Προς το περιεχόμενο

Πίνακας συμμετοχής

  1. BGkakos

    BGkakos

    Μέλος


    • Βαθμοί

      4

    • Αναρτήσεις

      227


  2. Nestoras

    Nestoras

    Μέλος


    • Βαθμοί

      3

    • Αναρτήσεις

      8.152


  3. Πνοή και Νύξη

    • Βαθμοί

      3

    • Αναρτήσεις

      1.713


  4. Ledge

    Ledge

    Μέλος


    • Βαθμοί

      3

    • Αναρτήσεις

      513


Δημοφιλές περιεχόμενο

Προβολή δημοσφιλέστερου περιεχομένου σε 02/02/2019 σε όλα

  1. Καλησπέρα στο forum! Εδώ παρών για ακόμη μια φορά με ακόμα ένα cover σε μια παλιά αγάπη σε συνεργασία με τον Mike Livas. Για ακόμη μια φορα ηχογραφημένο (όσον αφορά τα δικά μου μέρη) και mixαρισμένο στο Reaper και master με το T-racks CS. Κιθάρες ----> Amplitube 4 + impulses Μπάσο ----> Ignite SHB-1 + Amplitube (Καμπίνα) Drums ----> Ένας συνδιασμός Addictive Drums 2 + EZdrummer 2 + Steven Slate 4 Ελπίζω να σας αρέσει. Αναμένω σχόλια και εντυπώσεις!!
    4 βαθμοί
  2. Για να καταλάβουμε μερικά πράγματα γύρω απο τη διαδικασία που κουρδίζουμε τα δέρματα και κυρίως για τους αρχάριους, θα πρέπει να εξηγηθούν κάποιες βασικές, μα και γενικές έννοιες οι οποίες αφορούν το θέμα τύμπανα. Έτσι, πρέπει να ξέρουμε πως τα τυμπανά μας ονομάζονται μεμβρανόφωνα, γιατί η παραγωγή του ήχου είναι αποτέλεσμα του παλμού των μεμβρανών (δερμάτων) κατά την κρούση με την κάθε είδους και προσωπικής προτίμησης επικρουστήρα (μπαγκέτας). Γενικά, κάθε όργανο που χρησιμοποιεί τεντωμένες μεμβράνες για την παραγωγή του ήχου του, ονομάζεται μεμβρανόφωνο. Συγκεκριμένα, τα τύμπανα που χρησιμοποιούν δύο μεμβράνες (πάνω-κάτω), όπως οι ντραμς, ονομάζονται και δυ-μεμβρανόφωνα. Η πάνω μεμβράνη ονομάζεται batter (top) head, ενώ η κάτω μεμβράνη ονομάζεται resonant (bottom) head. Η παραγωγή του ήχου επέρχεται κυρίως από την κρούση της πάνω μεμβράνης και την αναγκαστική μετακίνηση του αέρα μέσα στο τύμπανο, με αποτέλεσμα το παλμό της κάτω μεμβράνης. Καταλαβαίνουμε εδώ, πως παλμός των μεμβρανών γίνεται όπως σε ένα τραμπολίνο και εξηγείται στο παρακάτω σχήμα. Στο πρώτο σχήμα παρατηρούμε πως η μεμβράνη, πάλλεται ελεύθερα και ένας ήχος (μπόουουμμμ) ακούγεται. Αυτός προκύπτει, αν για παράδειγμα δεν «φοράμε» resonant head, στα τύμπανα μας. Το δεύτερο σχήμα, προκύπτει αν και οι δύο μεμβράνες, πάλλονται ομοιόμορφα (προϋπόθεση να είναι ίδιου πάχους και ίδιου κουρδίσματος). Στην περίπτωση αυτή οι μεμβράνες αλληλοεξουδετερώνουν τον παλμό, αφού πιέζουν και οι δύο συνεχώς με την ίδια δύναμη αέρα, μέχρι να σταματήσει η ταλάντωσή τους. Το τρίτο σχήμα αντιπροσωπεύει την ταλάντωση που παράγεται από διαφορετικού πάχους και κουρδίσματος μεμβράνες, με ένα φαινομενικά μπερδεμένο αποτέλεσμα ταλάντωσης, αλλά επιθυμητό πολλές φορές και χρήσιμο, όπως θα δούμε παρακάτω. Οι παράγοντες όμως που επηρεάζουν το ηχητικό αποτέλεσμα του set μας, είναι δύο: Ο ένας είναι η τάνυση που ο κάθε μουσικός, εφαρμόζει στο δέρμα κατά το κούρδισμα, και ο δεύτερος παράγοντας είναι η επιλογή του δέρματος που θα τοποθετηθεί. Δηλαδή η διάμετρος και το πάχος του. Έτσι για να μην αγοράζουμε τυχαία, πρέπει να γνωρίζουμε τον γενικό κανόνα που λέει πως: τα παχύτερα δέρματα και τα μεγάλης διαμέτρου, παράγουν χαμηλότερες συχνότητες και το αντίθετο. Αυτό συμβαίνει, γιατί όσο περισσότερη μάζα προστίθεται σε μια μεμβράνη, τόσο μειώνεται η ταλάντωσή της. *Παρένθεση: Εδώ νομίζω πως είναι κατάλληλη η στιγμή, να αναφέρουμε μια παγίδα στην οποία πέφτουν πολλοί συνάδελφοι και δεν αναφέρομαι σε κάτι ιδιαίτερο, αλλά σε μια απλή πρόβα σε studio της γειτονιάς. Ας το δούμε από τη μεριά του group. Τα περισσότερα γκρουπάκια που επισκέπτονται τα προβάδικα παίζουν σκληρή μουσική. Οι επίδοξοι ντράμερ για να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της μουσικής που παίζουν, αγοράζουν τύμπανα, ή αρέσκονται να παίζουν, σε τύμπανα μεγάλης διαμέτρου και βάθους χρησιμοποιώντας δέρματα muffle και βαριά όπως τα δέρματα λαδιού. Οι ιδοκτήτες των προβάδικων τώρα, για να αντεπεξέλθουν στο κάφρικο στυλ και στις ζημιές που προξενούν κάποιοι, ντύνουν τις ντραμς με επίσης βαριά δέρματα, που έχουν και μεγαλύτερη διάρκεια χρήσης. Να γιατί λοιπόν δεν βγαίνει ήχος στις πρόβες. Τα βαριά δέρματα που έχουν τοποθετηθεί για ξεχωριστό λόγο από τον καθένα, παράγουν χαμηλής συχνότητας ήχους (ιδίως αν είναι και μουφλαρισμένα), με αποτέλεσμα τα τύμπανα, να παίζουν πάνω στις συχνότητες του μπάσου και το αντίθετο. Έτσι αναγκάζονται οι μουσικοί, να δυναμώνουν συνέχεια ο ένας μετά τον άλλο με αποτέλεσμα τη δημιουργία χάους και βαβούρας ακόμα και σε slow ή ποιο ήσυχα κομμάτια Ένα άλλο όργανο που επηρεάζεται αρνητικά από την κακή συνεργασία ντράμερ και μπάσου, είναι τα πλήκτρα. Ας μην ξεχνάμε και τον ερμηνευτή μας. Προσέξτε, γιατί ο διαχωρισμός των συχνοτήτων σε μια πρόβα είναι αποτέλεσμα δουλειάς, συνεργασίας και υποχωρήσεων στο group. *Τέλος παρένθεσης. Συνεχίζοντας, πρέπει να καταλάβουμε, πως το ηχητικό αποτέλεσμα του κουρδίσματος, δεν οφείλεται μόνο στα δέρματα, αλλά και στο είδος των ξύλων που έχει το set μας, τα μέταλλα που το απαρτίζουν και το δέσιμό του. Εμείς επικεντρωνόμαστε στο κούρδισμα που γίνεται σε ένα set στο σημείο των δερμάτων και γενικά καταπιανόμαστε τώρα, με τα συνήθη απλά τύμπανα, όπως είναι τα τομ, χωρίς να αποκλείσουμε όμως, πως η bass drum και το snare, δεν κουρδίζονται με τον ίδιο τρόπο. Απλά αυτά τα δύο έχουν κάποιες μικρές ιδιαιτερότητες. Ιδίως το ταμπούρο, είναι το τύμπανο που εκφράζει την προσωπικότητα του κάθε ντράμερ. Στη συναυλία το 99% των ντράμερ ότι και να μη φέρει μαζί, το ταμπούρο θα το έχει για να το στήσει στο live. Έτσι, για να αρχίσουμε, αυτά που θα χρειαστεί να έχουμε μαζί μας, οπωσδήποτε ένα κοινό, απλό, κλειδί κουρδίσματος και μπακέτες. Εδώ αποκλείουμε ειδικά κλειδιά κουρδίσματος που κυκλοφορούν στην αγορά, δυναμόκλειδα, πένσες και άλλες πατέντες που μπορεί να βλάψουν το κέλυφος του τύμπανου και το στεφάνι. Είτε έχουμε ένα νέο drumset είτε ένα παλιό, η διαδικασία θα πρέπει να ξεκινά από τον έλεγχο της αρτιότητας του κελύφους τόσο για το αν είναι σκεβρωμένο, αλλά και για το αν το κόψιμο της άκρης του, (το χείλος όπου θα ακουμπήσει το δέρμα), είναι ευθεία. Το χείλος αυτό ονομάζεται bearing edge. Όσο ποιο κοφτό σε μοίρες είναι αυτό το χείλος, τόσο ποιο πρίμος θα είναι ο ήχος, λόγω της μικρότερης επιφάνειας που θα ακουμπά το δέρμα. Αυτό το σημείο θα πρέπει να είναι λείο και απαλό στην αφή και για να διαπιστώσουμε αν είναι ομοιόμορφο θα πρέπει να ακουμπήσουμε το τύμπανο (φυσικά χωρίς δέρμα) σε λεία επιφάνεια και να διαπιστώσουμε κατά πόσο δεν αφήνει από κάτω κενά. Σε περίπτωση που διαπιστώσουμε πρόβλημα, θα πρέπει να απευθυνθούμε σε ειδικό, ώστε να διορθωθεί. Μην επιχειρήσετε να λειάνετε μόνοι σας τις άκρες αυτές αν δεν γνωρίζετε πως, γιατί στη πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτών, η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη. Εννοείται πως η όλη διαδικασία αρχίζει με το κέλυφος να ακουμπά σε λεία επιφάνεια (πάτωμα) και όχι πάνω στις βάσεις της ντραμς. Στα set που ήδη έχουν χρησιμοποιηθεί, και αντικαθιστούμε δέρμα, οι άκρες αυτές, πρέπει να καθαρίζονται από χνούδια και σκόνη και σε όλες τις περιπτώσεις, να λιπαίνονται ανεπαίσθητα με κάποιο είδος ελαφρού λιπαντικού π.χ., σιλικόνη, πάντα με φειδώ και χωρίς υπερβολές. Θέλουμε απλά το δέρμα κατά την εφαρμογή του, να γλιστράει απαλά στην επιφάνεια αυτή. Ο λόγος είναι η πανταχού ομοιομορφία. Το επόμενο βήμα, είναι η τοποθέτηση του δέρματος. Πριν ακουμπήσει στο τύμπανο, θα πρέπει απαλά να τσακίσουμε τις άκρες του, όπως στην εικόνα για να το προετοιμάσουμε για το σοκ του τσακίσματος που θα δεχθεί κατά το κούρδισμα. Από πάνω, εφαρμόζουμε το στεφάνι και αρχίζουμε να βιδώνουμε της βίδες (tension rods) μέχρι να σφίξουν όσο πάει με τα δάκτυλα. Χρησιμοποιώντας το κλειδί του κουρδίσματος, αρχίζουμε να βιδώνουμε τις βίδες, όχι όμως κυκλικά. Εδώ χρησιμοποιούμε σταυρωτή μέθοδο σφιξίματος, όπως για παράδειγμα στην αλλαγή ελαστικού του αυτοκινήτου. Άσχετα αν τα τύμπανα μας έχουν 6, 8, 10, 12 βίδες ακολουθούμε πάντα την ίδια μέθοδο Ακολουθήστε το παραπάνω σχήμα, ανάλογα με τον αριθμό των κλειδιών που έχουν τα τύμπανα σας. Στην αρχή, γυρίζουμε το κλειδί μας, για μια πλήρη περιστροφή σε κάθε βίδα, μέχρι το δέρμα να εμφανίσει, ένα υποτυπώδες τέντωμα. Τώρα είναι η στιγμή που μπορούμε να του εφαρμόσουμε πίεση, έτσι ώστε να προκαλέσουμε ένα pre-stretch. Το κούρδισμα συνεχίζεται με μικρότερες στροφές για τη κάθε βίδα με το κλειδί μας, μέχρις ότου το τύμπανο, παράγει την πρώτη ικανοποιητική νότα. Εδώ αρχίζει και η μικρορύθμιση. Η δοκιμασία του ήχου, γίνεται χτυπώντας με τη μπακέτα το δέρμα κοντά σε κάθε βίδα (κλειδί), σε απόσταση 1-2 δάκτυλα από το στεφάνι. Θα πρέπει, κάθε σημείο να παράγει τον ίδιο τόνο με άλλο σημείο. Αυτό επιτυγχάνεται ξεκινώντας από το σημείο με τον υψηλότερο τόνο και προσαρμόζουμε μικρορύθμιση στο επόμενο απέναντι, με μόλις το πολύ 1/4 της πλήρους ολόκληρης στροφής του κλειδιού κουρδίσματος. Αν τεντώσουμε από τώρα υπερβολικά, το συνολικό τέντωμα πολλαπλασιάζεται δραματικά και θέλει προσοχή. Τελειώνουμε, όταν η επιθυμητή νότα παραχθεί. Για το πια νότα είναι αυτή θα μιλήσουμε παρακάτω. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται από την αρχή, και για το δεύτερο δέρμα του τύμπανου, καταλήγοντας όμως και τα δύο να παράγουν την ίδια νότα. Για τους λιγότερο έμπειρους, όταν έρθει η στιγμή να κουρδίσουμε το δεύτερο δέρμα καλό θα είναι να απομονώσουμε το πρώτο, βάζοντάς το να ακουμπά στο πάτωμα, πάνω σε ένα χαλί ή σε ύφασμα. Στο τέλος σηκώνουμε το τύμπανο και κάνουμε τη μικρορύθμιση και των δύο. Ο τρόπος που αναφέραμε εδώ εφαρμόζεται σε όλα τα τύμπανα του set και είναι ο ποιο συνήθης τρόπος, με το πάνω δέρμα, να είναι ίδια κουρδισμένο με το κάτω. Ποιες είναι όμως η σωστές νότες, που θα πρέπει να κουρδίσουμε τη ντραμς μας; Αυτό το ερώτημα για μερικούς ούτε που έχει τεθεί, γιατί απλά δεν γνωρίζουν ότι και τα τύμπανα κουρδίζονται σε νότες. Ακόμα και από τους γνώστες του κουρδίσματος αγνοείται η υπόθεση, πως και το εμπειρικό κούρδισμα με το αυτί πάλι νότες παράγει. Στο σημείο αυτό θα πρέπει επιτέλους, να κάνουμε πέρα τις προστριβές μας και τα μίση με τον μπασίστα του συγκροτήματός μας και με την καρδιά μας πέτρα να ζητήσουμε ευλαβικά τη βοήθειά του, μια και από τους μουσικούς που οι συχνότητες του οργάνου είναι πιο κοντά στις δικές μας είναι αυτός. Και εξάλλου, μπορεί η πλειοψηφία των ντράμερ να μην γνωρίζει νότες, αλλά ο μπασίστας κάτι ξέρει. Από την εμπειρία μου και της ωδειακές μου σπουδές, αν και λίγες αλλά χρήσιμες, προτείνω 3 τρόπους κουρδίσματος με νότες, τον εξής ένα: Ξεκινάμε αφού έχουμε ως στάνταρ, πως η μπότα, κουρδίζεται πάντα σε Ντο. Βρίσκει ο μπασίστας μας ένα Ντο στην ταστιέρα του και μας το δίνει μέχρι να παράγει η μπότα μας μπροστά πίσω την επιθυμητή αυτή νότα. Εννοείται πως τα κουρδίσματα, γίνονται με ελεύθερες τις μεμβράνες των τυμπάνων, χωρίς το παραμικρό muffle. Αυτό είναι άλλο θέμα. Το επόμενο τύμπανο που θα κουρδίσουμε, είναι το snare. Στο ταμπούρο, κατά την ανωτέρα διαδικασία, κουρδίζουμε (από μπάσα προς πρίμα), είτε σε Μι, είτε σε Φα, είτε σε Σολ. Για τους χεβάδες, καλό είναι το Μι. Για τους τζαζίστες καλό το Σολ. Ας υποθέσουμε λοιπόν, πως το ταμπούρο μας, κουρδίστηκε σε Σολ. Σε ένα set με δύο τομ και ένα βαθύ, περνάμε στο βαθύ και το κουρδίζουμε πάλι Σολ αλλά μια οκτάβα κάτω. Συνεχίζουμε στο δεύτερο τομ, αυτό που βρίσκεται δηλαδή πάνω από το βαθύ μας και ανεβαίνουμε μια διαφορά (διάστημα) τρίτης καθαρής, δηλαδή περνάμε στη νότα Σι. Δηλαδή Σολ, Λα, Σι, διαφορά τρίτης. Παρομοίως και στο πρώτο τομ, αυτό που βρίσκεται πάνω από το ταμπούρο μας. Διαφορά τρίτης πάλι από τη Σι. Δηλαδή Σι, Ντο, Ρε. Η νότα Ρε είναι η νότα του πρώτου τομ που θέλουμε να ακουστεί. Αυτή η διαδικασία, γίνεται ακριβώς και αν ξεκινήσουμε από το ταμπούρο σε Μι ή Φα. ΚΟΛΠΑ Τι γίνεται αν το set μας αποτελείται από περισσότερα τύμπανα; Πάλι ξεκινάμε από το βαθύ πηγαίνοντας προς το ποιο πρίμο τομ. Γιατί πρέπει πάντα να έχουμε διαφορά τρίτης στις νότες; Δεν πρέπει πάντα να έχουμε διαφορά τρίτης στις νότες, αλλά αυτός ο τρόπος είναι συνήθης. Η διαφορά τρίτης, αφορά τύμπανα που δεν είναι πνιγμένα, φοράνε λεπτά δέρματα που αναδεικνύουν τις συχνότητες, τη χροιά και την τονικότητα και γενικότερα τα χαρακτηριστικά του οργάνου. Όσο ποιο βαριά δέρματα χρησιμοποιούμε και όσο ποιο μεγάλα σε διάμετρο τύμπανα, η διαφορά τρίτης, θα μας δίνει την εντύπωση, πως σχεδόν όλο το set μας παράγει την ίδια νότα. Τι κάνουμε εκεί; Ας υποθέσουμε πως παίζουμε Classic και Hard Rock. Εκεί μια καλή λύση, είναι να περάσουμε σε διαστήματα τετάρτης, αφού τα τύμπανά μας και παχύτερα δέρματα θα έχουν, αλλά και κάποιο είδος muffle θα έχουμε χρησιμοποιήσει. Τώρα αν το set μας είναι ντυμένο με δέρματα λαδιού κάργα στη ταινία και στα Ο rings, μην περιμένουμε και πολλά. Ένα κούρδισμα σε διαστήματα πέμπτης θα φτιάξει κάπως την κατάσταση. Γενικά, όσο ποιο καθαρό ήχο έχουμε τόσο ποιο πολύ μικραίνουμε τα διαστήματα κουρδίσματος και το αντίθετο. Για τους περισσότερο ψαγμένους υπάρχει και η λύση του κουρδίσματος των τομ κυρίως στη πεντατονική κλίμακα! ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ Μιλήσαμε ως τώρα, για κούρδισμα των τυμπάνων, με το πάνω και το κάτω δέρμα στην ίδια νότα. Τι συνεπάγεται αυτό; Παραγωγή ζεστού ήχου με αρκετό sustain. Η διάρκεια είναι λογικό να παραμένει καλή αφού και τα δύο δέρματα ταλαντώνονται το ίδιο. Οι αρμονικές δεν επηρεάζονται συνήθως από αυτή την επιλογή και είναι αρκετές. Νομίζω πως είναι και το ποιο όμορφο κούρδισμα, για να αναδειχθεί ο ήχος του τυμπάνου. Άλλη παραλλαγή κουρδίσματος είναι όταν το κάτω δέρμα είναι λιγότερο τεντωμένο. Αυτό μας δίνει ένα αποτέλεσμα όπου, η διάρκεια του ήχου και τα χαρακτηριστικά, μειώνονται κάπως, καθώς και οι αρμονικές του τυμπάνου. Ο ήχος γίνεται ποιο σκληρός, αλλά αλλάζει και η νότα που κουρδίσαμε από την αρχή κατεβάζοντας (μπασάροντας) όλο το τύμπανο. Τέλος, αρκετό ενδιαφέρον παρουσιάζει όταν το κάτω δέμα είναι περισσότερο τεντωμένο από το πάνω, Αυτό μας δίνει ένα ανάλογο αποτέλεσμα με τον προηγούμενο τρόπο, αλλά χτυπώντας τη μπακέτα στο πάνω δέρμα και σταματώντας την ταλάντωσή του κατά το παίξιμο, το κάτω πάλλεται ποιο γρήγορα δίνοντας ένα επιτρέψτε μου, βροντερό αποτέλεσμα, χωρίς να έχουμε σοβαρές αλλαγές στη νότα που το κουρδίσαμε. Η πρακτική αυτή, εφαρμόζεται και στο ταμπούρο, αλλά για άλλο λόγο. Εκεί επιτυγχάνουμε, τη μείωση του ενοχλητικού για κάποιους βουίσματος της χορδιέρας ΧΡΟΙΑ ΤΟΥ ΤΥΜΠΑΝΟΥ Για όσους έχουν ασχοληθεί παραπάνω με το θέμα κουρδίσματος και ήχου των τυμπάνων, προφανώς γνωρίζουν πως ένα γυμνό από δέρματα τύμπανο, παράγει ή μάλλον έχει κάποια χαρακτηριστική χροιά. Αυτό είναι κάτι διαφορετικό από τον τόνο που παράγουμε κατά το κούρδισμα με τα δέρματα επάνω. Ανάλογα την ποιότητα των ξύλων η χαρακτηριστική χροιά του κελύφους είναι καλλίτερη αναλόγως. Κάθε κέλυφος πάλλεται σε συγκεκριμένη συχνότητα. Αν θέλουμε να ακούσουμε αυτή τη χροιά, θα πρέπει να κρατήσουμε (κρεμάσουμε) το κέλυφος από μέσα με το δάχτυλο μας και να το χτυπήσουμε ελαφρά με ένα κοπανάκι. Η νότα που θα παραχθεί, είναι ο ήχος της καρδιάς του τυμπάνου μας. Αυτή η νότα είναι το χαρακτηριστικό του. Για τους προχωρημένους, το κούρδισμα της ντραμς γίνεται βάση της χροιάς του κάθε τύμπανου. Είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί αυτό, λόγω του ότι άλλες φορές θα πάρουμε καλό ήχο, επειδή το τέντωμα του δέρματος δεν θα εξουδετερώσει τη χροιά του κελύφους και άλλες φορές θα πάρουμε ένα άσχημο πνιγμένο ήχο επειδή οι συχνότητες αλληλοεξουδετερώθηκαν και αυτό μπορούμε να το δούμε στις παρακάτω κυματομορφές όπου: Κατά την πρώτη το κέλυφος και το δέρμα αλληλοσυμπληρώνουν το ένα το άλλο και κατά τη δεύτερη κυματομορφή: Το κέλυφος και το δέρμα αλληλοεξουδετερώνονται. ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Σε γενικές γραμμές, ασχοληθήκαμε με τους κανόνες κουρδίσματος και κάποια θεωρία κατανόησης το πώς δουλεύει το set μας. Το συμπέρασμα είναι πως δεν υπάρχουν στην ουσία κανόνες. Μόνο κάποιες πράγματα για να μπορέσει κάποιος αρχάριος να ξεκινήσει ή κάποιος έμπειρος να λύσει απορίες και να ξαναθυμηθεί ορισμένες αρχές. Η ιστορία είναι, πως η θεωρία παραμένει θεωρία αν κάποιος δεν εξασκηθεί. Πιστέψτε με, για να περάσετε στα δυναμόκλειδα και στα memokeys ή όπως η κάθε εταιρεία θέλει να τα ονομάζει, για να έχετε γρήγορα κουρδίσματα κ.λ.π, θα πρέπει πρώτα να μάθετε πως κουρδίζεται το drum set σας και μετά να αλλάξετε επίπεδο. Το κούρδισμα των τυμπάνων είναι πολύπλοκη υπόθεση για ένα αρχάριο και πολλές φορές έρχεται σε δύσκολη θέση σε ένα live ή ένα studio. Πως σας φαίνεται ένας κιθαρίστας να προσκαλεί άλλο κιθαρίστα για να του κουρδίσει την κιθάρα πριν το live; Η εμπειρία θα κάνει το κάθε πρωτάρη να κουρδίζει σωστά και με κλειστά μάτια. Σας ενημερώνω πως τα μισά σχεδόν στοιχεία προέρχονται από ιστοσελίδες στο internet και πολλά από προσωπική δουλειά και εμπειρία. Μπορείτε να πάρετε ακόμα περισσότερες πληροφορίες δίνοντας σας παρακάτω, κάποιες από τις πολλές ιστοσελίδες που αναφέρουν σχετικά. Όλες είναι στα Αγγλικά και ένας από τους λόγους γραφής αυτού του κειμένου, είναι πως δεν υπάρχει κάτι τουλάχιστο δημοσιευμένο στα Ελληνικά. Γι' αυτό δεν πειράζει καθόλου, αν σας άρεσε να το χρησιμοποιήσετε όπου θέλετε, αρκεί να πιάσει τόπο και να κάνετε σωστά η δουλειά σας. ΠΗΓΕΣ http://www.drumdojo.com/tech/toctuning.htm http://www.drummingweb.com/tuning.htm http://home.earthlink.net/~prof.sound/ http://www.acousticdrums.com/ad_frames/tuning_free_old.html http://www.musiccenters.com/dtune.html http://www.pearldrum.com/03_nuupdts/edu/freshapproach/snaredrum/tuning.html http://www.pearldrum.com/education/howto/index.html http://www.drumcentral.com/ictunedrums.htm http://www.musiciansfriend.com/document?doc_id=88281&src=3SOSWXXA http://www.remo.com/portal/pages/drumming/product_tips/Drumming+Product+Tips+Drumset.html http://www.musicyo.com/planet/tune_drums.asp http://www.drumsoloartist.com/Site/Drum_Tuning.html http://www.tedturnermusic.co.uk/acatalog/drumtuning.html Σας ευχαριστώ. Rockdrum
    2 βαθμοί
  3. Ειναι το nut, στο οποιο κολλαει λιγο η χορδη. Θελει λιπανση, για αρχη, και πιθανον λιγο καθαρισμα/ανοιγμα η οπη. Το τελευταιο το κανω με ενα κομματι σμιριδοχαρτο, με πολυ υψηλο νουμερο πχ 500. Το βαζω μεσα στην οπη και με λιγες μαλακες κινησεις, και απο τις δυο πλευρες της, την διαπλατυνω ελαχιστα ωστε να μην κολλα η χορδη. Τη λιπανση μη ξεχασεις. Εαν δεν εχεις γρασσο γραφιτη, δοκιμασε με τη μυτη του μολυβιου να αφησεις λιγο γραφιτη μεσα στην οπη.
    2 βαθμοί
  4. Εντάξει, πανκ δεν το λες αλλά μια ...πανκοσύνη τη βγάζει. Πριν από κανα-δύο χρόνια ξεκίνησε η προσπάθεια για την ηχογράφηση ενός δίσκου με κομμάτια του Γιώργου Γιαννόπουλου - γνωστός εδώ ως Johnny T. - η οποία δεν ολοκληρώθηκε ακόμα γιατί είμαστε πιο ψείρες κι απ' τους Steely Dan (όπερ μεθερμηνευόμενον, το κωλοβαράμε). Αυτό είναι ένα απ' τα κομμάτια που - μάλλον - τελείωσαν. - Γιώργος Γιαννόπουλος: τα πάντα όλα εκτός από - Overplayed ντραμς: ο γράφων (που για κάποιο λόγο θεώρησε - ο βλαξ - ότι το να κάνει δύο μέτρα fills 16ων ήταν ότι πρέπει για ένα απλό, ροκ εντ ρολ κομμάτι) - Μείξη, mastering: Γιώργος 'Longshadow' Δούκας. Ηχογράφηση οικιακή. Ντισκλέιμερ: Μετά το intro δυναμώνει απότομα και πολύ, οπότε ΜΗΝ τσιτάρετε την ένταση για το καλό των ηχείων σας και της ψυχικής σας υγείας.
    2 βαθμοί
  5. Έχει να κάνει με μια παρανόηση, στα πλαίσια υπεραπλούστευσης για καλύτερη συνεννόηση. Το tension, η δύναμη δηλ. που ασκείται από το κλειδί μέχρι το saddle είναι συγκεκριμένη, εφ' όσον διατηρούμε συγκεκριμένο pitch, όπως σωστά αναφέρεις. Αυτό που αλλάζει είναι ο εφελκυσμός(?* βοηθήστε με οι φυσικοί), δηλ. η αίσθηση της ελαστικότητας που μπορεί να έχει μια χορδή, αναλόγως το μήκος της πέραν των σταθερών σημείων (nut/saddle). Αυτό έχει αντίκτυπο στην ελαστικότητα κατα τη χρήση δηλ. bends και vibrato, και έχει να κάνει με το ότι το μήκος της χορδής πίσω από το nut, συνεισφέρει σε αυτή την αίσθηση ελαστικότητας όταν ασκείται δύναμη. Στην πράξη, μια Ε καντίνι που δένει στα 3 εκ. πίσω από το nut, έχει πιο stiff αίσθηση από μια Ε καντίνι που δένει στα 15 εκ γιατί αυτά τα 15 εκ έχουν ένα βαθμό ελαστικότητας που επικοινωνεί με το ωφέλιμο μήκος χορδής-στην ταστιέρα. Ελπίζω να καταλάβατε γιατί εγώ οριακά δεν με κατάλαβα. Κατά τ' άλλα, κι εγώ βλέπω με καχυποψία αυτόν τον ισχυρισμό, ότι δηλ. 10-38 κουρδισμένη σε Eb, καθώς μου φαίνεται υπερβολή, αν λάβουμε υπ' όψη και τον χειρισμό που βλέπουμε στα vids από τον Hendrix. Πιθανόν να κάνω και μέγα λάθος, βέβαια, όπως έκανα όταν θεωρούσα ότι δεν θα μπορώ να παίξω με 9άρες. Όταν έκανα το switch μετά από 18 χρόνια 10s, και μάλιστα πήγα απο 10s long scale σε 9s gibson scale, ανακαλυψα ότι θα μου έπαιρνε μισή ώρα να το συνηθίσω και -το βασικότερο- βελτιώθηκε κατά πολύ η αίσθηση των δυναμικων μου και χαλάρωσα το παίξιμό μου, χωρίς να χάσω σε νεύρο, σε βαθμό ευεργετικό και για τον ήχο μου και για τα χέρια μου.
    2 βαθμοί
  6. Έφτιαξε! Το έγδαρα λίγο με ένα κοπίδι (ούτε αυτό δεν χώραγε καλά να μπει) και άνοιξε λίγο η οπή. Τώρα παίζει τέλεια. Σας ευχαριστώ πολύ.
    1 βαθμός
  7. ακούστε και την άποψη του θεούλη... αρκετά (!) κοντά στην άποψη του Τζίμι 12, 15, 17, 26, 36, 48 και ένα τόνο κάτω. δηλ αν συγκρίνουμε 10, 13, 15, 26, 32, 38 βλέπουμε την σχέση των DG σε σχέση με τις άλλες. Η D δε....! ίδια
    1 βαθμός
  8. Οτι σου είπε ο φίλος απο πάνω. Δοκιμασε να βάλεις 2 νουμερα μεγαλύτερα χορδη (ΣΙ), και να δουλέψεις το nut με κουρδίσματα/ξεκουρδίσματα, bends, τρεμολο. Μετα απο κάποιες μέρες (και ανάλογα με την σκληρότητα του nut) η τρυπα θα ανοίξει και θα λειανθεί. Στην συνέχεια γυρνάς στο αρχικό gauge και βάζεις και κάτι απο τα κλασικά λιπαντικά, γραφίτη, κτλ και ξαναδοκιμάζεις. Καλή τύχη!
    1 βαθμός
  9. Οι ενισχυτές ήταν οι ίδιοι, αλλά το μέσο ηχητικό σύστημα σε συναυλίες, το μέσο στερεοφωνικό, τηλεοράσεις, τα ακουστικά που έχουμε σήμερα, ράδιο, αυτοκίνητο κτλ, δεν υπήρχαν πουθενά τα μπάσα που ακούμε σήμερα, οπότε δεν τους ενδιέφερε και στη μίξη/ηχογράφηση/μάστερινγκ τόσο. Βασικά μεσαία ήταν το μόνο που ακουγόταν τότε , είναι που είναι μεσαία και η κιθάρα..
    1 βαθμός
  10. Αυτό ισχύει οντως και είναι και πολύ σημαντικό. Βέβαια πέρα από το θέμα της εξέλιξης της τεχνολογίας είναι και θέμα γούστου από ένα σημείο και μετά. Για παράδειγμα εμένα ως παραγωγές δεν μου αρέσουν οι πολύ σύγχρονες τόσο. Προτιμώ των 80s πχ. (μιλάω καθαρά για παραγωγή όχι την μουσική καθαυτή). Βρήκα το παρακάτω βίντεο και θεωρώ πολύ ενδιαφέρουσα την σύγκριση μεταξύ διαφορετικών παραγωγών αλλά ίδιων ηχογραφήσεων. Προτιμώ στρατ απο lp και γενικά προτιμώ μονούς από διπλούς μαγνήτες και "φωτεινές" κιθάρες από "σκούρες"΄. Αυτό βέβαια είναι προσωπική μου άποψη και δεν λέω πως είναι αντικειμενικά η μία καλύτερη από την άλλη.
    1 βαθμός
  11. ίσως να ήταν και θέμα ηχογράφησης, μικροφώνων, κτλ. Τελευταία χαλαρώνω τις άπειρες ώρες που είμαι στο αυτοκίνητο με Uriah Heep, και παρατηρώ διαφορά στην παραγωγή μεταξύ π.χ. magician's birthday -> firefly, και κυρίως στα drums, πόσο άδεια ακούγονται σχεδόν σε όλους τους δίσκους πριν το 75 και πόσο πιο γεμάτα μετά. Αλλο παράδειγμα Judas Priest Rock a Rolla -> Sad Wings of destiny.
    1 βαθμός
  12. Συμφωνω απολυτα. Το εχω παρατηρησει με στρατ που οταν κάνω μπεντ μετακινείται λίγο και η γεφυρα, οπότε θα πρεπει να κανω λίγο μεγαλύτερο μπεντ απ'ότι σε μια fixed bridge. Οι heavy bottom χορδές όντως κάνουν για 00s μουσική με drop tunings μεταλ και heavy πραγματα και όχι για κλασσικό ροκ. Το καταλαβαίνεις απλά ακούγοντας τους δίσκους από Hendrix οτι χρησιμοποιούσε λεπτές μπάσες. Τότε οι ενισχυτές είχαν όσα μπάσα έχουν και τώρα, πριν το 65(ή κάπου τοτε περίπου) ήταν που δεν είχαν και μάλισταν δεν υπηρχαν καν ενισχυτές μπάσου και οι μπασίστας παίζαν με ενισχυτές κιθάρας! Για μένα οι κιθάρες οφείλουν να έχουν μεσσαία και πρίμα, τα χαμηλά είναι για τα μπάσα και τις μπότες. Αυτός είναι και ο λόγος που προτιμώ φεντερ απο γκιμπσον(αν και οι γκίμπσον έχουν κάποια θέση για lead ομως μονάχα). Αλλά όλα αυτά βέβαια είναι προσωπική άποψη
    1 βαθμός
  13. Συμφωνώ στα περι αίσθησης της ελαστικότητας. Εχω την διαίσθηση οτι τελικά δεν αλλάζει κάτι. Τι εννοώ, για να κάνεις bend ενός τόνου πάνω, πρέπει να πετύχεις την σωστή τάση. Μπορει στην στρατ να φαίνεται οτι γίνεται πιο εύκολα το μπεντ, αλλά στην ουσία θα χρειαστεί περισσότερο σήκωμα για να πετύχεις την ίδια τάση (λόγω ελαστικότητας), σε σχέση με την superstrat με το locking nut, στην οποία λόγω έλλειψης ελαστικότητας θα χρειαστεί λιγότερο σήκωμα για την ίδια τάση. Οπότε τελικά νομίζω οτι η προσπάθεια/δύναμη που ασκείται απο τον παίκτη παραμένει σταθερή. Απλα στην πιο "stiff" περίπτωση αυτο επιτυγχάνεται πιο "γρήγορα". (όπως και με τα fanned frets) Βεβαια στο παραπάνω παράδειγμα θεωρώ fixed bridge και στις 2 περιπτώσεις, καθότι τα ελατήρια του floyd θα προσέδιδαν κάμποση ελαστικότητα.
    1 βαθμός
  14. 1 βαθμός
  15. Εγώ τα λέω αλλά δεν με πιστεύουν. Θέλουν κουρδισμένα μαόνια και συμφωνίες βόρειων και νότιων κσύλων
    1 βαθμός
  16. Δε νομίζω να είναι τόσο μεγαλύτερη, γιατί τα string trees είναι ουσιαστικά μια ενδιάμεση στήριξη. Επίσης μια άλλη διευκρίνιση γιατί μπορεί να υπάρξει παρανόηση σ' αυτά που είπα πριν περί ροπών: το κούρδισμα είναι ανάλογο της απόστασης. Μπορεί να απαιτείται μεγαλύτερη τάση για να επιτευχθεί ο ίδιος τόνος. Αλλά for someone's shake...αρκετά με την ανάλυση. Παίξτε (πανκ) μουσική!
    1 βαθμός
  17. Επιτέλους κατάλαβα γιατί σε κάποιες κιθάρες μου είναι ευκολότερα τα σηκώματα από άλλες. Ίδιες χορδές ,ίδια χέρια ,νόμιζα ότι ήμουν παλαβός. Ευχαριστώ.
    1 βαθμός
  18. Ισχύει. Γιατί είναι μεγαλύτερη απόσταση με την ίδια τάση. Άρα αυξάνεται η ροπή (μετακίνηση). Η ροπή είναι (για ακόμη μια φορά) δύναμη επί απόσταση. Άρα κρατώντας ίδια την δύναμη (τάση χορδών) και αυξάνοντας την απόσταση, αυξάνεις τη ροπή, hence (που λένε και στο χωριό μου) τη "βύθιση". Συνεπώς, αλλάζοντας σε 10-38 που λέει και ο SF, έχεις μικρότερες τάσεις, αλλά λόγω διατομής υλικού.
    1 βαθμός
  19. Αυτό δεν ονομάζεται εφελκυσμός. Εφελκυσμός είναι όταν σε ένα σώμα, αντικείμενο, εφαρμόζονται αξονικά δύο αντίθετες σε φορά δυνάμεις που δημιουργούν την τάση του προς επιμήκυνση. Το αντίθετο ονομάζεται θλίψη, πληροφοριακά (καθόλου άσχετο με το ανθρώπινο συναίσθημα, αλλά τελείως άλλο θέμα). Η δε ελαστικότητα είναι η ιδιότητα των σωμάτων να επανέρχονται στο αρχικό τους σχήμα, όταν παύει η άσκηση μιας εξωτερικής τάσης. Στην περίπτωση μη επαναφοράς στην αρχική κατάσταση, τα σώματα ονομάζονται πλαστικά. Ο συντελεστής ελαστικότητας εξαρτάται από τη φύση του υλικού. Άλλο να τεντώνεις έναν σπάγγο και άλλο μια ατσάλινη χορδή. Κρατώντας την τάση ίδια ανάμεσα σε δύο σημεία στήριξης, αλλά μεταβάλλοντας την απόσταση μεταξύ τους, αλλάζει η βύθιση. Χοντροκομμένα θα μπορούσαμε να πούμε η "ροπή", μιας και η ροπή ισούται με δύναμη επί απόσταση. Μηδενική ροπή σημαίνει πάκτωση επί της ουσίας. Π.χ. αν η απόσταση κλειδιού-γέφυρας ήταν 5 εκατοστά με την ίδια τάση, θα ήταν υπερβολικά δύσκολο να μετακινηθεί η χορδή με bend.
    1 βαθμός
  20. Κομματάρα. υ.γ. σαν τον τραγουδιστή των Green on Red ακούγεσαι. Εύγε. Μπράβο. Grattis (το τελευταίο στα σουηδικά.)
    1 βαθμός
  21. Για μας που τελειώνουμε το μη coated set με μισή ώρα παιξίματος, αυτά είναι πολυτέλειες. Και τσέκαρα και τα gauges, είναι όλα μεταξύ 8 και 9 αν κατάλαβα καλά. Ούτε κάστομ ούτε τίποτα, θα κάτσω μόνος μου με τις elixir αγκαλιά και θα κλαίω.
    1 βαθμός
  22. Δεν πρεπει να παιζει αυτο, για δυο λογους. 1. Επαιζε μισο τονο κατω και αυτο το 10-38 δεν θα ηταν βουτηρο, θα ηταν αφρογαλο. 2. Ο Buddy Miles (που ειχε και μερικες strat του hendrix) επεμενε πως οχι.
    1 βαθμός
  23. Way, way too soon...Mike Ledbetter ( 1985 – 2019 )
    1 βαθμός
  24. αποψης... lyrics: i just waiting for my stuff makes me feel allright play guitar with imagine in my mind make noise make fun and song like sea and sun satisfaction and its allright
    1 βαθμός
  25. Μισή ώρα ηρεμίας.... Ό Neil, 2 ουισκάκια, 3-4 τσιγάρα, ζεστούλα δίπλα στο αναμμένο τζάκι, έξω το έχει στρώσει αν και σταμάτησε να χιονίζει. Τι άλλο να ζητήσει ο άνθρωπος..... Εντάξει ίσως υπάρχουν ακόμα 2-3 πραγματάκια αλλά για την ώρα όλα OK!
    1 βαθμός
  26. Ο αγαπημένος μου ίσως "σύγχρονος" κιθαρίστας. Φανταστικές συνθέσεις, ωραίες ιδέες σε lead-rhythm παίξιμο, ηχάρα, πολύ ωραίες δυναμικές, φοβερός.
    1 βαθμός
Ο πίνακας επιτευγμάτων έχει ρυθμιστεί σε Athens/GMT+03:00
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου