fusiongtr

Από τους καλύτερους neck ήχους που έχω ακούσει (και όχι μόνο σε Tele). Στο 1:50. https://www.youtube.com/watch?v=LTVgUnmETOc

Εγώ πάντως τα έχω ξέκωλλα. ;D

Superfunk, εσύ? ;D ;D Μα τέτοια ταύτιση στις απόψεις? :)

Αν κρίνω από το μαλλί, πρέπει να περάσαν χρόνια .... ;D ;D ;D

Κάποιες μάλιστα, είναι τόσο μεγάλες, που βγαίνουν έξω από το ρούχο όταν το φοράς. Αν τις κόψεις πολύ προσεκτικά, δεν μένει ούτε λέπι.

Δεν είναι πιο πρίμος. Έχει απλά περισσότερο σκάσιμο και ήχο πιο ... "γυαλί" σε σύγκριση με το rosewood που είναι πιο "ζεστό". Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί οι custom είναι πιο ελαφριές. Εγώ τις θεωρώ πιο βαριές. Τώρα φίλε omnio, δεν θεωρώ τις custom πιο all around όργανο. Απλά είναι one level up στην εταιρία σχετικά με τις standard (κατά παράδοση λόγω προσοχής σ' αυτές τις λεπτομέρειες που ανέφερες). Τώρα σε σχέση με τις χρονιές στις standard, μέχρι ένα σημείο υπήρχαν ελάχιστες διαφορές ίσα για να δικαολογήσουν την νέα φουρνιά της χρονιάς. Από ένα σημείο και μετά χάθηκε τελείως η μπάλα σχετικά με τα μοντέλα και τα specs. Με την έλευση της traditional, δεν ήξερες ποιά είναι chambered και ποιά όχι, τι μαγνήτες φοράει (και γιατί) κάθε μοντέλο, τι προφίλ έχει το μπράτσο τους, κλπ. Μπορώ πχ να σου πω ότι οι standard από το 2002 μέχρι το 2006, είναι ισάξιες με τις custom σαν όργανα (εξαιρουμένων των διαφορών μοντέλων στα στάνταρ specs, diamond, headstock binding, κλπ). Είχαν δε και το 50s ή 60s neck, πράγμα που διευκόλυνε στην επιλογή τους τον αγοραστή, και τους burstbuckers pro, που τους θεωρώ καλύτερους από τους 490-498 που φορούσε η custom. Μετά άρχισαν οι τρύπες, τα asymetrical neck, οι traditional (με παραπλήσιες προδιαγραφές), τα πεπιεσμένα χαρτόνια στις ταστιέρες, κλπ. Κάποτε στις les paul υπήρχαν οι studio, οι special, οι classic, οι standard, και οι custom. Όλα μοντέλα με γνωστές διαφορές μεταξύ τους. Μετά ... το χάος. Πάντως τα όργανα της gibson με "μεγαλύτερη προσωπικότητα" θεωρώ ότι είναι οι sg. Όλα αυτά είναι φυσικά προσωπικές απόψεις.

Ευχαριστώ ταπεινά, δεν κοροϊδεύω. :-* Αυτό είναι που μετράει. ;)

Είναι Gary Ray King. ;D ;D

Είναι που βαριότανε να τα κάνει, γι' αυτό άργησε. ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Και κάποια εκπαίδευσή της καμιά φορά .....

Τι γελάτε όλοι βρε για την κριτική στο περιοδικό? Δεν μου πάει δηλαδή το "μουσικοκριτικός"? ;D ;D Έχω δύο σιγουράκια. Η πόντια (που θα δείχνει το πακέτο και στις φίλες της - "κοίτα μωρή, ο Φώτης μου") και η ...νία (που θα σε στέλνει να της πάρεις τσιγάρα αλλά .... "χωρίς την φάτσα σου πάλι, έτσι?"). ;D ;D ;D Πώς γίνεται ρε Φώτη αν "γράφατε μαζί" να του στείλεις εσύ το κομμάτι και να .... σε προλάβει? ;D ;D ;D Λες να γράφει από τώρα φωνητικά για το επόμενο που θα του στείλεις? ;D ;D ;D

A new idiom arises, with this collaboration of Fotis and the so called gvour. You can call this idiom prog - blues. Full of riffs and hot guitar solos, ready to surprise you with unexpected vibe changes, and with a soulful voice getting out of the singer's heart. Looking forward to their next collaboration, since these two guys established something unique, transforming traditional rooted music into a fresh new music style, coming out of their own musical personalities. Highly recommended. NOIZ MAGAZINE

Τώρα τι δουλειά έχει ο Τσίπρας με τα πακέτα από τσιγάρα .....

Έχει διάστημα καθαρής τέταρτης (προσπάθησε να βρεις τι αρμονίες παράγονται από την πεντατονική) και αυξημένης, και πριν τον Βάγκνερ βρίσκονται "αναφορές" σε ανάλογες συνηχήσεις και στους Bach, Mozart, Beethoven, κλπ.

Ποιός το είπε? :D

Κουφή λεοπάρδαλη, αν θέλεις περισσότερες πληροφορίες, κάνε μια αναζήτηση για 'Tristan chord'. :)

... Chopin (Black key étude) κλπ Το θέμα είναι ότι η πεντατονική παράγει αρμονίες με τέταρτες, που ήταν "διάφωνο" διάστημα (εκτός από την αναστροφή τονικής και πέμπτης, όταν δηλαδή η τονική βρίσκεται ψηλότερα από την πέμπτη) για ένα μεγάλο μέρος της κλασσικής εποχής. Πολύ σπάνια στην εποχή αυτή θα βρεις συνήχηση sus (τέταρτη που να περιμένει λύση) σε voice leading. Το πρόβλημα όμως που είναι? Στο ότι ακούς μελωδίες με ημιτόνια και τόνους? Άλλα διαστήματα δεν ακούς? ???

Είναι παλιός, να τον αναβαθμίσεις σε 5930k. ;D ;D ;D

Να δεις που σε λίγο καιρό τα πακέτα αυτά θα γίνουν συλλεκτικά. "Έχω Marlboro μάτι, έχεις Prince συκώτι που μου λείπει?" Και στο περίπτερο "Δώσε μου ένα Winston κόκκινο σκληρό με κομμένο δάχτυλο".

Σε αυτό θα συμφωνήσω πλήρως. Αυτά θα έπρεπε να είχε επάνω το πακέτο σε εικόνες και μηνύματα. "ΠΡΟΣΟΧΗ Ο ΚΑΠΝΟΣ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ ΕΧΕΙ ΥΠΟΣΤΕΙ ΕΝΤΟΝΗ ΧΗΜΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΘΙΣΤΑ ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ" Αλλά θα έπρεπε κάτι ανάλογο να αναγράφεται και στις περισσότερες συσκευασίες πχ τροφίμων.

Το πρόβλημά τους είναι το τσιγάρο σαν προϊόν, ή η υγεία? Οι περισσότερες από τις βλαβερές ουσίες στο τσιγάρο, βρίσκονται στο χαρτί και το μελάνι (η μάρκα είναι γραμμένη πάνω στο χαρτί). Γιατί δεν υποχρεώνονται να χρησιμοποιήσουν κάτι άλλο αντί για χαρτί, και να μην υπάρχει μελάνι πάνω στο τσιγάρο? EDIT: Να πω επίσης, ότι οι εικόνες στα πακέτα δεν απευθύνονται στο "λογικό-συνειδητό" μέρος του καπνιστή. Ανάλογες τεχνικές marketing, απευθύνονται στο ασυνείδητο - μη λογικό μέρος του καπνιστή, χρησιμοποιώντας τις αρχές της εσωτερίκευσης μέσω της επανάληψης (που κάνει το συνειδητό μας να μην δίνει καμία σημασία πλέον, αλλά "εγγράφεται" πλήρως στο ασυνείδητο που λειτουργεί εντελώς αντίστροφα).

1. Δεν το έγραψα γι' αυτό. 2. Το έγραψα γι' αυτό.

Για σκεφτείτε, πάνω στην συσκευασία των κρεάτων, να είχανε εικόνες από μοσχαράκια να κοιτάνε την σφαγή τους, ή γουρουνάκια που να τα σφάζουν. Στα δε φαστφουντάδικα, η συσκευασία του burger να είχε εικόνες από ζώα που αλληλοτρώγονται, ή είναι σφαγμένα. Στους αυτοκινητόδρόμους δίπλα στα σήματα με το όριο ταχύτητας, να είχε εικόνες με διαμελισμένα κορμιά.

Καλό θα είναι να αναφέρουμε χρονιές (και τα αντίστοιχα specs) για την σύγκριση. Η standard από το 2000 μέχρι τώρα, έχει αλλάξει χίλιες μύριες φορές specs, από μπράτσο (50s, 60s, asymetrical, κλπ) και υλικά ταστιέρας, μέχρι το μασίφ σώμα vs τρύπιο vs πιο τρύπιο vs σχεδόν κούφιο.

Καναρίνι έχεις? ;D ;D ;D Συγγνώμη για το offtopic, αλλά μου άρεσε πολύ σαν ιδέα. :)