Μπάσσο και Ξερό ψωμί

τώρα ας κάνω και εγώ την ερώτησή μου: που θα βρω μηχανηματάκι να τυλίξω το μαγνήτη; ή εν ανάγκη πως θα φιάξω ένα; είναι δύσκολο; απαιτεί γνώσεις αστροφυσικής;

κοίτα, αν θεωρήσουμε πως πρέπει να παραλληλίσεις τα πηνία πρέπει να το κόψεις το σύρμα. τώρα αυτό δεν ξέρω γιατί να το κάνεις (ο Babtua μάλλον ξέρει και θα ήθελα να μας πει). θέλω και εγώ να κάνω τέτοιο πρότζεκτ με το σετάκι του Θωμά για Πι90 μαγνήτη (πουλάει 18 € ατύλιχτο Π90, με όλα τα συμπράγκαλά για να τον τυλίξεις εκτός από σύρμα) αλλά θέλει κοντά 5000-6000 στροφές και δεν ξέρω αν θα το αντέξω... όχι τίποτα άλλο έχω και δουλειές...

υποψιάζομαι στην αρχή.

βασικά και εγώ είχα ενδιαφερθεί να τυλίξω τον P90 που πουλάει ο θωμάς. με τα χέρια το τύλιξες;

Εμένα μου φαίνεται ή ότι και να παίξει ακούγεται σαν κομμάτι των pink floyd? μοιάζει πολύ με τα εφφέ που είχε ο wright στα πλήκτρα του νομίζω.

αν το λες για μένα αυτό τότε δε με κατάλαβες καλά. έχω διαβάσει αρκετά τα τζαζ κόλπα με τις αποδεκτές διαφωνείες και όλες αυτές τις ιστορίες και μου έχει φάει καιρό να τα έχω στο μυαλό μου ενώ παίζω. επίσης παραδέχομαι πως δεν τα έχω αφομοιώσει όσο θα ήθελα... ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ: ούτε για μια στιγμή δεν τα σνόμπαρα. έκατσα και τα διάβασα γιατί αποτελούν δύναμη και μέσο εκφραστικότητας (όπως και κάθε γνώση). Απλά θεωρώ τουματσίλα (από το too much) ας πουμε να χρησιμοποιείς παντού προχωρημένες αλλοιώσεις και διαφωνίες. αυτό σημαίνει: ή πως βαριέσαι (ο μπασσίστας εκείνος μάλλον από αυτό έπασχε) ή πως είσαι ανασφαλής και θες να δείξεις στον μέσο έλληνα με το ανοιχτό πουκαμισάκι που έχεις για κοινό πως ξέρεις και τον mixolydian flat 6 ας πούμε. γενικά πρέπει (επιβάλλεται, πως να το κάνουμε) να αναγνωρίζεις το στυλ σου. το κάθε πράγμα έχει τον τόπο του να γίνει. δε μπορείς να μπαίνεις συνέχεια με την έβδομη σε ακόρντα μπαλάντας γιατί στο τέλος θα σε δείρουν...

και δεν τους φαίνεται το πόσο καλοί είναι... δεν έχουν ηχάρα αλλά όταν ξεκίνησα και μέχρι να πάρω το θεριό μου την έβγαλα με έναν 20άρι τέτοιον για ένα χρόνο.

κοίτα, εγώ πριν πάρω ενισχυτή μπάσσου, το έκανα αυτό και είχα έναν 10άρι ενισχυτή m'ekapses. ο ενισχυτάκος ζει ακόμα και ας τον κακοποιούσα. γενικά σε χαμηλές εντάσεις είναι οκ (κάπου στο 2-3). αν θες να φιάξεις ήχο (!) κοίτα το εκουαλαιζερ, όχι την ένταση.

έτσι όπως είδα τον τίτλο νόμιζα πως θες να το κόψεις όπως το τσιγάρο ας πούμε... όταν μπήκα μέσα κατάλαβα πως τα πράγματα είναι χειρότερα...

αυτό με τις αρμονικές διαδοχές και τις αντικαταστάσεις τριτόνου το παρατραβήξατε. μου θυμίζετε ένα μπασσίστα ενός σκυλλάδικου στη ζάκυνθο (που είχα πάει τριήμερη με το σχολείο) που παίζανε φασολάδες (ε, όχι!) και είχε βάλει μέσα στο παίξιμό του ο άνθρωπος ότι ήξερε να πούμε. έχωνε συνέχεια... έκανε κάτι τελειώματα που καταλάβαινες πως ακολουθεί πτώση 5 μέτρα πριν γίνει. προσωπικά μου είχε σπάσει τα νεύρα, δε σε άφηνε λίγο ήσυχο να ακούσεις το "να σαγαπώ ιντα θελα;" χωρίς να ανεβοκατεβαίνει σχετικές κλιμακες, με δανεικές νότες από τους τρόπους της jazz melodic minor και της #9 b7 b6 b5 b9 σε κάθε συγχορδία που είχε μια ταπεινή έβδομη μέσα. ότι του φαινόταν έπαιζε, ότι κόλλαγε. ο μουσικός πλουραλισμός σε όλο του το μεγαλείο... ναι αλλά δε γίνεται έτσι, ο μπασσίστας καλό είναι να είναι λιτός και να δίνει φίλινγκ (βλέπε μπλουζ). όσο για την αρμονία ο μπασσίστας έχει το μεγαλύτερο όπλο, μπορεί να διαλέξει σε τι αναστροφή θα μπει η κάθε συγχορδία, έτσι δημιουργεί έλξη προς τα πάνω η προς τα κάτω και άλλα πολλά...

και για το αριστερό χέρι (στους δεξιόχειρες!) υπάρχουν κάποια πράγματα που διαφέρουν της κιθάρας από άποψη τεχνικής: τα δάχτυλα είναι καλή ιδέα να ακουμπούν συνεχώς όλες τις χορδές που βρίσκονται πιο κάτω (είναι πιο πρίμες) από αυτή που παίζουν. αυτό γιατί ως ηλεκτρικό όργανο στο μπάσσο ακούγονται πολύ έντονα συνηχήσεις αλλά και συντονισμοί. κάτι που δεν ισχύει σχεδόν καθόλου στην κιθάρα. υπάρχει η τεχνική που τα δάχτυλα είναι σχεδόν ενωμένα πάνω στην ταστιέρα. αυτή η τεχνική είναι βολική και καλή ιδέα για τον λόγο που ανέφερα παραπάνω και πιάνει σε κομμάτια με λίγες νότες (ρόκ μπασσογραμμές ας πούμε, όχι τζαζ) γιατί το άνοιγμα των δαχτύλων μειώνεται στα τρία τάστα (από τα τέσσερα...) φυσικά ένας μπασσίστας χρειάζεται καλή θεωρία. να του δείξεις πολύ θεωρία γιατί το μπάσσο σαν μονοφωνικό όργανο με μελωδική (και όχι αρμονική) κίνηση στο κομμάτι είναι πιο δύσκολο να φτιάξει μια γραμμή που να έχει νότες που να μην είναι μόνο οι τονικές των ακόρντων. γενικά σε έναν μπασσίστα χρειάζεται η θεωρία πολύ περισσότερο από ένα κιθαρίστα (μιλάμε πάντα για συμβατικούς μουσικούς, όχι τζαζ, χιτζαζ και τέτοιες ιστορίες) το παιδάκι είναι πολύ τυχερό που έχει ένα δάσκαλο που ενδιαφέρεται για το πως θα διδάξει. σπανίζουν τέτοια φαινόμενα! μπράβο!

οι φέντερ με είχαν ικανοποιήσει επίσης στο εξάχορδο. πολύ καλές μου φάνηκαν τότε. βέβαια έσπασε χορδή από το σλάπ (άκουσον- άκουσον...) και αυτό με στράβωσε λίγο...

το έχω ακούσει και εγώ. είναι το sweet spot στις μπαταρίες...

Και από όσο ξέρω οι warwick είναι αξιόλογες χορδές. είχα βάλει μια φορά στο εξάχορδο και μου φάνηκαν πολύ καλές για την τιμή τους (15 € νομίζω το σετ των 6)

τύλιγμα με το χέρι (ή με ανέμη ;D) δεν δουλεύει δηλαδή;;;

τέλος πάντων, ας βρω και κάτι μόνος μου... ευχαριστώ πολύ πάντως!

και που θα βρω τέτοιο πράγμα;

τι σημαίνει ρε παιδιά όλο αυτό; http://www.thomann.de/gb/goeldo_puk90_pickup_winding_kit.htm δηλαδής τυλίγουμε το πηνίο μόνοι μας; σαν πετονιά; αφτό ίνε; και όταν λέει without conductor τι του λείπει τελικά;

συνήθως νόμιζα πως είναι αυτός πολύ μεγάλος αλλά μάλλον η zakk wylde βγαίνει και σε κιθαρόνι 3/4...

κάπου είχα πετύχει να παίζει και το shine on you crazy diamond. αφού ρε σαν κιθαρίστας ξεκίνησε.

stairway to heaven... βασικό και γενικά προσπάθησε να παίξεις όσα τραγούδια ξέρεις με διαφορετικά αρπίσματα.

Ποιό είναι το ηθικό δίδαγμα; ... ... ... ... Πως το κομμάτι είναι τόσο εύκολο που το μπορεί να το παίξει άνετα και ένας 7χρονος...

θέλει ένα fuzz σόλο στο τέλος και δεύτερες να φωνάζουν: "πάρε και τούτη πάρε και κείνη σκώρε" πολύ ωραία σύνθεση θα έλεγα, επίσης μου άρεσε η φωνή: ναφθαλίν.. ναφθαλίν..

πολλοί στίχοι ρε παιδάκι μου... επίσης το μπάσσο είχε ένα παπακωνσταντίνικο στυλ. μπορώ ακόμα να πω πως ήταν πολύ μεγάλο. δεν χρειαζόταν τόσες επαναλήψεις με στίχους. πιστεύω χρειαζόταν μια κιθάρα ληντ κάπως πιο ψηλά, να μοιράζεται τη μελωδία με τη φωνή, έπεσε too much στη φωνή το 5 λεπτά χωρίς παύση.

ανέφερε κανείς πως καλή ιδέα είναι η κεφαλή να είναι αρκετά περισσότερα Βατα από το μισό της καμπίνας (στα ίδια Ωμ); δηλαδή: καμπίνα 150Βάτ 4 Ωμ κεφαλή 90-120 (το πολύ) Βατ στα 4 Ωμ. αυτό εννοούν να μην το τσιτώσεις.