blackstrat

Καταρχήν δεν μας είπες αν μιλάμε για την μι καντίνι ή την μπάσα.. Επίσης, να υποθέσουμε ότι οι καινούριες χορδές ήταν στο ίδιο πάχος με τις παλιές; Γενικά, εφόσον οι διπλανές χορδές δεν έχουν πρόβλημα (με λογική ρύθμιση truss rod και action πάντα) και επικεντρώνεται σε μία χορδή, μάλλον είναι περισσότερο "μηχανικό" το θέμα παρά ρύθμισης. Σε συνέχεια αυτού που πρότεινε ο bihlas87 τσέκαρε ότι η χορδή έχει "κάτσει" ακριβώς στο κέντρο κάτω στο βαγονάκι του τρέμολο (ή στο κέντρο της εγκοπής αν έχει κάτι τέτοιο) και όχι στραβά, γιατί και αυτό μπορεί να είναι μια πηγή τριξίματος. Ακόμα, τσέκαρε ότι και το τρέμολο παρέμεινε στην ίδια θεσή που βρισκόταν πριν αλλάξεις χορδές (δηλαδή παράλληλο με το σώμα της κιθάρας) και δεν έγειρε προς τα πάνω ή προς τα κάτω. Πάντως, για να μην αγχώνεσαι και στεναχωριέσαι, λάβε υπ'όψιν τα εξής: αφ'ενός, είναι αναμενόμενο οι καινούργιες χορδές να παράγουν περισσότερο τρίξιμο και αφ'ετέρου ένας βαθμός τριξίματος είναι κατά γενική ομολογία αποδεκτός. Αυτό που έχει σημασία είναι το τρίξιμο αυτό να μην αναπαράγεται όταν παίζεις με ενισχυτή, όποτε αν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει από τεχνικής πλευράς δεν υφίσταται σημαντικό πρόβλημα!

Ναι, RW/RP= Reverse Wound (αντίστροφη περιέλιξη) / Reverse Polarity (αντίστροφη πολικότητα) Με την καλωδίωση αυτή επιτυγχάνεις κατά κάποιον τρόπο την δημιουργία ενός humbucker όταν επιλέγεις δύο μαγνήτες μαζί (με τα πηνία όμως παράλληλα κ όχι σε σειρά).

Γειά χαρά και χρόνια πολλά! Ο μαγνήτης με το κίτρινο+μαύρο καλώδιο πρέπει να είναι ο μεσσαίος. Βασικά ο πιο εύκολος τρόπος να το καταλάβεις είναι και από τα μήκη των καλωδίων (δηλ. ο neck θα έχει τα μακρύτερα καλώδια και ο bridge τα κοντύτερα). Όσον αφορά την καλωδίωση, τα χρώματα των καλωδίων διαφέρουν από μοντέλο σε μοντέλο κλπ αλλά το πιο λογικό είναι να συνδέσεις όλα τα μαύρα καλώδια στο ποτεντιόμετρο και τα λευκά + το κίτρινο στο πενταθέσιο. Ενδεικτικά, τσέκαρε και το παρακάτω link: http://www.fender.com/support/diagrams/pdf_temp1/stratocaster/0116000700A/SD0116000700APg2.pdf Αν παρ'ελπίδα σου ακουστούν περίεργα οι θέσεις 2+4 με την προτεινόμενη καλωδίωση, απλά αντέστρεψε τις θέσεις των καλωδίων του μεσσαίου μαγνήτη (λογικά όμως δεν θα χρειαστεί) Καλή τύχη!

Έστω και λίγο καθυστερημένα, επισυνάπτω κ μια δική μου version...

Για πολλά χρόνια έπαιζα με Fender Original Bullets 10-46, οι οποίες είχαν γενικά καλή αίσθηση και όντως βοηθούσαν στο να κρατάνε το κουρδισμά καλύτερα από το κλασσικό ball end (ειδικά την σολ και την μι μπάσσο). Επειδή όμως στα κοντινά μου καταστήματα δεν ήταν διαθέσιμες, κάποια φορά δοκίμασα GHS Boomers και μου άρεσαν περισσότερο σαν αίσθηση, είχαν πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και δεν κρατούσαν το κούρδισμα σχεδόν τόσο καλά όσο οι Bullets. Από τότε βάζω GHS Boomers 10-46 σε όλες μου τις ηλεκτρικές (μερικές Fender strat + 1 Gibson Les Paul)

Την είχα δει τυχαία μια μέρα στην τηλεόραση και παρόλο που μουσικά κινούμαι σε πολύ διαφορετικό χώρο, το όλο πακέτο (φωνή, στίχοι, μουσική) μου έκανε μεγάλη εντύπωση! Κατά την προσωπική μου πάντα άποψη, είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχω δει σε γυναικεία φωνή στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.. Το συγκεκριμένο κομμάτι δεν το θυμάμαι, αλλά είχε παίξει ένα άλλο καταπληκτικό κομμάτι που αν δεν κάνω λάθος λεγόταν "Εν Λευκώ". Γιατί όμως κάτι μου λέει ότι η κοπέλα αυτή δεν πρόκειται να έχει αντίστοιχη προβολή στα ΜΜΕ με κάποιες άλλες;;

Κατά την προσωπική μου άποψη, οι noiseless μαγνήτες της deluxe μπορεί να φέρνουν ηχητικά στους κανονικούς single coil αλλά αν κάποιος τους βάλει δίπλα σε αυθεντικούς μονοπηνιακούς θα διαπιστώσει διαφορά (όπως υπάρχει π.χ. και μεταξύ μιας προσομοίωσης fender twin από ενισχυτή modelling και ενός πραγματικού ενισχυτή fender twin). Tώρα, το τι διαφορές θα διαπιστώσει κανείς και πόσο θα τον ενοχλήσουν μάλλον εξαρτάται και από το πόσο εκείνος έχει "εντρυφήσει" στους μονοπηνιακούς. Επιπλέον, εάν κάποιος ενδιαφέρεται κυρίως για παραμορφωμένους ήχους, τότε ίσως οι noiseless να μην είναι και τόσο άσχημη επιλογή γιατί αφενός οι όποιες διαφορές αρχίζουν και φθίνουν όσο αυξάνεται το distortion και αφετέρου δεν υπάρχει και ο ενοχλητικός βόμβος των παραδοσιακών μονοπηνιακών. Προσωπικά θα πρότεινα SSS με S-1 switch (με αρκετούς extra ήχους όπως bridge+middle & middle+neck σε σειρά, για προσωμοίωση διπλοπηνιακού όπως κάνει ο Brian May) αλλά η καλύτερη λύση νομίζω είναι να ακούσεις και τις δύο κιθάρες και να τις συγκρίνεις και με μια κιθάρα με κανονικούς μονοπηνιακούς όπως η U.S. Standard Strat -άλλωστε δεν νομίζω να είναι τόσο δύσκολο να τις βρεις σε κάποιο κατάστημα- και να αποφασίσουν οι καταλληλότεροι κριτές, δηλαδή τα αυτιά σου! Παρεπιπτόντως, αναφέρω ότι κάπου (ίσως ήταν στο harmony central) είχα διαβάσει πως ο DH-1 είναι ουσιαστικά ο Seymour Duncan 59', (ο οποίος έχει και κωδικό SH-1 αν αυτό λέει κάτι ;) )

Σίγουρα υπάρχει κάποιο πρόβλημα το θέμα είναι να καταφέρουμε να το εντοπίσουμε. Για δοκίμασε να το τρέξεις κ με την μπαταρία..

Δοκίμασες να το τρέξεις με μπαταρία;

Γενικά το σετάπ αυτό που χρησιμοποιείς (eq + 2 distortion κλπ) είναι αρκετά επιρρεπές σε θόρυβο (ειδικά με μονοπηνιακούς μαγνήτες) . Ωστόσο, αν διαπίστωνεις πολύ μεγάλη διαφορά από το συνηθισμένο, μπορεί να έχει χαλάσει η επαφή σε κάποιο από τα καλώδια με τα οποία συνδέεις τα πετάλια. Αρχικά δοκίμασε όλα τα καλώδια να διαπιστώσεις ότι κάνουν επαφή. Αν αυτό δεν στρώσει την κατάσταση, άρχισε να συνδέεις τα πετάλια ένα ένα για να διαπιστώσεις ποιο προκαλεί το πρόβλημα..

Λοιπον, πήρα κ εγώ προσφάτως κάποια ανταλλακτικά από το guitarparsresource κ ήταν άψογοι σε όλα. Επίσης, για τρόπο αποστολής επέλεξα την απλή ταχυδρομική αποστολή ($9.95) και όχι την express ($35) και ενώ έδινε χρόνο παράδοσης 2-4 βδομάδες μου ήρθαν σε μια βδομάδα! (μένω Αθήνα) Σε περίπτωση που δεν το έχεις πετύχει ακόμα, την επιλογή του τρόπου αποστολής την έχει στο checkout.

Elliot Easton - The Cars

Μεγειά την καινούρια κιθάρα! Έχω και εγώ μια αντίστοιχη (Hank Marvin Japan η οποία ουσιαστικά είναι η ίδια απλά σε χρώμα fiesta red με σώμα ash) και είναι μιά χαρά κιθάρα. Θα συμφωνήσω με τον φίλο Taq ότι τα ηλεκτρικά θέλουν αλλαγή αλλά όλα μαζί να τα αγοράσεις αυθεντικά fender (δηλαδή 3 pots+ πενταθέσιο) θα κοστίσουν γύρω στα 20 ευρώ. Επίσης, έχω βάλει στον bridge μαγνήτη ένα fralin baseplate το οποίο προσθέτει λίγο όγκο και output στην (αδικημένη λόγω φυσικής!) θέση αυτή, αλλά αυτό είναι μάλλον δικό μου κόλλημα.. Λοιπόν, για να διαπιστώσεις αν το μπράτσο έχει την απαραίτητη καμπύλη (relief) πάτησε με το ένα χέρι την μπάσσα μι στο πρώτο τάστο, με το άλλο χέρι στο σημείο που ενώνεται το neck με το σώμα (15ο τάστο) και στην συνέχεια τσέκαρε την απόσταση μεταξύ του κάτω μέρους της χορδής κ της κορυφής του 9ου τάστου. Η απόσταση αυτή θα πρέπει να είναι μίνιμουμ όσο το πάχος της χορδής μι καντίνι (αλλά και λίγο παραπάνω να είναι δεν πειράζει - μάξιμουμ όμως όσο το πάχος της σολ χορδής). Αν η απόσταση είναι μεγαλύτερη από τόσο, τότε ακολουθώντας τον τρόπο που είπε ο taq βιδώνεις, εάν είναι μικρότερη η απόσταση (απίθανο να μικρύνει η απόσταση με αλλαγή σε μεγαλύτερες χορδές) τότε ξεβιδώνεις. Άσε το για 1-2 μέρες να "κάτσει" το ξύλο και μετά επανέλαβε την διαδικασία τεσταρίσματος. Γενικά πάντως το συγκεκριμένο μπράτσο είναι αρκετά σταθερό λόγω πάχους και αν θυμάμαι καλά πρέπει να έχω πολύ καιρό να το πειράξω!

Επίσης ένας άλλος κλασσικός τρόπος είναι να πάρεις μερικές επαγγελματικές κάρτες (business cards) και να τις "στοιβάξεις" στο πάχος που χρειάζεται για να κρατάει την βάση της γέφυρας παράλληλα με το σώμα της κιθάρας (αυτή είναι η θεωρητικά σωστή θέση για τα floyd rose). Εφόσον η θέση της γέφυρας είναι η επιθυμητή (και η κιθάρα κουρδισμένη καλά), το σωστό πάχος του πάκου με τις κάρτες θα μπεί κάτω από το πίσω μέρος της γέφυρας και θα την σταθεροποιήσει χωρίς να αλλάξει το pitch. (Μπορείς να τυλίξεις το πάκο και με μονωτική ταινία για να το έχεις και για επόμενες χρήσεις) Αυτό ήταν και το "δύσκολο" μέρος. Από εκεί και πέρα, βγάζεις όλες τις χορδές βάζεις καινούριες κλπ και τις κουρδίζεις (κάτι το οποίο γίνεται πολύ εύκολα αφού με τις κάρτες από κάτω το τρέμολο έχει γίνει ουσιαστικά fixed bridge). Όταν τις κουρδίσεις όλες στο σωστό pitch, το πάκο με τις κάρτες χαλαρώνει και βγαίνει άνετα. Αν θελήσεις να αλλάξεις πάχος χορδών θα πρέπει πρώτα να φέρεις την βάση της κιθάρας στην σωστή παράλληλη θέση (βιδώνοντας τα ελατήρια από πίσω για να μετακινηθεί η γέφυρα προς τα πίσω σε περίπτωση που πας σε μεγαλύτερο πάχος και ξεβιδώνοντας τα ελατήρια για να μετακινηθεί προς τα εμπρός αν αλλάξεις σε πιο λεπτές χορδές) Μετά φτίαχνεις ένα νέο πάκο καρτών στο σωστό πάχος κλπ κλπ...

Εμένα όπως μου ακούγεται, μάλλον η χορδή σπάει από κάποια εγκοπή σε ένα συγκεκριμένο τάστο. Για τσέκαρε τα τάστα προσεκτικά να δείς μήπως βρεις κάτι τέτοιο..

Αν θέλεις να πλησιάσεις την strat του Murray ακόμα περισσότερο και διαθέτεις κάποια επιπλέον $$ τσέκαρε και αυτό: http://www.super-vee.com/ Το εξετάζω για μια δική μου κιθάρα αλλά ακόμα δεν έχω αποφανθεί.. Όσον αφορά τους Duncan, παλαιότερα είχα βάλει στην δική μου strat τους Dimarzio Fast Track 2 (neck&bridge) και 1 (middle) όπου fast track 2=hot rails & fast track1=cool rails χοντρικά. Η κιθάρα δεν είχε καμία σχέση ηχητικά με τον παραδοσιακό ήχο strat αλλά από την άλλη, παρά τα πολλά μεσσαία και το gain, δεν είχε τον ίδιο όγκο με full-size humbuckers κατά τη γνώμη μου (έχω μια τέτοια strat και μπορώ να συγκρίνω άμεσα). Το θέμα είναι τι θέλεις να βγάλεις- αν πας προς σύγχρονο Murray τότε είσαι μέσα, αν θες πιο παραδοσιακό τότε full size humbuckers. (Dimarzio super distortion/PAf pro μέχρι το Seventh Son και Duncan JB/59' νομίζω μέχρι το Virtual XI) Eναλλακτικά βέβαια μπορείς να πάρεις την HSS highway strat και να συνδυάσεις και τα 2, δηλαδή Bridge Humbucker & middle/neck hot rails. Αυτά!

Μάλλον δεν με κατάλαβες φίλε Wow!.. Αν προσέξεις το post μου, εγώ πρώτος προέτρεψα τον κάθε μουσικό/κιθαρίστα να αναζητήσει ενδιαφέροντα πράγματα σε είδη που υπό κανονικές συνθήκες δεν ακούει! Από εκεί και πέρα όμως υπάρχουν είδη που δεν μας "κάθονται" με τίποτα! Δηλαδή, δε νομίζω ότι εγώ προσωπικά θα κάτσω ποτέ να ακούσω π.χ. τα άπαντα του Γονίδη για να κατανοήσω καλύτερα το είδος!! (ίσως λίγο χοντρό το παράδειγμα..) Τώρα αν κάποιος θέλει να το κάνει αυτό, είναι επιλογή του και στο κάτω κάτω, αυτή η διαφορετικότητα των επιρροών του καθενός είναι και το αλατοπίπερο της μουσικής. Στην τελική, το πόσο δεκτικός είναι ο καθένας μας σε διαφορετικά πράγματα και το πόσο θέλει να εμπλουτίσει το παίξιμό του είναι μεν προσωπική του υπόθεση αλλά και ευθύνη του ταυτόχρονα!

Γειά χαρά σε όλους! Sorry εάν επανέρχομαι σε θέμα που έχει κοπάσει αλλά ως νεούδι τώρα παρακολούθησα το thread και ήθελα να καταθέσω την αποψή μου! (κακώς έκανα??) Λοιπόν, τα περί αξίας του Edge και του Malmsteen δε νομίζω ότι χρίζουν περισσότερη ανάλυση από αυτή που έκανε ο not_guilty (+10!). Εκπροσωπούν δύο εκ διαμέτρου αντίθετες σχολές ήχου, παιξίματος και μουσικού είδους γενικότερα οπότε περί ορέξεως... Προσωπικά, παίζω (και ακούω) classic, prog και hard rock, μουσική πολύ διαφορετική από το rock του Edge και των U2, από τους οποίους άλλωστε λίγα κομμάτια μου αρέσουν. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην εντυπωσιαστώ από τους ήχους που τον είδα να βγάζει από την ακουστική Line 6 - η οποία αν κρίνω από τις αντίστοιχες ηλεκτρικές της ίδιας εταιρείας αποκλείεται να συναγωνίζεται και τις Taylor!! Κάτι αντίστοιχο είχα πάθει και με τον Graham Coxon, τον κιθαρίστα των Blur, σε ένα τεύχος του Guitarist νομίζω, όπου με 2-3 απλά πεταλάκια έβγαζε ήχους που όμοιους δεν είχα ξανακούσει.. (και σημειωτέον δεν μου αρέσει καθόλου το britpop!) Για να μην μακρηγορώ, εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως ως κιθαρίστες/μουσικοί πρέπει κατά την άποψή μου να έχουμε πάντα ανοιχτό μυαλό γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα πετύχεις κάτι χρήσιμο (ακόμα και στο jam night της...γειτονίας σου) και που θα σε βοηθήσει να πλησιάσεις στον προσωπικό σου ήχο και στυλ. Αν δεν μας αρέσει κάτι, τότε πολύ απλά το προσπερνάμε!! Αυτά τα ολίγα και ελπίζω να μην κούρασα..