bouzoukleri

...και ο Powerblock ΕΝΙΣΧΥΤΑΡΑ για τα λεφτά του...

Είχα την τύχη να είχα μια μικρή εμπειρία... ... έρωτας

... και αφίσα του Fast Freddie .... 'σσσσσσ'ωραίοςςςςςςςςς

Αν και καθυστερημένη απάντηση … Αφού ο τζούνιορ θέλει στρατ και γουστέρνει Σιδηρά Παρθένα. Ας επενδύσει σε Άδριαν Σμίδ σίγνατουρ Είπα και ελλάλησα και ουδεμία Γκρέτς έχω.

για τους μοντέρνους αυτό λέγεται relic

H Λες Πόλ μου , με το ρόστετ κελεμπέκι μια χαρά είναι. Μπορεί να ήταν και στα ντουζένια του ο μάστορης που την έσιαξε , αλλά το όργανο σούπερ.

Admin άλλαξε τον τίτλο : Το καλοκαίρι ανάβετε αρκουδίσιο;

Πιο κοντά στο πορτοφόλι ήταν. Από τότενες έχω να πάω στην Πάτρα ......

Τι ιστορίες .... Ιστορία πρώτη. Μπαίνουμε σε μαγαζί. Γουόνα μπι μεταλάδες ροξταρζ. Στην και καλά θέση για δοκιμές οργάνων παίζει τα άπαντα φίλος του πωλητή, χασομέρης από τους λίγους, κιθάρα βιτρίνας - ντέμο - για γνώστες. Μας ζμπρώχνει πελάτης. Θέλει να αγοράσει μια ηλεκτρονική κιθάρα. Ο πωλητής ευγενικός του εξηγεί και κάπου τα βρίσκουν. Θα αγόραζε τελικώς μια Epiphone LP και έναν ενισχυτή Epiphone (επειδίς ήταν καλύτερα να είναι του ίδιου κατασκευαστή το ΣΕΤ). Χρόνος επίδειξης και παζαριού περίπου μισάωρο. Όλη αυτή την ώρα ο χασομέρης κιθαριστής - φίλος - βιρτουόζος έχει παίξει την μισή δισκογραφία Σαντάνα. Πάει στο ταμείο ο πελάτης να πλερώσει και να φύγει. Ο βιρτουόζος γυρνά ρεπερτόριο σε Clash. Toν ακούει ο ευχαριστημένος μέχρι εκείνη την ώρα πελάτης και λέει ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΙΘΑΡΑ ΘΕΛΩ . Τελικώς έφυγε με την Strat made in USA αγκαλιά αλλά χωρίς τον ενισχυτή. Ιστορία δευτέρα. Είμαι σε μεγάλο μαγαζί να δοκιμάσω μια Telecaster Thinline για φίλο. Υπάρχει ήδη πελάτης (καλός παίκτης το ομολογώ) με μια Yamaha αγκαλιά και καναδυο ενισχυτές υπό δοκιμή. Παίζει στα 130 db 80's pop metal hits. Σείεται όλο το πολυόροφο χτίριο σε σημείο που όσοι πήγαν για να δουν drums ΔΕΝ AKOYNE :) . Κάποια στιγμή ο πωλητής λέει με τρόπο Ρωμαίου εκατόνταρχου προς τον Οβελίξ : Μήπως θα χρειαστεί να δεις κάτι άλλο; Ο Έλληνας Nigel Tufnel ατρόμητος συνέχιζε τα δικά του. Για κανένα δεκάλεπτο δοκίμαζε σε καθαρό κανάλι με το volume στο 14. Τελειώνοντας την δοκιμή ακούμε πλέον την ανοικτή ακρόαση του κινητού του. ΚΑΛΗ Η ΠΡΩΤΗ ΚΙΘΑΡΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΕΥΡΟΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ. Ο τύπος είχε για σαράντα λεπτά ανοικτή ακρόαση και έπαιζε στο τέρμα για να αγοράσει κιθάρα κάποιος άλλος !!!!!! Ιστορία τρίτη. Παλιά ήμουν στην Πάτρα. Μπαίνω σε πασίγνωστο Μουσικό Οίκο. Τα λεφτά ζεστά στην τσέπη. Ήθελα Stratocaster. Την ποθούσα. Την ζητούσε η ύπαρξις μου. Στέκομαι στον χώρο. Περιμένω να έρθει πωλητής , πωλήτρια, ασυρματιστής, πυροσβέστης, τσαγκάρης κάποιος τελωσπάντω. ΚΑΝΕΙΣ. Περιμένω χαζεύω λιγουρεύομαι φαντασιώνομαι ανυπομονώ. ΟΥΔΕΙΣ. Κάποια στιγμή έρχεται επιτέλους κάποιος και πριν προλάβω να πω οτιδήποτε μου λέει : Σε βλέπω τόση ώρα από την κάμερα και σε λυπήθηκα. Αποθηκάριος είμαι. Αν περιμένεις πωλητή θα ξαναέρθουν αύριο πρωί. Καλό απόγευμα. Κράτησα το ρευστόν, το κατανάλωσα παρέα με αιθέριες υπάρξεις. Συμπέρασμα. Δεν υπάρχουν πωλητές. Παραγγελιολήπτες υπάρχουν.

Εγώ άλλαξα όταν γρατσούνισα μια ακουστική παρέα με καναδυοτρείς σωστούς επαγγελματίες μουσικούς. Ένας μεταλάς , εγώ, ένας μπουζουκίστας ένας του εντέχνου και καναδυο κλασικής παιδείας βρεθήκαμε σε ορχήστρα. Θα τους ευγνωμονώ για πάντα. Σε δέκα πρόβες κατάλαβα την αξία της συμμετοχής σε σύνολο , την αξία των άλλων μουσικών ειδών δια αντιπροσώπου και την τεράστια αξια της ζωντανής εμφάνισης για τον οργανοπαίκτη.

Το έκλεψα στεγνά το θέμα και δεν ντρέπουμαι διόλου. Αμ' πώς ! Ένα ωραίο thread θα ήταν να γράψει ο καθένας την προσωπική του μουσική ιστορία ως ακροατής. Πως ξεκίνησε, από που πέρασε, υπό ποιες συνθήκες και πότε, σχετικά με τις μουσικές που άκουγε. Το πως σκεφτόταν/αντιμετώπιζε τα διαφορετικά είδη μουσικής, ανά τις εποχές. Ξεκινώ. Βρέφος άκουσα πολύ να πάρα πολύ : Κλαρίνο Καρακώστα και Σούκα, βιολί Ζέρβα, τραγούδι Πυργάκη Λαμπράκη , Ζάχο και Παπασιδέρη. Λαϊκά Μητσιά, Καζανζίδη και Μπέλλου. Ξενόγλωσσα Latin & The Champs. Παιδί άκουσα πολύ να πάρα πολύ : Rory Galagher AC/DC Black Sabbath Λαϊκά Αλεξίου , Μούτση, Ρεμπέτικα απαγορευμένα. Κλαρίνα και λοιπά παραδοσιακά live το αυτί στο ηχείο. Έφηβος άκουσα πολύ να πάρα πολύ : Heavy Metal Heavy Metal Heavy Metal Heavy Metal Heavy Metal Heavy Metal όλα τα είδη υποκατηγορίες και φατρίες. Κλαρίνα και λοιπά παραδοσιακά όπου τα πετύχαινα live, πρώτο τραπέζι πίστα. Νίκο Παπάζογλου και λοιπούς ηχογραφούντες στο "Αγροτικόν" Ενήλιξ μέχρι τούδε : Heavy Metal όλα τα είδη υποκατηγορίες και φατρίες. Συμφωνική μουσική Οπερετικά Soundtracks Από ιθαγενείς ότι πετύχω και μου κάνει κλίιιιικ στο τζιέρι. Λόγω inernet ανακαλύπτω διαμαντάκια από άλλους πολιτισμούς . Κλαρίνα ότι έχει μείνει και δεν πρόλαβα να ακούσω προ ετών (σιγά μην προλάβω να ακούσω εν τη σύντομη ύπαρξη μου). Άει γειά μας. Δεν το βλέπετε αλλά έχω υψώσει μπύρα παγωμένη. Εκτός από μπόμπιρας , το αισθητήριο μου δεν έχει αλλάξει ανά τις εποχές, να με κάνει να νιώθω όμορφα και ας είναι και trip hop underground acid jazz

Μπάντες υπάρχουν, δεν πάνε σε events. Πλέον μόνο στα social δείχνουν δουλειές τους. Και δεν μιλώ για όσους παίζουν και στο εξωτερικό. Απορίας άξιο πως έχουμε καλύτερη αναλογία από άλλες πιο παραδοσιακές δυνάμεις.

ϊσως μια τέτχοια να έχω σιαξει στα γεράματα

Nα γράφεις 4/4 mid tempo. Αυτά αρέσουν αυτά βγάζουν λεφτά. Και ρωτούσα : Δηλαδή όσοι βγάλανε λεφτά από τα άλλα; Δεν μου ξαναμίλησε για σύνθεση.

Αριστερή PRS ; Άντίθεση στην αντίθεση = θέση

Αλό αλό και τρεις αλό. Πρόσφατα ξανάπιασα την ακουστική μου κιθάρα, ένεκα το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά νέφος και ρουτίνα και άγχος τρομερό και πάει λέγοντας. Είχα καιρό να παίξω με την συγκεκριμένη πάνω από τρίμηνο. Τα χέρια δεν πήγαιναν καθόλου. Μα καθόλου. Είπα θα φταίνε οι χορδές που είναι πιο μπαμπάτσικο σετ από τις ηλεκτρικές μου (στις στρατοτέτοιες, παίζω με 009, στις λεσπολοάλλες , παίζω με 010) . Πρόσφατα είχα βάλει νέες χορδές στην πρώτη μου ακουσική κιθάρα , μια ταλαίπωρη ρουμάνικη . Την είχα αρματώσει με 010-047. Έκανα σύγκριση μεταξύ τους. Το 010-047 δεν με ενθουσίαζε, ευκολόπαιχτο μεν αδιάφορο ηχητικά , το 012-053 πιο δύσκολο (σαν να βάζω δύναμη στα δάκτυλα) αλλά με χορταίνει στα αυτιά. Οι κιθάρες θέλουν και οι δυο ψιλορυθμίσεις έως χοντρο-ανακύκλωση. Παρ'όλα αυτά κατέληξα το δωδεκάρι σετ είναι καλύτερο και ας μην είναι στα χέρια μου το εύκολο. Εσείς;

Με τον κόλλημα που έχω κάθε κιθαρα να έχει τον αδερφάκι της, ναι έχω και με αυτοκόλλητα. Πολλά, πάρα πολλά. Έχουν και όνομα. Capitalist I Capitalist II

https://www.long-mcquade.com/66493/Guitars/Electric_Guitars/Gibson/Joe_Bonamassa_Bonabyrd_Signed_Ltd_Edition.htm

η σίγκνατσουρ του Βοναμάζα είναι βρε. Εδώ και χρόνια στην παραγωγή. Μπόνα όρνιθα

Τέρυ κάτι τέθοιο σε βιδωτό εννοάς ;

κοπελιά στο 3 είσαι λάθος heavy stings και κολοκύθια τούμπανα, άμα δεν είναι το σετ ... 010 - 038

Σε εμένα , μάλλον λόγω σύνδεσης internet ή λόγω laptop, μου φέρνει συχνά κλεψύδρα. Σήμερα το πήρα χαμπάρι. Θα ασχοληθώ περισσότερο.

Ως ιδέα έξυπνη. Κάποιοι στον Μπαρμπα-Θωμά ψάχνονται για νέα κόλπα. Εμένα δεν μου δούλευε της προκοπής. Κανείς που το δοκίμασε με επιτυχία΄; https://www.thomann.de/gr/stompenberg_devices.html

Ναι, κάναμε την μεθυσμένη γραμμή παραγωγής νεωτερισμό. :) Όπως τότε τα παλιά χρόνια , που έχανε η Γιούβε στο ποδόσφαιρο και Δευτέρα πρωί τα καπάκια των Alfasud ήταν βιδωμένα με ροπή όση και η πίκρα του μηχανικού συναρμολόγησης. Όμως η Fern Phoenix Modular Guitar μου αρέσει.