ez

Να διευκρινήσω απο την αρχή πως δεν γνωρίζω/δεν έχω σπουδάσει μουσική σε θεωρητικό επίπεδο. Παρ'ολα αυτά, παραθέτω κάποιες σκέψεις που ίσως βοηθήσουν.

Μιά και αυτό που σε απασχολεί κυρίως είναι η μουσική χωρίς τραγούδι, καλό θα ήταν να έχεις μία στόχευση στο τι ακριβώς είναι αυτό που θέλεις να φτιάξεις.

Δεν είναι καθόλου κακό να εμπνέεσαι απο κομμάτια/αισθητική μουσικών που αγαπάς κι απο κεί να προσπαθήσεις να φέρεις το συνολικό άκουσμα σε δικές σου φόρμες.

Πολλές φορές ένα απλό ριφ φωνάζει απο μόνο του προς τα που ταιριάζει να βαδίσει, όσο πιο πολύ ακούς μουσική τόσο θα απλοποιείται η διαδικασία.

Η διάθεση σου είναι να κάνεις κάτι πολύπλοκο ή κάτι μετρημένο/συμαζεμένο;

Υπάρχουν instrumentals που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα και μοναδικό σχήμα που αναλύεται-σχολιάζεται στην πορεία κι όμως κρατάνε πολλά λεπτά της ώρας και το αντίθετο - δαιδαλώδη και πολυσχιδή θέματα σε 2-3 λεπτά...

Παράδειγμα για την πρώτη περίπτωση: Harvey Mandel/Wade in the water

και για τη δεύτερη: Steve How/Clap

Στο πρώτο οι αυτοσχεδιαστικές ικανότητες θέτουν τη βάση ενώ στο δεύτερο η θεματολογία/τεχνική.

Μιλώντας απο την πλευρά του αυτοδίδακτου μουσικού πάντως κι επειδή αγαπώ τα instrumentals -κι έχω γράψει πολλά- συνοψίζω με δυό επισημάνσεις που στη δική μου περίπτωση/ψυχοσύνθεση είναι πολύ σημαντικές:

1.Το να μπορέσεις ν'ακούσεις στο μυαλό σου το όλον του ήχου που κυνηγάς με μιά συγκεκριμένη ιδέα σου είναι το κλειδί για φτάσεις στην πραγμάτωση του, και

2.Να μπορέσεις ν'αντιληφθείς τα όρια της συγκεκριμένης ιδέας σου, που κολακεύεται απο επιπλέον υλικό και που εξαντλείται και χάνει το ενδιαφέρον του ακροατή.

Αυτά απο μένα, ελπίζω να βοήθησα λιγάκι εσένα ή και άλλους.

Steve Khan για την ιστορία

Πάντως αυτό το τριπλό LP είναι απο τα καλύτερα live που εχουν γραφτεί στο βινύλιο

Oh yes it is...

αν δεν κανω λαθος, παιζετε σους blues wire?? :)

Μάλιστα.

Υποκλίνομαι ωσαύτως...

γεια σας παιδια,

 

Τι να κανω?

Να φύγετε, να πάτε αλλού!

Νεαροί μου φίλοι, είναι συγκινητικό για έναν δεινόσαυρο σαν του λόγου μου να διαβάζω αυτά που γράφετε...και ελαφρώς αποκαρδιωτικό να προσθέσω...

Διάολε, 30κάτι χρόνια πριν αισθανόμουν ακριβώς το ίδιο...τόσο λίγο άλλαξαν τα πράγματα; Μάλλον όχι...θέλει λιγάκι υπομονή παλληκάρια...

Το να βρείς ανθρώπους που να νοιώθουν τη μουσική όπως εσύ δεν είναι και το πιό εύκολο πράγμα στον κόσμο, ειδικά αν μιλάμε γιά μπλουζ, σε ό,τι αφορά μουσικούς πάντως δεν αποτελεί και καλά προυπόθεση. Μπορείτε κάλλιστα να φτιάξετε σπουδαία μουσική που ενδεχομένως νάχει χαρακτήρα μπλουζ, άτομα με διαφορετικά γούστα κι επιρροές. Πιστεύω πως κι εδώ στο ΝΟΙΖ θα βρεθούν εκείνοι με τους οποίους θα μπορέσετε ν'ανταλλάξετε απόψεις και να βρείτε ένα δημιουργικό δρόμο.

Προσωπικά σας το εύχομαι με όλη μου τη ψυχή, είμαι μαζί σας.

ΥΓ Γιά τους άλλους που ακούν άλλα, καλά κάνουν. Τι νόημα θα είχε αν όλοι γουστάραμε τα ίδια; Στο χέρι σας είναι να δείξετε ποιός είναι ή δεν είναι ξενέρωτος ή τι άλλο...καλά παιξίματα.

Περαστικά στο παλληκάρι...Δυό κουβέντες κι από μένα, δε θέλω να κάνω τον έξυπνο ή τον ξερόλα φίλοι μου, αλλά η ζωή η ίδια έρχεται συχνά πυκνά ν'ανατρέψει θεωρίες και στατιστικές...Προσπαθήστε να μάθετε τι κινδύνους κουβαλάτε στο αίμα σας απο τις οικογένειες σας ώστε νάχετε το νού σας και κυρίως να μάθετε ν'ακούτε το σώμα σας και τα μηνύματα που κατά καιρούς στέλνει.

Εμείς οι παλαιότεροι είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε σε πιό ξένοιαστες εποχές, για τους νεότερους τα πράγματα έχουν γίνει πολύ στριμόκωλα...

Κι όπως τόθεσε ο ignatios...παιδια ψυχραιμια........μια ζωη την εχουμε.

Dead cool as a horny rattlesnake 8) 8) 8)!

Γράψτε παλληκάρια, γράψτε! Εύγε!

Μακάρι να ήμουν κοντά να συνδράμω κάπως...

Όποιος δεν αντικρύζει την επιτομή του άδολου βλέμματος στα μάτια ενός σκύλου δεν έχει ο ίδιος μάτια να δεί...μαμώτο θα με πάρουν τα ζουμιά...γέρος άνθρωπος βλέπεις 8)...

1. Εγώ θα σας πω την ιστορία με το βατραχάκι.

Ήταν ένα μικρό κι ευτυχισμένο βατραχάκι. Κάποια στιγμή το πιάνει κάποιος και το ρίχνει μέσα σε μιά κατσαρόλα γεμάτη νερό ακουμπισμένη στο μάτι μιάς κουζίνας.

Το βατραχάκι χαρούμενο αρχίζει να κολυμπά γύρω-γύρω.

Ανάβει το μάτι σε χαμηλούς βαθμούς.

Το νερό αρχίζει να θερμαίνεται ανεπαίσθητα, το βατραχάκι συνεχίζει απτόητο το ξένοιαστο κολύμπι του.

Σε λίγο, ανεβαίνει λίγο το μάτι, το νερό γίνεται πιό ζεστό, το βατραχάκι αντιλαμβάνεται μιά διαφορά αλλά δε πολυδίνει σημασία.

Ο διακόπτης του ματιού στρίβει κι άλλο προς τα δεξιά.

Το βατραχάκι αρχίζει και χάνει σταδιακά την ευεξία και το κέφι του, όμως συνεχίζει να κολυμπά. Ακόμα λίγο προς τα δεξιά το κουμπί...

Το βατραχάκι αρχίζει να έχει ολοένα και χαμηλότερους ρυθμούς κίνησης και να βιώνει αίσθημα δυσαρέσκειας. Και ακόμη λίγο δεξιά...

Το βατραχάκι αρχίζει να χάνει την επαφή με το περιβάλλον, επιπλέει παρά κινείται και η ενόχληση που υφίσταται το φέρνει σε απελπισία, όμως οι δυνάμεις του δεν του επιτρέπουν οιαδήποτε αντίδραση.

Και πάμε μια τελευταία φορά λίγο δεξιότερα τον διακόπτη θερμοκρασίας του ματιού.

Το βατραχάκι χάνει παντελώς τις αισθήσεις του και πεθαίνει μέσα στο νερό που βράζει.

Γνωρίζετε τι θα γίνει αν πετάξεις ένα βατραχάκι μέσα σε μιά κατσαρόλα με νερό που βράζει; Το βατραχάκι με μιά ενστικτώδη αντίδραση-εκτίναξη θα πεταχτεί έξω και θ'απομακρυνθεί...

Τα παραπάνω σε σχέση με πολλά που γράφτηκαν για συστήματα, χειραγωγήσεις, προπαγάνδα κλπ.

2. Είμαι ένας άνθρωπος φύσει τίμιος. Κι όμως, εδώ και πολλά χρόνια, αν μου δοθεί η ευκαιρία να κρύψω κάτι από το κράτος, το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη ή τύψεις. Καθώς το γράφω τώρα, νοιώθω ντροπή, γιατί η συνείδηση μου με χαστουκίζει ανελέητα. Φροντίζω όμως κάθε που μου τυχαίνει νάχω πρόχειρα μαζί μου μερικά λεξοτανίλ να την ταίζω ώστε εκείνη να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου κι εγώ να μεταλλάσσομαι - έστω στιγμιαία - σ'έναν ανθέλληνα(;), έναν προδότη.

Το παραδέχομαι χωρίς να κοκκινίζω, γιατί όταν έχεις απέναντί σου το τέρας που αποκαλείται Ελληνικό κράτος, οι όποιες αναστολές πάνε περίπατο.

Ένα κράτος που με θεωρεί εξ'αντικειμένου κλέφτη και ψεύτη, ανάλγητο και απατεώνα, δεν έχει το δικαίωμα να μου μιλάει για αξίες και υπευθυνότητα.

Οι γνώσεις μου και η αναλυτική ικανότητα του μυαλού μου δεν επαρκούν για να προτείνω λύσεις για έξοδο απο το λαβύρινθο των συσσωρευμένων προβλημάτων.

Μπορώ ακόμα όμως να ξεχωρίζω την ήρα απ το στάρι.

Φοβάμαι αληθινά  πως ο αγώνας είναι άνισος κι απο καιρό χαμένος. Και προετοιμάζομαι να λουστώ κι εγώ τις επιπτώσεις και να πληρώσω το τίμημα.

Μόνο ακραίες εξελίξεις ίσως θα μπορούσαν ν'αλλάξουν το σκηνικό. Ένας καταστροφικός σεισμός, ένας πόλεμος; -αν και το τελευταίο ίσως δρομολογείται ήδη τεχνηέντως...αλίμονο.

Και δυστυχώς δεν πρέπει νάχουμε ελπίδες γιατί εκείνο που λείπει απο τις ηγεσίες είναι η βούληση. Είμαι πεπεισμένος πως ΚΑΝΕΝΑΣ απο τους εν δυνάμει Έλληνες πολιτικούς ηγέτες δεν είναι διατεθειμένος να πράξει τα δέοντα. Τώρα, αν στο μέλλον κάποιος με πείσει πως διαφέρει, επιφυλάσσομαι...

Και για να μη γκρινιάζω μόνο και να φανερώσω κι εγώ μιά πρόταση διάολε, ορίστε μία απολύτως εφαρμόσιμη που ΚΑΝΕΙΣ δε θα προκρίνει:

Πριν απο τα οιαδήποτε μέτρα/θυσίες και τα συναφή, η κυβέρνηση τραβάει μιά γραμμή στο όριο φτώχειας (έστω το τυπικά αποδεκτό απο την ΕΕ) και ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΙ πως αυτοί οι φουκαράδες ΔΕΝ θα πληρώσουν τα σπασμένα άλλων και θα κρατήσουν αλώβητο το ελάχιστο των απολαβών τους και την αγοραστική του δύναμη. ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ αρχίζει μιά σταδιακή ομπέλλα φορολογίας που ανοίγει προς τα πάνω και οι γνώστες μπορούν να μας τα πούν καλύτερα - και πιό αναλυτικά...αλλά που τέτοιες δόξες.

3. Είμαι ευτυχής που κάποτε αποφάσισα να εγγραφώ στο ΝΟΙΖ, οι ώρες που πέρασα διαβάζοντας τα όσα καταθέτετε οι συμφορουμίτες στη παρούσα συζήτηση ήσαν-είναι πολύτιμες.

Σας ευχαριστώ πολύ όλους.

Το κυνήγι της τεχνικής δεν τελειώνει ποτέ. Εγώ τουλάχιστον δεν θα είμαι ικανοποιημένος μέχρι να φτάσω να παίζω πολυφωνικό τάπινγκ με τα πόδια ενώ τραγουδάω όπερα ζυμώνοντας γιουβαρλάκια.

Θέλουμε βίντεο απ'αυτό! :o ;D

Τρομερός κι ο κύριος Principato. Όσον αφορά τη 16ωρη μελέτη, ποιος ξέρει; Το σίγουρο είναι ότι, με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, περνούσε τον περισσότερο απ' το χρόνο του παίζοντας.

Ποιά μελέτη ρε παίδες; Το νερό στη Washington DC είναι :o ;D!!

Κάτι έχει κατά πως λένε και παθαίνουν μιά ψυχολογία οι κιθαρίστες εκεί ;)!

Roy Buchanan, Danny Gatton, Tom Principato, Jimmy Thackery, και άλλοι...

Περα απο πλάκες, είχα την τύχη να δω τον Principato live κι ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες, εκτός απο καταπληκτικός κιθαρίστας είναι και πολύ εντάξει τύπος.

Όπως οι πιο πολλοί του είδους άλλωστε...

Εγώ πάλι ακόμα περιμένω το mail που θα ενεργοποιήσει το προφίλ μου...

Υποτίθεται έχει σταλεί χθες βράδυ...οπότε...δε βλέπω τπτ 8)...

Yameth the fixer ;D! OK!

Εγώ πάλι ακόμα περιμένω το mail που θα ενεργοποιήσει το προφίλ μου...

Υποτίθεται έχει σταλεί χθες βράδυ...οπότε...δε βλέπω τπτ 8)...

Πολύ ωραίο Ηλία!  ;) Και ο ήχος και οι παικτική αντίληψη εξαιρετικά.  :) Και φαίνεται ότι είναι μια "διαφορετική" κιθάρα... δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί σε ενέπνευσε και το όργανο από μόνο του.

 

Πέρυσι είχα κάνει το ίδιο με την... "art guitar" που έχω φτιάξει, μια πρώην... Squier 51. Είναι πράγματι ο ασφαλέστερος τρόπος να δοκιμάσεις.... ψήνομαι να την ξανακάνω έτσι!  ;D

 

 

Ευχαριστώ. Κάθε κιθάρα έχει τραγούδια μέσα της, το ζήτημα είναι ν'ακούς και νάσαι τυχερός να ταιριάζουν τα γούστα σας ;D!

Εγώ στράφηκα σε τέτοια mods εξαιτίας του θαυμασμού μου για παίκτες όπως ο Jimmie Vaughan, και, ξέρετε, αυτοί οι Τεξανοί είναι "μαγκιά - κλανιά κι εξάτμιση"!!

Super cool guys 8)!!

Παρεπιπτόντως, αυτές οι 51 πάντα μ'άρεσαν...mmmm, someday ;D!

Συνήθως ο πιό οικονομικός τρόπος να δοκιμάσεις κάτι τέτοιο είναι να τροποποιήσεις μιά κιθάρα που ήδη έχεις (αν σου περισεύει... ;D).

Λίγη δουλειά στη γέφυρα, αλλαγή nut, σετάρισμα με (παχιές) χορδές σε ΣΙ (άντε ή ΝΤΟ) και έτοιμος για δοκιμή.

Παραθέτω ένα κομμάτι που είχα ηχογραφήσει πριν 15 χρόνια περίπου  8) για να δείτε πως μπορεί να λειτουργήσει. Το κεντρικό θέμα είναι παιγμένο με μιά τέτοια βαρύτονη που είχα σκαρώσει τότε...

Φυσικά, τα λεγόμενα εξάχορδα μπάσα είναι άλλη ιστορία...

kumagoo.mp3

Συγχαρητήρια. Είναι παρήγορο να βλέπουμε συντοπίτες μας με τέτοιου επιπέδου αισθητική. Τις καλύτερες ευχές μου.

Ο Jerry Garcia είπε κάποτε πως απο τη στιγμή που θα παίξεις με άλλους μουσικούς σε συγκρότημα, προχωράς στο μεγαλύτερο συμβιβασμό που θα κάνεις στην καρριέρα σου.

Εννοώντας πως ο καθένας αντιλαμβάνεται με τον δικό του τρόπο τα πάντα, συνεπώς αργά ή γρήγορα θα υπάρχουν συγκρούσεις - μικρές ή μεγάλες.

Είναι αυτονόητο πως το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή μας γενικώτερα.

Η κατάσταση που βιώνεις είναι ένα μπάχαλο, απο τη στιγμή που είστε τόσοι πολλοί εμπλεκόμενοι δεν υπάρχει διέξοδος.

Γνωρίζεις βεβαίως πως οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες, όλοι έχουν απο μία...

Το νομικό δίκαιο δεν προυποθέτει απόδοση δικαιοσύνης αλλά και το δίκιο πάντα (σχεδόν) έχει ερείσματα σε όλες τις πλευρές...

Διαφορετική γωνία κλίσης αλλάζει την οπτική...

Εν κατακλείδι, αφού δεν υπάρχει νομική βάση για οιαδήποτε ενέργεια, είναι δική σου απόφαση 100%. Μπορείς να τα βρείς μαζί τους; ΟΚ.

Δεν μπορείς; Αποφάσισε κάτι και πλήρωσε το κόστος. Υπάρχει σε όλες τις εκδοχές, είναι ματαιοπονία να νομίζεις πως θα το αποφύγεις...Ήδη το πληρώνεις.

Δεν είναι εύκολο για κανέναν, δεν κάνεις όμως ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά...

ΥΓ. Ενώ έγραφα, διαπίστωσα πως το θέμα πήρε καινούργια τροπή και σκέφτηκα να ακυρώσω το ποστ μου. Όμως, νομίζω πως αυτά που λέω απευθύνονται εξίσου και στους πρώην συνεργάτες του Αλέξανδρου αλλά και σε όλους μας...οπότε, SHOOT!!!

κάτι είδα για reissue της stratotone...και μου τρεχουν τα σάλια...και σε copper...μήπως να πεταχτώ κατά Deutschland μεριά??

Παραθέτω κάποια στοιχεία απο λίγο παλιότερο θρεντ για όσους ενδιαφέρονται.

Πιστεύω πως μπερδεύουν κάπως τα πράγματα αλλά καλό είναι να την ψάχνουμε λίγο 8).

Ενδεχομένως σε λίγο καιρό να έχω να σας πω πιο πολλά και για τις δύο εκδοχές ;D.

1.Airline=set neck - Harmony=neck through (like the original)

2.A=24,75 scale - H=25 & 1/8 (like the original)

3.A=mini hum pup - H=hersey bar single (like the original)

Επιπροσθέτως άκουσα και την άποψη αυτού του κυρίου - συνιστώ ανεπιφύλακτα να τον ανακαλύψετε - http://www.vinceleebigcombo.co.uk/index.htm

Απο τότε που πρωτάκουσα το Thrill is gone/BB King, ο συνδυασμός ηλεκτρικής κιθάρας με ορχήστρα εγχόρδων σημάδεψε την αισθητική μου. Με κάποιο τρόπο έχει μέσα μου κατακλυσμιαία επίδραση κι έκτοτε πάντα κυνηγούσα ανάλογες ηχογραφήσεις.

Βρίσκω κάτι δραματικό και αγωνιώδες στον συνδυασμό, σαν αυτός ο ήχος να φτάνει κάπου μέσα μου που κανένας άλλος δεν πλησιάζει, οπότε αντιλαμβάνεστε πως κάτι τέτοιο ανέκαθεν αποτελούσε κρυφό μου πόθο. Ζώντας στην Ελλάδα, ελάχιστες φορές είχα τη χαρά να γευτώ μιά τέτοια εμπειρία, μία απο τις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού στο βίντεο που παραθέτω. Ο φίλος μου Γιώργος Γάκης στα Γιάννενα, το 2006 ετοίμασε στα πλαίσια του Castle Rock Festival μια παρουσίαση μέρους της δουλειάς του με συνοδεία ορχήστρας. Με τίμησε με μιά πρόσκληση να συμμετέχω παίζοντας 3-4 κομμάτια της επιλογής μου με συνοδεία μικρής ομάδας εγχόρδων, κάτι που προφανώς δέχτηκα με ενθουσιασμό. Μερικοί εξαιρετικοί μουσικοί των Ιωαννίνων, έγραψαν κι ετοίμασαν τις παρτιτούρες για τα τραγούδια, κλέβοντας στιγμές απο τον προσωπικό τους χρόνο και τους ευχαριστώ θερμά για τη διάθεση και την προσπάθειά τους. Χωρίς πρόβες, ανταμώσαμε στο πάλκο και πιστεύω ζήσαμε μιά ωραία εμπειρία.

Η εικόνα και ο ήχος δεν είναι αξιομνημόνευτα, αλλά νομίζω είναι μιά καλή εκτέλεση ενός σπουδαίου τραγουδιού. Ο λόγος που ποστάρω το θέμα είναι γιατί το ΝΟΙΖ υπήρξε πάντα φιλόξενο για μένα, ξέρω πως κάποιοι απο σάς σκαλίζουν στα ίδια χωράφια με του λόγου μου, και, πιστέψτε με, ζώντας μια κατά βάση μοναχική ζωή δεν έχω πολλούς να μοιραστώ την τρέλλα μου και είμαι σίγουρος πως αρκετοί συχνάζουν εδώ.

Ελπίζω να σας αρέσει, το βρήκα τυχαία προ ημερών σ'ένα ξεχασμένο δισκάκι κι είπα να το μοιραστώ μαζί σας παρά τις ατέλειες του.

Για κείνους που ψάχνουν καί λεπτομέρειες εξοπλισμού κλπ., παίζω τη Huber Dolphin που έχω (εξαιρετική κιθάρα απο πάσης απόψεως) καρφί σ'ενα Koch Studiotone.

Τις ευχές μου, Ηλίας Ζάικος (Blues Wire).

Sotiris Zissis/bass-George Papazoglou/drums-Orestis Benekas/keys

Δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος να πειράξεις την κιθάρα.

Πιστεύω πως και μόνο με αλλαγή μαγνήτη θα βρείς αυτό που θέλεις.

Αλλά αυτά δυστυχώς είναι ακριβά σπορ...

Αν σε παίρνει οικονομικά προτείνω για δοκιμή τα εξής:

Για αυθεντικό Τέλε ήχο ΧΩΡΙΣ πολλά πρίμα/ξυρίσματα και αρκετό όγκο>

>Don Mare or Fred Stuart

Γιά κάτι πιό δυνατό/μοντέρνο με γκάζια>

>Harmonic Design Super 90

Τι είναι η Τέλε σου; Έχεις καμμιά φωτο;

My 2 cents...

Έχω παίξει εκατοντάδες κιθάρες στα χρόνια που ασχολούμαι με τη μουσική. Κάποια όργανα μέσα στην απλότητα τους κατορθώνουν να αιχμαλωτίζουν τον μουσικό.

Τέτοιο είναι η Melody Maker. Φιλική, αξιόπιστη, σε φτιάχνει να παίξεις, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, ανεξάρτητα απο τιμές-υλικά-κατασκευή κλπ.

Θα τη χαρακτήριζα την Telecaster της Gibson!

Ακόμα, είναι ιδανική για πειραματισμούς και αλλαγές.

Προτερήματα: ελαφριά, ευκολόπαιχτη, 50ς στυλ μπράτσο.

Μειονεκτήματα: πολύ λεπτό λούστρο που φεύγει γρήγορα κι εύκολα (όμως νίτρο...).

Θεωρώ πως οι Ρ 90ς είναι ιδανικοί για τον χαρακτήρα της κιθάρας και τους συνιστώ.

Προσωπικά άλλαξα και τη γέφυρα με αλουμινένια, κάτι που επίσης συνιστώ.

Παραθέτω κι ένα απόσπασμα βίντεο του συνφορουμίτη bluesshcollar για όποιον ενδιαφέρεται να τη δεί επι τω έργω ;D.

Η δικιά μου είναι μοντέλο 2007 με 2 μαγνήτες που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι original 50s Kay speedbump.

<object width="480" height="385"><param name="movie" value="

Ωραια τα βιντεακια, αλλα το ξερεις (ειδικα εσυ) οτι δεν μπορουν να αποτελεσουν σοβαρη βαση προβληματισμου, ποσο μαλλον αυτα τα 2 με το μικροφωνακι της καμερας να παρακαλαει για ελεος.

 

 

 

Ασχετο, απο οτι φαινεται εχουμε κοντινα γουστα στις κιθαρες...

Εννοείται, καήκαμε αν περιμέναμε το Utube να μας ανοίξει τα μάτια 8)!

Παρέθεσα για δείγμα τα βιντεάκια, πιο πολύ σε συνάρτηση με κάποιες γνώμες που διατυπώνονται απο τον ίδιο τον παίκτη.

;D ;D ;D

Απο αυτα που λες, το scale δεν το ειχα προσεξει και οντως ειναι κατι που (εγω τουλαχιστον) θα το λαμβανα σοβαρα υποψη.

 

 

 

Δες αυτά τα δύο, απλά για μιά ιδέα - και προβληματισμό...

 

Εdit και Υ.Γ. Οταν ψαχνομουν με το θεμα Stratotone δε βρηκα καποιον εμφανη λογο για τον οποιο καποιος να προτιμησει το (ακριβοτερο) reissue της Harmony απο αυτο της Eastwood, περαν του headstock logo φυσικα.

Το ίδιο πίστευα κι εγώ, μπήκα σε σκέψεις όμως μετά απο τα εξής:

1.Airline=set neck - Harmony=neck through (like the original)

2.A=24,75 scale - H=25 & 1/8 (like the original)

3.A=mini hum pup - H=hersey bar single (like the original)

Επιπροσθέτως άκουσα και την άποψη αυτού του κυρίου - συνιστώ ανεπιφύλακτα να τον ανακαλύψετε - http://www.vinceleebigcombo.co.uk/index.htm

Το μόνο που με προβληματίζει είναι πως απ'ότι λέγεται το πάχος του μπράτσου στη Η δεν είναι στα παλιά - τεραστίου μεγέθους - στάνταρντ...

Αλλά αυτό μπορεί νάναι και καλό 8)!

Ίδωμεν...