Λοιπόν, μετά από το αρχικό σοκ, πάμε σε ένα mini-review.
1. Το playability της κιθάρας είναι απίστευτο. Το μανίκι είναι μάλλον λεπτό για τα γούστα μου, αλλά χωρίς να με ενοχλεί όπως π.χ. στις Ibanez και Hagstrom. Η ebony ταστιέρα έχει εκπληκτική αίσθηση όπως και τα -σχετικά χαμηλά- τάστα. Επίσης, βοηθάει και το ότι την παρέλαβα ΑΨΟΓΑ σεταρισμένη (το μοναδικό πρόβλημα που βρήκα είναι ένα -4% στο intonation της 5ης χορδής!). Ωραίος ο Άγγλος. :) :)
2. Η κιθάρα είναι αρκετά βαριά για hollowbody, καθώς είναι 17άρα με σώμα και μπράτσο από maple. Λεπτομέρειες...
3. Ηχητικά δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα καθώς εδώ έχω μόνο έναν Microcube. Ακόμα κι έτσι, that great Gretsch sound is here και οι ηχητικές δυνατότητες που ανοίγονται παίζοντας με το tone control είναι άπειρες. Στα κατάλληλα χέρια η κιθάρα μπορεί να κάνει θαύματα. Ακόμη και ο ακουστικός της ήχος είναι ιδιαίτερα ευχάριστος - καμία σχέση με τις άλλες archtop που έχω (Gibson 335 και Epiphone Joe Pass).
4. Βάζοντάς την δίπλα δίπλα με την 335, βγάζοντας το μεγεθυντικό φακό και συγκρίνοντας λεπτομέρειες σε binding, φινίρισμα κλπ. οφείλω να ομολογήσω ότι οι Ιάπωνες έχουν αφήσει τους Αμερικανούς έτη φωτός πίσω. Superfunk, καλά τα λες. ;)
5. Εμφανισιακά, το μόνο που έχω να πω είναι ότι όλες οι φωτογραφίες που έχω δει την αδικούν. You gotta see it to believe it!!! :D :D
Αυτά. Τώρα που οι παλμοί μου έπεσαν στο φυσιολογικό, πάω για ύπνο. 8)