Deadmeat

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Μάλλον πρός τα εδώ τείνω (πρέπει να τους δοκιμάσω πρώτα): http://www.thomann.de/gb/ibanez_tsa15_combo.htm http://www.thomann.de/gb/laney_cub10.htm http://www.thomann.de/gb/laney_cub12r.htm υ.γ. ωραίος ο Vox ac15.

Καλησπέρα κιθαρόβιοι! Μετά απο αρκετό καιρό χωρίς ενισχυτή και λόγο απουσίας μου στο εξωτερικό' σκέφτομαι τελικά να αγοράσω έναν νέο ενισχυτή ο οποίος να έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Όσο γίνεται κρυστάλλινο καθαρό κανάλι, a la fender Maximum 15 watt Switchable σε πιό λίγα watt, για καλό break up 6V6 ή 6L6 τελικές Παίζω funk,fusion,rock,hard rock,progressive rock (Andy Timmons style) Μαζί με τον ενισχυτή θα πάρω το Carl Martin Plexitone για overdrive και lead. Οπότε η βρώμα του ενισχυτή δεν με απασχολεί και τόσο. Kόστος: 300-450 Ευρώ Είμαι ανοιχτός σε κεφαλή με καμπίνα και combo Παρακαλώ δέχομαι προτάσεις απο έμπειρους, γνώστες και ιδιοκτήτες μικρών ενισχυτών. Δυστηχώς μόνο μεγάλους λαμπάτους είχα μιά ζωή, για αυτό και δεν ξέρω τι να πάρω. Έχω βάλει στο μάτι κάποιους απο τον Thomann αλλά δεν τους έχω δοκιμάσει. Η αγορά θα γίνει τον Σεπτέμβρη. Ευχαριστώ,

Λοιπόν, έχω κολλήσει με αυτό το κομμάτι τον τελευταίο καιρό. Κάτι με έχει πιάσει τα τελευταία χρόνια και τείνω όλο και πιό πολύ σε epic instrumentals. Πολύ αιθέριο και ξεχωριστό αυτό το κλίπ: Kαι ξανά...στο Ηρώδειο με πιό μεγάλη ορχήστρα: υ.γ. αυτή η εκτέλεση με κάνει να θέλω να παρατήσω την κιθάρα και να ξεκινήσω το μπάσο ;D

Δεν ξέρω αν το πρόσεξες, αλλά η κιθάρα που παρέθεσες στην 2η φωτογραφία είναι 7 PIECE MAHOGANY OYAAAAAAAAA :D. Oπότε απο μπροστά σίγουρα δεν θα μοιάζει με αυτό που θέλεις! Κοίτα μεταχειρισμένες LP, άστην την κιθάρα ήσυχη και πούλα την :)

Καλό είναι κατα εμέ η κιθάρα να είναι κάπως έτσι: τα πλαινά solid rosewood ή solid mahogany, το καπάκι cedar ή spruce (solid), mahogany μπράτσο και rosewood ταστιέρα. Απλά θα έχεις πιο γεμάτο ήχο, περισσότερη διαύγεια και λεπτομέρεια. Αυτή που έχει solid καπάκι (πολύ καλή για τα λεφτά της και για αυτό που ζητάς) : http://www.thomann.de/gb/fender_f_1020sce_na_dreadnought.htm υ.γ. πολλές ακριβές κιθάρες έχουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά.

Μα πόσες φορές θα το πούμε;!!! Fender=καθαρά, Marshall=βρώμικα & Mesa=έξτρα βρώμικα. Τhe end! ;D

:P

Τον πέτυχα πρίν λίγες μέρες στο YouTube και μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Όλη η μουσική είναι προγραμματισμένη απο τον ίδιο, εκτός τα ντράμς φυσικά! Για κάποιους μπορεί να παρα είναι τεχνικός (και εγώ μαζί), αλλά δεν παύει να είναι τρελό ταλέντο. Επίσης με τον jeff loomis είχε κάνει σε κάποια φάση περιοδεία. Καί όλο το άλμπουμ του:

Άν μπορείς, κοίτα τον Dimarzio cruiser bridge (ναί, στην μέση να μπεί). Πολύ ευέλικτος, γεμάτος και καθαρός μαγνήτης. Βλέπε π.χ. Andy Timmons (αυτός παίζει τα πάντα). http://dimarzio.com/pickups/strat/hum-canceling-strat/cruiser-bridge

+1 και απο εμένα! Στην ibanez που είχα σκότωνε ο breed! Tελικά πιστεύω ότι οι high & medium output μαγνήτες συνεισφέρουν περισσότερο απο άποψη ευελιξίας απο τους low output. Aλλά αυτό είναι υποκειμενικό.

ΟΚ, κατάλαβα για το τρέμολο, ίσως να χρειάζεσαι το block. Όσο αναφορά τους μαγνήτες προσωπικά άκουσα μεγάλη διαφορά απο μαγνήτη σε μαγνήτη. O Tone Zone είχε μεγαλύτερο γκάζι, πιό πολλά μεσαία και μπάσα απο τον στόκ που είχα. Πιό "focused" θα έλεγα για hard rock-metal καταστάσεις και καθαρότατος στα γρήγορα σόλο. Ο breed neck ήταν απλά απίστευτος και καμία σχέση με τον στόκ. Πολύ γεμάτος, καθαρός και ευέλικτος μαγνήτης. Ίσως ένας απο τους πιό ωραίους neck μαγνήτες που έχω ακούσει σε Ibanez με basswood.

Μπορείς να χρησιμοποιήσεις και το Tremol-No που εχει ο Guthrie Govan στις κιθάρες του. Κλειδώνει το τρέμολο και το κάνει fixed bridge. http://www.tremol-no.com/

Μιάς και έχω φάει στην μάπα πολλούς dimarzio μαγνήτες όταν είχα την ibanez μου. Η πιό θεαματική κατάληξη για εμένα ήταν: Breed neck, stock middle (άστον μεσαίο,μιά χαρά είναι), Tone Zone bridge. O Humbucker from hell (θα συμφωνήσω με τον παραπάνω) παρα είναι καθαρός για αυτό που θέλεις και οι Evolution είναι πιό πολύ για σόλο καταστάσεις (δεν μου άρεσαν στα ρυθμικά παιξίματα).

Την ibanez που είχα την πήρα κάπου στα 160 χιλιάρικα, οπότε ήταν απο την μέτρια σειρά. Anyway, άμα δείτε π.χ. τα χαρακτηριστικά του Guthrie Govan απο τις Suhr & Charvel που παίζει τότε θα καταλάβετε για το τι ποιότητα μιλάμε και για το εύρος της τιμής. Προσωπικά τις θεωρώ υπερ-όργανα απο άποψη σταθερότητας,κατασκευής και παιξίματος. Μπορεί να είναι και λίγο υπερκοστολογημένες αλλά άλλος ένας μύθος δεν είναι.

Τα birds eye, flame, curly, quilted maple γνωρίζω (απο έναν πολύ γνωστό κατασκευαστή) ότι είναι απο τα πιό ασταθές ξύλα για την κατασκευή μπράτσων. Αυτήν την όμορφη ιδιότητα που έχουνε οπτικά για μάς ειναι ένα είδος αρρώστιας που τα κάνει ασταθή σαν ξύλα. Γι'αυτό προτιμάτε το quarter sawn ή hard rock maple για μπράτσα.

Σε μένα το λές;! Στήν Ibanez πού είχα πέστα μπάς και καταλάβει ;D υ.γ. ξέχασα να πώ...ταξίδευα πολύ με αυτήν στην Αγγλία, οπότε καταλαβαίνεις τώρα απο υγρασία!

Για μένα προσωπικά δεν ισχυεί και πολύ αυτός ο μύθος. Ναί, άμα σετάρεις σωστά το όργανο θα παίζει καλύτερα, αλλά για πόσο; Κάθε λίγο και λιγάκι θα πρέπει να της κάνεις ρυθμίσεις στο truss rod και στην γέφυρα. Το hardware παίζει σημαντικό ρόλο, αν η γέφυρα είναι κάπως καλής ποιότητας π.χ. να μην μαγκώνει τις χορδές και το τρέμολο να λειτουργεί και με απαλά κατεβάσματα τότε όλα καλά. Για μένα θα έλεγα ότι το πιό σημαντικό στο οργάνο είναι το μπράτσο και η ταστιέρα. Που θέλω να καταλήξω, αν πάρεις π.χ. μιά Vigier η οποία δεν κουνιέται με τίποτα το μπράτσο της λόγο των ανθρακονημάτων της τότε "ναί" αξίζει η αγορα αυτή και τέλος το σετάπ σ'αυτήν. Τέτοιου είδους νέες τεχνικές και καινοτομίες είναι που μου ασκούν μεγάλο ενδιαφέρον για μιά πιθανή επένδυση στο μέλλον. υ.γ. ο κιθαρίστας κάνει την κιθάρα...αλλά και μια καλή κιθάρα βοηθάει επιπλέον σε αυτό!

Βάλε απο S.D. : -Screaming demon που θέλεις ή JB καλύτερα σε bridge. -Vintage staggered σε middle (ή προσωπικά μην τον αλλάξεις καθόλου). -'59 ή ακόμα καλύτερα Jazz σε neck.

Τα παιδιά απο την Ibanez πολύ σωστά σκέφτηκαν με αυτήν την κίνηση που έκαναν με τις νέες prestige. Πολύ πιό ισορροπημένες είναι τώρα. Θα σου πρότεινα να κοιτάξεις και εσύ τους ίδιους μαγνήτες ή κάτι αντίστοιχο απο seymour.

Aν είναι καινούρια και έχει αυτά τα χαρακτηριστικά: http://www.ibanez.co.jp/products/u_eg_page13.php?data_id=61&color=CL01&year=2013&cat_id=1&series_id=147 τοτε δεν βλέπω κανένα λόγο να αλλάξεις κάτι πάνω στην κιθάρα. Μια χαρά είναι όπως είναι. Απο μαγνήτες πάντως άμα ντέ και καλά θέλεις να τους αλλάξεις τότε go ahead. Το τρέμολο πάντως άστο διότι είναι ανώτερο τώρα πιά απο το floyd rose. Η ibanez έχει εξελιχθεί αρκετά απ'ότι ήταν παλιά.

John Petrucci Jazz III: Πολύ ωραία αίσθηση, δεν γλυστράνε καθόλου και δεν φθείρονται με τίποτα! Για μένα απλά οι καλύτερες πένες απο άποψη τιμής και ποιότητας!

Το θέμα είναι ο ήχος σου και όχι η διάρκεια. Έχεις delay, όπως και επίσης ο ενισχυτής σου έχει reverb. Πάρε κανά equalizer π.χ. MXR EQ-108 10 band. Ότι νά'ναι απο ήχο θα βγάλεις. υ.γ. με πρόλαβες απο πάνω...

Ε...δεν είναι και Suhr! ;)

Είχα περάσει Tru Oil στην Fender μου πρίν απο 3-4 χρόνια. Πολύ ωραία και ευχάριστη εργασία, σταδιακό και γερό ξύσιμο στην αρχή, 4 περάσματα tru oil με απαλό ξύσιμο ενδιάμεσα. Μυρίζει λιγάκι στην αρχή τους πρώτους μήνες, αλλά μετά απο αρκετό παίξιμο και συχνό καθάρισμα (κυρίως απο τον ιδρώτα) ασθενεί η μυρωδιά αρκετά (δεν θα έλεγα ότι βρωμούσε ιδιαίτερα...). Την γυαλάδα την έχασε μετά απο 1 χρόνο περίπου. Κάθε μήνα την περνούσα με το dunlop formula 65 και έδειχνε ξανά την γυαλάδα της (φυσικά όχι όπως όταν την πρωτοέβαψα). Ο Οικονομάκης (Enigma guitars) μου είπε ότι καλό είναι να ξαναπεραστεί με tru oil μετά απο τόσο καιρό. υ.γ. συγνώμη για την ποιότητα των φωτογραφιών... αυτές βγήκαν 1 εβδομάδα μετά το πέρασμα του λαδιού. Επίσης το υποτιθέμενο φιλέτο (binding) στά άκρα του σώματος που άφησα είναι το αυθεντικό χρώμα που έχει (satin nitro).

Και οι δύο κιθάρες στο ίδιο volume level και όταν σκάει το σόλο του πρώτου ανοίγει το booster ή overdrive (sd-1,ts κτλ.) ή eq τονίζωντας λίγο παραπάνω τα μεσαία, την βρώμα και το volume του πεταλιού. Και μετά σαν καλό παιδί ΤΟ ΣΒΗΝΕΙ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ!!! ;) υ.γ. προσωπικά το volume της κιθάρας το προτιμώ όταν είναι ένας κιθαρίστας στην μπάντα.