X-minor

Dean ML. Πάντα ήθελα μια, ποτέ δεν πήρα.

Μια 7χορδη Schecter (οποιαδήποτε). Όλες όσες δοκίμασα ήταν εξαιρετικά βολικές, καλοφτιαγμένες κτλ.

Jackson RR(3 συγκεκριμένα).

Και αρκετές ακόμα...

Σε όλες τις περιπτώσεις (εκτός της Jackson που εν τέλει επέλεξα την Kelly) είτε δεν είχα τα φράγκα ή επέλεξα κάποια πιο "λογική" κιθάρα για την εποχή (κατά το τι "χρειαζόμουν"-βόλευε στην εκάστοτε φάση).

Δεν άλλαξε κάτι απ'τα προηγούμενα, εκτός λίγο απ'την ποιότητα της ηχογράφησης. Είσαι μια οκτάβα κάτω απ'το original και χορεύεις γύρω-γύρω απ'τις νότες. Η προφορά επίσης με χτυπάει κάπως περίεργα. Η συμβουλή παραμένει η ίδια. Practice και μαθήματα. Αν δεν σου βγαίνουν τα κουκιά για μαθήματα, τίγκα είναι το youtube.

Καλύτερη συμβουλή: κάνε κανα μήνα practice σωστό με μαθήματα και ζεστάματα, αναπνοές κτλ. και μετά ξανανέβασε τεμάχιο.

οπως σας ειπα τωρα μια αλλη ερωτηση θελω αν γινετε να με απαντησεστε ειληκρινα, πως κρινετε το παιξιμο μου καλο?μετριο?κτλ περιμενω

Όνειρο είναι.

Το καλύτερο short reverb είναι στο μπάνιο, και το καλύτερο long στον διάδρομο της πολυκατοικίας (από τρίτο όροφο και πάνω).

Α δεν ξέρω, σε μονοκατοικία είμαι. Δίπλα στην λεμονιά στην πίσω αυλή έχει πολύ καλό reverb πάντως. Και σκιά.

Με φυσικό WC reverb?

Αμέ! Έχω και μεγάλο παράθυρο για περαιτέρω πείραγμα. Τύφλα να'χουν τα επαγγελματικά impulses.

Δηλαδής εσύ το πλένεις πριν το παίξεις?

Εγώ το πλένω μετά.

Στο μπάνιο το παίζω. Το χαρτρόκ μου.

Εγώ βρώμικο δεν παίζω, μεγάλοι άνθρωποι δεν είμαστε για τέτοια.

Φίλτατη λεοπάρδαλη, όπως σου'πε κι ο Ray, αν θες πραγματικά να τραγουδήσεις, θες πολλή δουλειά και πιθανότατα δάσκαλο.

Δεν θέλω να σε αποκαρδιώσω αλλά όσα έχεις τραγουδήσει μέχρι τώρα είναι κανα-δυο οκτάβες κάτω απ'τα original, γυροφέρνουν πάνω-κάτω την εκάστοτε νότα κτλ. Και απορώ που, ως μουσικός, δεν τ'ακούς κι εσύ ο ίδιος.

Όσο γι'αυτό...

Πες το εσυ καλυτερα, one take. Και με καλυτερη κραυγη πριν το σολο.

 

Φάουλ. Εκτίθεσαι και ζητάς απόψεις και μετά απορρίπτεις τις κριτικές που σου'ρχονται επειδή δεν είναι ίσως αυτό που περίμενες. Πόσο μάλλον δε όταν το προϊόν της προαναφερθείσας έκθεσης είναι μια προχειρότατη ηχογράφηση με το κινητό (έτσι ακούγεται). Ελπίζω να μην το συνεχίσεις για να μην γίνει το νέο trending topic το παρόν, μετά το "νέο σόλο".

Παρεμπιπτόντως, δεν χρειάζεται να κάτσω να γράψω καλύτερο album απ'το bananas των Purple για να πω ότι δεν μου άρεσε. Δεν χρειάζεται να κάτσω να γυρίσω καλύτερη ταινία απ'το argo για να πω ότι δεν μου άρεσε. Κι ούτω καθ'εξής.

Καλή συνέχεια θα ευχηθώ και καλή πρόοδο, αν αποφασίσεις να το κυνηγήσεις περαιτέρω.

Μα, το εξήγησα εγώ (που μάλλον το κατάλαβα). Ο φίλος μας, εντυπωσιασμένος από τις ικανότητες του Eminem, αναλογίζεται στο στυλ "α, καλά, άμα είναι έτσι οι κιθαρίστες, εγώ τι να πάω να παίξω;", κάτι που έχει συμβεί σε όλους μας, τουλάχιστον μία φορά.

Εξκιούζε μουά, μάλλον έχασα το εν λόγω ποστ στην ανάγνωση.

On topic τότε, αν ίσχυε αυτό, θα'χα παρατήσει και την κιθάρα και το μπάσσο και θα πήγαινα να καλλιεργήσω πατάτες στο Νευροκόπι.

Είχε χθες μια εκπομπή στην ερτ3 με τον Κιουρτσόγλου, όπου σε κάποια φάση έπεσε ανάλογη ερώτηση περί επιλογής ηρώων και την θέληση να τους ξεπεράσεις. Στο οποίο απάντησε πολύ όμορφα, λέγοντας "αν ο στόχος σου είναι να τους ξεπεράσεις, καλύτερα μην τ'αρχίσεις καν".

Κοινώς, δεν είναι "σπορ" το θέμα. Δεν είναι ποιος θα παίξει πιο γρήγορα, πιο flashy, με περισσότερα sweep κτλ. Καθένας έχει την "φωνή" του, και κάνει ότι του βγαίνει μ'αυτή.

Αυτά από μένα, συνεχίστε.

Technically, στο rap/hip hop μουσική παίζει από πίσω, οπότε αναγκαστικά, μουσική θα το πεις.

Τώρα, ας πάμε ν'αναλύσουμε λιγάκι. Έχουμε:

-Μουσική που μας αρέσει (μεγάλη πιθανότητα να μην αρέσει σε άλλους)

-Μουσική που δεν μας αρέσει (μεγάλη πιθανότητα ν'αρέσει σε άλλους)

Εμένα δεν μου κάνουν κούκου οι U2, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Άλλοι τους έχουν ήρωες. Εγώ θ'ακούσω άνετα έναν δίσκο mayhem. Άλλοι τον χρησιμοποιούν για βασανιστήρια.  κτλ. κτλ. κτλ.

Ακόμα πιο λακωνικά, περί ορέξεως, burzum.

On topic, το αρχικό ποστ ούτε εγώ το κατάλαβα.

Θα συμφωνήσω απόλυτα με τα λεγόμενα του Dime παραπάνω.

Το Wacken το βλέπω κάθε χρόνο που έχει streaming, φανατικά μάλιστα. Κι αυτό γιατί, πολύ απλά, δεν μου βγαίνουν τα κουκιά να πάω... in the flesh. Θα το προτιμούσα; Σαφέστατα. Αλλά κάνω και το κέφι μου (τρόπον τινά) με το streaming του. Αν έβγαινε και full DVD set με όλα τα live του τριημέρου θα το'παιρνα κι αυτό, έτσι για την "γεύση".

Εν προκειμένω, για την spectago, δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι πάει να κάνει. Κάτι τύπου pay per view με θεατρικές παραστάσεις και live; Οκ, υποθέτω πως μπορεί να'χει κάποιο κοινό.

Αν κάποιος καίγεται να δει κάτι τέτοιο αλλά είναι στην άλλη άκρη της χώρας π.χ. και δεν μπορεί, ίσως να'ναι επαρκές το streaming. Μπορεί πολλοί να βαριούνται να μπούνε στην όλη διαδικασία ντύσου, τράβα, ψάξε πάρκινγκ, ξόδεψε έξτρα σε διάφορα κτλ. αλλά θέλουν κι αυτοί να το δούνε. Πάσο.

Μπορεί να'ναι άλλοι που δεν γουστάρουν το real thing. Να μην είναι άνετα ο κωλαρίνος τους στις θέσεις, να τους την σπάνε τα σπρωξίματα και η βαβούρα στα live κτλ. κτλ. κτλ. Stream it και γιώλο.

ΊΣΩΣ έχει κοινό. Μεγάλο ίσως.

Απ'την άλλη, θα συμφωνήσω απόλυτα και με τα παρακάτω του trolley:

 

α) οι Έλληνες προτιμούν το τζάμπα και ας είναι σάπιο φρούτο.

β) δεν υπάρχει πραγματικά καλλιτεχνική δραστηριότητα στη χώρα.

γ) το (β) σε συνδυασμό με το ότι, ωσάν απευθύνεσαι σε internet-aware κοινό, τότε οι συγκρίσεις με το εξωτερικό είναι αναπόφευκτες.

 

Δεν έχω ΡΑ αλλά από αρκετά μικρότερος είχα σημάδια "απλής" αρθρίτιδας, πράγμα που, μεγαλώνοντας και μην δίνοντας ιδιαίτερη σημασία, έχει ρίξει αρκετά τις επιδόσεις μου στο σπορ. Αν το συνδυάσεις και με τύπου Raynaud, καταλαβαίνεις τι ωραία φάση είναι (πάλι λιγότερο φυσικά από ΡΑ).

Προσωπικά, βρίσκω ανακούφιση σε όργανα που... με βολεύουν! Χοντρά μπράτσα και flat ταστιέρες με μεγάλα τάστα και μπορώ να παίζω πολύ περισσότερη ώρα σε σχέση με άλλα όργανα. Αντιθέτως, δώσ'μου καμιά fender και... δύσκολα τα πράγματα!

Τον χειμώνα ή με κρύα τέλος πάντων, τα χέρια μου γίνονται μωβ (κυριολεκτικά) και πρέπει να κουτσοπαίζω τουλάχιστον κανα μισάωρο μπας και ζεσταθούν λιγάκι κι αποκτήσουν την νορμάλ κινητικότητά τους.

Άβολες καταστάσεις μεν, αλλά οκ, δεν θα τα παρατήσουμε κιόλας. Το θέμα είναι και παικτικά, ν'αποφεύγουμε φάσεις-τεχνικές-τραγούδια-οτιδήποτε που απλά δεν μπορούμε να παίξουμε.

Στο μπάσσο, για παράδειγμα, μικρότερος έπαιζα πάντα με 3 δάχτυλα (δεξί) και δεν είχα κανένα θέμα με την ταχύτητα ή τον συγχρονισμό. Πλέον, δεν είναι τόσο εύκολο, έχει πέσει σημαντικά και η ταχύτητα και ο συγχρονισμός του παράμεσου με τον μέσο και τον δείκτη και πρέπει αναγκαστικά να χρησιμοποιώ άλλες τεχνικές ώστε να πηγαίνω λίγο πιο γρήγορα και με ακρίβεια.

Γενικώς υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις. Δοκιμάζεις ποιοι συνδυασμοί διαστάσεων μανικιού/ταστιέρας/τάστων σε βολεύουν, επιλέγεις αναλόγως. Προσαρμόζεις τις τεχνικές σου αναλόγως ή στην τελική αλλάζεις εντελώς (η πένα π.χ. στο μπάσσο με βοηθάει πάρα πολύ σε φάσεις που τα δάχτυλά μου δεν την πολυπαλεύουν).

Όπως και να'χει, υπομονή, επιμονή και συνεχίζουμε!  :)

Άντε και του χρόνου στο Wacken

Δεν ξέρετε από avant garde αιλλυνοικώ καψουροcore. Πιείτε έξι μικρές και δύο μεγάλες κι ίσως το εκτιμήσετε.

Το θέμα μου θύμισε δύο άλλους τρομακτικούς κιθαρίστες. Τον κύριο Ron Thal που μάλλον οι περισσότεροι τον γνωρίζουν απ'τους GNR...

...και τον Matthias Eklundh, που οι περισσότεροι μάλλον δεν τον γνωρίζουν.  ;D

Φαντάζομαι να μπαίνει νέος στο forum και να διαβάζει το παρόν θέμα.

Καλησπέρα αγαπητοί φίλοι και φίλες του noiz.gr!

 

Είπα κι εγώ να αφήσω την τελευταία μου σολιστική προσπάθεια στο άλτο σαξόφωνο, μετά από ένα χρόνο σχεδόν που είχα αναρτήσει πάλι εδώ στο φόρουμ!

 

Ελπίζω ο Watermelon Man του Herbie Hancock να σας δροσίσει!

 

O0 O0 O0 O0

ΥΓ: Πείτε ελεύθερα τι σας άρεσε και κυρίως τι ΔΕΝ σας άρεσε!

Να είστε καλά!!

 

Καλές βουτιές!

 

Βασίλης

Βασίλη θα σου πρότεινα (εσένα ή τους συντονιστές τέλος πάντων) ν'ανοίξεις νέο θέμα για το κομμάτι σου γιατί είναι το πλέον λάθος το παρόν και είναι κρίμα να χαθεί στην καφρίλα.

Επιστρέφω όμως στο κυρίως θέμα του... θέματος γιατί ενδιαφέρθηκα κύριοι. Ανησύχησα που δεν ακούσαμε τόσο καιρό απ'τον Νικ Τρικ. Ένα κενό το ένιωθα και δεν άντεξα. Έψαξα. Βρήκα. Και σας παρουσιάζω τ'αριστουργήματα που καταγγέλλω πως ο Νικ Τρικ κρατούσε για πάρτη του και δεν μοιράστηκε μαζί μας στο παρόν θέμα. Και είναι δύο. ΔΥΟ!!!

Απολαύστε υπεύθυνα, κατά προτίμηση συνοδεία 5 μικρών και τριών μεγάλων.

Υπάρχουν σύγχρονοι παιχταράδες από μπάντες όπως Periphery, Animals as Leaders κτλ. του είδους οι οποίοι είναι κι αυτοί που έχουν προκαλέσει την όλη μόδα των 8-9χορδων, fanned frets σε στάνταρ μοντέλα πλέον κ.ο.κ. Πριν απ'αυτούς είχαν αρχίσει διάφοροι άλλοι πιο σύγχρονοι απ'τους παλιούς (Loomis, Broderick κτλ.) και τότε είχαν σκάσει και οι 7χορδες ως production όργανα. Και προφανώς πουλάνε, ειδάλλως δεν θα υπήρχαν. Απ'την άλλη, πιστεύω πως σίγουρα δεν έχουν τον αριθμό οπαδών που είχε/έχει ο Vai ή ακόμα περισσότερο, ο VH.

Ναι αλλα τα ΠΑΙΖΟΥΝ και ΙΔΙΑ (ο ντραμμερ δεν παιζει 1-3 και εχει ηχαρα,ο κιθαριστας σπερνει,ο μπασιστας μαμει και δερνει κτλ,κτλ....)

 

πριν απο 30 χρονια αν τα επαιζε αυτα ΕΛΛΗΝΙΚΗ μπαντα θα ακουγονταν σαν το ΜΑΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ περασμενο απο ντιστορσιο    ;D ;D

Θα σε γελάσω, πριν 30 χρόνια ακόμα τα έπραττα σε πάνες. Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου πάντως, απεχθάνομαι όμως το, εξαιρετικά κουρασμένο, παραπαιγμένο, αποξηραμένο και για κάποιον λόγο ξανά της μόδας είδος. Αλλά μάλλον είναι συζήτηση γι'άλλο θέμα αυτό.

Συνεχίστε.  :)

Αν δεν υπηρχε αυτος ο δρομος πως θα επαιζαν ετσι ΜΑΜΑΤΑ -τα ίδια που έπαιζαν οι Kyuss κοντά 30 χρόνια πριν- αυτοι οι τυποι απο το...ΧΙΛΙΟΜΟΔΙ?

 

Φιξτ

Πολύ φουτουριστική σιδερώστρα!

Μην ξεχνάμε βεβαίως και τον παράγοντα DIY, που, με τα άπειρα resources πλέον απ'το διαδίκτυο, τεράστια μερίδα παικτών έχει στραφεί προς τα 'κει. Ειδικά δε στο Αμέρικα, που οι μισοί έχουν ολόκληρο εργαστήρι στημένο στα γκαράζ τους!

Διορθώθηκε. ;D

Άμα πιεις πέντε μεγάλες και δυο μικρές την παίζεις και βρώμικη, γιώλο.

Ένα καλό ερώτημα είναι, αν τα'χατε (τα'χατε όμως, τζόκερ δισεκατομμύρια τα'χατε), θα αγοράζατε μια τέτοια; Κι αν ναι, θα την παίζατε έτσι χαλαρά ή σε βιτρίνα plexiglass και μπιμπελό μου μπίιιιμπελό μου στο σαλόνι;