12AX7

Mετά από χρόνια απαίτηση των τρελαμένων χρηστών της uad-1, επιτέλους βγήκε η uad-2 με έως 10 φορές την ισχύ μιας uad-1. Πολλοί αναγνωρίζουν την ποιότητα των plugins της universal audio, υπήρχε όμως το παράπονο πως η ισχύς των chips της uad-1 είχε μείνει πίσω και δεν επέτρεπε στον χρήστη το άνοιγμα ικανοποιητικού αριθμού instances. http://www.uaudio.com/products/uad/uad2quad/index.html Eγώ πάντως ετοιμάζομαι για ψώνια ;D

Μα δεν είπα αυτό εγώ. Είπα ότι ορθό είναι να συγκρίνουμε όμοια πράγματα. Εξοπλισμό με εξοπλισμό, όχι εξοπλισμό με γνώση.

Αυτό είναι τόσο αυτονόητο, που η παράμετρος γνώση πρέπει να βγαίνει έξω από την εξίσωση. Συγκρίνουμε τι μπορεί να κάνει ένα άτομο (μία γνώση δηλαδή), αναλόγως των εργαλείων που διαθέτει. Δεν συγκρίνουμε έναν καλό γνώστη με μέτρια εργαλεία με κάποιον άσχετο με σουπερ εργαλεία ;)

κάτι ακόμα.. Θεωρώ πως στην αξιολόγηση του θέματος αυτού, σημαντικό ρόλο παίζει και το υλικό. Σε μία αραιή ενορχήστρωση είναι ευκολότερο να "ακουστεί" η ανώτερη ποιότητα των αναλογικών επεξεργαστών απ' ότι σε μία ενορχήστρωση που παίζουν διαρκώς 30 κανάλια. Στα λίγα κανάλια είναι πιο διακριτός ο χαρακτήρας και ο όγκος που προσφέρουν οι αναλογικοί επεξεργαστές, απλά γιατί το αυτί μας μπορεί να ξεχωρίσει τις ηχητικές πληροφορίες ευκολότερα. Κάποιοι ενεδεχομένως να υποστηρίζουν το ακριβώς αντίθετο και να θεωρούν ότι το πράγμα λειτουργεί σωρευτικά, δλδ. όσο περισσότερα κανάλια περνάνε από high end τόσο πιο "ακριβό" και το αποτέλεσμα. Επίσης έχει σημασία και ο ρόλος της κάθε πηγής στην ενορχήστρωση. Δε θα πας να περάσεις ένα σέηκερ μέσα από το neve, τη στιγμή που πρέπει να επιφυλάξεις έξτρα περιποίηση στα lead vocals. Mε τα δύο αυτά παραδείγματα, θέλω να δείξω πως υπάρχει και μία σχέση αναλογικότητας στο πλαίσιο κάθε ενορχήστρωσης, οπού ο σωστός ηχολήπτης θα πρέπει να κάνει τις επιλογές των εργαλείων του, έχοντας τη συνολική εικόνα στο μυαλό του από πριν.

Ενδιαφέρον θέμα. Η προσωπική μου άποψη, χωρίς να έχω ιδιαίτερες γνώσεις σε ζητήματα προγραμματισμού ή τεράστια εμπειρία σε αναλογικούς επεξεργαστες είναι η εξής: θεωρώ υπερπολύτιμη την παρουσία πολύ καλών αναλογικών επεξεργαστών κατά τη διάρκεια του tracking, καθώς μπορούν να σου παράσχουν μία πολύ καλή πηγή. Τόσο καλή, που δεν μπορείς απλά να τη φέρεις με τα οποιαδήποτε plugins αφού έχει εισέλθει στον ψηφιακό τομέα. Στο στάδιο της μίξης, όπως πολλοί προανέφεραν, τα plugins προσφέρουν λύσεις χρηστικότητας. Έχουν σχεδιασθεί πλέον πάρα πολύ καλές προσομοιώσεις (βλ. UAD), ωστόσο αυτό που ακούνε τα δικά μου τα αυτάκια είναι ότι στα μεν eq στην πρόσθεση συχνοτήτων -ιδίως πάνω από 6khz- τα plugins ακόμα υπολείπονται των αναλογικών ισοσταθμιστών. Βέβαια στην αφαίρεση συχνοτήτων τα plugins είναι πολύτιμη και πρακτική λύση. Στους δε compressors τα plugins αποτελούν ικανοποιητική λύση μόνο όταν οι ρυθμίσεις δεν είναι ακραίες. Σε heavy compressing οι καλοί αναλογικοί compressors αποδεικνύουν την αξία τους. Γεγονός πάντως είναι ότι με τη διαχρονική αύξηση της επεξεργαστικής ισχύος και τη δυνατότητα ανάπτυξης βαρύτερων αλγορίθμων, το χάσμα μειώνεται. Το αν και πότε θα μηδενισθεί, μόνο ο χρόνος θα μας το δείξει. Πάντως η χρησιμότητα των αναλογικών ως front end κατά το tracking πολύ δύσκολα βλέπω να αντικαθίσταται.

Ρε παιδιά εντάξει, γιατί είναι τόσο τρομερό που ανέβασε κάποιες φωτογραφίες ο μάνος; (συμφωνώ βέβαια ότι η φώτο που γράφει not for public use δεν έπρεπε να αναρτηθεί) όπως το κατάλαβα εγώ, στη φάση που ανέβασε τις πρώτες φωτογραφίες, τον είχε κουφάνει ο ιχνηλάτης με τις εξωφρενικές θεωρίες περί συμπαντικής νομοτέλειας και ήθελε να απαντήσει με έντονο μήνυμα σε μια ανυπόστατη θέση. Μπορεί και να κατάλαβα λάθος, τι να πω.

Πραγματικά είναι ότι καλύτερο έχω διαβάσει στο νοιζ ποτέ και πάλι... ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

;D ;D ;D ;D ;D ;D

Aυτό που αναφέρεις ως κοσμική νομοτέλεια και ο harilatron ως μέτριο ευφυολόγημα, κατά τη δική μου άποψη αποτελεί ένα μύθο ηθικού περιεχομένου που επανεμφανίζεται στη ροή της ιστορίας πότε ως υβρις - νέμεσις, πότε ως θεία δίκη ή επιβράβευση στη βασιλεία των ουρανών κάθε θρησκείας και πότε ως συνομωσία του σύμπαντος σε υπερτιμημένες λογοτεχνικές βλακείες. Στην εποχή μας πια, ο ώριμος άντρας (ή γυναίκα) που έχει στοιχειώδεις ικανότητες κοινωνικής παρατήρησης αντιλαμβάνεται πως τέτοια κοσμική νομοτέλεια απλά δεν υπάρχει. Ορισμένοι παίρνουν αυτό που τους αξίζει, άλλοι παίρνουν περισσοτερα από αυτά που τους αξίζουν και άλλοι λιγότερα. Επίσης ορισμένοι τιμωρούνται όπως τους αξίζει, ενώ κάποιοι άλλοι την σκαπουλάρουν μια ζωή. Πολύ θα ήθελα να ισχύουν τα όσα υποστηρίζεις περί κοσμικής νομοτέλειας, αλλά οι κοινωνικές μου εμπειρίες μου λένε άλλα. Βέβαια είμαι μόνο 32 ετών και μπορεί να μην έχω αντιληφθεί καλά. Αν είσαι 80 ετών και πάνω και έχεις αντιληφθεί κάτι διαφορετικό, ελπίζω να μοιραστείς αυτή τη σοφία με εμπεριστατωμένο τρόπο.

Ανοίγεις ένα τεράστιο θέμα και το ξέρεις. Το θέμα που ανοίγεις είναι offtopic και το ξέρεις. Αυτά που γράφεις είναι υπεραπλουστευτικά - έως και λαϊκιστικά - και νομίζω ότι το ξέρεις. Για ποιό λόγο λοιπόν το κάνεις; Η ανεργία στην Ελλάδα είναι πολύ πιο περίπλοκο θέμα απ' ότι το παρουσιάζεις, και ναι, ο φυσικός που κάνει τον κλοουν σε παιδικά πάρτι είναι κατ' ουσίαν άνεργος. Εντελώς φιλικά τα παραπάνω και αν θες συνέχεια, ας ανοίξουμε ξεχωριστό thread για την ανεργία για να μη γ@......με τη συνοχή του παρόντος :)

94.4%. Βέβαια, δεν είμαι καθόλου σίγουρος για τα επιστημονικά συμπεράσματα αυτού του τεστ ::)

Mία ακόμα παράμετρος που δυσκολεύει την επιτυχία ελληνικών συγκροτημάτων στο εξωτερικό είναι το γεγονός ότι στην Ελάδα δεν υπάρχει το πρόσφορο έδαφος, για να διαμορφώσουν εμπειρίες και backround στο είδος μουσικής που θέλουν να επιτύχουν. Σπάνια ένα συγκρότημα θα ξεπεταχτεί απευθείας από το γκαράζ του στη διεθνή αναγνώριση. Θα κάνει μικρά-σταθερά βήματα, με πολλά live στα άπειρα λαϊβάδικα που κατακλύζουν την κεντρική ευρώπη και την αγγλία, θα κάνουν μικρές αλλά εξαντλητικές τουρνέ, οι οποίες θα καταδείξουν τα όρια αντοχής και ομόνοιας του κάθε συγκροτήματος, σταδιακά θα αρχίσουν να φτιάχνουν όνομα στην σκηνή της χώρας τους, αργότερα μπορεί να έρθουν και οι πρώτες επαφές με σοβαρούς ανθρώπους της μουσικής βιομηχανίας (αναγνωρισμένους ηχολήπτες, παραγωγούς, μάνατζερ, στελέχη δισκογραφικών κλπ), οι οποίοι θα τους ανεβάσουν ένα ακόμα επίπεδο από αυτό στο οποίο ήδη βρίσκονται. Ακόμα είναι και το χωροταξικό, που επιτρέπει σε κάποιο συγκρότημα από χώρα της κεντρικής ευρώπης να προσεγγίσει ανέξοδα και άκοπα της γειτονικές αγορές (βλ. το παράδειγμα βέλγικων συγκροτημάτων που έκαναν καριέρα vaya con dios, deus κ.α.) Από τους παραπάνω όρους ποιοί πληρούνται στην Ελλάδα, ώστε να πάρουν τα ελληνικά συγκροτήματα τα απαραίτητα εφόδια για διεθνή καριέρα; Τα λαϊβάδικα; Οι περιοδείες; Η μουσική σκηνή που θα αναδείξει τους καλύτερους σε ένα περιβάλλον άμιλλας - ανταγωνισμού; Σοβαροί άνθρωποι στην μουσική βιομηχανία; Χωροταξικά σε ποιούς γείτονες θα απευθυνθούμε; Στους Βούλγαρους και στους Αλβανούς; Εν ολίγοις θέλω να πω ότι δεν μπορείς να παίζεις μια φορά το εξάμηνο στο μπαράκι του Βασίλη και να ελπίζεις ότι ξαφνικά θα ανέβεις σε σκηνή με 2000 άτομα από κάτω και να αποδώσεις όπως πρέπει.

blake, μη τσαντίζεσαι.. Εντάξει, ο sf έχει ένα τρόπο και μια επιχειρηματολογία που μπορεί να σε βγάλει από τα ρούχα σου καμμιά φορά. Η ουσία όμως σε αυτό που λέει είναι σωστή. Η δισκογραφία όπως την ξέραμε πραγματικά φαίνεται να πνέει τα λοίσθια, η βιώσιμη επιτυχία ελλήνων καλλιτεχνών (πέραν των σκύλων) γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, η δε διεθνής καριέρα είναι αστείο να συζητιέται στα σοβαρά, επειδη οι aphrodites child μπορεί να έκαναν επιτυχία πριν 40 χρόνια. Όσο για τις συμβουλές προς τους διψασμένους νέους, είναι πολύ καλύτερο γι' αυτούς να τους πει κάποιος για την μελανή κατάσταση που επικρατεί, παρά να τους αφήνεις στην άγνοια και στην υπέρμετρη καμμιά φορά αισιοδοξία. Άλλωστε δεν πρότεινε κανείς σε κανέναν να μην κυνηγήσει το όνειρό του. Απλά οι περισσότεροι, με δεδομένο το χάλι της ελληνικής δισκογραφίας, πρότειναν της DIY λύσεις :)

Βασικά, αν είσαι στοιχειωδώς σοβαρός άνθρωπος (που φαίνεσαι να είσαι) και γνωρίσεις προσωπικά κάποια από τα στελέχη της ελληνικής δισκογραφίας, θα καταλάβεις ότι απλά δεν υπάρχει στελέχωση. ΜΗΔΕΝ. Έχεις πετύχει ποτέ ένα σίριαλ που έπαιζε πέρσι με κάτι νεοέλληνες βλακο-γιάπηδες που δουλεύουν σε κάτι περιοδικά, ραδιοσταθμούς και δισκογραφικές; εε, σαν κι' αυτούς είναι και οι πραγματικοί...ίσως στο χειρότερο ;D ;D ;D

Όντως λείπουν μερικές κιθάρες και ενιχυτές για να γουστάρουμε, αλλά η κοπελίτσα είναι καλή προσθήκη ;D

Θα επαναλάβω : για ακουστικό blues ξανατσέκαρε μία την ερικ κλαπστον, νομίζω ότι είναι πολύ καταλληλότερη από τη j200. Bέβαια αν η j200 σου κάθεται καλύτερα, εμένα μου περισσεύει..

;D ;D ;D +10.000.000 Περίμενε τώρα να σκάσουν οι υπέρμαχοι της sunburst να μας κατηγορήσουν για βλάχους..

Οι κιθάρες που έχεις καταλήξει είναι διαφορετικές, πρέπει να αποφασίσεις αν προτιμάς τον ήχο και την αίσθηση μιας jumbo κιθάρας από μία μικρότερη ακουστική (00 ή 000). Αυτό θα σου μειώσει τις επιλογές και θα εστιάσεις και σε όμοιες κιθάρες. Πάντως όλες οι κιθάρες που παραθέτεις είναι πολύ καλές και το θέμα είναι ποιά σου κάθεται καλύτερα (βασικά σε αυτά τα λεφτά θα πρέπει να την ερωτευτείς την υποψήφια κιθάρα). Εγώ πάντως έχω βάλει στο μάτι μια Martin EC-00028, αυτήν ερωτεύτηκα ;). Τώρα που το σκέφτομαι, αν παίζεις ακουστικό μπλουζ, αυτή είναι μια κιθάρα άψογη σε αυτό το στυλ. Σχεδιάστηκε εξ' αρχής γι' αυτό, του Eric Clapton μοντέλο είναι..

Το SM-57 πέραν του ότι είναι πολύ οικονομική λύση είναι κλασικό για ηχογράφηση ηλεκτρικής κιθάρας. Βέβαια μια σύγχρονη τάση, όπως θα σου πει και ο Superfunk, είναι η χρήση ribbon μικροφώνων. Πάντως αν δεν έχεις προβλήματα θορύβου με τους γείτονες, δεν βλέπω τον λόγο να μην ηχογραφείς με μικρόφωνο μπροστά στον ενισχυτή..

Πολύ σωστά. Όταν ο ενδιαφερόμενος ανησυχεί βάσιμα για αυτά τα θέματα, θα απευθυνθεί στον εξειδικευμένο δικηγόρο, ώστε να του παράσχει έγκυρες συμβουλές. Τα όσα γράφονται στο noiz γι' αυτό το θέμα πρέπει να ιδωθούν με πάσα επιφύλαξη ως γενική απλά ενημέρωση :)

Κοίταξε eye, όλο αυτό το θέμα με την πνευματική ιδιοκτησία όπως έχει εμφανιστεί στο νοιζ αρχίζει να χάνει το νόημα του. Επειδή όντως κατά καιρούς (και σε άλλα threads) έχουν γραφτεί κάποιες μπαρούφες, προκύπτει η ανάγκη διασάφισης κάποιων νομικών εννοιών οι οποίες είναι θολές για τους περισσότερους, πράγμα λογικό αν σκεφτείς ότι εδώ δεν είναι φόρουμ νομικών. Ακόμα και νομικοί στην αρχική τους επαφή με ζητήματα πνευματικής ιδιοκτησίας πολλές φορές μπερδεύονται στη διάκριση ορισμένων εννοιών, όπως είναι η "κατοχύρωση" και η "απόδειξη". Καταλαβαίνεις πως αν ένας εκπαιδευμένος νομικός κινδυνεύει να παρανοήσει, ο κίνδυνος αυτός είναι πολλαπλάσιος για κάποιον μη νομικό, ο οποίος παρεμπιπτόντως έτυχε να εμπλακεί σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας (ως δημιουργός ενδεχομένως) αλλά αγνοεί γενικότερα νομικά ζητήματα, όπως την πολιτική δικονομία και τους κανόνες απόδειξης στα δικαστήρια. Επομένως, επειδή το θέμα έχει εξειδικευτεί σε χωράφια ανοίκεια (και μάλλον βαρετά) για τους περισσότερους, καλό θα ήταν να μην είναι σε απόλυτο και δογματικό τόνο οι απαντήσεις μας γιατί ο κίνδυνος χονδροειδούς λάθους και επακόλουθης έκθεσης γίνεται πολύ μεγάλος. Κατά τη γνώμη μου το πιο σωστό - στα πλαίσια και στη λογική του νοιζ - το έγραψε ο harilatron : όλη αυτή η μανούρα που γίνεται, για τις περισσότερες περιπτώσεις μελών του νοιζ δεν έχει κάποιο οικονομικό αντίκρυσμα, οπότε καλύτερα θα ήταν να ασχοληθούν με το να γράψουν το επόμενο διαμάντι τους. Παίρνοντας αφορμή από το ποστ σου θα προσπαθήσω να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα που τυγχάνουν συχνής παρανόησης Κατ' ακριβολογία δεν υπάρχει "κατοχύρωση" δικαιώματος αλλά "κτήση" δικαιώματος. Επομένως - σε αυστηρά πλαίσια ορολογίας - όντως δεν υπάρχει καμμία αυτόματη κατοχύρωση, υπάρχει όμως αυτόματη κτήση δικαιώματος ιδιοκτησίας πάνω στο έργο που δημιούργησες. Πιο παραστατικά φαντάσου κάποιον που κάνει μια χειροτεχνία. Το χειροτέχνημα με το που θα ολοκληρωθεί του ανήκει, χωρίς να χρειάζεται να το δηλώσει κάπου. Εδώ ακριβώς είναι η πηγή των περισσότερων παρεξηγήσεων. Πολύ σωστά λες ότι η κατοχύρωση είναι η κατάλληλη προετοιμασία απέναντι στο ενδεχόμενο αμφισβήτησης της πνευματικής ιδιοκτησίας. Αρα ουσιαστικά, αυτό που κατά κόρον αναφέρεται ως "κατοχύρωση" είναι η εξασφάλιση ικανών αποδείξεων. Δηλαδή πρέπει σε πρώτη φάση να γίνει σαφές ότι είναι άλλο πραγμα η αυτοδίκαιη κτήση δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας πάνω σε ένα έργο και άλλο η απόδειξη νόμιμης κατοχής αυτού του δικαιώματος έναντι του οποιουδήποτε αμφισβητία. Και τώρα μπαίνουμε στα ζητήματα πολιτικής δικονομίας και ειδικότερα στα ζητήματα απόδειξης ενώπιον των δικαστηρίων. Αποδείξεις στην αστική δίκη αποτελούν πάσης φύσεως έγγραφα (τα κλασσικά χάρτινα που όλοι ξέρουμε) αλλά και τα ηλεκτρονικά έγγραφα με ή χωρίς ηλεκτρονική υπογραφή. Σε τέτοιες δίκες πολύ συχνή είναι η χρήση μαρτύρων (ή ψευδομαρτύρων), μάλιστα αν θυμάμαι σωστά σε μία αντιδικία που είχαν προ ετών ο Καζαντζίδης με τον Νικολόπουλο κατά βάση χρησιμοποίησαν μάρτυρες. Η βαρύτητα που θα προσλάβει κάθε αποδεικτικό μέσο είναι τελείως διαφορετικό θέμα και σε σημαντικό βαθμό εναπόκειται στην κρίση του δικαστηρίου. Σε γενικές γραμμές ένα συμβολαιογραφικό έγγραφο έχει αυξημένη τυπική ισχύ έναντι των μαρτύρων, αν όμως πάω εγώ με ένα έγγραφο να αντικρούσω τη μαρτυρία του Robbie Williams πχ, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα υπεριχύσει το έγγραφο μου στην κρίση του δικαστή. Παρακάτω δίνεις μόνος σου απάντηση στο θέμα του συμβολαιογράφου Το συμβολαιογραφικό έγγραφο λοιπόν κατεξοχήν πρόκειται για έγγραφο με νομική υπόσταση, φέρει τις απαραίτητες υπογραφές και σφραγίδες και περιγράφει συνήθως με μεγάλη λεπτομέρεια το περιεχόμενό του. Οι συμβολαιογράφοι θεωρούνται (καλώς ή κακώς) δημόσιοι λειτουργοί. Αυτό έχει σαν συνέπεια να ισχύει τεκμήριο υπέρ τους ότι δεν κάνουν λαμογιές με την πρώτη ευκαιρία, αλλά και αν πιαστούν να κάνουν λαμογιά η ποινή τους (θεωρητικά τουλάχιστον) θα είναι βαριά, αντίστοιχη του δημοσίου λειτουργήματός τους. Δευτερη συνέπεια είναι το ότι τα συμβολαιογραφικά έγγραφα έχουν αυξημένη αποδεικτική ισχύ στο νομικό μας σύστημα. Το να συζητάμε εδώ υποθετικές περιπτώσεις πλαστών συμβολαιογραφικών εγγράφων δεν έχει ιδιαίτερο νόημα, όχι γιατί δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, αλλά γιατί απορρίπτεται ένας ολόκληρος θεσμός παροχής αποδεικτικού υλικού χωρίς να αντιπροτείνεται κάτι πιο αποτελεσματικό. Είναι σαν να λέμε ότι τα συμβόλαια των σπιτιών μας δεν έχουν ιδιαίτερη αξία, γιατί μπορεί να έκανε λαδιά ο μπάρμπας μας ο συμβολαιογράφος. Μπορεί και να την έκανε, όμως το νομικό μας σύστημα έχει κάνει την επιλογή του και θεωρεί μέχρι αποδείξεως του εναντίου τα συμβολαιογραφικά έγγραφα νομότυπα, αληθή και αυξημένης τυπικής ισχύος. Δεν είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που εννοείς εδώ. Αν εννοείς ότι ένας απονήρευτος 20χρονος δεν θα σκεφτεί ή δε θα τον συμφέρει να αποκτήσει ισχυρές αποδείξεις για την πνευματική του ιδιοκτησία, τότε έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτό όμως επ' ουδενί δεν σημαίνει ότι οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο (συμπεριλαμβανομένου του απονήρευτου 20χρονου), δεν μπορεί να είναι κύριος πνευματικών δικαιωμάτων και διάδικος σε αντίστοιχη δίκη Ελπίζω τα παραπάνω, να ξεκαθάρισαν τις όποιες παρανοήσεις. Η παράθεση του ποστ του Wow! δεν αποτελεί προσωπική αντιπαράθεση, αλλά αφορμή για διευκρινήσεις.

@Wow! Δεν γνωρίζω τι σοϊ δικηγόρος είναι ο kilon (δεν τον ξέρω τον άνθρωπο), πάντως από αυτά που γράφεις φαίνεται ότι δεν πρέπει να έχεις κοντινή σχέση με τη νομική, καθώς επίσης ότι μάλλον έχεις παρανοήσει κάποια πράγματα σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα. Να επαναλάβω κάτι που έγραψα πρόσφατα σε ένα thread για την κατοχύρωση ονομάτων. Η πατρότητα των πνευματικών δικαιωμάτων δεν απαιτεί ειδική διαδικασία ή τύπο. Όσο απλοϊκό κι' αν ακούγεται, ο δημιουργός πρωτότυπου πνευματικού έργου κατέχει τα πνευματικά δικαιώματα επί του έργου αυτόματα, από τη στιγμή της δημιουργίας - χωρίς άλλες διατυπώσεις. Αυτό που ο μη νομικός κατανοεί ως "κατοχύρωση" ουσιαστικά αφορά την απόδειξη ότι ένα πνευματικό έργο είναι δημιούργημα του τάδε και βεβαιως αυτό προκύπτει μόνο όταν παρουσιαστεί ο δείνα και αμφισβητήσει την πατρότητα του τάδε. Τα όσα γράφτηκαν περί συμβολαιογράφων, πρώτης δημοσίευσης κλπ, στην πραγματικότητα δεν αποτελούν κατοχύρωση, άλλα αποδεικτικά μέσα τα οποία θα χρησιμοποιήσουν οι διαδικοι για να αποδείξουν την πατρότητα του έργου και τα οποία στη συνέχεια εκτιμώνται ελέυθερα από το δικαστήριο. Επομένως κατοχύρωση πνευματικής ιδιοκτησίας ως νομική πράξη δεν υφίσταται, ελπίζω αυτό να γίνεται κατανοητό. Αυτά που γράφεις δε περί νομικών προσώπων με κάνουν να υποθέτω ότι έχεις μπερδέψει τη βιομηχανική ιδιοκτησία με την πνευματική ιδιοκτησία, ενώ είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Εννοείται πως κατ' εξοχήν τα φυσικά πρόσωπα είναι φορείς πνευματικής ιδιοκτησίας, καθώς συνήθως άνθρωποι είναι αυτοί που γράφουν μυθιστορήματα, στίχους, ποίηση, μουσικές και όχι οι εταιρίες.

Αυτό που παραθέτεις superfunk είναι για κατοχύρωση εμπορικού σήματος, μου κάνει εντύπωση ότι κατοχυρώσατε όνομα συγκροτήματος. Κι' αν όντως κατοχυρώσατε συγκρότημα, σε ποιά κλάση το βάλατε; Γενικά πάντως ο νόμος 2121/93 περί πνευματικών δικαιωμάτων, προβλέπει πως δεν χρειάζεται ειδικός τύπος κατοχύρωσης έργων της διανοιας - και το όνομα συγκροτήματος ως τέτοιο μπορεί να θεωρηθεί - ενώ το όνομα μιας εταιρίας απαιτεί τη διαδικασία που παραθέτει ο sf, καθαρά για λόγους διάκρισης από εταιρίες που ασχολούνται με παρεμφερές αντικείμενο στον ίδιο γεωγραφικό χώρο. Με απλά λόγια άπαξ και κατέβασε μια ιδέα η γκλάβα σου, θεωρείται πως σου ανήκει η πατρότητα αυτής της ιδέας χωρίς ιδιαίτερες διατυπώσεις. Υπάρχουν βέβαια τυπικότεροι τρόποι διασφάλισης (κατάθεση σε συμβολαιογράφο με βέβαιη ημερομηνία), αλλά αυτοί χρησιμοποιούνται από φτασμένους καλλιτέχνες, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι προφανείς στόχοι προσβολής της πατρότητας μιας ιδέας. Για κάποιον άγνωστο αρκεί να πορεύεται με το όνομα που διάλεξε και απλά να ελπίζει ότι κάποια μέρα θα είναι γνωστό μέχρι τα βάθη της Αφρικής :)

Μπράβο ρε Χαρίλαε, έκανες πολύ καλή δουλειά - σε χωράφια μάλιστα που δεν είσαι συνηθισμένος - sampling, πνευστά, soundtrack αντίληψη. Το αποθήκευσα, πράγμα που σπάνια κάνω ;) Η μόνη παρατήρηση αφορά την μίξη: ίσως να κατέβαζα το ταμπούρο ελάχιστα, μάλλον φταίει ότι δεν με τρελαίνει το δείγμα και φτηναίνει τον κατά τα λοιπά πολύ προσεγμένο ήχο. Ζούπερ!

Δεν θα τολμήσω να πω ότι το stadium είναι εξίσου καλός δίσκος με το blood sugar, αλλά σίγουρα είναι ο αμέσως καλύτερος τους. Καταρχάς είναι δίσκος που φωνάζει πως έχει βγει από γκρουπιστική φάση με τζαμαρίσματα (σε καλό κλίμα). Και μόνο ότι είναι διπλός -χωρίς να έχει 10 πατάτες τραγούδια- δείχνει ότι το γκρουπ ήταν σε full δημιουργική φάση. Βέβαια όπως λέει και ο fleamail, γούστα είναι αυτά... :)