ez

Διαφορές υπάρχουν. Το πως τις αξιολογεί ο καθείς είναι άλλο ζήτημα.

Εγώ έχω κάνει τη συγκεκριμμένη αλλαγή αλλά σε wraparound bridge και τα αποτελέσματα ήταν ακουστά και για μένα αρεστά πέρα απο τις προσδοκίες μου.

Αν η ηχητική κατεύθυνση που έχεις είναι σε vintage μονοπάτια νομίζω θα σου αρέσει.

Λόγω ανειλλημένων υποχρεώσεων και κάποιων ιδιαίτερων συνθηκών, οι εμφανίσεις του γκρουπ κάθε Δευτέρα στο Γαία αναστέλλονται τουλάχιστον μέχρι τις γιορτές. Για ό,τι νεώτερο θα υπάρξει ενημέρωση.

Για να γλυτώσεις χρόνο και χρήμα, ψάξε στο ιντερνετ για βίντεο σχετικά με το αντικείμενο -υπάρχουν πολλά, και για αρχάριους- μάθε κάποιες βασικές αρχές και μετά αποφάσισε αν και σε ποιόν θα απευθυνθείς.

εχω φοβερη ΝΟΡΒΗΓΙΚΗ συνταγη με πρασσο.....αν δεν τον μαγειρεψες κι ολας.... ;D ;D

Που τέτοια τύχη...έτοιμο κουρκουτιασμένο απ'το λιμάνι...

Στείλε μου τη συνταγή όμως! Τα πράσσα μ'αρέσουν και το σκόρδο μ'ενοχλεί  ;D...

Gay European μπακαλιάρος με μαγιονέζα! Κάτσε να ρευτώ λιγάκι :-X 8)...

+1000

 

Ουσιαστικα τα ...σκυλαδικα,τα original οχι τα ξε****ποπλαϊκα ;D,  και τα λαϊκα ειναι για το ρεμπετικο οτι ειναι τα ηλεκτρικα μπλουζ...για το μπλουζ...δηλ. η ΦΥΣΙΚΗ εξελιξη του ειδους ,τιποτα παραπανω και τιποτα παρακατω.... ;)

Πρρρ...μη με κόβεις έτσι...γενικολογείς επικίνδυνα!!

Ορίστε...πήγα να πάρω ένα μπακαλιάρο να φάω-μούχει γυαλίσει εδώ και μέρες-, γυρνάω και βλέπω 5-6 σελίδες, ανάθεμα, κάθεται και κρυώνει εξαιτίας σας  ;D...

Λοιπόν, μιας και το πράγμα έχει γυρίσει λίγο στα του μπλουζ-ρεμπέτικου κλπ, μερικές σκέψεις απόψεις:

Τα δύο είδη ΕΧΟΥΝ κοινά στοιχεία, όπως και όλες οι λαικών καταβολών μουσικές.

Τώρα, ποιές ακριβώς και σε ποιό επίπεδο, άλλη εξειδικευμένη κουβέντα.

Τα μπλουζ έγιναν παγκόσμια μουσική γλώσσα -κι όχι τα ρεμπέτικα- γιατί:

1. Έχουν Αμερικάνικη προέλευση. Η εξ ΗΠΑ μουσική τροφοδότησε κατά κύριο λόγο τη σύγχρονη ηλεκτρική μουσική του 20ου αιώνα κι εντεύθεν.

2. Είχε την "εξυπνάδα" και τη δυναμική και ευελιξία να μπολιάσει αλλά και να μπολιάζεται απο τα εκάστοτε μουσικά ρεύματα (jazz, RnR, rock, punk, rap, hip hop etc. > Tricky, Jon Spencer, Fat Possum label artists etc.).

3. Δεν κόλλησε σε μιά στείρα dated θεματολογία, αλλά είχε μάτια κι αυτιά ανοιχτά.

4. Έδωσε "χώρο" στον μουσικό, απλή βάση, αυτοσχεδιασμοί, με μιά φράση έθρεψε -και συνεχίζει να το κάνει- όνειρα και φιλοδοξίες.

5. Η ΓΛΩΣΣΑ. Τα Αγγλικά εδώ και δεκαετίες αποτελούν -καλώς ή κακώς- την κατά βάσιν κοινή γλώσσα στον δυτικό τουλάχιστον κόσμο.

6. Οι παραπάνω ιδιότητες-στοιχεία σε συνδυασμό με την πρωτογονικής αίσθησης ΤΕΡΑΣΤΙΑ δύναμη που φέρνει μαζί της η μουσική αυτή, την έφερε τελικά στα σαλόνια συζητήσεων του ΝΟΙΖ  ;D...

Λέω να φάω καμμιά μπουκιά τώρα  ::)...

Ηλια προς Θεού δεν έκρινα ούτε κατέκρινα το οτι εμφανίστηκες εκεί (αυτό μάλλον καλό είναι παρά κακό), αυτο που ηθελα να πω ειναι μετά το δικο σου ''πάντρεμα" αφου εισαι top στο ειδος αυτό, πολλοί πήραν ως de facto πια  οτι blues και ρεμπέτικο το ενα και το αυτό.

Κανένα πρόβλημα, απλά ξεκαθαρίζω κάποιες λεπτομέρειες  ;D...

Πάντως, σίγουρα ΔΕΝ συμβαίνει αυτό: blues και ρεμπέτικο το ενα και το αυτό

Ο μυθος δε, ενισχύθηκε επικίνδυνα οταν ενα βράδυ σε κάποια "γνωστή μουσική" τηλε-εκπομπή εμφανιστηκε ο ez και "κόλλησε" το how dry i am με το "θελω να γινω μπουφετζής"

Τα γιατί και πως της εμφάνισης {σε κάποια "γνωστή μουσική" τηλε-εκπομπή} είναι άλλη ιστορία. Η επιλογή της "ένωσης" των δύο τραγουδιών δεν ήταν δική μου, απλά συναίνεσα κατόπιν συζήτησης και παράθεσης ιστορικών στοιχείων για τα κομμάτια. Πέρα απο μύθους και αυθαίρετες εντυπώσεις που βασίζονται στο γούστο και την αισθητική του καθενός, υπάρχουν -αναντίρρητα- κοινά στοιχεία που απαντώνται σε όλες σχεδόν τις μουσικές που γεννήθηκαν απο τους απλούς κι εν πολλοίς αμόρφωτους ανθρώπους της καθημερινότητας και δη του λεγόμενου περιθωρίου. Σε λαικές μουσικές δηλαδή. Ακραίες απόψεις υπήρχαν και υπάρχουν ένθεν κακείθεν, δεν προσφέρουν όμως κάτι ουσιαστικό, απλά φωνασκούν. Το όποιο πλησίασμα ημών των μουσικών -κι ουχί μουσικολόγων- σε τέτοιου τύπου "έρευνες", νομίζω πρέπει να γίνεται με καλή διάθεση κι εκπορευόμενο αποκλειστικά από την αγάπη και το ενδιαφέρον για το αντικείμενο μας.

:)

 

 

SCROLL DOWN μεχρι να βρειτε το "amp du jour"

 

http://www.nelscline.com/tech.html

Πολύ καλό! Τον καταλαβαίνω, τον νοιώθω,τον συμπονώ αλλά και τον ζηλεύω, δεν έχει δεί τίποτα!!! ;D

Ενδιαφέρουσα -και πικρή κάποιες φορές- ιστορία...

Φυσικά παίζει ρόλο το είδος μουσικής. Ακόμα πιό πολύ όμως, το πως κάποιος έχει επιλέξει να παίζει. Χρειάζεται πολλές κιθάρες ή μία; Χρησιμοποιεί εφέ ή προτιμάει καρφί στον ενισχυτή; Οι παράμετροι που προκύπτουν είναι πολλές και διαφοροποιούν για τον καθένα το ερώτημα. Προσωπικά έχω περάσει εφιαλτικές βραδιές με τενεκέδες-ενισχυτές αλλά είχα και την τύχη να παίξω καταπληκτικά μηχανήματα.

Για να το θέσω κάπως χοντρικά, όταν ανταμώσεις την ατυχία κι έχεις κάποια εμπειρία και ικανότητες, θα βγάλεις τη συναυλία αλλά το αίσθημα που μένει είναι του κολοβού, του ανικανοποίητου, κι αυτό στις καλές περιπτώσεις  ;D...

Απο την άλλη, μ'εναν σούπερ ενισχυτή, θα παίξεις αυτά που ξέρεις και παραπάνω, με ελαχιστοποίηση λαθών κι αστοχιών  8), θαυμάζοντας το πως ακούγονται οι νότες σου :o!

Σε κάθε περίπτωση, δυστυχώς στο Ελλαδιστάν μέσα σε όλα που πρέπει να φροντίσεις, είναι και η ψυχολογική θωράκιση-προετοιμασία για τέτοια άτυχα ραντεβού...

Πολύ ωραίο, συγχαρητήρια. Εμένα μου θυμίζει ελαφρώς το κιθαριστικό φλερτ των Chett Atkins & Pat Bergenson στις τελευταίες δουλειές του CGP, αλλά και πιό γενικά το ύφος που διέπει μουσικούς ανακατεμένους στο New Nashville sounds.

Απο την άλλη, με λίγη φαντασία, θα μπορούσε να είναι εισαγωγή κομματιού του Andy Latimer των Camel  :D!!

Πολύ ωραίο, συγχαρητήρια! Ιδιαίτερο φρέιζινγκ που δεν το συναντάς συχνά. Στ'αυτιά μου ακούγονται έντονες επιρροές απο Washington DC παίκτες (Danny Gatton, Tom Principato) και φυσικά στο βάθος Roy Buchanan  8)...

Αν μου επιτρέπεις μία κριτική, το μόνο σημείο που κατά την άποψη μου πάσχει, είναι το πολύ γρήγορο και αγχώδες βιμπράτο που χρησιμοποιείς (κυρίως με την Τέλε, αφού η Στρατ λόγω τρέμολο σε βοηθάει να το αποφύγεις αρκετά), το οποίο είναι ΟΚ μεν, αλλά είναι μόνο αυτό που ακούγεται στο δείγμα που παρουσιάζεις. Με λίγη προσοχή στο σημείο αυτό θα είναι εξαίρετο.

Ηλία, πως έχετε δει την μέχρι τώρα ανταπόκριση του κόσμου στο εγχείρημα?

Εν τάχει: την πρώτη Δευτέρα λίγος κόσμος λόγω συνθηκών αλλά ωραία βραδυά.

Την δεύτερη σούπερ αλλά η επόμενη ήταν αργία για την πόλη.

Την τρίτη ανέλπιστα καλά, με κόσμο αρκετό και ωραία τζαμ!

Θέλει λίγο χρόνο κι επιμονή...ίδωμεν...

Η λογική του Έλληνα είναι αιώνες μακριά απο το support the band (tips, cds, t-shirts) αλλά βλέπω σημάδια βελτίωσης!

Bump!! ;D

Δεν ξερω αλλα εκτος οτι μου ειναι πολυ παραξενο να το βλεπω μου φαινεται και αντιπαθητικο!! ???

Ποιό ακριβώς;  ???

και εγω συμφωνω αλλα ειμαστε λιγοι  :-\

Ίσως όχι όσο φαντάζεσαι  ;)! Η λατρεία για το παίξιμο θρυλικών "ζερβοκουτάλων" κιθαριστών (στη συγκεκριμμένη περίπτωση Albert King) οδηγεί καμμιά φορά εμάς τους δεξιόχειρες να θέλουμε να δοκιμάσουμε "κουφά" πράγματα  ;D!!!

Δείτε τον -δεξιόχειρα- Kid Andersen...

Oooohhh! Very hot!

Κάτι σαν να ανακάτεψαν στο shaker τους Blues Traveler με τον Junior Kimbrough  ;D!

Thanx!

Είναι αρκετά ασφαλές να χρησιμοποιείς μινόρε κλίμακες για μινόρε συγχορδία/μελωδία και ματζόρε αντίστοιχα  8)...

Πεντατονική μινόρε μπορείς να χρησιμοποιήσεις σε ματζόρε κομμάτια, όχι όμως το αντίστροφο...

Γενικά μιλώντας, η αισθητική του εκάστοτε σολίστα χαρακτηρίζει το που πάει ένα κομμάτι, τάισε το γούστο σου με ακούσματα και μετά άστο να εκφραστεί ελεύθερα  ;)!

Πάντα μπορείς να δοκιμάζεις χρωματισμούς με εβδόμες, έκτες, ενάτες και ακούγοντας ν'αποφασίζεις τι σου κάθεται και τι όχι.

Α, και η blue νότα κολλάει παντού  ;D...

α και υπαρχει αλλη κιθαρα που να εχει το ιδιο ι σχεδον το ιδιο μπρατσο για να την δοκιμασω?

Κάποιες 50ς Γιαπωνέζες είχαν παρόμοια μπράτσα (ΟΧΙ ίδια όμως), η Buddy Guy strat & Jerry Donahue tele.

με ποια κιθάρα μοιάζει πολύ η jimmy vaughan guitar signature?

Κατά μία έννοια θυμίζει την Eric Clapton signature, κυρίως ως προς το μπράτσο που είναι heavy V shape, πράγμα που άλλους εξιτάρει κι άλλους απωθεί...

Καλή κιθάρα είναι, με μεγάλα τάστα και μαγνήτες φωνακλάδικους αλλά όχι ιδιαίτερα γεμάτους στον ήχο τους.

Χαίρετε. Υπενθύμιση, σήμερα Δευτέρα 25/10 συνεχίζουμε τις εμφανίσεις στο Γαία.

Όσοι πιστοί!

 

Δεν έχω καθίσει ποτέ μου να βγάλω note-for-note τίποτα. Είμαι πολύ τεμπέλης γι αυτό.

Αλλά ακούγοντας τους, μέρος της φρασεολογίας τους μου έμεινε και έγινε μέρος του εγώ μου.

 

Welcome to the club, chief!  ;)

Συγχαρητήρια. Το κομμάτι είναι μιά χαρά ως έχει. Ωραίο θα ήταν όντως αν το ηχογραφούσατε παρέα με άλλους μουσικούς όπως λες. Αλλά καθαρά γιατί το επιθυμείς κι όχι γιατί του λείπει κάτι γι'αυτό που είναι.

Τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν στο πως θ'ακουστεί απο την κιθάρα.

Μπορείς να το κάνεις πιό σουπερμάρκετ, fusion, blues, jazz.

Τώρα που το άκουσα όμως δεν θα μου άρεσε να αλλάξει δραματικά.

Άλλωστε έτσι όπως είναι μου θυμίζει αρκετά δουλειές ενός κιθαρίστα που πολύ εκτιμώ, του κυρίου Cornell Dupree.

Αλήθεια Ηλία πώς πήγε η βραδιά? Πέρα από τις επιφυλάξεις του καθενός εδω μέσα, δώσε μας μια ιδέα για το πως το είδε ο κόσμος και για το αν καλύφθηκαν και οι δικές σας προσδοκίες.

Προσωπικά το βρίσκω σαγηνευτικό, άσχετα με το που δέν θα τολμούσα να το κάνω.

Εντάξει, εμείς κι εμείς ήμασταν, λίγοι και καλοί όμως, παίξαμε κανα 2ωρο και το φχαριστηθήκαμε. Ο κόσμος δε το ξέρει ακόμα, νομίζω χρειάζονται μερικές Δευτέρες για να "χτιστεί" το πράγμα, κατά τις 9 άρχισε και μιά μπόρα, ήταν κι η τηλεόραση που τρομοκρατούσε τον κόσμο με "επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα", ήρθε κι έδεσε...

Προσδοκίες δεν έχουμε απο αυτή τη φάση Μπίλ, ό,τι προκύψει καλοδεχούμενο!

Αυτοί που ήρθαν πάντως οφθαλμοφανώς επικροτούν το εγχείρημα!

Φίλτατοι, καλό είναι που συζητάμε πέρα απο το γεγονός αυτό καθ'εαυτό. Με προσοχή και σεβασμό διαβάζω τα όσα καταθέτετε και εν δυνάμει συμφωνώ με όλους. Αυτό που πάει να γίνει είναι μιά κίνηση που δεν κρύβει τίποτα πονηρό απο πίσω, ούτε κι έχει διάθεση να στραβώσουν οι καταστάσεις για τους επαγγελματίες του χώρου, κάθε άλλο. Απλά είναι συνάρτηση συνθηκών, ανθρώπων, σκέψεων, προβληματισμών και αναγκών.

Πρόσφατα απέρριψα τουλάχιστον 3 προτάσεις που θέλαν το μότο φέρε κόσμο και πάρε λεφτά. Κι ένας θεός ξέρει πόσο χρειάζομαι και τα χρήματα, αλλά κυρίως το παίξιμο επί πάλκου, αυτή είναι αληθινή ανάγκη... Αυτό που πάμε να κάνουμε στο Γαία γίνεται γιατί υπάρχουν οι συνθήκες, κάποιες ιδέες αλλά κυρίως οι άνθρωποι, οι συντελεστές. Πάντα θεωρώ επιβεβλημένο να πληρώνονται οι μουσικοί που παίζουν, αν κάτι δεν έγινε κατανοητό, λυπάμαι, δεν ήταν στις προθέσεις μου. Προσωπικά, χάνω δεκάδες δουλειές γιατί αρνούμαι να κατέβω 10-20 Ε(!!) στις απαιτήσεις μου προκειμένου να μη ξεφτιλιστούν οι αμοιβές όλων. Κοντολογής, δεν υπάρχει πονηριά στην κίνηση μας, μήτε απελπισία. Αν παρ'όλα αυτά όμως υπάρξουν φωνές με επιχειρήματα περί του αντιθέτου, κανένα πρόβλημα, εάν πειστώ, το σταματάμε και δε τρέχει μία... Αλλά νομίζω έιναι ΟΚ δεδομένου ότι γίνεται Δευτέρες, "νεκρή" μέρα για τα μαγαζιά κι έχει κι ένα χαρακτήρα ρε αδέλφια ας μαζευόμαστε χωρίς πίεση και άγχη κανα βραδάκι και να παίζουμε τη μουσική που αγαπάμε. Σε ότι αφορά χόμπος και χίππις, είναι γνωστά τα των χαρακτηριστικών τους κι εντέλει ίσως επουσιώδη για τη κουβέντα...

Πρώτα απ'όλα, σας ευχαριστώ (ξανά) για τα τόσο ενθαρυντικά σας σχόλια. Τι να πω ρε παιδιά, αλήθεια με συγκινείτε... Χαίρομαι πολύ που βλέπετε μέσα απο μιά τέτοια κίνηση την καλή πλευρά των πραγμάτων.

Θα το παλέψουμε σιγά σιγά, ελπίζω σε μακροημέρευση και πολλά τζαμ!

Το τσιγαράκι ισχύει -και νόμιμα- λόγω τετραγωνικών του οικήματος (μέγα ατού  8)).

Ώρα έναρξης 10:30', ε, ίσως και λίγο αργότερα  ;D, όχι πολύ όμως!

Τα λέμε!

Ευχαριστώ για τα σχόλια σας φίλοι μου. Εδώ και αρκετό καιρό η ιδέα τρύπωσε μέσα μου (μάλλον απο τις άδειες τσέπες... ???) και τελικά πήρε μορφή μ'αυτή τη κίνηση.

Δε σας κρύβω πως προβληματίστηκα αρκετά, πιστεύω άλλωστε πως οικονομικά θα είναι μιά αποτυχία -τουλάχιστον αρχικά- όμως τα πράγματα έχουν στριμώξει πολύ για όλους και είμαι σίγουρος για κάποιους σε δραματικό βαθμό. Εκείνο που με τυρρανάει λίγο είναι οι "καλοθελητές" που θα βρούν βήμα να υποβαθμίσουν το γκρούπ αλλά πιθανόν και κάποιοι μαγαζάτορες που "θα μου την πούν", γιατί παίζεις εκεί τζάμπα κι εδώ ζητάς λεφτά και διάφορα τέτοια... Απο την άλλη, σκέφτομαι πως ένα γκρούπ σαν εμάς, με ιστορία και δισκογραφία, θάπρεπε να δώσει τρόπον τινά ένα παράδειγμα έμπρακτο πως τελικά η μουσική στέκει πέρα απο αντιξοότητες και δυσκολίες οικονομικού ή άλλου περιεχομένου.

Η όλη νοοτροπία του να παίζεις επαφιόμενος στην καλή διάθεση του ακροατή ν'αφήσει κάτι στον κάδο με τα τιπς ή όχι, είναι νομίζω παντελώς ξένη με τις συνήθειες του Έλληνα αλλά θα προσπαθήσουμε ν'αλλάξουμε λίγο το τοπίο... Εξάλλου, θα έχουμε και δίσκους για πώληση, ίσως και μπλουζάκια, κάποιους εναλλακτικούς εν πάσει περιπτώσει τρόπους "πληρωμής" για όσους αισθάνονται πιό οικεία με αυτές τις διαδικασίες.

Συγγνώμη αν σας τα "ζάλισα" λίγο, αισθάνομαι όμως την ανάγκη να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις και τις προθέσεις μου... Αν όλα πάνε κατ'ευχήν, τις Δευτέρες θα είμαστε σταθερά στο Γαία και καλοδεχούμενοι για τζαμ όσοι επιθυμείτε!

Άντε, σας αφήνω τώρα γιατί σε λίγο πρέπει να πάω στο μαγαζί!