fusiongtr

1. Μάλιστα, Riley. Τι να λέμε τώρα. Καλύτερα η χημική αρωγή ..... Είναι πιο ελεγχόμενη. 2. Χαχαχαχαχα. Κι αυτός ζιγκολός ήτανε?

Να παραθέσω εδώ δύο εμπειρίες μου πάνω στο θέμα. 1. Κάποτε, στα παλιά τα χρόνια, κάναμε πρόβες με κάποιον πολύ γνωστό κιθαρίστα (και πολύ καλό φίλο), για να παίξουμε live σε κάποιο μαγαζί τα ντουέτα του Joe Pass - Herb Ellis. Blues τα περισσότερα αλλά .... Όσο καρατούσε το θέμα δεν είχα πρόβλημα. Όταν όμως ξέφευγαν τα πράγματα χρονικά (απίστευτες αντιστικτικές γραμμές μεταξύ των κιθαρών), δυσκολευόμουν πάρα πολύ να κρατήσω την γραμμή μου επειδή άκουγα την γραμμή του άλλου ταυτόχρονα (που έπαιζε σε ανάποδους χρόνους). Τελικά δεν τα κατάφερα, αλλά αυτό μου έμαθε πάρα πολλά πράγματα. 2. Κάποτε επίσης στα παλιά χρόνια, κάναμε πρόβες με δυό φίλους (μπασίστα και ντράμερ). Είχα γράψει τότε ένα θέμα σε 23/16α (ο ντράμερ το μέτρησε, μην φανταστείτε). Είχα γράψει και μια μπασογραμμή που ερχόταν χρονικά σε μια σχετική αντίθεση με την κιθάρα. 20 μέρες πρόβας, και μόνο μια φορά καταφέραμε να είμαστε όλοι μαζί, την τελευταία. Μετά τσάκισε το εγχείρημα με το τρίο δυστυχώς. Ε, τα θέλει ο πωπός μας κι εμάς. Να μου την φιλήσεις σβουριχτά. Να της πεις ότι την αγαπάω πολύ (και σένα φυσικά, μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι ο Meola) γιατί είναι απίστευτα καλό παιδί.

Ωωωω, όρμα λέμε! Όλο το noiz μαζί σου ....

Συμφωνώ απόλυτα. Αλλά έτσι όπως είναι δομημένο ενορχηστρωτικά, είναι δύσκολο να χαθεί. Σκέψου ότι το άκουσα μια φορά, και έχω το ρυθμικό μοτίβο ακόμα στα αυτιά μου. Δεν μιλάμε βέβαια για όποιον κι όποιον, μιλάμε για top μουσικούς, οι οποίοι μάλιστα γνωρίζονται άριστα μουσικά. Είναι αυτό που λέμε και για τους ποδοσφαιριστές, "βρίσκονται με κλειστά μάτια".

ΧΙΛΙΑ "ΜΠΡΑΒΟ".

Να πω και το γιατί (κατά την γνώμη μου). Ο ακροατής, έχει πια στο αυτί του (μέσω του μπασοτύμπανου που προηγήθηκε) το ρυθμικό μοτίβο (το οποίο είναι 7άρι αν δεν κάνω λάθος) και δεν του φαίνεται παράξενο. Κάτι τέτοια ο Fripp τα είχε για πρωινό.

"Μετά την πρώτο μέτρο, οι δύο κιθάρες βγαίνουν εκτός φάσης. Πάνω στον χαμούλη, ο Belew αρχίζει και τραγουδάει, μια χαρά, δεν τρέχει τίποτα." Το "δεν τρέχει τίποτα" έχει όνομα. Το λένε bass and drums (μπασοτύμπανο στα ελληνικά). Μπασίστας και ντράμερ τακτοποιούν τα πάντα (μετά το 2:08).

Καλέ μου Bill, ξέχνα τα προβλήματα με το πόσα keys θα έχει το keyboard που θα πάρεις. Το μεγαλύτερό σου πρόβλημα θα είναι οι γάτες. Υπάρχει τεράστια δυσκολία γι' αυτές να φύγουν από τον χώρο τους με τον οποίο δένονται υπερβολικά, και να προσαρμοστούν σε νέο περιβάλλον. Εγώ ούτε στον γιατρό δεν μπορώ να πάω την μεγάλη μας. Κάνει εμετό στον δρόμο, και χτυπιέται σαν ετοιμοθάνατη. Σου εύχομαι κάθε επιτυχία στον νέο σταθμό της ζωής σου.

Μπορεί, αλλά εγώ θέλω Klein με άλλο σχήμα.

Σία εσύ?

Δεν εννοούσα one piece body αλλά one piece guitar (with a twist). Από εκεί και πέρα, αυτό στην φωτό είναι tele. Για ποιον με πέρασες και μου λες να πάρω tele φίλως? Άουτ οφ δε κουέστιον .....

Αν κρίνω από την ορχήστρα που διάλεξες πάντως, μάλλον θα παντρεύεται με μουσικό έτσι?

Πότε με το καλό?

Αφού το γράφει καθαρά βρε Γιάννη. Όταν μπαίνουμε σε κυκλικό κόμβο έχουμε προτεραιότητα, εκτός αν υπάρχει σήμα που να μας την αφαιρεί. Που είναι το πρόβλημα?

Εγώ αυτό ξέρω ότι ισχύει, εκτός αν υπάρχει STOP.

Αμανέπαιρνες όμως 2 κιβώτια μπύρες την φορά θα σου έλεγα εγώ άμα θα τα κουβάλαγες ασούμε με τα χέρια.

Σωστός είσαι, αλλά το πήρα από το γλυφό νερό.

Μωρ' αδερφάκι μου εσύ με τόσο ψήσιμο έπρεπε να πας στο master chef, να τους ψήσεις κανένα μπράτσο, να γλύφουνε τα δάχτυλά τους. Πολύ ωραίος!

Τα specs ψιλοφυσιολογικά θα είναι, headless, με τρέμολο που να κλειδώνει κατά βούληση, σκαμμένο σώμα με τοποθέτηση μικροφώνου εσωτερικά, κλπ, κλασσικά πράγματα δηλαδή. Το θέμα είναι στο σχήμα του σώματος (ένα αρκετά παραλλαγμένο Klein στυλ), στην τοποθέτηση των pots αλλού (δεν καταλαβαίνω πώς βολεύουν τους κιθαρίστες εκεί που είναι) εκτός του master vol, αλλά κυριότερα στην κατασκευή του οργάνου (κάτι σαν one piece neck through φαντάσου, με σκαμμένο σώμα και καπάκι). Άμα το διαβάσει κανένας Φάνης ασούμε τώρα, θα του έχει σηκωθεί ήδη η τρίχα και μόνο που σκέφτεται τι δουλειά σημαίνουν αυτά.

Σοβαρά τώρα, αν είχα ποτέ τα χρήματα, θα πάγαινα σε ένα καλό μάστορα (σαν και σας εδώ μέσα) και θα του έλεγα θέλω να μου φτιάξεις αυτή την κιθάρα. Την έχω στο μυαλό μου σαν σχέδιο, υλικά, τα πάντα. Αλλά είναι τόσο διαφορετική από αυτές που κυκλοφοράνε, και τόσο ζόρι να φτιαχτεί, που ... θα φάω μπινελίκια από τον μάστορα.

Αμανήξερα να κάνω τέτοια πράγματα .... θα είχα φτιάξει αεροπλάνο με χορδές.

Τι μου θύμισες .... Θησέως Καλλιθέα πριν μερικά χρόνια. Είμαι με το αυτοκίνητο και την ανεβαίνω προς Αθήνα και ΒΙΑΖΟΜΑΙ πολύ, πάρα πολύ. Η κίνηση μέτρια, και τρέχω να προλάβω το φανάρι που ήταν πράσινο. Μπροστά μου παπί που πήγαινε με 10 χλμ και έκανε οχτάρια χωρίς να μένει σε κάποια λωρίδα. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν μεθυσμένος, αλλά μετά είδα ότι είχε κολλημένο το κεφάλι του στον ώμο. Σκέφτηκα ότι θα είχε κάποιο πρόβλημα, και προσπάθησα να προσπεράσω. Στάθηκε αδύνατο, έχασα το φανάρι που έγινε κόκκινο, και σταμάτησα πρώτος με αυτόν δίπλα μου. Και τι είδα ..... Σουβλάκι στο ένα χέρι (που το έτρωγε), κόκα κόλα στο άλλο χέρι (που έπινε) και κινητό κολλημένο με το κεφάλι στον ώμο (ταυτόχρονα μιλούσε). Οι αγκώνες στηριγμένοι στο τιμόνι (από το οποίο κρεμόταν μια σακούλα) να κατευθύνουν το παπί (γι' αυτό έκανε οχτάρια). Μέχρι να ανάψει πράσινο το φανάρι, είχε μπουκώσει την τελευταία μπουκιά από το σουβλάκι, πέταξε το χαρτί στον δρόμο, και είχε ήδη βγάλει και δεύτερο σουβλάκι από την σακούλα που κρεμόταν στο τιμόνι. ΕΛΕΟΣ

Μπορεί δηλαδή να ρυθμίζεται κάθε χορδή διαφορετικά/ανεξάρτητα από τις άλλες κατά το σεταπ? Φαντάζομαι ότι αυτό θα πρέπει να το υποστηρίζει η γέφυρα.

Βγες απ' το μυαλό μου αμέσως .....

Συμφωνώ σε όλα που έγραψες. Αλλά ναι, μπορώ να σκεφτώ αρκετούς αβίαστα. Το 90% από αυτούς είναι στην suhr. Κάτι λέει αυτό. Θεωρώ λοιπόν ότι η fender στοχεύει σε άλλο κοινό από την suhr. Δεν στοχεύει σε βιρτουόζους, αυτούς είτε τους έχασε, είτε δεν την ενδιαφέρουν καθότι το κοινό τους είναι περιορισμένο σε guitar player lovers. Νομίζω ότι στοχεύει περισσότερο σε κιθαρίστες και guitar oriented μπάντες με εμπορική άποψη, πιο "καθημερινές" κιθαριστικά παρουσίες παρά σε βιρτουόζους. Πιο κοντά στο "η fender είναι για όλους, κι ας μην είναι φοβεροί κιθαρίστες". Πράγμα που πλάκα-πλάκα συνάδει και με την ταυτότητα της εταιρίας παραδοσιακά.