Silot

Και λίγα λες..... Χαίρομαι πάρα πολύ για την δημοσίευση του review μια που την προετοιμασία του την έζησα απο κοντά, και δεν μπορώ παρα να απορήσω για την απόσταση ανάμεσα στα ενθουσιώδη mail που έλαβε ο Χρήστος πριν τη δημοσίευση, με το τελικό κείμενο και το rating των παρουσιάσεων.... Αλλα, anyway, όπως λέν και οι ειδικοί του είδους if they spell my name right.....

Εχω χρησιμοποιήσει πολλές φθηνές κιθάρες όλα αυτά τα χρόνια – μια από τις δουλειές μου το επιτρέπει να το κάνω συχνά αυτό κι έτσι μου είναι εύκολο. Πολλές έχουν πολύ καλό ήχο και αρκετές φορές έχω μείνει άναυδος με την ποιότητα κατασκευής τους. Όμως είναι άλλα αυτά που με κερδίζουν πια. Θέλω το όργανο να είναι στιβαρό: να μου εμπνέει εμπιστοσύνη, να με διαβεβαιώνει πως αν πάω σήμερα με 40 βαθμούς στην πρόβα και άυριο βρέξει και πρέπει να γράψω με αυτό, να είναι σταθερό στο set-up του και να μην ψάχνομαι. Θέλω να κουρδίζει σωστά. Με ένα απλό stretching οι χορδές να ¨κάθονται¨ γρήγορα και τα κλειδιά να μην μου προκαλούν ανασφάλεια με την λειτουργία τους. Το nut να είναι καλοκομμένο και να μην χρειάζεται να ασχοληθώ μαζί του – ειδικά τα nut σιχαίνομαι να τα πειράζω. Θέλω να είναι ελαφρύ και να ζυγίζει σωστά πάνω μου- μισώ τις βαριές κιθάρες γιατί ενώ κάποιες παίζουν καταπληκτικά, δεν θέλω να σκέφτομαι πως μετά από 2 ώρες στη σκηνή θα χρειάζομαι μασέρ για να ισιώσω. Θέλω κάποιος πρίν από μένα να έχει φροντίσει ώστε η κιθάρα να είναι σωστός εκπρόσωπος του είδους της. Αν είναι bolt on θέλω twang και fat καντίνια. Βαρέθηκα τα fenderοειδή με τις ανύπαρκτες σι και μι καντίνι, το σκάσιμο χωρίς καθόλου όγκο στη νότα και τα πεθαμένα σφιχτομεταλλάδικα μπάσα: θέλω η κιθάρα να ακούγεται πλούσια και να έχει μπάσα. Δεν με ενδιαφέρει το προφίλ του μπράτσου. Αυτό μπορώ να το συνηθίσω (αν δεν είναι αστεία λεπτό), αλλα αυτό που δεν μπορώ να συνηθίσω με την καμμία είναι το βερνίκι τύπου μονωτική ταινία. Ειδικά οι Κορεάτες μάλλον νομίζουν πως όσο πιο πολύ βερνίκι βάλουν τόσο καλύτερο θα δείχνει το όργανο. Ε, λοιπόν όχι, το όργανο μπορεί να γυαλίζει εκτυφλωτικά αλλα στο χέρι είναι μια αηδία και μισή με τόσο πλαστικό πάνω του. Επίσης, με χαλάνε οι ¨επίσημες¨ κόπιες. Γιατί να πάρω μια Greco ρε αδερφέ ? στο κάτω-κάτω γιατί εφόσον ο Ιάπων έχει τα μέσα να φτιάξει μια ισάξια κιθάρα δεν την ξανασχεδιάζει από την αρχή ? Η΄ έστω να την διαφοροποιήσει τόσο ώστε να μπορώ να μιλάω για κάτι καινούριο με δική του προσωπικότητα ? Δηλαδή είναι ηλίθιοι από τη μια ο Hangstrom και από την άλλη ο Tyler που έχουν κάτι νέο και πιο ¨δικό τους¨ να πούν , έστω κι αν αυτό είναι εκ πρώτης απλά εμφανισιακό ? Επίσης μου αρέσει πολύ η πρώτη επαφή με το όργανο να έχει χημεία. Δηλαδή να μου δίνει την αίσθηση πως κάποιος κατάλαβε τι θελω να νιώσω και να ακούσω και έκατσε και το έφτιαξε αναλόγως. Κι επειδή δεν είμαι φραγκάτος για να αγοράζω αβέρτα κιθαρες και να τις κρατάω όλες, θέλω αφού τις πουλάω συχνά, να μπορούν να μου δώσουν πίσω το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που διέθεσα. Αυτό για μένα είναι μεταπωλητική αξία, και ύστερα από πάαααααρα πολλά πεταμένα χρήματα στην αναζήτηση του ψαγμένου και του υπερμοναδικού κατέληξα πως τα βαριά Trademarks έχουν μεταπωλητική αξία. Και κάτι τελευταίο, καθόλου off-topic είναι η αλήθεια: Τα μουσικά όργανα είναι προϊόν πολιτισμού, και συγκεκριμένα η ηλεκτρική κιθάρα (που μου έχει φάει τη ζωή) είναι προϊόν του δυτικού πολιτισμού. Αυτοί παράγουν μουσική της οποίας τις ανάγκες καλύπτουν τα μουσικά όργανα που θαυμάζω. Μου είναι αρκετά δύσκολο να πιστέψω πως για ένα λάτρη του μπουζουκιού ιδανικοί κατασκευαστές είναι οι Ινδονήσιοι και αντίστοιχα για ένα guitar junkie γή της επαγγελίας είναι η Κίνα. Εκτιμώ και συχνά εκπλήσσομαι από τις προσπάθειες των …κλωνοποιών , αλλά προτιμώ η Les Paul μου να λέει Gibson από πάνω γιατί στο φινάλε αυτοι παρήγαγαν πρώτοι αυτό το ηχόχρωμα, και σεβόμενος την ιστορία τους και την ιστορία που γράψαν οι μουσικοί με τα προϊόντα τους θέλω όταν θα χρειαστώ ήχο les paul να προτιμήσω αυτούς, με τις αναποδιές τους και τις ιδιομορφίες τους. Αντίστοιχα, αν χρειαστώ μια high-tech session κιθάρα που πραγματικά να παίζει ¨τα πάντα¨ θα κάτσω και θα επενδύσω στον Anderson (πχ) γιατί κι αυτουνού του πήρε μια ζωή να φτιάξει το τέλειο session όργανο και σέβομαι το ότι το μισό Nashville χρησιμοποιεί τις κιθάρες του για να γράψει και άρα κάτι θα ξέρουν κι αυτοί…. Και ναι, μπορούν να υπάρξουν και πανάκριβες bolt-on κιθάρες γιατί μπορεί να γελάω με τις τιμές και τους χρόνους παράδοσης του DeTemple για μια Strat-type ή του Hahn για μια Tele, αλλά κρατάω στην άκρη του μυαλού μου πως ούτε κάνας σπουδαίος μουσικός είμαι, και κυρίως ούτε κάνας σοβαρός ακροατής του οργάνου είμαι και άρα πραγματικά μπορεί να υπάρχουν ηχητικές ποιότητες τις οποίες δεν αντιλαμβάνομαι ή δεν μου είναι ακόμη χρήσιμες, και επομένως καλό θα είναι να μην αφορίζω κάτι το οποίο απλά δεν καταλαβαίνω (- ή δεν μπορω να ακούσω). Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος σκέψης: όταν πιάσω μια κιθάρα που κάνει 1μιση 2 ή 3 χιλιάρικα, και δεν μου λέει και πολλά, πρώτα θα σκεφτώ πως μάλλον αυτό το όργανο προορίζεται για καποιον άλλο. Σίγουρα δεν θα κάτσω να μουρμουρίσω πως αυτή η κιθάρα είναι υπερτιμημένη και ¨μας κλέβουν¨ κτλ, κτλ, γιατί μπορεί απλούστατα αυτή η κιθάρα να μην αφορά εμένα. Και στον μίζερο εαυτό μου που θα θεωρήσει τα €900 μιας Fender Am std πολλά, θα του θυμίσω πως πρόκειται για το μεγαλύτερο και επιδραστικότερο brand name στο χώρο και πως ποτέ δεν παραπονέθηκε για τα 0,80 μιας Coca Cola κι ας ξέρει πως η παρασκευή της κοστίζει λιγότερα από 0,22…… Αυτά !

Ακριβώς !!

Tο πρώτο μου κάνει για γκαζωμενο screamerοειδές. Μου αρέσει και του πηγαίνουν αυτά που παίζεις, αλλά το δεύτερο είναι αυτό που για μένα κάθεται καλύτερα στο παίξιμο σου. Ναι, είναι πιο στενό κι απ' τα τρία, λιγότερες άκρες, αλλά πιο ισορροπημένα καντίνια ακούω, και μου αρέσει. Πολύ Robben Ford χροιά, αλλα απο την late 80's - early 90's εποχή του. Ή καλύτερα Carlton απο την εποχή του "on solid ground". Το τρίτο είναι αυτό που θα αγόραζα πιο εύκολα. Είναι λίγο πιο ανοιχτό απο το Νο2 και λιγότερο γκαζωμένο αλλα ιδανικό για χροιες που θες κατι soft αλλα πιο flat απο ενα 808. Πάνω σε ένα Princeton και με ένα Carbon Copy αμεσως μετά, θα μου έκανε πολύ κουκου ;D Ααααααυτά !!

Θα διαφωνήσω. Οπως και οι παρακάτω.... # Anthrax - Dan Spitz # Anthrax - Joey Belladonna # Black Label Society - Nick Catanese # Cradle of Filth - Gian Blade # Cradle of Filth -Paul Allender # Daath - Emil Werstler # Eat the Day - Wes Borland # Guns & Roses - Axl Rose # Guns & Roses - Dizzy Reed # Jack Frost # Korn - Munky # Linkin Park - Brad Delson # Linkin Park - Mike Shinoda # Living Colour - Vernon Reid # Megadeth - Marty Friedman # Motley Crue - Mick Mars # Motorhead - Phil Campbell # Nine Inch Nails - Danny Lohner # Nine Inch Nails - Trent Reznor # Opeth - Fredrick Akesson # Opeth - Mikael Akerfeldt # Primus - Larry Lalonde # Quiet Riot - Alex Grossi # Sevendust - Clint Lowery (απο το artist list του PRS)

Ψήνεσαι ?? ;D

Υπο συγκεκριμένες συνθήκες το in ear monitoring μπορεί να είναι πραγματική ευλογία. Η εμπειρία μου με πολλά διαφορετικά συστήματα, άλλα δανεικά, άλλα νοικιασμένα κι άλλα (λιγότερα) αγορασμένα, εδειξε πως δυστυχέστατα δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια να κάνει κάποιος οικονομία. Η άνεση όμως του να μπορείς να έχεις παντού και πάντα εναν σταθερά καλό ήχο στα αυτιά σου δεν συγκρινεται με τίποτα. Οσον αφορά στο isolation των ακουστικών, αυτό ρυθμίζεται με την χρήση διαφορετικών earpads. Πχ, τα αφρώδη είναι πιο isolated απο τα διάφανα σιλικόνης, ενώ αν πάς σε εκμαγείο εκεί μπορείς να προσωποποιήσεις τελείως την επιλογή σου και να διαλέξεις σχεδόν ακριβώς το πόσο θές να κόβει το ακουστικό. Σε κάθε περίπτωση η χρήση μόνο του ένα απο τα δυο ακουστικά προκαλεί μετά απο μεγάλη χρήση πτώση της ευαισθησίας του "ανοιχτού" αυτιού και ενοχλητικότατους πονοκεφάλους. Αυτα μετά απο συζητήσεις με ωρλ/λόγους. Θεωρώ δε πως με τα iem δεν υπάρχει κανένας, μα κανένας λόγος να ακούς δυνατα, και θα εκπλαγείς με το πόσο καθαρότερα θα ακούς τα πάντα, αν φυσικά κι ο ηχολήπτης ξέρει τη δουλειά του.

Τραγικό λαθος με καταστροφικές για την ακοή σου συνέπειες .........

silot: Πώς σου φαίνεται αγάπη μου η καινούρια μας μηχανή ? Ωραία, ε ? Δύναμη, ε ? κυρά : Τί να σου πώ ρε παιδί μου, γκουμούτσα όπως κι η προηγούμενη ..... silot: Οχι ρε αγάπη μου, τί γκουμούτσα και ιστορίες μου λες, μια χαρά είναι... Ασε που με αυτήν θα μπορούμε να πηγαίνουμε και καμμιά εκδρομούλα, ε ? κυρά : Τί εκδρομούλα ? silot: Ε, να, κανα ταξιδάκι, ξέρεις τωρα....λίγο Σούνιο, λίγο Πάτρα, λίγο Μεσολόγγι, καμμιά Ηγουμενίτσα, κτλ, κτλ....Για κάνα μπανάκι ρε αγάπη μου, καταλαβαίνεις τώρα....! κυρά: Μπανάκι στην Ηγουμενίτσα ? Καλά, πλάκα κάνεις ? silot: Ντάξει ρε παιδί μου, τρόπος του λέγειν να ούμε, μην το δένεις κόμπο..!! Να ας πούμε τα Γιάννενα τί είναι ? Ούτε 5 ωρίτσες δεν είναι και θα κάνουμε και τις στάσεις μας, και τα φαγητά μας κτλ δηλαδή... κυρά: ....Γιάννενα ? Μα τι λές ?? silot: Ναι Γιάννενα !! Γιατί δηλαδή τί έχουν τα Γιάννενα, μια χαρά πόλη είναι... κυρά: Ασ' την μπύρα κάτω παιδάκι μου, τί είναι αυτά που λές ?? Τί σού 'ρθε με τα Γιάννενα νυχτιάτικα ? Εδώ έχουμε μωρό παιδί, μετακομίσεις, βαφτίσια, έξοδα και εσύ θες να πάς στα Γιάννενα ? Μα τι σε έπιασε ? silot: (υφος Παπαγιαννόπουλου που τον κάναν τσακωτό).. Εμένα ? Τί να με πιάσει ... Εγώ μια χαρά είμαι....Εγώ να, για τη μηχανή έλεγα, πόσο συμπαθητική είναι..... κυρά: Και τα Γιάννενα ? Η Πάτρα ? Η Ηγουμενίτσα ? silot: ....... εχει μείνει καμμιά μπύρα ? κυρά: ΟΧΙ !! μωρό παιδί : μπα, μπα, μπα, μπαμπά ! ΜΠΑΜΠΑ !! ΜΠΑΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ !!!!!!!!! silot : Ελα εδώ καμάρι μου, ελα εδώ κοριτσάρα μου !! Οχι αγάπη μου, πουθενά δεν θα πάει η μαμά, μην ακούς τις ανοησίες που λέει..... κυρά: ..............(ήχος ανοίγματος ultra παγωμένης Heineken)...... τί να πώ.....τί να πώ.... silot: φτού !! κι ήμουν τόοοοσο κοντά ρε γαμ@το !!

Καλή επιτυχία !!! Μακάρι να μπορούσα να ανέβω να σας δω ... ::)

Μετά απο ενα επικά ηλίθιο χιλιάρικο σε πάσης φύσεως μονούς τύπου noiseless/humbucking κτλ, κτλ, κτλ μαγνήτες μπορώ με βεβαιότητα να προτείνω τους Bill Lawrence σαν εξαιρετικό value for money και τους Joe Barden σαν τους καλύτερους απο άποψη ευκρίνειας, δυναμικών, καθαρότητας, όγκου, και προσωπικότητας.

Ήμουν αρκετά μικρότερος όταν πρωτοάκουσα το "Μακό" που τραγούδησε η Αρβανιτάκη, σύνθεση του Μιτζέλου, και είχα πραγματικά γοητευτεί απο την ικανότητα του να μπορεί να φτιάχνει όμορφα κομμάτια. Μετά το "φύλακα άγγελο" που τραγούδησε ο Κότσιρας σιγουρεύτηκα πως υπάρχουν και στην Ελλάδα σπουδαίοι κιθαρίστες που μπορούν να γράψουν καλή μουσική που θα αφορά τους πολλούς. Είναι πραγματικά εξαιρετικό να βλέπεις "ικανούς οργανοπαίκτες" να σπάνε τη μίζερη γυάλα της κιθαριστικής εσωστρέφειας και να μπορούν με τις συνθέσεις τους να περάσουν στο mainstream. Είναι αισιοδοξο και ενθαρρυντικό για όσους ασχολούνται με το ...άθλημα. Ο Μιτζέλος δεν με ενθουσιάζει πια σα σολίστας. Μου αρέσει όμως σαν συνθέτης, και περιμένω περισσότερα και σπουδαιότερα πράγματα απο αυτόν. Στην άκρη του μυαλού μου, ελπίζω πως άνθρωποι σαν κι αυτόν θα μπορέσουν να ξεκολλήσουν τον μέσο έλληνα κιθαρίστα απο τη λάσπη του shredoπρωταθλητισμού και θα τον κάνουν να δει πως το σημαντικότερο, μάλλον, είναι να μπορείς να σκέφτεσαι σαν μουσικός, κι όχι σαν αθλητής..

Ααααααακριβώς !!

TC 2290, Eventide H3000, Fulltone Tube Tape Echo, Empress Super Delay, Diamond Memory Lane 2, TC D-Two, Moog MF 104z, SIB Echodrive, Eventide Time Factor, Mad Professor Deep Blue Delay..... ;)

Χαίρομαι που ακούω (κι άλλα) καλά λόγια για το συγκεκριμένο μηχάνημα, είναι πραγματικά πολλά υποσχόμενο, αλλά ετσι χάριν ουσιαστικών συγκρίσεων, ποιά εφέ και ποιούς ενισχυτές χρησιμοποιούσες μέχρι τώρα τα οποία αντικατέστησες με το Axe-Fx ?

400 είναι σούπερ... Η κιθάρα προφανώς εχει παίξει αρκετά στη ζωή της. Japan series std strat, Basswood σωμα και 3 μετριότατοι μονοπήνιοι με ηλεκτρικά που δεν είναι και τα καλυτερα - σίγουρα υποδεέστερα αυτών που υπαρχουν στις MIJ & CIJ Reissues. Μου κάνει για 300-350 ευρώ, με τα 400 που προτεινει ο Super να είναι το "ταβάνι" της.

GAD, Cyanna και Rosebleed, ειναι οι λόγοι που (ξανα) αρχίζω να πιστεύω πως κατι ουσιώδες γίνεται στο Αγγλόφωνο...

....Ετσι, για να φανεί περισσότερο..

Voodoo Labs Sparkle Drive CrazyTubeCircuits Ziggy ltd Xotic AC Booster Maxon Overdrive Pro MXR Custom Shop GT-OD Barber OD LTD Lovepedal Eternity Paul Cochrane Tim / Timmy Mad Professor Sky Blue OD Και εκατοντάδες άλλα... :)

Δηλαδή τώρα τί θες να ακούσεις ? Χαραμίζεσαι ρε μάστορα, είσαι εντελώς άλλο level λέμεεεεεε !!!

;D ;D ;D

Και κλείνοντας την... ανταπόκριση, κάποια ¨ρέστα¨ ;) PRS ενισχυτές : πολλά υποσχόμενοι, αλλά πολύ old-school για τα γούστα μου.... More PRS.....(Starla: το καλύτερο μπράτσο της PRS ως τώρα... γιατί τους πήρε τόσο καιρό ?? ) Κατα την αισθητική μου, ο καλύτερος ενισχυτής της έκθεσης... Mesa Electradyne !! Η κιθάρα που με εξέπληξε και με ...γαργάλησε περισσότερο ήταν η demo κιθάρα απο την προσωπική συλλογή του Huber. Σαν καθαρός GASάκιας έκανα αμέσως μια πρόταση στον Huber και αναμένω απάντηση ;D ;D Eπίσης, μου άρεσε πολύ αυτή η Casino με Bigsby.... Αλλά και αυτή η γοητευτικότατη Trussart ! *Ιάσωνα, του χρόνου παρέα !! Φαντάσου πως η μπύρα είναι πιο φτηνή απο το νερό !! Sounds promising ?

Επίσης ..... Vox Original 1957 LP jr Koch babies 8) Schecter ESP... Blackstar TV Jones

Original 1952 LP Fender CS porn Gibson madness ;D ;D Gretsch beauty... PRS... Huber... Trussart... Mesa (yeah 8)) Martin ... Deusenberg... Ηταν ποοολυ ωραία για εναν πρωτάρη σαν κι εμένα, παρά τα λιωμένα all star ;D Μακάρι να ήσασταν ολοι εκεί, είναι καταπληκτική εμπειρία !!!

Ποιοί "θησαυρίζουν" πάνω στο μεράκι σου ? Γιατί προσωπικά δεν ξερω πάνω απο 10 τεχνικούς σε όλη την Ελλάδα. Και εννοώ κανονικούς τεχνικούς, κι όχι αυτούς που παραγγέλνουν το κιτ του Stew-Mac και μετά απο 10 φορές στραβοκοπανημάτων το παίζουν κι αυτοί ειδικοί. Κι απ΄όσους ξέρω δεν εχω δεί κανέναν τους ακόμα να θησαυρίζει. Και είναι όλοι τους σοβαροί άνθρωποι, με αγάπη για ότι κάνουν, και πραγματική εμπειρία στο αντικείμενο τους. Και είναι επαγγελματίες των οποίων ο χρόνος κοστίζει, και θα κληθείς να τον πλήρώσεις κι αυτόν παρα τα "10 ευρώ" που κάνουν τα υλικά. Γιατί δεν προτίθενται να περάσουν χρόνο μακριά απο το σπιτάκι τους για να επισκευασουν το υπερόργανο σου για την ψυχή της μάνας τους, αλλα αντιθετως, θα παραγκωνίσουν άλλα 10-15 απλά set-ups που θα έκαναν στον ίδιο χρόνο που απαιτεί μια αλλαγή τάστων, με τα οποία (set-up) πιθανότατα δεν θα έβγαζαν τα μάτια τους και μάλλον θα κέρδιζαν περισσότερα. Αλλα επειδή προφανώς τώρα ανακάλυψες τον τροχό (και μπράβο σου) υπεραπλουστεύεις τα πάντα με το συνήθη τρόπο κάθε κομπασμένου ημιμαθούς και επικοινωνείς την ανακάλυψη σου με τον γνωστό αφοριστικό και σχεδόν υβριστικό τρόπο κάθε ανθρώπου που νομίζει πως εχει γραπώσει τον ποντίφικα απο τα ...ιερά του. Και κάτι ακόμη. Γιατί γίνονται αναφορές με ονόματα για κάτι τόσο ασαφές και ρευστό όσο είναι το θέμα του service στις κιθάρες ? Και γιατί αυτές οι αναφορές δεν διαγράφονται όταν θίγονται επαγγελματικές υπολήψεις ? Υπάρχουν τόσοι τρόποι να διατυπωθεί ενα παράπονο χωρίς να θιχτεί κανείς, και να γίνει κατανοητό απο όλους, γιατί δεν τους χρησιμοποιούμε ? Δεν θυμάται κανείς απο τους παλιούς πόσο άδοξα (αν και δικαιολογημένα) κατέρρευσε το προηγούμενο prsforums.com απο κάτι τέτοια θέματα ??