Θα διαφωνήσω με την βάση του συλλογισμού αυτού.
Και να εξηγήσω γιατί.
Αν τα λανσάρουν σαν νέα σειρά (ανανέωση -αντικατάσταση χαρακτηριστικών- κλασσικών μοντέλων) τότε συμφωνώ.
Τα γνωστά και επιτυχημένα μοντέλα τους είναι αξεπέραστα στην κατηγορία τους.
Όμως ...
... τι θα πει "δεν χρειάζεται"?
Χρειάζεται πάντα και στα πάντα.
Δεν μας ενδιαφέρει να συγκρίνουμε με το ήδη υπάρχον υλικό κάθε εταιρίας, το οποίο μάλιστα είναι ιδιαίτερα επιτυχημένο (οπότε δεν θα έπρεπε να το πολυπειράζει κιόλας).
Η καινοτομία στην κατασκευή της ηλεκτρικής κιθάρας δεν τελείωσε το 60 ούτε το 70, ούτε το 80.
Εδώ ο Ken Parker έβγαλε την fly (κατά την γνώμη μου πολύ καινοτομικό μοντέλο τότε) το 93.
Έτσι κι αλλιώς ο ήχος, κατά ένα μεγάλο μέρος εξαρτάται από τον συνδυασμό της κιθάρας με άλλα "συμπράγκαλα" ;D, ενισχυτή, πιθανόν εφφέ, στα οποία έχει πέσει το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειας των εταιριών για innovation.
Verdict (τι θέλω να πω δηλαδή). ;D ;D
Κατά την γνώμη μου θα έπρεπε οι εταιρίες να ιδρύσουν από μια θυγατρική (πχ Gibson future :D) που να ασχολείται μόνο με το R&D.
Αυτή η "θυγατρική" θα είχε ως στόχο την παραγωγή "φουτουριστικών" μοντέλων που να μην έχουν καμία σχέση με τα ήδη υπάρχοντα μοντέλα της μαμάς εταιρίας, με την χρήση νέων τεχνολογιών, φαντασίας ως προς την χρήση των υλικών (νέων και παλιών), την εργονομία, κλπ.
Σε κάθε NAMM (ή κάθε έκθεση), να υπάρχει βρε αδερφέ και μια "μελλοντική" πρόταση κάθε εταιρίας, ένα "εξωτικό"-πειραματικό prototype μοντέλο.
Κι ας μην βγει ποτέ στην αγορά αυτούσιο.
Κάτι σαν τα αυτοκίνητα ένα πράγμα.
Δεν θα αφορά την συμβατική αγορά που ακούει Stones και παίζει blues, rock.
Αυτή η αγορά ψάχνει παράδοση και κοιτάζει όλο και πιο πίσω στον χρόνο (και καλά κάνει βέβαια).
Όμως νομίζω ότι υπάρχει αγορά που κοιτάζει και προς το μέλλον.
Άσε δηλαδή που αυτές οι καινοτομίες λειτουργούν και σαν έρευνα αγοράς, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να βγαίνει το κάθε νέο μοντέλο, και μετά να ψάχνονται όλοι αν αποτύχει.