Πίνακας συμμετοχής

θα μου επιτρέψετε να κάνω μία μικρή "κατάληψη" του θέματος και να ποστάρω ένα video που μόλις ανέβασα στο κανάλι μου στο YouTube: Το θέμα του είναι ένα συγκριτικό τεστ πυκνωτικών μικροφώνων για ηχογράφηση ηλεκτρικής κιθάρας. Η αλήθεια είναι πως τα συγκεκριμένα μικρόφωνα δεν ανήκουν στην κατηγορία των "προσιτών" και πάλι όμως το ζητούμενο είναι εμφανές και δεν είναι άλλο από το πόσο δυσδιάκριτες αλλά ταυτόχρονα πολύ σημαντικές είναι οι διαφορές ανάμεσα στα μικρόφωνα.

Κιθάρες και ενισχυτές όχι λόγω κόστους... Αλλά υπόλοιπο gear , αξεσουάρ και λοιπά παρελκόμενα ναι , έχω επηρεαστεί πολλάκις και εξακολουθώ τολμώ να πω

εκτός αν κάνεις soundtrack σε ταινία του Αγγελόπουλου

Τα Audio-Technica είναι γενικά πολύ χρήσιμα μικρόφωνα με μια από επιλογή αρκετά flat προσέγγιση. Από τα 3 μικρόφωνα που αναφέρεις είναι σίγουρα το πιο ευέλικτο ηχητικά όχι μόνο λόγω της απουσίας των hyped ψηλών των άλλων δύο αλλά και λόγω της παρουσίας pad attenuation & Low cut φίλτρου. Αν λοιπόν ψάχνεσαι για κάτι αρκετά all rounder η λογική λέει ΑΤ. Και το ΝΤ1-Α και το 240 είναι πιο vocal προσανατολισμένα. Το ΝΤ1 θα μπορούσε καλλιστα να χαρακτηριστεί κάτι σαν poor man's U87 και ίσως ένα από τα καλύτερα μικρόφωνα για tom & floor tom ever καθώς το πλησιάζει αρκετά σε χαρακτήρα, στον τρόπο που δουλεύει το proximity effect κλπ (ειδικά η αρχική έκδοση, η μεταγενέστερη Α είναι σαφέστατα πιο bright - με την ευκαιρία να αναφέρω πως η RODE είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση και ενώ αρχικά κατασκεύαζε τα μικρόφωνα της στην Κίνα, στην συνέχεια εφτιαξε το δικό τη εργοστάσιο στην Αυστραλία...το NT1 λοιπόν είναι το κινέζικο και το NT1A το made in Australia...και όχι το αντίστροφο που αναφέρθηκε. Το αναφέρω γιατί για τα δικά μου γούστα τα κινέζικα RODE είναι ηχητικά ανώτερα από τα μεταγενέστερα...κατασκευαστικά πάλι όχι, ενηγουεη αλλη ιστορία αυτή ). Επίσης η ελαφρά υψηλότερη αντίσταση εξοδου του ΑΤ το κάνει ακόμη πιο "σκοτεινό" για την μέση προενίσχυση κάρτας ήχου...κάτι που αναλόγως από ποια πλευρά το βλέπεις μπορεί να είναι καλό ή κακό

Εάν δεν ξέρεις ότι υπάρχει κάτι πως μπορεί να θέλεις να το αγοράσεις;

Αν δε σου αρέσει κάτι σε ένα όργανο τόσο πολύ, θα πρότεινα να μην το πάρεις. Πρώτα παίζουμε με τα μάτια, μετά με τα χέρια και μετά με τα αυτιά. Εγώ προσωπικά δε θα έπαιρνα ποτέ όργανο που δε μου αρέσει αισθητικά.

Η ερώτηση απαντιέται με ένα καταφανέστατο ναι. Όντας κάτοχος μιας Vintage Icon V100 Lemon Drop και μίας Vintage Icon V6H, μπορώ να πω ότι και οι δύο κιθάρες από θέμα feel στο neck, σκασίματος-resonance οργάνου και ήχου μαγνητών είναι άψογες. Νιώθω ότι παίζω με τον τύπο Les Paul και τον τύπο HSS Strat που ήθελα εξαρχής να αγοράσω, το οποίο σαν συναίσθημα είναι πάρα πολύ ωραίο (και από συζητήσεις έχω δει και φίλους μου που έχουν κάνει αντίστοιχες αγορές Vintage ή Squier Classic Vibe σειρές να προσυπογράφουν). Τι δεν μου αρέσει και τόσο; Εκ του αποτελέσματος, και μετά από κάποιους μήνες, είδα ότι το τεχνητό distressed look μάλλον δεν το προτιμώ σε σχέση με το νορμάλ. Επίσης δεν με φτιάχνει που οι μαγνήτες γράφουν με μεγάλα γράμματα Wilkinson αντί για ένα πιο διακριτικό logo, ή ότι η πίσω μεριά της V100 μοιάζει λίγο με πλαστικούρα... αλλά όλα αυτά, αφενός τα περιμένεις και κατ'ουσία είναι δευτερεύοντα, αφετέρου μου βγήκαν στην οπτική σύγκριση με ακριβότερα όργανα, επειδή τα έβλεπα για καιρό δίπλα δίπλα. Συμπέρασμα, προχώρα άφοβα (και πες και εντυπώσεις αν τελικά το κάνεις, γιατί η συγκεκριμένη που σε ενδιαφέρει είναι ωραίο μωρό). Υ.Γ.: Δεν ξέρω αν μένεις εξωτερικό και σε βολεύει καλύτερα, αλλά τη συγκεκριμένη τη βρίσκεις Ελλάδα στην ίδια τιμή: https://www.musicpower.gr/el/proionta/mousika-organa/kithares/ilektrikes-kithares/vintage-icon-v6mrvg-relic-ventura-green-ilektriki-kithara002616.html

Αν έχεις κόλλημα με το τι λέει το Headstock μην την παρεις.. Αν σε νοιάζει playability, ηχος και γενικά το VFM είναι άπιαστη Ειχα και Les Paul και Strat άπειρα καλύτερες(σε όλους τους τομείς) απο αντιστοιχα VFM οργανα(Epiphone,Squier,LTD κτλ)....

Ρίξε μια ματιά εδώ. Προσωπικά έχω δυο vintage (v100gt και v52) και είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος και με τα δύο όργανα. Για την τιμή φορούν και εξαιρετικούς μαγνήτες. Τσέκαρε τα reviews που έχω κανει, για λεπτομέρειες. Για το εάν αξίζει ή όχι, είναι πως θα σου κάτσει στο χέρι. Ποιοτικά, ότι πληρώνεις παίρνεις. Προσωπικά, μου κάθεται καλύτερα στο χέρι η v52 σε σχέση με την αντίστοιχη MIM tele. Προσωπικά, θα έβαζα στην κουβέντα και τις squier CV. Εξίσου καλές και vfm κιθάρες. Για μένα, η βασικότερη διαφορά μεταξύ όλων αυτών θα βρίσκεται στο μανίκι.

Μιας και έχουμε απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις έξι και είμαι Χαλκιδική είπα να αξιοποιήσω ένα διωράκι. Έκανα με την ησυχία μου το προφίλ. Οπότε έμειναν τρεις κυρίως εργασίες να ολοκληρωθούν: 1.Τάστοδουλειά 2.Φινίρισμα 3. Συναρμολόγηση / ροκ

Γιώργο το ΑΤ2035 δεν χρωματίζει τόσο , είναι περισσότερο all around . Θα το προτιμούσα για εμένα . Και το RODE είναι οκ . Για την φωνή σου ρίξε μια ματιά και στο MXL V67 i .

Ειναι πολυ δυσκολο διοτι δεν θα καταφερετε να ακουτε ταυτοχρονο τον μετρονομο. Δεν θα υπαρχει συχρονισμος. Μπορειτε, ομως, να κανετε προβα με... δοσεις. Παιζει ο καθενας τα μερη του στον μετρονομο, και ενας σας τα κολλα ολα μαζι. Τραβατε και ενα βιντεακι, και ετοιμο το βιντεοκλιπ.

Χόκεϊ χεντστοκ βλεπω, ομορφα πράγματα!!!

γιατί πολύ απλά είναι σαφέστατα πιο ευέλικτο τόσο σε ότι αφορά την χρήση (attenuation pad & Lo Cut) όσο και σε ότι αφορά τον ήχο: το λιγότερο "χρωματισμενο" ηχητικά μικρόφωνο έχει περισσότερες πιθανότητες να ταιριάξει σε διαφορετικές φωνές και χροιές - μπορεί να μην κολακέψει ιδίατερα καμμία αλλά επίσης το πιθανότερο είναι πως δεν θα τονίσει και πιθανά αρνητικά (έντονα συρριστικά σύμφωνα, ένρινη χροιά κλπ). Με τον όρο commercial εννοώ την χρήση σε περιβάλλον που δέχεται πολλους διαφορετικού ερμηνευτές και όχι αποκλειστικά τον ιδιοκτήτη του

....νομίζω πως είναι εντελώς υποκειμενική φάση όλο αυτό αν με ρωτάς τι θα διάλεγα εγώ για την φωνή μου πχ , νομίζω πως θα διάλεγα το κινέζικο NT1 χαχαχα όχι οκ αν μιλάμε για τα 3 συγκεκριμένα για την δική μου φωνή που είναι ένρινη και ενοχλητική θα διάλεγα το AT ως το λιγότερο "επώδυνο"...γενικά για μία αντρική φωνή η λογική του RODE μου ταιριάζει καλύτερα από το 240 που μου κάνει πιο πολύ για πηγές που απαιτούν "αέρα" στα ψηλά. ..... πρέπει όμως να καταλάβουμε το εξής...ένα μικρόφωνο είναι αρκετά παραπάνω από ένα γράφημα συχνοτικής απόκρισης και 5-10 ψυχρά τεχνικά χαρακτηριστικά. Είναι πρωτίστως το πως θα το προσεγγίσουμε εμείς ως χειριστές και ως performers. Ένα μικρό παράδειγμα, τα hyped και σκληρά HiMid & HF (κοινός παρονομαστής σε αυτή την κατηγορία τιμής) μπορούν εύκολα να αποφευχθούν και να τιθασευτούν με την ανάλογη τοποθέτηση (απόσταση, γωνία προσβολής κλπ). Είναι λοιπόν κάπως άκυρη η σύγκριση απλά με τεχνικές προδιαγραφές και αφού μιλάμε για μικρόφωνο φωνής για έναν συγλεκριμένο άνθρωπο και όχι για commercial χρήση τότε το μόνο μέσο σύγκρισης είναι η προσωπική δοκιμή και ακρόαση....όλα τα υπόλοιπα, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και όσων διαβάζεις αυτή τη στιγμή από τον υποφαινόμενο είναι απόψεις και ως εκ τούτου εμπίπτουν στον συμπαντικό κανόνα του υπέρτατου επιθεωρητή Χαρι Καλαχαν πσ. για commercial χρήση, ακόμη και αποκλειστικά για φωνές η λογική θα έλεγε το AT

Σήμερα είχα πολύ λίγο χρόνο οπότε είπα να ασχοληθώ με το inlay του headstock. Μέτρησα τη διάμετρο και δοκίμασα σε σκραπ ώστε να ταιριάζει καλά. Χρησιμοποίησα αρίδα στην οποία μπορείς να αλλάξεις την ακτίνα όσο θες μετακινώντας τη λάμα της. Έπειτα μαρκάρω στο headstock για να είμαι όσο πιο κεντραρισμένος γίνεται. Ανοίγω τρύπα στο headstock. ΠΡΟΣΟΧΗ: Αυτές οι δουλειές έπρεπε να γίνουν ΠΡΙΝ κολλήσω το μανίκι στο σώμα. Τώρα που θυμήθηκα να τα κάνω όλα αυτά έπρεπε να κρατάω ολόκληρη την κιθάρα πάνω στο κολωνάτο δράπανο με το αριστερό χέρι με λαβή jiu jitsu ξερωγώ και να κατεβάζω το τρυπάνι με το δεξί. Δεν πειράζει, θα ξέρω για την επόμενη φορά. Με το δρέμελ μέτρησα και έσκαψα ώστε να είμαστε στα 2 χιλιοστά βάθος. Κόλλησα το λογότυπό μου στο headstock με super glue. Το μεσαίο τμήμα που ήταν πιο βαθύ το γέμισα με λεπτό ροκανίδι και κόλλα. Σε λίγα λεπτάη κόλλα είχε στεγνώσει και το headstock ήταν έτοιμο για τρίψιμο. Άλλο ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Hellfire που χάραξε με το laser του το logo. Nα προσθέσω ότι δοκίμασα το truss rod και δουλεύει αβίαστα. Θα υιοθετήσω αυτόν τον τρόπο κατασκευής από εδώ και πέρα. Δηλαδή κανάλι μέχρι την άκρη του μανικιού στο σημέιο που αρχίζει το nut και μετά κανάλι με τρυπάνι για να μην σηκώνεται το φιλέτο.

Το ''διαφήμιση'' το έβαλα σε εισαγωγικά, γιατί όντως και η εικόνα επηρεάζει, αλλά είναι διαφορετικό από μια διαφήμιση ή παρουσίαση όπως αυτή των PRS SE που είχε πιο άμεσους στόχους, όντας λιγότερο ''κλασσικό'' μοντέλο. Οι Strat, Tele, LP κτλ είναι industry standards, κλασσικά μοντέλα τα οποία διαφημίζονται από μόνα τους εως εναν βαθμό, γιατί έχουν καθιερωθεί ως brand. Ποτέ δεν θα έπαιρνα Gibson επειδή είναι sponsored o YouTuber Marty Schwarz πχ. Μου είναι παντελώς αδιάφορος. Θα έπαιρνα λόγω του ότι οι μισοί classic rock κιθαρίστες που ακούω εγώ παίζουν με αυτήν (και οι άλλοι μισοί με Fender). Σε αντίθεση με την PRS που δεν υπήρχε καν στον χάρτη τότε (στις νεότερες γενιές όμως έχει άλλη βαρύτητα η ιστορία της).

Στο διπλανο thread ο ατυχης συμφορουμιτης δεν νομιζω να κΣερει τι κανει... ανυγουεΪ...μια χαρα δουλευει με την i4 , η καρτα εχει τοσο πολυ gain που οταν γραφω ηλεΧτρικες κιθαρες (στα 85-95 db & με το μικροφωνο στους 5 περίπου ποντους απο τη γρυλια) πρεπει να το εχω ΤΕΛΕΙΩΣ κλειστο για να εχω λογικο headroom σε αυτο που γραφεται στο daw. με τη φωνη μου (εχω εξωφρενικα δυνατη φωνη) το εχω στο 3.....με ακουστικη GA και το μικροφωνο στο κλασσικο sweet spot καμμια 10αρια ποντους μακρυα το εχω στη μεση.

Ολα μια χαρα ειναι για τα λεφτα τους . Η σωστη ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ειναι πιο σημαντικη απο το ιδιο το μικροφωνο για τον ηχο της ακουστικης κιθαρας. Ετσι κι αλλιως το DAW σου εχει....εξωφρενικες δυνατοτητες EQ...... για οτιδηποτε χρειαστει να διορθωσεις. Προσωπικα εχω το ΝΤ1 πανω απο 15 χρονια και τα κανει ολα και συμφερει (ηλεκτρικες/ακουστικες/φωνες/ακουστικα οργανα) ...δεν ειναι και U87 αλλα τη δουλεια του (and than some) την κανει.

για εμένα έχει νόημα και γι αυτό το κάνω. Είμαι πολιτικοποιημένος, έχω υποχρεώσεις συνδικαλιστικές, θέλω να ενημερώνομαι συνέχεια, να διατηρώ την ετοιμολογία μου, την ευφράδεια του λόγου μου, το skill μου στα games, την επικοινωνία μου με αγαπημένα πρόσωπα και η εξέλιξη των μέσων με βοήθησε και με βοηθά σε αυτό. Οθόνες για να κάνω ταυτόχρονα πράγματα. Κι άλλες οθόνες και ειδοποιήσεις. Κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο, τα mail, να απαντήσω, τα τηλεφωνήματα, με bluetooth στο αυτή οι βιντεοκλήσεις, να βλέπω ποιος με παίρνει. Καταλαβαίνω την ρητορική αλλά για εμένα έχει νόημα. Άμα δεν είχε νόημα για εμένα δεν θα τα έκανα. Έτσι είχα μάθει. Απο μια crt και μια τηλεόραση ή ένα ραδιόφωνο και ένα τηλέφωνο δίπλα μικρότερος τώρα έχω περισσότερα και γρηγορότερα και έτσι αυξάνεται η παραγωγικότητα σε αυτό που θέλω να κάνω. Εγώ περιμένω το πιο virtualized περιβάλλον να γίνει mainstream, αυτό με το augmented reality για να ορίζω εγώ που να βλέπω και τι να βλέπω και να τοποθετώ τις οθόνες μέσα από τα γυαλιά μου η τους φακούς επαφής χωροταξικά με gestures όπου θέλω και να το "έχω μαζί μου το setup". Στο σπίτι, στην εξοχή με το 5g. Εγώ έλεγα πως από το 2020 και μετά θα δούλευα έτσι αλλά βλέπω έχει κολλήσει το θέμα στον "κλασσικό" τρόπο των τελευταίων 10-15 ετών. Και έτσι με αυτόν τον augmented τρόπο θέλω και να συνθέτω, να τοποθετώ τα plugin και να μην κάθομαι στην οθόνη και μετά αφού τα προγραμματίσω και ετοιμάσω τη σύνθεση θα αρχίζω να ακούω και να γυρνάω γύρω γύρω και να κινώ τα χέρια μου σαν μαέστρος και να γυρίζω γύρω γύρω στο δωμάτιο και να ακούω τον ήχο και θα γυρνάνε γύρω γύρω οι οθόνες των plugin και θα αλλάξει το πλάνο και θα με παίρνει από τη γωνία και δεν θα ακούγεται τίποτα, δεν θα υπάρχει τίποτα γύρω μου, εγώ μόνο θα κουνάω τα χέρια με κλειστά τα μάτια και τα χείλη σφιγμένα. Χαμένος στο matrix. Δημοφιλής στο virtual πλήθος που χειροκροτεί ασταμάτητα. χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Α, άλογο κούρσας και συ δηλαδή. Το περνάνε πολλοί στον κύκλο μου αυτή τη περίοδο. Όπως είπες, περίεργο συναίσθημα..... Το περνάω και γω κατα καιρούς και όταν το παίρνω χαμπάρι με χαστουκίζω και συνεχίζω το δρόμο μου. Εϊναι κάτι που αξίζει την εσωτερική αναζήτηση (εγώ δεν έχω τολμήσει ακόμα)

4 και δεν είμαι κιθαρίστας.

Εγω παντως προτιμω να παιρνω σκετες ακουστικες και να βαζω εξωτερικο προενισχυτη. Βαζω οποιον θελω και αμα λαχει και περασουν τα χρονια και βγει κατι καλυτερο, τον αλλαζω. Αυτο το αποφασισα να το κανω το 97, οταν πηγα και δοκιμασα κατι Taylor σειρα 8 και η σκετη ακουστικη ακουγοταν 2 φορες καλυτερα απο τις ηλεκτρο. Πηρα αυτη λοιπον (γιατι την ηθελα βασικα για ηχογραφησεις στο στουντιο) και απλα εβαλα (ο μαστορας δλδ) ενα πολυ καλο piezo κατω απο τον καβαλαρη, οπου ανοιχτηκε μονο μια μικροσκοπικη τρυπα για να περασει το καλωδιο και απο πισω βγηκε υποδοχη του βισματος στο strap της ζωνης. Μηδενικη δηλαδη επεμβαση στην κιθαρα. Απλα δεν εχω τα χειριστηρια στο χερι. Τα εχω στο ποδι. (ακομα καλυτερα) Τις παταω στο κεφαλι ολες τις ηλεκτροακουστικες της Taylor .

Παλιοτερα ειχα πολλη ορεξη να παιξω και να βγαλω πραγματα αυτοσχεδιαζοντας επειδη ακριβως ηξερα οτι θα ερθει το Σαββατο-Κυριακο και θα παιζω Live. Ελιωνα στη κιθαρα και στα πληκτρα. Η ζωη τα εφερε ετσι που περασα μια εντονα δημιουργικη περιοδο, στην οποια η εμπνευση ηταν ακατασχετη. Στιχους μελωδιες ενορχηστρωσεις. Πλεον εχω εμπνευση στιγμιαια σε ανυποπτες στιγμες: Κανοντας τσιγαρο στο μπαλκονι, στριφογυριζοντας στο κρεβατι, στο αυτοκινητο πολυ. μπορει να εχω 3-4 καλες μελωδικες ιδεες σε μια μερα, μπορει να μην θελω να "ακουσω" νοτα στο μυαλο μου για εβδομαδες. το κακο ειναι οτι εχω αφησει τη κιθαρα λογω αναδουλειας και οικογενειακων-επαγγελματικων υποχρεωσεων, εχω ομως προχειρα τα πληκτρα σε μια γωνια στο σαλονι και το λαπτοπ απο πανω. θελω να ξαναρχισω να δημιουργω ομως με φροντιδα παιδιων και βοηθεια στο σπιτι γενικοτερα δεν υπαρχει ορεξη και κουραγιο μετα τις 12 τη νυχτα που ηρεμω.. ελπιζω να καταφερω να δημιουργησω κατι. Μου εχει λειψει πολυ αυτο το "γεμισμα" και η ευχαριστηση του να βλεπεις το σημα σου στη καρτα ηχου να γινεται κυματομορφη. Ο μεγαλος μου γιος ζητησε να μαθει μια μουσικη απο fortnite. Του την εμαθα στα πληκτρα και σκεφτομαι να τον ηογραφησω και να βαλω απο πανω τυμπανα μπασο και ηλεκτρικες. Για δικη του ικανοποιηση (εκανα κατι με τον μπαμπα) και για δικη μου ευχαριστηση. Ειδωμεν....

Περισσότερες από όσες χρειάζομαι, και σαφώς λιγότερες από όσες θέλω.

Eίναι τυχαίο, όπως είναι τυχαίες σε μεγαλο βαθμό οι ηχητικές διαφορές μεταξύ διαφορετικών οργάνων, σε σχεση με το ξύλο τους. Στο ματ βερνίκι συνήθως υπαρχει ψεκασμός μιας λεπτής στρώσης και είναι αρκετή για το αισθητικό κομμάτι, καθώς και για σχετική προστασία. Στο gloss, ψεκάζεται πιο παχιά στρώση και μετά από τρίψιμο για τη διαδικασία της στιλβωσης, αυτη λεπταίνει στα ίδια επίπεδα με ένα ματ. Δεν υπάρχει διαφορά, μόνο ψυχοακουστική του τύπου Ματ=πιο φυσική αίσθηση ξύλου άρα πιο "ξύλινος" ήχος. Προσδίδουμε ηχητικες ιδιότητες με βαση την όραση ή την αφή. Μην την ψάχνεις με τα ξύλα, το ότι ένα όργανο αναγράφει "μασίφ έλατο" ή "sitka spruce" δεν σημαίνει ότι θα έχει συγκεκριμένο ήχο. Είναι τόσο πολλές και τόσο χαώδεις οι μεταβλητές που δεν έχει καν νόημα. Διαλεγεις με βάση τη γεωμετρία, τις διαστάσεις και την αισθητική. Μια μικρή με φαρδια ταστιέρα βολευει για fingerstyle μια μεγαλη με στενή ταστιέρα βολεύει για strumming και flatpicking. Υπάρχουν όργανα με πολύ διαφορετικά ξύλα που κάνουν πχ. για bluegrass και όργανα με πολύ διαφορετικά ξύλα που κάνουν για fingerstyle/celtic folk. Θέλω να πω, δεν σημαίνει ότι το rosewood είναι για τάδε και το μαόνι για τάδε είδος. Έχε υπ' όψη ότι τα έλατα γενικά "ανοίγουν" ηχητικά με το παίξιμο και σε βάθος χρόνου. Ο κέδρος είναι αυτό που είναι εξ' αρχής. Σε δύο, φαινομενικά ίδια όργανα, το μαόνι είναι πιο "ξερό" πιο ξεκάθαρο, με πιο βασικές αρμονικές και overtones, άρα και καλυτερο note-to-note separation όταν παίζεις συγχορδίες πχ. Το rosewood είναι πιο τρισδιάστατο, πιο πλούσιο σε overtones με μεγαλύτερο complexity σε συγχορδίες. Έτσι σαν γενικός μπούσουλας.