Πίνακας συμμετοχής

Ποτε δεν ήταν η ενεργητικη μουσική μετα το 1985 στις προτεραιοτητες μου. Ελαφρο χομπυ ηταν πλεον. Εγινε σχεδον ocd χομπυ μετα το 2007. Το πρωτο λοκ με βρηκε σε εξαιρετικα δημιουργικη φαση. Το ιδιο και το δευτερο μια και ανελαβα (υποσχεθηκα στον εαυτο μου) ένα τεράστιο προτζεκτ που εγκατελειψα εδω και δυο μηνες μεχρι να εγκαταστήσω την θυγατερα στις μουσικες σπουδες που παντα ηθελε (και ηθελα και δεν καταφερα και γω). Απο αύριο συνεχιζω τη μουσικη μου ενασχοληση κανονικά. Εχω την πολυτελεια να μην φερνει η μουσικη το φαι στο τραπεζι αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν υπαρχει υποβοσκουσα η αισθηση της καταθλιψης για τα γυρω τεκταινομενα. Εκει η μουσικη ειναι η διέξοδος κι η παρηγορια μου.

Ταυτίζομαι απόλυτα συνοδοιπόρε. Ψιλοκατάθλιψη ακούγεται αν μας διαβάσεις φωναχτά. Φφφφφφ...

Είτε έτσι, είτε αλλιώς βρεθήκαμε να περνάμε σχεδόν μια διετία χωρίς live μουσική. Χωρίς να μπορούμε να παίζουμε δημόσια και να κάνουμε αυτό που αγαπάμε ή για πολλούς αυτό που βάζει φαί στο τραπέζι τους. Και όλοι αναπροσαρμοστήκαμε με τον ένα και τον άλλο τρόπο. Προσωπικά μου στοίχησε κυρίως κοινωνικά αλλά και παικτικά μιας και όταν δεν παίζω τακτικά με άλλους χαλαρώνω και ξεχνάω και αυτά που ήξερα. Δυστυχώς ούτε συνθετικά με βοήθησε, ούτε διάθεση να ολοκληρώσω ημιτελείς δουλειές, είχα. Και πέρασε σχεδόν το καλοκαίρι κι ο χειμώνας είναι αντικειμενικά θολό τοπίο για το πως και αν. Μια οι αναπόφευκτες οδηγίες αποστασιοποίησης και υγιεινής και μια ο φόβος για το άγνωστο, δεν δημιουργούν ευοίωνο τοπίο. Εσείς σε ποια φάση είστε; Πως το αντιμετωπίζετε; Ετοιμάζετε κάτι στο στούντιο μήπως... προβάρετε ή παίζετε ήδη και κλείσατε δουλειές για το φθινόπωρο;

Πολυ θα το ηθελα και γω... Επεστρεψα στην πατριδα πριν 3 ωρες. Τελικα πιο ευκολα πας ευρωπη παρα Αθηνα. Παντως παρενθετικα το νοιζ εριξε τεραστιο boost στη δημιουργικοτητα μου. Οχι οτι δεν θα εφτιαχνα αυτα που ηδη έφτιαχνα. Ομως πήρα πολλές ιδεες και κατευθυνσεις και συνθετικα και παραγωγικα. Αυτο μόνο καλο ειναι

Ευχαριστώ.

Καλησπέρα στούς φίλους μετά απο καιρό/ Δεν σταμάτησα να παίζω μόνος και μια η δυο φορές με φίλους μου στήν μπάντα. Ότι ιδέα υπάρχει την κρατάω στό ψυγείο ( συμβουλή Στράτου)μέχρι να βρεθούν λεφτά και κυρίως χρόνος ανέμελος . Η καραντίνα ήταν οκ λόγω συγγραφικών ασχολιών . Τώρα στήν επόμενη θα δούμε.

1) Παίζετε; 2) Θα παίξετε; 3) Ηχογραφείτε; 4) Τι ετοιμάζετε; 1) Παίζω σχεδόν καθημερινά. (Είτε μόνος, είτε με τους Driver's hit). 2) Όταν ανοίξει το Lazy. 3) Όχι, δεν τα καταφέρνω. Άσε που είμαι και ατάλαντος στη σύνθεση 4) Αυξάνω - συμπληρώνω τη συλλογή των OD μου. Ξαναγοράζω όλα αυτά που είχα στη κατοχή μου και κάποια ανοήτως πούλησα*, αλλά και κάποια άλλα που μου κάνουν click. *Ξαναγόρασα για 5η φορά το BB.

Έγραψα την προηγούμενη παρατήρηση μόνο για να θίξω το θέμα της ταχύτητας διάδοσης του ήχου Σαφώς και ο χρόνος αντήχησης σχετίζεται με το πρόβλημα Νομίζω ότι η ανομοιομορφία του (τόσο στο φάσμα όσο και της τιμής του από θέση σε θέση), μαζί με την ανάπτυξη στασίμων κυμάτων είναι η κύριες ερμηνείες του προβλήματος. Το να κολλήσει την καμπίνα στον τοίχο ή να την τοποθετήσει σε μια γωνία (γιατί υπάρχει και ο τοίχος αριστερά δεξιά, και το πάτωμα-ταβάνι), είναι ένας πρώτος πειραματισμός στην προσπάθεια αναζήτησης λύσης. Αυτό βέβαια θα αλλάξει την απόσταση από τους απέναντι τοίχους και είναι απρόβλεπτο πού θα οδηγήσει και σε ποια νέα σημεία θα έχει μέγιστα και ελάχιστα. Αν έχετε παίξει λίγο με το RoomEqWizard, εχει ένα room simulator για τοποθέτηση subwofer. Εκεί βλέπει κανείς πως σε ένα δωμάτιο με δεδομενο μήκος πλάτος και ύψος, η θέση του wofer δημιουργεί σημαντικά διαφορετικές αποκρίσεις του φάσματος των χαμηλών συχνοτήτψν στα διάφορα σημεία του χώρου. Φανταστείτε τι γίνεται σε ένα bar με την τυχαιότητα στη γεωμετρία του.

Ταυτίζομαι με gmoukou κατά κάποιο τρόπο. Η καραντίνα δε βοήθησε καθόλου. Χρονικά δούλευα κανονικά (αν όχι παραπάνω), ενώ ταυτόχρονα ήμουν σπίτι μόνος για μήνες, και κάτι τέτοιο δεν οφελεί την ψυχολογία μου. Φέτος έχω γράψει μόνο 2 κομμάτια, ενώ θα ήθελα να είναι πάνω από 10. Είχα πάρα πολλή δουλειά, ευτυχώς-γιατί λύνει τα οικονομικά θέματα, αλλά δυστυχώς-γιατί πραγματικά δεν είχεις και πολύ χρόνο όταν δουλεύεις 15+ ώρες τη μέρα. Υποτίθεται ότι θέλω να την αφήσω τη δουλειά για να στραφώ 100% στη μουσική, αλλά ο χρόνος δε βοηθά. Έτσι όπως πάω, δε βλέπω διέξοδο, είναι ένας φαύλος κύκλος - δουλειά, κούραση, ανεπαρκής χρόνος. και όλα αυτά σε μια δουλειά που δε μου αρέσει καθόλου, αλλά τη χρειάζομαι. Θα σας τα πω αναλυτικά άλλη φορά όμως, γιατί περνάνε πολλά από το κεφάλι μου και θέλω να τα συζητήσω. Τα καλά νέα είναι ότι, στις 27 Αυγούστου ήταν ο γάμος του κολλητού. Δυο βδομάδες πριν, πέταξε την ιδέα να κάνουμε ένα wedding band, και να παίξουμε μαζί, μιας και η τελευταία φορά που παίξαμε ήταν πριν περίπου 10 χρόνια, όταν είχαμε μια hard-rock cover μπάντα (ο κουμπάρος και ο γαμπρός). Ενώ όλοι που θα συμμετήχαν είναι επαγγελματίες μουσικοί (και πολύ καλοί στα μάτια μου), εγώ είχα να κάτσω σε drums από τότε... Αλλά έτσι και έγινε. Κάναμε σε studio 2 πρόβες όλες κι όλες, βγάλαμε μιάμιση ώρα πρόγραμμα, και λόγω αυτού, ο γάμος έγινε πράγματι πολύ ξεχωριστός. Ουσιαστικά ήταν μια μίνι-συναυλία με γάμο. Δε περίμενα να πάει τόσο καλά, κανείς μας δε το περίμενε. Τώρα θέλουν να κατεβαίνω κάθε καλοκαίρι Κρήτη και να κάνουμε τουλάχιστον ένα τέτοιο liveάκι. Μακάρι να είχα χώρο και χρόνο για drums γιατί μου έχουν λήψει πολύ... Αλλά και αυτό είναι άλλο ένα θέμα που θέλω να θέσω. Ίσως είναι ώρα να το κάνω, θα προσπαθήσω μέσα στη βδομάδα.

Ένα μήκος κύματος 20 Hz έχει μήκος περίπου 18,28 μέτρα, ενώ ένα στα 20 kHz έχει μήκος 1,67 εκ. Τι σημασία έχει λοιπόν το μήκος ενός κύματος; Ένα μεγάλο μήκος κύματος χαμηλής συχνότητας απαιτεί περισσότερο χρόνο για να διαδοθεί, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να αναπτυχθεί στην ατμόσφαιρα πριν η ηχητική ενέργεια γίνει αντιληπτή ως νότα ή τόνος. Ένα μήκος κύματος 20 Hz χρειάζεται 1/20 του δευτερολέπτου για να διαδοθεί, το οποίο είναι ίσο με 50 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Αντίθετα, ένα μικρό μήκος κύματος υψηλής συχνότητας απαιτεί πολύ λίγο χρόνο για να διαδοθεί και να ακουστεί και μπορεί να το κάνει σε μικρούς χώρους, ενώ ένα μήκος κύματος χαμηλής συχνότητας χρειάζεται επαρκή χώρο για να αναπτυχθεί. Όταν οι χαμηλές συχνότητες διαδίδονται σε ένα χώρο με ανακλαστικές επιφάνειες, δημιουργούνται στάσιμα κύματα. Τα στάσιμα κύματα είναι κόμβοι πίεσης όταν ένα ηχητικό κύμα που αντανακλάται από έναν τοίχο συγκρούεται με τον άμεσο ήχο από το μεγάφωνο. Σε ορισμένες συχνότητες οι ανακλάσεις θα ενισχύσουν τον άμεσο ήχο, αυξάνοντας την ένταση τους, ενώ σε άλλες συχνότητες οι ανακλάσεις ακυρώνουν τον άμεσο ήχο με τις συνέπειες που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ολα αυτά λοιπόν συμβαίνουν σε μια αίθουσα και έτσι επηρεάζεται το μπάσο και η ένταση του απο αυτές τις βασικές αρχές. Οσο για τα ακουστικά, αν και δεν είμαι ειδικός, ξέρω πως ρόλο παίζει ο μικρότερος χώρος στο κανάλι του αυτιού, ο πολύ μικρός όγκος αέρα για συμπίεση και αποσυμπίεση, καθώς και η εγγύτητα με το τύμπανο που επιτρέπουν συνολικά την παραγωγή χαμηλών συχνοτήτων με πολύ μικρή ηλεκτρική ισχύ.

Εγώ, ενώ περίμενα να είναι πολύ παραγωγική η περίοδος στο κλουβί, δεν κατάφερα να κάνω όσα ονειρεύτηκα.... Ήταν τέτοιος ο φόρτος με τα διαδικτυακά μαθήματα που πραγματικά έκλεινα δεν ήθελα να ξαναδω οθόνη στη ζωή μου (ποιος, εγώ που ξημεροβραδιαζόμουν στα daw). Με το που τελείωσε το μεγάλο κομμάτι της τηλε-εκπαίδευσης ξαναπήρα μπρός στο συνθετικό κομμάτι. Φυσικά δεν υπάρχει αυτός ο στόχος που ανέφερε ο @Jazzjoker αλλά έχω πάντα τον δικό μου, της εξέλιξης και παραγωγικότητας, που δε λέει να μ'αφήσει.......καλώς ή κακώς. Παρ'όλα αυτά, όσο ήμουν κλεισμένος μέσα, και προσπαθώντας να αποφύγω την οθόνη, έπιασα περισσότερη κιθάρα απ'ότι περίμενα (αραχτός στον καναπέ προσπαθώντας να συντηρήσω δάχτυλα) Υπάρχουν πολλά πολύ χειρότερα αλλά......πολύ δύσκολη κατάσταση για την τέχνη...

Εγώ την περνάω χρόνια τώρα αυτή την φάση, δεν περίμενα την καραντίνα, την πρόλαβα. Οπότε σας καταλαβαίνω. Και ναι, ο Γιάννης έχει δίκιο, είναι λίγο καταθλιπτικό.

Προσωπικά περνάω μια μεγάλη μουσική παύση. Εννοείται ότι πρόβες και live σταμάτησαν από το Φεβρουάριο του 20 αλλά πλην αυτού, με κατέκλισε μια αίσθηση γιγαντιαίας ματαιότητας. Να παίξω και να γράψω γιατί και για ποιον; Για να τα ακούω εγώ και άλλοι 7 στο youtube και στο soundcloud; Αυτή την αίσθηση την έχω ακόμα στο φουλ. Πιάνω κιθάρα μια φορά στις δυο εβδομάδες και σαχλαμαρίζω αλλά έχω να ανοίξω daw και να βάλω κάτω ιδέα, έστω και αν δεν προχωρήσει, πάνω από χρόνο. Το αυτό και όσον αφορά την ακρόαση. Δεν αντέχω να ακούσω σχεδόν τίποτα, με πιάνει μια αντίδραση παύλα βαρεμάρα και το κλείνω.