fusiongtr

Να ρωτήσω κάτι ακόμα. Με torzal neck μπορείς να έχεις πολύ χαμηλό action? Γιατί στρίβοντας η ταστιέρα, μου φαίνεται δύσκολο να ακολουθούν οι χορδές ακριβώς την καμπύλη της.

Εξαρτάται από την εταιρία και το μοντέλο. Όσον αφορά στο τι κερδίζει ή τι χάνει κανείς να πω ότι σε σχέση με ένα p-bass κερδίζει τον bridge μαγνήτη του jazz, και σε σχέση με ένα jazz, αντικαθίσταται ο neck του jazz με έναν p-bass. Έχεις λοιπόν την καραμούζα του jazz (bridge μαγνήτης) με τον βαθύ ήχο και την ζέστη του p-bass (στον neck). Χάνεις τον neck του jazz, αν σου αρέσει αυτός ο ήχος. Από εκεί και πέρα είναι πολύ πιο ευέλικτο σε διάφορα μουσικά είδη, παιξίματα (έχεις και καραμούζα, και ωραίο slap, κλπ), και ήχους.

Εντάξει ρε παιδιά, αδικίες ασούμε, όπως λέει κι ο dim. Ο Νταλάρας δηλαδής δεν έπρεπε να έχει σιγκνατούρα από την Ovation? Ο Πορτοκάλογλας από την Gibson? Τσάμπα παίζει όλο με κάτι 335? Αλλά η κοπέλα είναι πολύ καλή πραγματικά. Γράφει και ωραία κομμάτια.

Και μπορεί να γίνει, και γίνεται ήδη.

Κατ' αρχήν μπράβο σου που τόλμησες όλα αυτά σε μια κατασκευή. Πολύ θα ήθελα video review από κάποιον μπασίστα (που να μην παίζει πανκ), στο οποίο να εξηγεί αναλυτικά όλες τις ιδιαιτερότητες του οργάνου, εκφράζοντας και μια άποψη για το feel του λόγω αυτών. Είδα και ένα πολύ ωραίο καμπυλωτό κόψιμο στο σώμα κάτω από την γέφυρα, έτσι ώστε να δημιουργείται μια εργονομικότερη γωνία μεταξύ μπράτσου και σώματος παίκτη, όταν αυτός είναι καθιστός. Το θέμα είναι ότι έχει πολύ μακρύ μπράτσο, και θα πρέπει κάποιος να έχει μακριά χέρια για να παίζει άνετα. Πώς κατέληξες στις συγκεκριμένες κλίσεις της ταστιέρας? Τι ήταν αυτό που σε έκανε να δοκιμάσεις να φτιάξεις τέτοιου είδους μπράτσο?

Δυστυχώς δεν μπορώ να δω το βίντεο λόγω pcιού (xp έχω ακόμα βλέπετε). Πρώτη φορά είδα τον Sco στην tv (ΕΡΤ3 νομίζω) σε live με τον Miles. Είχα πάθει σοκ.

500 φορές το έχω δει, και δεν είναι ποτέ αρκετές.

Δεν ξέρω σε ποια κιθάρα αναφέρεσαι. Αν όμως αναφέρεσαι σε jazz σκάφος, μόνο αναιμικό ήχο δεν έχει.

Και όχι μόνο το ροκ .... Γιώργο μάλλον δεν έχεις παίξει με jazzοκιθάρες πολύ. Έχουν κάργα ατάκα, αλλά όχι τύπου strat. Sustain δεν έχουν.

Εκεί είναι που θα πουλάνε τις μπουγάτσες (και τον πατσά), γι' αυτό δεν τις βρίσκουμε εύκολα στην πόλη.

.... που δεν έκαναν τελικά σεμινάριο στην Ιαπωνία.

Μάλλον θα της αρέσει το ρεβανί ....

Και οι sex pistols θα ήταν σεμινάριο για τους τζαπανέζους. Έτσι έχουν μάθει. Στα live .... προσευχή.

Απλά είναι τα πράγματα. Για τους μεν είναι ξέσπασμα, για τους δε είναι θέαμα, και για τους Τζαπανέζους σεμινάριο.

Νταξ ασούμε, αυτό με ξεπερνάει. Να φτιάχνεις κιθαράκλες δηλαδής, και να τις παγαίνεις μετά στον μάστορη να στις κουρδάει ασούμε.

Να ρωτήσω γιατί όχι πυκνωτικό? Λόγω phantom power?

Το θέμα δεν είναι τι θέλεις να συνδέσεις. Το θέμα είναι τι θέλεις να κάνεις. Πχ θέλω να τραγουδήσω σπίτι μου, τι εξοπλισμό χρειάζομαι? Θα απαντούσα "και το looper τι το θέλεις?" Θα μου έλεγες πώς σκέφτεσαι να το χρησιμοποιήσεις. .... και πάει λέγοντας.

Για να κάνεις τι ακριβώς?

Αυτό ακριβώς!

Βρε δεν είπα να ασχοληθείς άλλο. Πρότεινα να αφήσεις λίγες μέρες να περάσουν, να καθαρίσουν τα αυτιά σου, και να το ξανακούσεις, απλά για να καταλάβεις πώς σου φαίνεται έτσι. Αν σου φαίνεται καλύτερο ή όχι. Για ποια αμπαλοσύνη μιλάς?

Προς τι ο γέλωτας παλικάρι?

Επειδή και το Desafinado το έχω μόνιμα στο μυαλό μου ως μελωδία, μπορώ να πω κατηγορηματικά ότι είμαι σίγουρος. Φώτη, εσένα πώς σου ακούγεται τώρα? Άφησε κάποιες μέρες να περάσουν, και άκουσέ το πάλι.

Με μεγαλύτερο (αν δεν κάνω λάθος) του Meola, ο οποίος κατάφερε να κάνει ακόμα και τον ήρεμο Paco έξω φρενών, με αποκορύφωμα ένα συμβάν σ' ένα αεροδρόμιο, που όρμηξε και χτύπησε τον Meola. Αυτό νομίζω ήταν και το τέλος αυτού του trio.

Κάθε Σεπτέμβριο που ο καιρός ψυχραίνει, πιάνω τον εαυτό μου να ξαναγυρίζει πίσω στην βάση του. Ψάχνω χαμηλόφωτα μπαρ γεμάτα καπνίλα, με κάποιους μουσικούς που είναι ικανοί να κάνουν τους θαμώνες να ξεχάσουν ότι πίνουν φτηνό ουϊσκυ, είναι ικανοί να τους ξεσηκώσουν.