Κουφη Λεοπαρδαλη

Moυ εχει κανει εντυπωση τους τελευταιους μηνες που παω αρκετα συχνα σινεμα το ποσο τυποποιημενα και αχαρα, για μενα, ειναι τα soundtrack των trailers των περισσοτερων ταινιων του hollywood. Kαι εως ενα ορισμενο επιπεδο και των soundrack των ταινιων αυτων καθ'αυτων, με αποκορυφωμα το μινιμαλιστικο και δυσκολομνημονευτο The dark knight, αλλα ειδικα στα trailers απορω γιατι ειναι τοσο ομοια και κιτσ. Νυσαφι πια με αυτα τα αργοσυρτα μινορε strings απ'τη μια και χαζοχαρουμενα ποπ χιτακια απ'την αλλη, μεση λυση δηλαδη δεν υπαρχει? Δηλωνω σινεφιλ ,αν και σιγουρα υπαρχουν πιο εμπειροι στο νοιζ απο μενα, και νομιζω στο μελλον θα κοιταζουν πισω και θα βλεπουν το συντηρητισμο που το hollywood τωρα δε βλεπει. Παμε με φιλους σινεμα και μου εχει κανει εντυπωση το οτι το θεωρουν δεδομενο να μην εχουν μουσικες απαιτησεις απ'τις ταινιες και πολλοι ενθουσιαζονται μονο με τις βροντες του subwoofer. Η ουσια που ειναι? Γιατι ειναι κακο μια ταινια να εχει signature melody και ο ρυθμος που ειναι, οχι τα τυμπανα, ο ρυθμος που εστω με τη μορφη ρυθμικου κυτταρου πρεπει να γινεται αισθητος (τα υπολοιπα μουσικα στοιχεια επονται), καινουργιοι ηχοι-οργανα? Δεν με πειθει αυτη η αντιμετωπιση μουσικης επενδυσης-μωσαϊκο ενω θα μπορουσαν να παραγουν κατι με προσωπικοτητα που θα ολοκληρωνε το πακετο της κινηματογραφικης εμπειριας. Ακουω αποψεις.

Bεβαιως και γινεται. Και αυτο γιατι δυο διαφορετικες συγχορδιες με τις ιδιες νοτες ειναι αναστροφες η μια της αλλης. Η ηχητικη διαφορα εγκειται παραπανω στο πια νοτα ειναι στο μπασο και πια η πιο πριμα. Επισης αν η συγχορδια θα ειναι κλειστη, δηλαδη τα διαστηματα της δεν θα ξεπερνανε αυτο της τριτης η τεταρτης, η ανοιχτη, οπου θα βρεις διαστηματα πεμπτης και εκτης (και που ειναι σχετικα πιο ευκολες να σχηματιστουν στη κιθαρα απ'οτι στα πληκροφορα με το ενα χερι). Ενδεικτικα ολες οι εκτες συγχορδιες μπορουν να θεωρηθουν πρωτη αναστροφη της εκτης βαθμιδας τους, πχ. Em6 --> C/E, C6 --> Am7/C. ΥΓ: Aυτο ισχυει μονο για μειζονες εκτες, οι ελλασονες εκτες υποθετουν χρηση μελωδικης μινορε, οπου ειναι αλλου παπα ευαγγελιο, βλεπε Spy.

Eλα ρε, δεν το βρηκα τοσο ευρηματικο η αστειο. Αμα ψαξεις θα βρεις πολυ ωραιοτερα parodies. Βαλε στο youtube το ονομα καποιου καλλιτεχνη/γρουπ μαζι με τη λεξη "shreds" απο πισω και απολαυσε. ;D

Θρυλος! Ακομα και με το θανατο του ο τυπος μας εκανε πλακα. Ο David Carradine ζει μεσα απ'τις ταινιες του και το βιο του.

Καποιος πατησε το καλωδιο και τον εκοψε κυριολεκτικα, lol! Καλα δεν ηταν τεχνικα αρτιος ομως μου φαινεται πως και δεν το επιδιωκει, γιατι ο μεγας Slash καλυτερα παιζει live? :P Kριμα και αδικο παντως.

Παιδια, πολυ ωραιοι! *Αφηνει μισο ευρω στη κασα του blue* ;D Kαι εις ανωτερα, να σας δω να διασκευαζετε και το Ecstasy of Gold! Προς bloody_sunday:

Το eye candy δεν μου ειναι ιδιαιτερα συμπαθες ομως αν ολα τα αλλα ειναι ετσι οπως τα ευαγγελιζεται η Microsoft ας παει στο΄διαλο. Και ενα ανεκδοτο με τη Μicrosoft: -Που ειπες οτι επιασε δουλεια η αδερφη σου? ΦΙΛΟΣ: "Στη Microsoft" -Kαι τι ακριβως δουλεια? ΦΙΛΟΣ: "Kαθαριζει ...windows!"

Αμα θες λιγο παραπανω ογκο και sustain και βεβαιωθεις οτι τις αντεχει ο λαιμος της κιθαρας σου βαλτες! Οσο για το θεμα της παραπανω προσπαθειας στο fretting και στα σηκωματα, ειναι θεμα χρονου (οχι πολυ) το χερι σου να προσαρμοστει και να μην εχεις καθολου προβλημα. Απο εμπειρια θυμαμαι ημουν σε νησι και για μια βδομαδα ειχε χαλασει ο το jack της ηλεκτρικης μου, επαιζα με της ακουστικη μου που εχει 12αρες χορδες και οταν ξαναεπαιξα ηλεκτρικη μου φανηκε βουτυρο. ΒΟΥΤΥΡΟ!

-Steve Vai - Call it sleep -528 hz - love signal & DNA repair (λεμε τωρα..) -Aργη κλασσικη Ινδικη μουσικη με Sitar και tabla

Ααα! Ηλεκτρικο πιανο? :P

Να μοιραστω μαζι σας μια δυσαρεστη εμπειρια που ειχα με εναν μελλοντικα νεκρο οδηγο. Αυτο το παιδι λοιπον με πηρε να παμε για μπαλα και αν και ηξερα πως ειναι ριψοκινδυνος οδηγος, δεν περιμενα να ειναι τοσο προκλητικα ανευθυνος. Μουσικη (χειριστη λαϊκο-ποπ) στο full με τα δυο πισινα woffer να κοπανανε αδιακοπα και το τσιγαρο διαρκως στο χερι και ολα αυτα στον περιφερειακο με το γκαζι σπανια κατω απο 130. Η "τακτικη" του, να πλησιαζει προπορευομενα οχηματα σε αποσταση 2 μετρων και να τα υποχρεωνει να αλλαξουν λωριδα και στη συνεχεια να τα προσπερναει επιταχυνωντας. Αυτο εγινε 5-6 φορες και του τονισα ποσο λαθος κανει, αλλα δεν καταλαβαινομασταν. Ηταν η δυνατη μουσικη βλεπεις... Κριμα.

Aν επιτρεπετε, ποια η διαφορα αρμονιου και συνθεσαϊζερ?

E, Δευτερα ειναι! Ειμαστε κυκλοθυμικοι, ξαναδες το την Παρασκευη! ;D

3:11. Eκσπερματισα.

Παιδια δειτε και αυτo, δεν θα το μετανοιωσετε:

Ωραια συλληψη!

Πρωτοι οι Cream! ;D

Συγνωμη, παρασυρθηκα. Αυτα ειναι μακρινα, εχω στο μυαλο μου φωτονικα κυκλωματα κτλ. Και για τις μηχανικες απαιτησεις δεν ημουν σαφης στο οτι ειναι πολυ λιγοτερες απ'τα κλασσικα αναλογικα μεσα, οχι ανυπαρκτα εννοειται. YΓ: Προς evris: Σε παραδεχομαι!

Kαθε κομματι του ολογραφου περιεχει την συνολικη πληροφορια του. Κυριολεκτικα. Οποτε καταλαβαινεις ποσο δυσκολο θα ειναι να χαθουν πληροφοριες, το πολυ πολυ να αποκτησουν "θορυβο" πχ. εχεις αποθηκευμενο ενα βιντεο, αμα καταστραφει μια περιοχη του dvd το αναλογο μερος του βιντεο το εχεις χασει, με το ολογραφο το ιδιο μερος θα σωθει αλλα θα εχεις και καποιο "χιονι". Οσο για την αναλογικοτητα δεσ'το ετσι. Σημερα εχουμε φτασει στο σημειο η ψηφιακη κωδικοποιηση της πληροφοριας να γινεται με τοσο μικρα δειγματα που αν και θεωρητικα δεν εχουμε πετυχει την αναλογικη αποτυπωση, ειναι παρα πολυ κοντα και εχει και το πλεονεκτημα της οικονομιας και ευκολιας διαχειρησης. Γιατι το ολογραμμα λοιπον ειναι το απολυτο αναλογικο μεσο, χωρις μαλιστα κανενα απ'τα γνωστα μειονεκτηματα? Γιατι αν τα αναλογικα μεσα στηριζονται ειτε στη μηχανικη αποτυπωση πχ. αυλακιες σε βινυλιο ειτε στη ροη/στοιχιση ηλεκτρονιων πχ.θερμιονικες βαλβιδες, μαγνητικες ταινιες, το ολογραμμα τα ξεπερναει ολα στηριζομενο στην συχνοτητα του φωτος, οποτε εχεις την απολυτη αναλογικη πιστοτητα και μαλιστα χωρις τις μηχανικες/ηλεκτρικες απαιτησεις για την εγγραφη/αναγνωση του. Beat that. ;)

πρασινα?

Ζen βουδισμος φιλε μου. Δεν θα γινεις ποτε πληκτρας αν δεν συνειδητοποιησεις οτι εισαι ηδη ενας!

Εμενα πιο πολυ με πειραξε που αναφερεται ο Moore πρωτιστως ως "Ex-Thin Lizzy guitarist". Οπως οταν συστηνουν τον Satriani ως τον "δασκαλο του Kirk Hammett"(!). Ρε τι ειναι αυτα? :P

Kυριολεκτικα το τελος με το προβλημα χωρου και κυριως ασφαλειας αποθηκευσης ψηφιακων αρχειων θα ερθει με τα ολογραφικα μεσα αποθηκευσης. Ασσυληπτη χωρητικοτητα ανα κυβικη ιντσα του φιλμ (υποθεστε ενα driver με rotation motor 360x360 και εστω πως καθε γωνια αναγνωσης να ισουται με την χωρητικοτητα μιας κ.ι. ενος συμβατικου dvd...). Οσο για την ασφαλεια, αυτη θα αναβαθμιστει σε απιστευτο βαθμο. Καθε κομματι του ολογραφικου μεσου, περιεχει το ολο, πραγμα που σημαινει ακομα και να καει το 90% του ολογραμμου, αυτο δεν θα πει πως απλα σωθηκε το υπολοιπο 10%, αλλα το 90% σε μειωμενη ποιοτητα και το 10% σε αριστη ποιοτητα! Oι δυνατοτητες ειναι απεριοριστες, φανταστειτε π.χ. καθε δεδομενο κομματι να παρεχει backup καθε αλλου κομματιου για απιθανη ασφαλεια. ΥΓ: Η σημερινη μεθοδος οne-on-one αποθηκευσης, με τη λογικη "ή ολα ή τιποτα" δεν θα ισχυει οπως βλεπετε στα ολογραφικα μεσα. Το μελλον συνανταει το παρελθον κατα μια εννοια καθως το ολογραφο (το λεει και το ονομα, ολο-γραφο) ειναι το απολυτο αναλογικο οργανο.

1) μερικες φορες. 2) ξεχναω το στομα ανοιχτο, κλασσικο, και κουναω το κεφαλι δεξια, αριστερα οπως οταν λες "τσ,τσ,τσ, κριμα" οταν παιζω κατι μελωδικο. 3) πιστευω λειτουργει αμφιδρομα. Το παιξιμο επιδρα στις εκφρασεις, αλλα και οι εκφρασεις ενισχυουν στο να βγει ετσι οπως θες αυτο που παιζεις 4) Ο Vai. Eιναι ο μοναδικος κιθαριστας που αξιζει να τον δεις και χωρις ηχο. Ο ατιμος εχει αναπτυξει 48 διαφορετικες εκφρασεις για καθε νοτα στη ταστιερα χωρις να συνυπολογισεις και τα διανθισματα slides, bends, harmonics κτλ.!

Oντως ειναι πολυ κοντα, μπορει να τους ακουσε καποτε ο Moore και χωρις να το συνειδητοποιησει να χρησιμοποιησε τη συγκεκριμμενη φραση για να χτισει το "I still got the blues". Moυ φαινεται λιγο δυσκολο να το εκανε συνειδητα, δηλαδη να ηξερε οτι εκλεβε στην ουσια μια μελωδια. Απ'την αλλη κραταω και μια πισινη για την περιπτωση να προκειται για ακομη μια συμπτωση (οπως στο viva la vida κ.τ.γ.μ.). To chord progression ειναι μια πολυ συνηθισμενη spanish cadence και απ'τη στιγμη που εχουν γραφτει απειρα πραγματικα κομματια πανω της ειναι αναμενομενο πολλες μελωδιες να ειναι ουσιαστικα πανομοιοτυπες.