Εσυ ξέρεις καλύτερα που το ακούς ζωντανά. Οπωσδήποτε μπουσταρε τον ήχο και χαμήλωσε το gain τοτε. Με always on booster πιθανότατα να έχεις και πιο εξισορροπημένες εντάσεις ανάμεσα στα δυο κανάλια.

Μαόνι έχουν? Γιατί μαόνι=καλό για μέταλ

Έχω το αντίθετο πρόβλημα νομίζω. Παρα-ειμαι γκαζωμενος-κομπρεσσαρισμενος. Έχω το gain ψιλά για να εξισορροπεί το καθαρό και το βρώμικο κανάλι. Θα λυθεί το πρόβλημα με ένα πιο κατάλληλο footswitch. Και εμένα μου αρέσει να παίρνω γκάζι από booster, ακούγεται το παίξιμο πιο φυσικό και όχι τόσο κομορεσσαρισμενο.

Σαν κουπί είναι, αδερφέ. Να βοηθήσω θέλω

Εξαιρετικοί είστε! Ο ήχος παρά πολύ καλός, αλλά ένα πετάλι να λειτουργεί ως booster (πχ ts9) νομίζω το χρειάζεσαι. Σα να λείπει λίγο γκάζι και σφίξιμο.

10000000_8250565331627159_6165812965986278269_n.mp4 Εδώ και ενάμιση μήνα που πήρα την πρώτη μου μέταλ κιθάρα (Jackson) δεν έχω αγγίξει άλλη κιθάρα (καλά, για Τέλε δεν το συζητάμε, την έχω στην θήκη και έχω ξεχασει ακόμα και το σχημα της πως είναι ). Μου προτάθηκε για ανταλλαγή με μια αγγελία μου ένας Engl Fireball (ο παλιός), ήταν λες και ο Μεταλλικός Θεός μου έδειχνε οιωνούς.... ήρθε πραγματικά την κατάλληλη ώρα και στιγμή που περνάω την κρίση μέσης ηλικίας μου (και άρα επιστροφής μου στο μέταλ). Το απόσπασμα παραπάνω είναι με την κιθάρα αυτή καρφί στον συγκεκριμένο ενισχυτή χωρίς εφφέ. Ακόμα το ψάχνω με τις ρυθμίσεις. Αν σας αρέσει θα ανεβάσω και άλλα τέτοια μέταλ κλιπάκια στο παρόν thread (και φυσικά ανεβάστε και εσείς) Να μαζευτούμε να γίνουμε πολλοί και να ανατρέψουμε το ψευτό-τελεκαστερικό regime που διακατέχει το φόρουμ

Σε ευχαριστώ Γιώργο. Όντως το κινητό δεν είναι καλός σύμβουλος για εντάσεις, μετά όταν το ακουσα με ηχεία της προκοπής καταλαβα την διαφορά εκ των υστέρων. Η κιθάρα είναι όντως αυτό που έψαχνα, δεν είχα ποτέ καθαρά metal κιθάρα και είναι όντως ωραία αλλαγή σε σχέση με τα classic όργανα που χρησιμοπιούσα εως τώρα

Πολύ ωραία κιθάρα και φαίνεται να σου έχει κάτσει όμορφα στα χέρια. Νομίζω ακριβώς αυτο που έψαχνες. Και το παίξιμο άψογο. Ωραίος ήχος και θα ήταν ακόμα πιο καλο το συνολικο αποτέλεσμα εάν είχες φερει καλύτερα τις εντάσεις με το backing track.

@mpamps σε ευχαριστώ! Έχεις δίκιο ότι καλό θα ήταν να ακούγεται καλύτερα αλλά δυστυχώς το backing track είναι από κινητό και το βίντεο από τάμπλετ... Λάιβ το κομμάτι έχει ήδη παιχτεί δύο φορές, και εκεί πρόβλημα με την αλλαγή μαγνήτη δεν υπάρχει γιατί έχω όσο χρόνο θέλω να αλλάξω μαγνήτη (και ήχο) όταν γίνεται η παύση για να μπει το καθαρό αρπισμα. Δισολια λάιβ δεν κάνω, εδώ η δεύτερη κιθάρα με τις τρίτες τις κάνει το backing track. Η θέση του επιλογέα είναι πολύ μελανό σημείο στην συγκεκριμένη κιθάρα πάντως. Ίσως κάποια στιγμή αφαιρέσω το ένα knob για καλύτερη πρόσβαση

Μπράβο. Πολύ καλό δεξί. Άνετο και με αντοχή. Θα ήθελα να άκουγα και το κομμάτι λίγο πιο καθαρά για να έχω καλύτερο reference για τον χρόνο. Εκεί στη δισολία μετά το καθαρά arpeggios καποια σημεία ίσως τρέχουν λίγο. Το κυρίως solo όμως μου ακούγεται super. Είναι και one take οπότε μπράβο. Αν είσαι για live, αφιέρωσε λίγο χρόνο στις αλλαγές μαγνήτη και στην πεταλιέρα.

Μιας και απέκτησα πρόσφατα την συγκεκριμένη Jackson και επειδή χρωσταω review, σκέφτηκα να κάνω ένα cover στο master of puppets με ερασιτεχνική λήψη. Το βίντεο είναι one take. Λάθη ίσως υπάρχουν αλλά είναι κυρίως λόγω της αμηχανίας που μου προκαλεί η κιθάρα όταν θέλω να αλλάξω μαγνήτη στον επιλογέα, ο οποίος είναι σε τραγικά ηλίθιο σημείο, πίσω από τα volume knobs και δεν βολεύει ειδικά αν θες να αλλάξεις μαγνήτη γρήγορα. Κατά τα άλλα η συγκεκριμένη κιθάρα είναι ένα ποιοτικότατο MIJ όργανο neck through κατασκευής, με εξαιρετική αίσθηση στο μανίκι και οι emg81/85 επιτρέπουν downpicking ξεκούραστο και ξέγνοιαστο. Την μπάρα του τρέμολο ξέχασα να την βάλω πριν γυρίσω το βιντεο αλλά εντάξει δεν χάθηκε και ο κόσμος. ελπίζω να σας αρέσει

Μιας και απέκτησα πρόσφατα την συγκεκριμένη Jackson και επειδή χρωσταω review, σκέφτηκα να κάνω ένα cover στο master of puppets με ερασιτεχνική λήψη. Το βίντεο είναι one take. Λάθη ίσως υπάρχουν αλλά είναι κυρίως λόγω της αμηχανίας που μου προκαλεί η κιθάρα όταν θέλω να αλλάξω μαγνήτη στον επιλογέα, ο οποίος είναι σε τραγικά ηλίθιο σημείο, πίσω από τα volume knobs και δεν βολεύει ειδικά αν θες να αλλάξεις μαγνήτη γρήγορα. Κατά τα άλλα η συγκεκριμένη κιθάρα είναι ένα ποιοτικότατο MIJ όργανο neck through κατασκευής, με εξαιρετική αίσθηση στο μανίκι και οι emg81/85 επιτρέπουν downpicking ξεκούραστο και ξέγνοιαστο. Την μπάρα του τρέμολο ξέχασα να την βάλω πριν γυρίσω το βιντεο αλλά εντάξει δεν χάθηκε και ο κόσμος. ελπίζω να σας αρέσει

Υπάρχουν V και V... Αν μιλάμε για το εμφανισιακό κομμάτι (τουλάχιστον σε V) IMHO η πιο badass είναι αυτή:

Προφανώς μιλάω για το εμφανισιακό κομμάτι Καναδυό φορές μπήκα στον πειρασμό, αλλά όπως προαναφέρθηκε η ασφάλεια της LP με κέρδισε.

Αναφέρεσαι στο εμφανισιακό κομμάτι; Γιατί αρχίζω να πιστεύω ότι παίζει μεγαλύτερο ρόλο από όσο θα έπρεπε σε όλα τα μουσικά είδη

Εάν θα έπαιζα μέταλ σε λαιβ, θα ένιωθα τη μεγαλύτερη ασφάλεια με les Paul, εκτός και εάν έπαιζα lead και ήθελα μεγαλύτερο scale για άνεση στα σόλο, όπου θα επέλεγα κάποια superstrat, κάποια κιθάρα που την ξέρω καλά. Έκτος και εάν ήταν μικρή εμφάνιση, όπου θα μπορούσα να κολλήσω ένσημα σε πιο εξειδικευμένες κιθάρες.

Τα live έχουν πάντα και την παράμετρο του show, όποτε ψηφίζω την explorer γιατί η flying v μπορεί να έχει λιγο neck diving, αλλά το βασικότερο κριτήριο είναι οποία σε βολεύει περισσότερο...

Η Flying V και η Exlporer είναι κιθάρες για βιτρίνα. Δεν τις βγάζεις έξω να μαγαριστούν

Συμβαίνει γενικώς, νομίζω. Σε εμένα σίγουρα. Δεν είναι τυχαίο φαινόμενο, καθώς στο λάιβ θα πάρω την κιθάρα με την οποία νιώθω (τη δεδομένη στιγμή) πιο άνετα, ενώ στις πρόβες πολλές φορές παίρνουμε ένα όργανο για δοκιμή ή απλά για να του "γράψουμε" χιλιόμετρα.

Μιλάμε για metal to the core Urghhhhh yeahhhhh Μιλάω για πάρτη μου. Έχω Flying V έχω Explorer , σε πρόβες τις χρησιμοποιώ αλλά στα live έπαιζα με Gibson Les Paul. Σας συμβαίνει και εσάς; Είμαι καλά γιατρέ μου;

Για μένα metal = κάτι ακραίο, π.χ. αυτός ο φερέλπις νεανίας, ο Μουσόργκσκις.

Νομίζω εδώ ο φίλος τα εξηγεί ωραία.Black metal χωρίς παραμόρφωση Burzum Mayhem ktl.

Ετσι ειναι, το γκαζι ενος τυπικου jcm marshall, και μαλιστα με το gain ουτε καν στο τερμα, φτανει και για το πιο ακραιο μεταλ.

O μέταλ ήχος, σε μια κιθάρα, δεν έχει να κάνει με τα χαρακτηριστικά του ήχου, αλλά με το τι παίζει ο κιθαρίστας, πως το παίζει, και με ποια ενορχήστρωση. Με τον ίδιο ήχο που θα έχω όταν σολάρω ή θα παίζω ρυθμικά σε μεταλ κομμάτι, θα μπορώ να παίξω και άλλα ήδη όπως ροκ και μπλουζ. Το μόνο που αλλάζει είναι το τι παίζω και πως το παίζω. Και φυσικά το context μέσα στο οποίο παίζω. Το ίδιο ισχύει για τον τραγουδιστή. Ο ίδιος τραγουδιστής, μπορεί με τον ίδιο ήχο στη φωνή του να τραγουδήσει από όπερα μεχρι μέταλ. Το μόνο που θα αλλάξει είναι ο τρόπος που τραγουδάει.

Δεν μπορεις να απαντησεις σε μια τοσο γενικη ερωτηση, αν δε δεις τη συνολικη εικονα. Αν δηλαδη δε δεις το metal μεσα στο συνολο της μουσικης, και επιπλεον αν δεν το δεις ως φαινομενο της εποχης του. Το μεταλ λοιπον ειναι η συνεχεια του hard rock, ειναι δηλαδη η ακραια εκφραση, μια μουσικη που εκφραζει τα ακραια αισθηματα, σε ροκ πλαισια. Απο εκει προκυπτει το image ( μαλλια- μουσια κλπ), απο εκει προκυπτει η αισθητικη (εμφαση στις κιθαρες, στα σολο, στην ενταση της μουσικης και των παιξιματων) απο εκει προκυπτει ακομα και ο λεγομενος "τροπος ζωης" (ντρογκια, αμφισβητηση, τσαμπουκατουτου και οτι αλλο). Φυσικα αφου μιλαμε για ακραια εκφραση, ολα αυτα πανε στον ακραιο βαθμο, με τις κιθαρες να ουρλιαζουν και να γκαζωνουν στο 11, τους στιχους να φτανουν μεχρι τελετες αιματος και δε συμμαζευεται. Αλλα ολα αυτα προηρθαν απο το ροκ, για αυτο η πηγη τους ειναι οι Beatles , για αυτο ακομα και οι πατερες του metal οι sabbath θεωρουσαν εαυτους χιπια και στραβωναν λιγο αν τους ξεκοβες απο τη φαση και τους ονομαζες κατι τελειως διαφορετικο, και, το σημαντικοτερο, για αυτο υπαρχουν πραγματα στο μεταλ που μοιαζουν παραταιρα, μπαλαντες, ηρεμα σημεια με πληκτρα και τι αλλο, ακομα και σαγαπωμαγαπας στιχοι, τα οποια δεν εξηγουνται ευκολα, παρα μονο αν βαλεις το μεταλ στο σωστο πλαισιο, δηλαδη σαν εξελιξη και σαν παρακλαδι της ροκ. Ομως η καρδια και ο πυρηνας του metal ειναι η ακροτητα, τα ακραια συναισθηματα δηλαδη σε τελικη αναλυση, το μισος, η απογνωση, ο ακραιος πονος, ο θανατος και ολα αυτα. Και για να εκφραστουν ολα αυτα σε μια ροκ βαση, και οι κιθαρες θα πανε στο 11, και οι κλιμακες θα γινουν σκληρες με ημιτονια και τριτονα, και η αρμονια θα γινει αγρια με power chords, ελαττωμενες, chromatic medians και οτι εχετε ευχαριστιση, και βαρατε κλαμπατσιμπανα γενικως, διοτι πρεπει να περιγραψουμε την κατασταση συο Αουσβιτς ξερω γω, και πως θα γινει αυτο, με δωδεκαμετρα και χορευοντας τουιστ δε γινεται, θελει αλλα κολπα. Αν το δεις ετσι λοιπον ερχονται τα πραγματα στη θεση τους, και οχι μονο αυτο: Καταλαβαινεις οτι το μεταλ δεν ειναι τιποτα αλλο απο μια συνεχεια, ενα μικρο κεφαλαιο της μουσικης που, καθως εκφραζει ολα τα ανθρωπινα συναισθηματα, εκφραζει ανα τους αιωνες και τα πιο ακραια απο αυτα, παραθετω ενα απλο παραδειγμα, ειναι γραμμενο πριν τον ηλεκτρισμο αλλα ειναι μεταλ, αν δηλαδη αποφασισουμε να ονομαζουμε μεταλ καθε ακραιων συναισθηματων μουσικη.