Σε ένα άλλο θέμα είχα γράψει τις εντυπώσεις μου από τη βιογραφία του Κηθ Ρίτσαρντς. Από όσα κατάλαβα εγώ ήταν πως οι Rolling Stones ήταν οι κατάλληλοι άνθρωποι την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο. Ήταν και τύχη και ικανότητα και συγκυρίες και τα πάντα.
Αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική αυτό θα κάνει και θα κάνει και την καριέρα που θα κυνηγήσει. Γιατί αν μη τι άλλο οι μεγάλες καριέρες θέλουν και μεγάλες θυσίες σε όποια δουλειά κ αν μιλάμε. Και φυσικά θα χρειαστεί και τύχη. Αλλά ως γνωστό η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς.
Και το αυτοδίδακτος είναι συζητήσιμο. Γράφτηκε κ παραπάνω όλοι παίρνουν τα ερεθίσματά τους από κάπου και τα αφομοιώνουν κατάλληλα.
Στα άπειρα άλλα τέτοια θέματα που έχουν ανοιχτεί περί αυτοδίδακτων, ωδείων, ταλέντων κλπ και στα οποία έχω συμμετάσχει σε όλα (να μη χαλάμε την παράδοση χρονιάρες μέρες) γράφω πάντα υπέρμαχη των ωδείων. Αλλά αναγνωρίζω πάντα και αυτό δεν θα αλλάξει με τίποτα ότι ανεξαρτήτως του πως θα φτάσεις εάν δεν έχεις την διάθεση, θέληση και αγάπη γι αυτό που κάνεις, είτε είσαι ωδειακός, είτε αυτοδίδακτος δε θα κάνεις τίποτε. Η αρχή και το τέλος είναι η επιθυμία και το τι βάζεις σε αυτό.
Ότι και να σου διδάξει ο δάσκαλός σου, οφείλεις να το φιλτράρεις, να το χρησιμοποιήσεις προς το στόχο που εσύ θέτεις. Έτσι κατά τη γνώμη μου το με όποιον δάσκαλο καθίσεις δεν έχει και τόση σημασία ειδικά στα αρχικά στάδια. Αν μη τι άλλο αφού ξεπεραστεί ένα επίπεδο, επιλέγεις έναν δάσκαλο που θα ξέρει περισσότερα σε αυτό που σε ενδιαφέρει εσένα συγκεκριμένα.