npap

νταξ' απ όλα είχε δε λέω το πράμα... αλλά να αφήσεις απ όξω κάτι από το masterpiece?... ντροπή σ'...

ελάτε, με τα πολλά την θυμήθηκα... και Stone και Angie που έχει βάσιμες ελπίδες να σας ορέξει αμφοτέρωθεν...

οπότε από ότι κατάλαβα (μετά από λίγο ψάξιμο) αναφέρεσαι σε μέτρηση που βασίζεται στο ReplayGain, έναν open source αλγόριθμο υπολογισμού της έντασης που χρησιμοποιούσε κάποτε το Ubuntu και σταμάτησε από το 2015 μια και έχει σταματήσει η τεχνική του υποστήριξη πάρα πολλά χρόνια πριν από τον δημιουργό του (κάπου διάβασα ότι τον χρησιμοποιεί σε μια μορφή του το spotify για την επίτευξη του ομοιόμορφου LUFS κατά την εκπομπή του αλλά δεν το έχω διασταυρώσει)... τώρα αυτό το mp3gain από ότι είδα είναι ένα αμφιλεγόμενο ερασιτεχνικό προγραμματάκι παμπάλαιο κι αυτό για το οποίο δεν έχω προσωπική άποψη για τον τρόπο και την εν γένει αξιοπιστία της λειτουργίας του... είναι ενδιαφέρον πάντως ως λογική καθώς στηρίζεται απλά σε μετρήσεις και τελικές αλλαγές μάλλον μόνο σε volume και άμα βρω τον απαιτούμενο χρόνο κάποια στιγμή θα του ρίξω μια ματιά (εννοείται φυσικά όποιος έχει ήδη ιδία εμπεριστατωμένη άποψη γι αυτό, είναι καλοδεχούμενος στην κουβέντα) αλλά γενικά να είσαι συγκρατημένος και υποψιασμένος ως προς την αποτελεσματικότητα του (ειδικά σε περιπτώσεις που η ¨κανονικοποίηση" του γίνεται με κάποιας μορφής limiter το χεις χάσει το τραίνο της επιστροφής)... το καλό (δυνητικά) όντως για σένα, είναι ότι επειδή θεωρητικά δεν είναι επεμβατικό, από ότι αναφέρεις μπορεί το κάθε mp3 σου που έχει επεξεργαστεί με αυτό να επανέλθει στην αρχική του μορφή χωρίς περαιτέρω απώλειες (εννοείται πριν περάσει από το Audacity ή οποιοδήποτε audio editor που θα έχει επέμβει δραστικά στο αρχείο είτε με EQ στο συχνοτικό περιεχόμενο είτε με compression στην δυναμική περιοχή του)...

γι αυτό σ αγαπάω... με έκανες να γελάσω και αποσόβησες μια απάντηση μου εν θερμώ στον τύπο, που θα πυροδοτούσε νέο κύκλο αντιπαράθεσης παράλληλο στον ήδη κλεισμένο (και πλέον βαρετό πλην του χιούμορ που πηγάζει εξ αυτού ως αιτιατό)...

αγαπητέ μας φίλε συγνώμη, αλλά δεν κατάλαβα τίποτα... τι θα πει "ανεβάζουν τις εντάσεις με το mp3gain στα 99-100db"... η "ένταση" σε οποιαδήποτε audio αρχείο ανεξαρτήτως αλγορίθμου μετριέται μόνο σε αρνητική τιμή (όριο το 0) και πάντα στο average... τα σκόρπια peaks δεν ανεβάζουν την ένταση, αντιθέτως στην πράξη οδηγούν στην υποβάθμισή της (γι αυτό και χρησιμοποιούμε τους επεξεργαστές δυναμικής περιοχής για να τα τιθασεύσουμε)... σε θετικές τιμές μετράμε μόνο τον ήχο στο φυσικό περιβάλλον και τιμές όπως αυτές που αναφέρεις μόνο έτσι έχουν νόημα περιγράφοντας όμως την "πηγή" κι όχι κάποια καταγεγραμμένη ψηφιακή μορφή της...

μπαααα... original τσόκαρο mahogany καλό για τραπ(;)...

υπέροχος κιθαρίστας... τι κρίμα που η κακή χρήση του reverb δεν μου επέτρεψε να απολαύσω το επίσης υπέροχο κομμάτι στο μέγιστο καθώς του αρμόζει...

το κακό με τα τσόκαρα είναι ότι ντε φάκτο όσο περισσότερο θόρυβο κάνουν τόσο πιο γρήγορα πετιούνται... και δυστυχώς πολλές φορές πριν καν χαλάσουν...

αφού είσαι άρχοντας ρε sir... τι να σου πουν τα γατάκια... μόνο εγώ σαν npap-arazzi ξέρω... σόρυ που σε δίνω ενώ μου χάρισες την tele για να την σβήσω αλλά δεν μπορώ, καταλαβαίνεις...

Intervision: Η ρωσική «απάντηση» στη Eurovision που θέλει να επαναφέρει ο Πούτιν έλεος όμως... ΥΓ φαντάζομαι η δικιά μας από τώρα θα ετοιμάζει παραλλαγή του Τα τα τα σε "Ντα ντα ντα" με ρυθμό "πόλκατον" και θα προβάρει κοζάκικες χορογραφίες... άμα είναι και πολλά τα ρούβλια Άρη ποιος την πιάνει...

έρχεται Τέρρυ μου... έρχεται...

να υποθέσω δηλαδής ρε πατριώτ' Καθηνιώτη, κατ εσέ σε πεδιάδες βουνά λαγκάδια και ραχούλες, 'Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλλοι, Ευοιώτες, θα έπρεπε (κατ ελάχιστον) να ακούμε τα άπαντα των Yes σε repeat (και επιμελώς μάλιστα γιατί μετά ενδέχεται να μας εξετάσεις ενδελεχώς επί της ύλης ταύτης)...

μάλιστα... πέρυσι ήταν η πρώτη χρονιά τα τελευταία 5 χρόνια που δεν κάναμε διακοπές στο κτήμα της θείας Ολυμπίας στο Λιγουριό (βασικό στέλεχος του Εθνικού επί 30 χρόνια κάνοντας μεταξύ άλλων την μουσική διδασκαλία και επιμέλεια σε δεκάδες παραστάσεις και σχεδόν σε όλα τα ιερά τέρατα που πέρασαν από την Επίδαυρο) ... μια από τις αγαπημένες μας στιγμές εκεί πέραν των βουτιών στην απάνεμη Βαγιωνιά στην Παλαιά Επίδαυρο, ήταν το γεύμα στον Λεωνίδα μετά από παράσταση, με τα στελέχη της παράστασης με κριτική, κουτσομπολιό, επαίνους και θαψίματα ανάμεσα σε βουνά κεφτέδες... ε φέτος λέω να πω στην γυναίκα μου να ξαναπάμε... μια παράσταση με την Σάττι ενδέχεται να 'ναι κάτι που θα μνημονεύουμε μέχρι να πεθάνουμε... ΥΓ. κρίμα που η θεία έχει φύγει και δεν θα έχει την ευκαιρία να διδάξει και το ιερό τέρας της γιουροβιζιόν και του selfassie σε καμιά "Ιφιγένεια εν Τα τα τα-ύροις"...

το Ελβετό το είδα πρώτη φορά στον τελικό... με κέρδισε άμεσα η σεμιναριακή διαφραγματική ερμηνεία του αλλά όχι το κομμάτι (αν και θεώρησα ότι αξίζει την πρώτη θέση σε σχέση με τον ανταγωνισμό στο συγκεκριμένο event)... σε ανύποπτη στιγμή την ώρα που το παρακολουθούσαμε η γυναίκα μου (που μέχρι εκείνη την στιγμή απλά έλυνε παράλληλα βαριεστημένα σουντόκου στο κινητό της) μου λέει: χμ αυτό αν είχε μια απλά προσεγμένη αρμονικά κλασική ενορχήστρωση θα το πέρναγα σίγουρα στην playlist μου... δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία τότε μέχρι πριν λίγο που μου έστειλε τα παρακάτω βίδεος γράφοντάς μου κάτι περίεργα περί συμπαντικού χιούμορ... τελικά δεν έχει σημασία σε ποιους θα αρέσουν ή όχι αυτές οι versions (σε εμένα ναι), αλλά είμαι σίγουρος ότι αν άκουγαν για πρώτη φορά το κομμάτι μέσα από αυτές (το Ντιόν λουκ το παραβλέπουμε) χωρίς το hype του γιουρομεμε, πολλοί σίγουρα θα είχαν διαφορετική άποψη... όχι απαραίτητα θετική... απλά άλλη... γιατί αυτή είναι η μουσική... ένα μέρος της "μαγείας" της, είναι η ικανότητα που δίνει στον δημιουργό της να κινείται σε παράλληλα εναλλακτικά μονοπάτια που πολλές φορές διεγείρουν διαφορετικά συναισθήματα και ποικίλα επίπεδα αποδοχής της...

όσο πιο απλά και συνοπτικά μπορώ... τυπικά ως επαγγελματικό mastering, μπορεί να θεωρηθεί οποιαδήποτε επεξεργασία ενός stereo audio σήματος (αποτέλεσμα πολυκάναλης μίξης ή pure stereo ηχογράφησης), γίνεται σε ένα ειδικό για αυτή την δουλειά studio με πρόθεση την περαιτέρω δυνατή βελτιστοποίηση της ηχητικής ποιότητάς του και διόρθωσης τυχόν artifacts ώστε να πάρει και την τελική μορφή που θα αναπαραχθεί σε πλήθος χ αντιτύπων προς εμπορική ή άλλη αξιοποίηση (μάλιστα την εποχή του βινύλιου το mastering ήταν επιβεβλημένο για τεχνικούς λόγους που έχουμε αναφέρει εδώ πολλάκις στο παρελθόν)...... στην πράξη βέβαια το νέο αποτέλεσμα εξ αυτής της επεξεργασίας, για πολλούς λόγους δεν συμβαδίζει πάντα με τις προθέσεις και καθίσταται από λιγότερο αποτελεσματικό έως και καταστροφικό... και εξαρτάται άμεσα από την ποιότητα των μέσων που πρέπει ιδανικά να προοδεύουν, την ικανότητα γνώση κι εμπειρία του engineer, αλλά και τον τρόπο και γενικά την αντίληψη της μουσικής βιομηχανίας που συν τω χρόνω με την σειρά της αλλάζει κι αυτή άλλες φορές προς το καλύτερο (πχ ορθή αξιοποίηση της χειρουργικής ψηφιακής εργονομίας και τις lossless επιτέλους κόπιες) κι άλλες όχι (πχ βλέπε loudness war)... ουσιαστικά και ο ορισμός του remastering ως προς τις προθέσεις και την πρακτική παραμένει ο ίδιος με την διαφορά ότι γίνεται εξ αρχής ξανά (ιδανικά) στο mix file πλέον με πιο σύγχρονα μέσα και ανάλογη λογική... δυστυχώς κάποιες φορές γίνεται είτε εξ ανάγκης (χαμένο το αρχικό tape) είτε "κουτοπόνηρα" και σε ένα τελικό αρχείο που είναι ήδη επεξεργασμένο ως master μία τουλάχιστον φορά (με λιγότερες έως ελάχιστες ως προς τον στόχο δυνατότητες βέβαια σε αυτή την περίπτωση)... οι αντικειμενικά πραγματικές ανάγκες για remastering έγιναν επιτακτικές και εφαρμόστηκαν σωρηδόν κατά τον πρώτο καιρό της μετάβασης από το βινύλιο στο cd, δυστυχώς με κατά κανόνα κακά αποτελέσματα μια και η ψηφιακή τεχνολογία στα σπάργανά της έπασχε από πολλές "παιδικές ασθένειες", αλλά και εν γένει υπήρξε ουσιαστική άγνοια αρχικά ως προς την αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της (γι αυτό και πολλά πρώτα remastering ξαναέγιναν με εμφανώς καλύτερα ηχητικά αποτελέσματα στο μέλλον)... τώρα από κει και πέρα και εν πολλοίς σήμερα, πολλές κλασικές ηχογραφήσεις κατά καιρούς περνάνε από τον "πάγκο" κάποιων σοβαρών παραγωγών με audiophile ανησυχίες και γνώση, αλλά παράλληλα δυστυχώς και από το pcάκι κάθε πικραμένου ημιμαθή που βιάζει στυγνά συχνοτικά και δυναμικά ότι βρίσκει μπροστά του με πεδίον δόξης λαμπρόν το youtube (κατά βάση) και όχι μόνον... ΥΓ. τα πράγματα στα τραγικά καθ ημάς βιώματα επί του θέματος, βελτιώθηκαν ευτυχώς γρήγορα όταν άνοιξαν τα πρώτα εξειδικευμένα mastering studio (όπως των μελών μας εδώ Χρήστου στην Αθήνα και Αποστόλη στην Θεσσαλονίκη)... δεν θέλω να θυμάμαι τις εποχές που στέλναμε μαστερ από το studio στην fabel πάντα με συνοδεία "bodyguard" τρέμοντας μη βρεθεί μόνο του στα χέρια κανενός ξεχασμένου "μικροφωνιά" εκεί και του αλλάξει τα φώτα παίζοντας pacman στο wavelab που πριν είχε δει μόνο στον ύπνο του...