά ερεθίσματα που δεν είναι εύκολα εσωτερικεύσιμα και παρακολουθήσιμα από τον ακροατή. Μετά το 8ο λεπτό ειδικά (αλλά και σε ολόκληρο το 2ο μισό), είναι απίθανη (δίνεις στον ακροατή τον απαραίτητο χρόνο να εσωτερικεύσει και να παρακολουθήσει πιο εύκολα τα δρώμενα). Αν επέκτεινες την ανάπτυξη/ενορχήστρωση όπως είναι από την μέση μέχρι το τέλος σε όλο το έργο, θα μιλούσα σίγουρα για σριστούργημα. Για τα γούστα μου είναι πραγματικά καταπληκτικό. Μπροστά σε κάτι τέτοιο εγώ γράφω π@π@ριές. Απίθανο, χίλια "μπράβο".

Έχει πολλά μεγέθη, για κοίταξε. https://www.thomann.de/gb/double_basses_for_children.html Μην τον πας σε κλασσικό ωδείο, αν δεν ακούει το μπάσο σε κλασσική. Ή που θα γίνει κρεμάστρα το μπάσο, ή που σε τέσσερα πέντε χρόνια, θα ανεβάζεις άλλου είδους κομμάτια πια στο noiz.

Γιατί δεν ρωτάς πόσους ενισχυτές, ε?

Απλά πράγματα. Σκάσιμο στα τύμπανα, και εντελώς ήρεμο ύφος (κιθάρες χωρίς διστόρσια, αλλά με τρέμολα, chorus, πολλά modulation fx) που να προετοιμάζει άλλη καταιγίδα.

Με ένα pitch shift (ή octaver ή harmonizer) μπορείς να ρυθμίσεις ότι θέλεις, αλλά (πολύ σημαντικό) ακόμα και το wet/dry signal, πόσο θέλεις δηλαδή να ακούγεται η κανονική νότα και πόσο η ξεκούρδιστη. Αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί από απλά να δώσεις λίγο όγκο στο ριφφ, μέχρι πολύ όγκο κρατώντας παράλληλα (αν πρόκειται για οκτάβα όλα αυτά) και την αναφορά στην αρχική νότα (ακούς δηλαδή τουλάχιστον δυο νότες). Αν βέβαια το χρησιμοποιήσεις πχ με 4ες ή 5ες (χαμηλότερα), έχεις φοβερές επιλογές.