Ωπ! Έλειψα λίγη ώρα και έχασα το χαμό που έγινε. Από τα διάφορα που μόλις διάβασα, απομονώνω την ατάκα
γιατί μου θυμίζει έναν παλιό γνωστό μου που έλεγε "Κοίτα το μ@λ@κ@! Έδωσε 40000 ευρώ και πήρε Audi. Αν τα είχα εγώ θα έπαιρνα 5 Lada, σε διαφορετικά χρώματα! Αφού έτσι κι αλλιώς στην Αθήνα οδηγώ, οπότε δεν χρειάζεται να τρέξω." Ακόμα γελάω με αυτή τη δήλωση.
Ξαναγυρίζουμε στα χιλιοειπωμένα. Η ψυχρή λογική λέει ότι μία καρασεταρισμένη (απ τον Αι-Σεταπ που λέει και ο fenderiarhs) και καραμονταρισμένη φτηνή κιθάρα μπορεί να παίζει εφάμιλλα με μία ακριβότερη. Όμως όταν η ακριβότερη έχει αυτό το κάτι - το οποίο μπορεί να είναι εντελώς ασήμαντο και όχι ζήτημα ουσίας - μπορεί να σε εμπνέει να παίζεις ΠΟΛΥ περισσότερες ώρες και συνεπώς να βελτιώνεσαι μουσικά. Και αυτό από μόνο του αξίζει τα έξτρα χρήματα.
Είπαμε, ότι τον φτιάχνει τον καθένα. Άλλος γουστάρει βιντατζιές, άλλος γουστάρει ακριβά όργανα, άλλος τη βρίσκει μόνο με Johnson και Cort και άλλος έχει ανάγει όλα τα λάθη του Leo σε απαραίτητα συστατικά μίας κιθάρας. Περί ορέξεως...