Δεν ειναι ζητημα τελειοτητας. Ειναι ζητημα κινητοποιησης, αμα κατι δεν σου λεει τιποτα απ'το ακρο του να σου σηκωθει η τριχα απ'την οπτιακουστικη συμφωνια εως του να μην πιστευεις ποσο γελοιο ειναι κατι, αυτο απομακρυνεται απ'την τεχνη και γινεται αδιαφορη τροφη για αδιαφορα μυαλα.
Βεβαια εχει να κανει και με τις απαιτησεις που εχεις και δεν επιτρεπουν πολλες φορες να πας να δεις κατι με ανοιχτο μυαλο. Αλλα αυτο ακριβως προσπαθω να πω, οτι η τεχνη που πηγαζει απο την αγαπη του δημιουργου θα "εισχωρησει" και στις πιο "δυσκολες ψυχες" και θα τους πει κατι. Μετα αυτο θα γινει κομματι του εαυτου σου και θα μπορεις να το ανακαλεις οποτε εσυ θελεις. Η ποιοτητα εχει να κανει με την δυνατοτητα να προκαλει αντιδραση και να γεμιζει το κενο ή ακομα καλυτερα να επεκτεινει την πνευματικοτητα (εσωτερικη πραγματικοτητα). Ειναι επιμονη, συγκεντρωση, μοναδικοτητα και σιγουρια.
Αυτα που εγραψα παραπανω ειναι τεχνη, αμα τα εγραφα με το νου διαρκως πως τωρα ειμαι στο νοιζ, ειμαι αυτος που ημουν, πρεπει να ειμαι αυτος που νομιζουν πως ξερουν οτι ειμαι κ.τ.λ. δεν θα ηταν. Θα ηταν μια εξυπηρετηση του συγκεκριμενου μου εαυτου εις βαρος του ανεξαντλητου μου εαυτου και κανεις δεν θα ειχε οφελος/αντιδραση εκτος απ'τον συγκεκριμενο μου εαυτο, τον ερπετοειδη θεμελιωδη μου εγκεφαλο.