blackstrat

Όσον αφορά την Eye, φαντάζομαι πως οι περισσότεροι θα την αγοράσουν επειδή είναι συλλεκτική και όχι για να παίζουν σε καθημερινή βάση. Άλλωστε είναι πάγια τακτική της Gibson να βγάζει limited edition μοντέλα τα οποία με το κατάλληλο σπρώξιμο marketing εξαντλούνται! Προσωπικά δεν μου αρέσει αλλά ίσως αν ήταν σε κάποιο άλλο χρώματάκι (μαύρο;;; ) και με διαφορετικό pickguard, ποιός ξέρει! (αλλά σιγά μην την αγόραζα βέβαια) Τώρα oι Raw Power θα είναι πιο προσιτές: Thomann - SG 869€, LP 969€ και dv247 - SG 773€, LP 883€. Πέραν από την αισθητική του πράγματος (πχ εμένα μου αρέσουν πολύ οι maple ταστιέρες οπότε δεν με χάλασαν) θα πρέπει να περιμένουμε να τις ακούσουμε και να τις παίξουμε για να μπορούμε να έχουμε ολοκληρωμένη άποψη γιατί για τα χρήματα αυτά, τα όποια specs (satin nitro finish, 2x Classic '57) εμένα προσωπικά δεν μου ακούγονται άσχημα. Άλλωστε και εγώ είχα ακούσει σε ένα live φίλου μια RD Artist που ανέφερε και κάποιος φίλος πριν, η οποία ήταν όλη maple+ταστιέρα και ήταν άψογη - ηχητικά τουλάχιστον. Πάντως όπως έβλεπα και σε άλλα fora υπάρχει μεγάλη διχογνωμία για τα μοντέλα αυτά... Μάλλον η Gibson πέτυχε τον σκοπό της!

Δεν έχω παίξει με κάποια από τις συγκεκριμένες κιθάρες αλλά σε αυτά τα χρήματα δε νομίζω ότι θα υπάρχουν μεγάλες διαφοροποιήσεις. Tο ιδανικό βέβαια θα ήταν να μπορούσες να τις δοκιμάσεις και τις δύο και να δεις ποια ταιριάζει καλύτερα στα χέρια σου. Αν έπρεπε να προτείνω μια από τις 2, θα πρότεινα την LTD γιατί έχω καλύτερες εντυπώσεις από την ποιότητα φθηνών LTD παρά BC Rich (τουλάχιστον όσον αφορά παλαιότερα μοντέλα). Επίσης βλέπω ότι η LTD έχει και active μαγνήτες οπότε αν είσαι fan του σκληρότερου metal ήχου αυτό την κάνει μάλλον καταλληλότερη.

Θα ήθελα με την σειρά μου να δώσω συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες! Αν και έχω κάποια favourites πιστεύω πως όλοι προσπάθησαν για το καλύτερο δυνατό και αν μη τι άλλο, το διασκεδάσαμε πολύ! ;D Εννοείται πολλά εύγε στον playloud για την πρωτοβουλία και την πραγμάτωση του jam (νομίζω για αρκετές μέρες τη νύχτα στον ύπνο του θα άκουγε σφυρΗγματα από μανίκΗα!!) - το αποτέλεσμα όμως τον δικαίωσε! Τώρα αναμένουμε με αγωνία το 2ο "HARD ROCK" jam... ;)

Εμένα συνολικά μου άρεσε! Οκ, μπορεί να έχω 2-3 ενστάσεις αλλά μπορώ να πω ότι το άκουσα πολύ ευχάριστα. Αυτά που έχω να παρατηρήσω σχετίζονται με τις δυναμικές του παιξίματος. Καταρχήν, το κομμάτι είναι αργό blues οπότε τα πιο γρήγορα licks έτσι όπως ακούστηκαν δεν προσέθεσαν στο feel του κομματιού. Επίσης κάτι που μου έλλειψε ήταν μια σχετική "κορύφωση". Για παράδειγμα, το τελευταίο γρήγορο "strummed" -ας το πούμε έτσι- μέρος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί νωρίτερα για να δώσει αυτή την σχετική "κορύφωση". Κατά την άποψή μου πάντα, έτσι?? :) Όσο για τον ήχο και το θέμα strat vs tele νομίζω ότι ο ήχος μια χαρά ήταν, απλά μάλλον έχουμε συνηθίσει να συνδέουμε το κομμάτι με strat και ίσως αυτό να ξένισε λίγο.. Γενικά νομίζω ότι τα απαραίτητα συστατικά υπάρχουν, ίσως θέλει λίγο περισσότερη προσοχή στην εκτέλεση της...συνταγής!! ;)

Πολύ ευχαρίστως να αναλάβω οποιοδήποτε από τα μέρη 2-3-5 (που δεν τα θέλει κ κανείς μέχρι στιγμής!)

Επίσης, εκτός από αυτό που είπε ο freddy, δοκίμασε να βάλεις το αντίστοιχο truss rod allen κλειδί που λογικά θα πρέπει να ήρθε μαζί με την κιθάρα να δεις μήπως τελικά εφαρμόζει στο...βάθος! Δεν πιστεύω πάντως ότι είναι λογικό να φτάσει μια τέτοια κιθάρα (η οποιαδήποτε) στον τελικό καταναλωτή χωρίς βέργα.

Ένας ακόμη απλός τρόπος είναι από το Windows Media Player. Ψάξε να βρεις το Play Speed Setting (ή ταχύτητα αναπαραγωγής αν έχεις ελληνική έκδοση). Ανάλογα βέβαια και από την έκδοση που έχεις, πηγαίνεις: now playing - playing options - play speed. (αναπαραγωγή σε εξέλιξη - αναπαραγωγή - ταχύτητα αναπαραγωγής). Κάπου εκεί θα το βρεις!

Αυτό είναι το ΤΒΧ control της Fender, το οποίο υπήρχε στις U.S. Standard, Plus και μερικά signature (Malmsteen, Clapton) μοντέλα μέχρι που αντικαταστάθηκε από το “no-load” ποτεντιόμετρο (το οποίο κάνει το κλικ στο τέλος της διαδρομής του pot) κάπου στα μέσα των 90’s. Το ΤΒΧ (από το Treble-Bass eXpander) είναι αυτό ακριβώς που περιέγραψε ο φίλος Marillion, δηλαδή ένα high κ low pass filter το οποίο υποτίθεται ότι μέχρι το κλίκ (περίπου από το 0 έως το 5 δηλαδή)λειτουργεί σαν κλασικό ποτεντιόμετρο και το κλικ (6-10) και πέρα αυξάνει τα πρίμα και τα μπάσσα. Επί της ουσίας βέβαια δεν κάνει και τόσο μεγάλη διαφορά και επιπλέον η χρήση του για κανονικό μονοπήνιο στην θέση bridge (όπως το έχει η fender δηλαδή) είναι περβολή νομίζω. Μπορεί όμως να αποδειχθεί χρήσιμο για περιπτώσεις μουντών μαγνητών όπως για παράδειγμα οι HS-3/YJM.

Δεν μας είπες ποιόν από τους 2 cruiser (neck - DP186 ή bridge - DP187) έχεις, αν και απ'ότι είδα στο site της dimarzio δεν έχουν και ιδιαίτερη διαφορά στο output. Αν λάβουμε υπόψη ότι ο cruiser κινείται σε σχεδόν vintage επίπεδα από πλευράς output και αν υποθέσουμε ότι ο stock Ibanez είναι λιγάκι "γκαζωμένος" τότε μάλλον μου ακούγεται σχετικά λογική η διαφορά έντασης. Αν και η υπόθεση για σύνδεση των πηνίων παράλληλα και όχι σε σειρά είναι πολύ σωστή θεωρητικά, δε νομίζω ότι πρέπει να ισχύει στην συγκεκριμένη περίπτωση γιατί η παράλληλη σύνδεση χωρίς διακοπτάκι θέλει ειδική καλωδίωση η οποία δεν υπάρχει καν στις οδηγίες της dimarzio ;) Μια απειροελάχιστη περίπτωση είναι να μην είναι καλά κολλημένο το κόκκινο καλώδιο πάνω στο διακοπτάκι (μου έχει συμβεί) - τσεκαρέ το αν θες αλλά γενικά νομίζω ότι είναι λογική η διαφορά. Άλλωστε, μάλλον θετικό είναι το γεγονός αυτό γιατί με χαμηλότερο output πετυχαίνεις κατά την άποψή μου γλυκύτερο ήχο στις θέσεις 2 & 4..

Με συγχωρείτε, αστόχησα προηγουμένως! Επίσης τώρα είδα το θέμα με τον Cruiser.. Αν ακολούθησες το σχεδιάγραμμα θα έπρεπε να λειτουργεί κανονικά. Μάλλον κάποιο από τα καλώδια του Cruiser πρέπει να μην έχει "πιάσει" καλά - δοκίμασε να τα περάσεις μια φορά ακόμα με καλάι για να τα σιγουρέψεις. Επίσης, υποθέτω ότι έχεις ενώσει το μαύρο μαζί με το άσπρο καλώδιο, έτσι;

Μ

Όσον αφορά το αρχικό ερώτημα, η κιθάρα που χρησιμοποιεί στο άλμπουμ αυτό είναι όντως η ESP τέλε όπως πολύ σωστά είπε ο Superfunk (κάπου έχω ένα παλαιό τεύχος του guitarist όπου αναφέρεται συγκεκριμένα). Επιπλέον, ένα σχετικό videaki και από εμένα! http://www.youtube.com/watch?v=x80LH61L85w

Αν και προσωπικά δεν έχω παίξει εκτενώς με wilkinson, έτσι όπως το είδα στο video μου φάνηκε ότι απλά ήθελε σφίξιμο/σταθεροποίηση η βάση κ όχι ο λεβιές. Αυτή λογικά αποτελείται από 2 μέρη: το βασικό στέλεχος-βάση το οποίο μπαίνει από την πάνω μεριά της γέφυρας και περνάει από κάτω καθώς και ένα δεύτερο μικρότερο μέρος-βάση, το οποίο βρίσκεται από την κάτω μεριά της γέφυρας, εφαρμόζει πάνω στο βασικό στέλεχος κ σταθεροποιεί την βάση. Κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα γίνεται με 2 τρόπους: η βίδωμα με μια βίδα (allen ή κανονική) στο κέντρο της βάσης από την κάτω μεριά (όπως δηλαδή στο αντίστοιχο του floyd rose) ή με κάποιο παξιμάδι περιμετρικά της βάσης ακριβώς από κάτω από την γέφυρα. Δοκίμασε να σφίξεις ότι βρείς και λογικά θα βελτιωθεί η κατάσταση αισθητά. Σε περίπτωση που δεν βγει άκρη το ανταλλακτικό του floyd με την βάση που αναφέρθηκε προηγουμένως είναι αυτό: http://www.thomann.de/gr/schaller_tremolobar_black_362003.htm Εφόσον η διάμετρος της τρύπας της γέφυρας ταιριάζει είναι υπόθεση 2 λεπτών να το περάσεις! Ελπίζω να βοήθησα..

Mια καλή και διαχρονική λύση είναι και ο Dimarzio FS-1: http://www.thomann.de/gr/dimarzio_dp110_fs_1_white.htm Τον είχε φίλος στην κιθάρα του σε θέση neck και μου άρεσε πολύ. Επίσης μια άλλη περίπτωση που είχα χρησιμοποιήσει και εγώ ήταν ένας bridge μαγνήτης από American Standard/Series (θα τον βρεις χωριστά ως delta tone) στην θέση neck όμως. Τον είχα σε μια US strat με Dimarzio Fast Track 2 (αντίστοιχο του Hot Rails) στην θέση bridge και ο συνδυασμός ήταν πολύ ταιριαστός (για τα γούστα μου) τόσο από άποψη ηχοχρώματος αλλά και output. Όσο για τον Fast Track 1, τον έχω βάλει και εγώ κατα καιρούς και νομίζω ότι θα συμφωνήσω και με τους 2 προλαλήσαντες φίλους (playloud και Kostas-5150). Είναι κατά την άποψη μου ενδιάμεσος μαγνήτης, ναι μεν έχει αρκετά πρίμα αλλά δεν ακούγεται σαν μονοπηνιακός και από την άλλη ναι μεν έχει αρκετά μπάσσα και όγκο αλλά και πάλι σαν διπλοπηνιακός δεν ακούγεται με τίποτα. Σίγουρα όμως κάνει καλό συνδυασμό με τον Fast Track 2 σε θέση bridge για ήχο όμως αρκετά μακρυά από την παραδοσιακή strat.

Η πλειοψηφία των κιθαρών με τρέμολο δεν πατάνε πίσω. Αυτό είναι όμως θέμα γούστου και τρόπου παιξίματος οπότε δεν υπάρχει σωστό και λάθος όσον αφορά το αν θα ακουμπάει η γέφυρα στο πίσω μέρος ή όχι. Ένα από τα βασικά πλεονέκτηματα αυτού του setup είναι ότι αν σου σπάσει μια χορδή δεν θα χαθεί τελείως το κούρδισμα ενώ με floating γέφυρα (δηλαδή αυτή που πηγαίνει μπρος και πίσω - ή "όρθια" όπως μάλλον την περιέργαψες) το κούρδισμα πάει περίπατο. Επίσης, μια μη floating γέφυρα έχει πολύ καλύτερες πιθανότητες να επιστρέψει στο σωστό pitch (δηλαδή στην αρχική της θέση) όταν χρησιμοποιήσεις το τρέμολο, αν και αυτό είναι βέβαια συνάρτηση και άλλων παραμέτρων.

Η συγκεκριμένη κιθάρα που προτείνεις είναι πολύ καλή επιλογή για αρχάριο (κ όχι μόνο). Την έχουν 2 άτομα στα οποία κάνω μάθηματα και δεν τους δυσκόλεψε καθόλου στα πρώτα τους βήματα. Βέβαια το καλύτερο θα ήταν, όπως πρότειναν και άλλοι φίλοι προηγουμένως, να κάνεις μια βόλτα στα μαγαζιά έστω και μόνο για να δεις αν αυτή η κιθάρα σου ταιριάζει στο χέρι (αν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα λογικά θα το καταλάβεις). Έχε μόνο υπόψη ότι υπάρχουν 2 τύποι epiphone sg, η μια είναι αυτή που προτείνεις, η G-400 με κολλητό μπράτσο (set neck) και η άλλη είναι αυτή: http://www.thomann.de/gr/epiphone_sgspeb.htm Αυτήν προσωπικά δεν θα την πρότεινα γιατί το μπράτσο είναι μάλλον δύσκολο για αρχάριο (ειδικά για μικρότερες ηλικίες). Απλά να ζητήσεις από το μαγαζί που θα την αγοράσεις (αν δεν είναι από Τhomann) να σου κάνει μια ρύθμιση αν χρειάζεται για να ξεκινήσεις με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις. Εύχομαι καλή επιτυχία!

Για τέτοιου τύπου χρήση χρειάζεσαι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτά που προτάθηκαν - το οποίο μάλλον θα προϋποθέτει και σκάψιμο της κιθάρας. Η πιο προσιτή λύση θα είναι κάποιο τρέμολο Kahler από εδώ: http://www.wammiworld.com/ (Άλλωστε νομίζω ότι και ο Kerry King έχει Kahler στις κιθάρες του - πρέπει όμως να τους στείλεις email για να σου προτείνουν το καταλληλότερο μοντέλο για Les Paul,εγώ δεν ξέρω να σου πω) Στο συγκεκριμένο site είχα κάνει σχετικά πρόσφατα μια παραγγελία και ήταν άψογοι, αλλά νομίζω ότι το τελικό κόστος (μαζί με το locking nut και την εγκατάσταση από μάστορα) θα είναι αρκετά μεγάλο. Οπότε θα συμφωνήσω με τον Χ-minor: κράτησε τα χρήματά σου για μια κιθάρα με floyd rose (ρίξε μια ματιά και στις αγγελίες του noiz όπου έχει πολύ υλικό) και θα βγεις διπλά κερδισμένος!

Το Stetsbar είναι νομίζω η καλύτερη δυνατή λύση για vibrato σε κιθάρα τύπου gibson. Ωστόσο, ίσως να σου κοστίσει περισσότερο από την Εpiphone που έχεις, οπότε θα σου πρότεινα αυτό: http://www.freedomguitar.com/products_bowen_handle.php Και αυτό είναι περίπτωση αντίστοιχη του Les Trem στο οποίο αναφέρθηκε προηγουμένως ο φίλος TGL. Δεν χρειάζεται σκάψιμο και το εγκαθιστάς εύκολα μόνος σου. Δεν το έχω δοκιμάσει για να πω την αλήθεια -αν και όλο λέω να το παραγγείλω- άλλα είχα συνομιλήσει μέσω email με τύπο που το είχε εγκαταστήσει στην κιθάρα του και ήταν ευχαριστημένος (αν σε ενδιαφέρει στείλε μου PM για να σου προωθήσω το email αυτό, μόνο που είναι στα αγγλικά). Το συγκεκριμένο τρέμολο ανεβάζει και κατεβάζει το pitch αλλά οπωσδήποτε μην περιμένεις να έχει και την έκταση του Floyd Rose. Επίσης, για να λειτουργήσει καλύτερα (όπως ισχύει και για το Les Trem άλλα και τα τύπου Bigsby γενικότερα), χρειάζεται να αλλάξεις και την tunomatic γέφυρα με μια roller όπως πχ αυτή: http://www.thomann.de/gr/goeldo_turnomatic_roller_bridge.htm Σε κάθε περίπτωση όλες οι παραπάνω επιλογές θα λειτουργήσουν μια χαρά, αρκεί να μην έχεις σκοπό να παίξεις Van Halen. Άλλωστε -κατά την προσωπική μου άποψη πάντα- ο εκφραστικότερος κιθαρίστας που χρησιμοποιεί Les Paul με τρέμολο μάλλον είναι ο Neil Young και αυτός δεν έχει παρά ένα απλό bigsby!

Ελαφρώς off topic, άλλα κάτι που δεν αναφέρθηκε συγκεκριμένα προηγουμένως, είναι η μεγάλη σημασία του να "τεντώνεις" τις καινούριες χορδές στην σταθερότητα του κουρδίσματος γενικότερα και των floyd rose ειδικότερα: (Παράθεση από τον οδηγό setup του Yameth) "..Παντα «τεντώνουμε» τις νεες χορδες τραβωντας απαλα μακρια απο την ταστιερα. Στις κιθαρες με τρεμολο βοηθαει να κανουμε και μερικα υπερβολικα τραβηγματα με το τρεμολο.." Με την μέθοδο αυτή λύνονται πολλά από τα προβλήματα ξεκουρδίσματος που δημιουργούν οι νέες χορδές. Τώρα ως προς το βασικό θέμα (δηλ. floyd vs string through) πιστεύω ότι αρχικά υπάρχει διαφορά στο sustain, η οποία όμως φθίνει όσο αυξάνουμε ένταση και gain. Επίσης, από την μέχρι τώρα εμπειρία μου, ένα σωστά σεταρισμένο και καλής ποιότητας floyd rose κρατάει το ίδιο καλά (αν όχι καλύτερα) το κούρδισμα από οποιαδήποτε string through ή fixed γέφυρα.

Επίσης, ένα ακόμα πετάλι που χρίζει αναφοράς είναι το Blackstar ΗΤ-DistX το οποίο είναι λαμπάτο, έχει δεύτερο output με προσομοίωση καμπίνας και σου δίνει την δυνατότητα να πλησιάσεις ήχους Mesa.. http://www.thomann.de/gr/blackstar_ht_distx.htm?sid=6e09be304004d3e22515faa4faef1385 (αν και ένας φίλος είχε παρατηρήσει σε σχετικά παλαιότερο live Νevermore ότι έπαιζαν με POD XT Ρro - το rack version δηλαδή) :-X

Για πολλούς και διάφορους λόγους, είναι δύσκολο να πετύχεις την απόλυτη προσομείωση διπλού + μονού από ένα τέτοιου τύπου μαγνήτη. Εξαρτάται όμως και από τι έχεις εσύ στο μυαλό σου ως ήχο διπλού και μονού (μπορεί δηλαδή ο ήχος να σε ικανοποιήσει χωρίς να είναι και 100% ακριβής), αλλά και από το συγκεκριμένο μοντέλο που θα βάλεις. Δεν μας έχεις δώσει και τα χαρακτηριστικά του μαγνήτη, αλλά εγώ προσωπικά θα σε συμβούλευα γιαυτό που θέλεις ο μαγνήτης να είναι high output. Έτσι έχεις καλύτερες πιθανότητες να πέσεις πιο κοντά και στον ήχο του διπλού άλλα και του μονού - τουλάχιστον ως προς το output (γιατί οι αντίστοιχοι μαγνήτες με χαμηλότερο output όταν σπλιτάρονται δίνουν ένα τελείως αδύναμο single coil ήχο).

Λοιπόν, εύκολος οδηγός και σύντομος δεν μπορεί να δωθεί γιατί είναι αρκετά τα θέματα που θέτεις, ωστόσο έχουμε και λέμε: 5. τι σημαινει η φραση "out of phase"?? πως μπορω να το καταλαβω? πως μπορω να το διορθωσω? Η διαφορά φάσης γίνεται αντιληπτή όταν παίζουν δύο μαγνήτες ταυτόχρονα και μπορείς να την καταλάβεις γιατί ο ήχος γίνεται πολύ λεπτός, αποκτάει περίεργη χροιά (κάπως σαν πατημένο wah wah στην πρίμα θέση) και πέφτει και η ένταση. Γενικά, είναι αρκετά εύκολο να δημιουργηθεί πρόβλημα φάσης μεταξύ μαγνητών εταιρειών κλπ (να μην σε κουράζω). Το ευχάριστο όμως είναι ότι σε περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο,είναι πολύ εύκολο να φτιαχτεί, απλά αντιστρέφοντας τις θέσεις των καλωδίων που πηγαίνουν στον επιλογέα μαγνητών και στην γείωση του ενός από τους μαγνήτες.(περισσότερα παρακάτω) 1.ισχυει το σχεδιαγραμμα του duncan για την συνδεσμολογια? http://www.seymourduncan.com/support/wiring-diagrams/schematics.php?schematic=lilhum_sing_lilhum_1v_2t_5 2.πως μπορω να βεβαιωθω οτι τα 4 καλωδια αντιστοιχουν σε χρωματα με τους dimarzio? το ρωταω διοτι στο site της dimarzio , δεν μπορω να βρω αντιστοιχο σχεδιαγραμμα που να ειναι κατανοητο για μενα. 3.αν θελω να μην σπλιταρει ο bridge αλλα μονο ο neck , πως συνδεω το push/pull pot?? Όσον αφορά στην καλωδιώση, στους Dimarzio είναι ανάποδα το μαύρο με το κόκκινο καλώδιο σε σχέση με τους Duncan, το οποίο δηλαδή σημαίνει ότι πάει το κόκκινο στο διακοπτάκι και το μαύρο ενώνεται με το άσπρο για την κλασσική καλωδίωση σε σειρά. Αυτό όμως που συμβαίνει με τον YJM (και τον HS-3) είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι εκτός φάσης με τους περισσότερους humbuckers της dimarzio (το γράφει και στο φυλλαδιάκι νομίζω). Σε αυτή την περίπτωση, για να διορθώσεις την φάση, απλά αντέστρεψε τις θέσεις του κόκκινου με το πράσινο καλώδιο στον ένα μαγνήτη (θα πρότεινα του Paf, γιατί ο ΥJM εμένα μου ανταποκρίνεται καμιά φορά λίγο περίεργα με ανάποδα τα καλώδια). Ο μεσσαίος US standard μαγνήτης νομίζω ότι είναι εκτός φάσης με τον YJM οπότε θέλει και αυτός να αντιστραφεί. Και επειδή μάλλον θα σε έχω μπερδέψει, προτείνω τα εξής: α) Bridge Paf pro - πράσινο στο διακοπτάκι, κόκκινο και γυμνό καλώδιο στην γείωση, μαύρο και άσπρο μαζί ενωμένα στον αέρα (όπως δηλαδή έχει το κόκκινο και το άσπρο στο σχεδίο των duncan) b) Fender - άσπρο στην γείωση και κόκκινο στον διακόπτη c) YJM - κόκκινο στον επιλογέα, πράσινο και γυμνό στην γείωση, άσπρο και μαύρο στο push/pull όπως τα δείχνει στο δεύτερο σχεδιάκι της δεξιάς στήλης στο φυλλαδιάκι της dimarzio που έστειλε ο φίλος funkysoul. Το πιο πιθανό είναι έτσι να μην έχεις προβλήματα φάσης, αλλά μόλις τελειώσεις τις παραπάνω καλωδιώσεις και πριν συναρμολογήσεις την κιθάρα κάνε ένα έλεγχο πρώτα (βάζοντας 1 ή 2 χορδές - κατά προτίμηση τις μπάσσες) . Ξεκίνησε επιλέγοντας τον YJM και τον fender - αν διαπιστώσεις πρόβλημα φάσης αντέστρεψε τα καλώδια του μεσσαίου μαγνήτη - δηλαδή βάλε το κόκκινο στην γείωση και το άσπρο καλώδιο στον επιλογέα. Στην συνέχεια επέλεξε τον fender και τον Paf - σε περίπτωση προβλήματος αντιστρέφεις τα καλώδια του Paf - κόκκινο στον διακόπτη και πράσινο στην γείωση. Και αυτό ήταν! Τώρα για όποιες ερωτήσεις δεν έχουν απαντηθεί: 4. υπαρχει καποια πιθανοτητα να βρω καποιο σχεδιαγραμμα που να δουλευει ο πενταθεσιος οπως ακριβως στην στρατ συνδεσμολογια με την μονη διαφορα να δουλευει η μεσαια θεση με τους neck/bridge ταυτοχρονα?? Δύσκολο και μάλλον θα χρειάζεται και ειδικό πενταθέσιο. 6. χρειαζεται το πυκνωτακι που χρησιμοποιουμε στους μονοπηνιους ? και αν ναι , για ποιο λογο?? σε τι συμβαλλει στον ηχο? Εδώ δεν καταλαβαίνω τι εννοείς, αν μιλάς για πυκνωτάκι πάνω σε ποτεντιόμετρο tone είναι βασικό για την λειτουργία του ποτεντιόμετρου, αν εννοείς μέσα στην καλωδίωση, μάλλον αναφέρεσαι σε μια κατασκευή που γίνεται για την μείωση του θορύβου και δεν επηρρεάζει τον ήχο αυτόν καθ'αυτόν. 7. τι διαφορα εχει στον ηχο ενας "διπλος" με ενα 250k pot , απο τον ιδιο "διπλο" με 500k pot?? Νομίζω αυτό έχει καλυφθεί αρκετές φορές εδώ στο Noiz, αλλά σε γενικές γραμμές, τα 500άρια δίνουν περισσότερα πρίμα και ίσως λίγο περισσότερο output στον μαγνήτη ενώ τα 250 είναι λίγο πιο "μουντά". Για τους μαγνήτες που έχεις θα πρότεινα ένα tone 250k για τον fender και τον paf και για τον YJM ένα 500k να τον "ανοίξει" λίγο, γιατί στα καθαρά απέχει πάρα πολύ από τον κλασσικό μονοπηνιακό ήχο. 8.τι διαφορα εχει η series απο την parallel συνδεσμολογια? ποια απο τις 2 θεωρειται standard? μια les paul ας πουμε , πως ειναι συνδεδεμενη απο το εργοστασιο?? H standard συνδεσμολογία ενός διπλοπηνιακού (και των Les Paul κατ'επέκταση) είναι σε σειρά. Έτσι έχεις το υψηλότερο δυνατό output και τον παχύτερο ήχο. Αντίστοιχα, οι ενδιάμεσες θέσεις της strat, έχει τους μαγνήτες σε παράλληλη σύνδεση. Καλή επιτυχία!

(Ναι το γνωρίζω, απλά το ανέφερα ενδεικτικά για την ποιότητα κατασκευής :) ) Επίσης makispoll για τσέκαρε και εδώ μήπως βρεις κάτι: http://www.mijfenders.com/ - Land Line : +44(0)131 625 2074 Mobile : +44(0)7973 917734

Και εγώ αντιμετώπισα το ίδιο πρόβλημα σε μια αντίστοιχη MIJ Strat που έχω. Γενικά αυτό συμβαίνει στα τρέμολο των γιαπωνέζικων strat (μου έχει ξανατύχει) προφανώς λόγω της αντοχής του υλικού κατασκευής (zinc). Αντίθετα, το block μιας US Standard 20ετίας που έχω δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα και ας έχει υποστεί την 1000πλάσια χρήση. Σαν πρώτη λύση, δοκίμασε να τυλίξεις τις στροφές του λεβιέ με ταινία teflon (αν δεν έχεις βρίσκεται εύκολα σε χρωματοπωλεία). Το δικό μου έστρωσε αρκετά έτσι και λόγω του ότι δεν είναι μια από τις κιθάρες που παίζω συχνά,είμαι ικανοποιημενος και δεν έχω κάνει κάτι παραπάνω. Το συγκεκριμένο block που έχεις στο link ίσως και να ταιριάζει - νομίζω η καλύτερη λύση είναι να τους στείλεις email - αλλά απ'ότι είδα δεν υπάρχει στο stock. Αυτά που πολλοί θεωρούν ως τα καλύτερα είναι τα: http://www.callahamguitars.com/blocks.htm Βέβαια κοστίζουν κάτι παραπάνω, αλλά νομίζω αξίζουν τον κόπο. Εναλλακτικά πάντως κοίτα και στο ebay, όλο και κάτι θα βρείς.

Εφ'όσον οι μαγνήτες που θα χρησιμοποιήσεις είναι Seymour Duncan τότε το σχεδιάγραμμα είναι σωστό νομίζω. Αυτό που θα πρότεινα είναι να χρησιμοποιήσεις ποτεντιόμετρα με ενσωματωμένο διακόπτη on/off όπως αυτό: http://www.thomann.de/gr/dimarzio_ep1201pp.htm ούτως ώστε να μην χρειαστεί να κάνεις δύο νέες τρύπες στην κιθάρα για τους ξεχωριστούς διακόπτες (άσε που θα είναι καλύτερα και από αισθητική άποψη). Το αν αξίζει ή όχι να τους σπλιτάρεις ξεχωριστά είναι μάλλον υποκειμενικό καθώς θα έχει σημασία μόνο στην μεσαία θέση του επιλογέα (όπου παίζουν και οι 2 μαγνήτες μαζί). Βέβαια, θα σου δώσει και την δυνατότητα να πας απευθείας από πχ bridge humbucker σε neck single coil με μια κίνηση του επιλογέα μαγνητών. Προσωπικά δεν θα έλεγα όχι στο ξεχωριστό σπλιτάρισμα, ειδικά αν βάλεις και τα συνδυασμένα ποτεντιόμετρα-διακόπτες που προείπαμε.