Πίνακας συμμετοχής

Το πιάσιμο της πένας είναι ίσως το πιο υποκειμενικό πράγμα που υπάρχει στο παίξιμο της κιθάρας. Δεν έχει κανένα νόημα να αναλύουμε τι και πώς. Αν πάρουμε τους γνωστούς, θα βρούμε ένα σωρό "ανορθόδοξους" τρόπους πιασίματος.

Οι μπουζουξήδες έχουν σωστό κράτημα και δυνατή κάθετη πενιά και γενικώς ακουστικοί παίχτες, κάποια ιδανικά χαρακτηριστικά σωστής τεχνικής είναι η ευθεία στον καρπό (όχι στράβωμα αλά manouche), σχετικά κλειστή παλάμη (χαλαρή μπουνιά) χωρίς δαχτυλάκι στο καπάκι, κράτημα πένας φυσικά δείκτης-αντίχειρας, όχι κυρτό χτύπημα με γωνία να ξύνει η πένα αλλά σε ευθυγράμμιση με τις χορδές για καθαρή νότα, μοίρασμα της κίνησης σε αγκώνα και καρπό, χρόνια άπειρης εξάσκησης και όχι επανάπαυση σε "βολικότερες" στάσεις. Μπορει να υπάρχει η πεποίθηση για κάποιον κιθαρίστα ότι έχει φοβερό δεξί ενώ στην πραγματικότητα έχει φοβερό αριστερό, πιστεύω οι μαγνήτες πήγαν πολύ πίσω την τεχνική και οι κομπέσορες απλά την αποτελείωσαν. Στα ακουστικά όργανα δεν πάρχουν αυτά, όλα αυτα πρέπει να είναι το χέρι-κράτημα πένας-πάχος χορδών/πένας. Και στην ακουστική άλλο μια 12ταστη με 10αρες και άλλο 14ταστη με 13αρες, άλλο 0.8mm και άλλο 1.5, καλό είναι το σκληρότερο δυνατό όχι φλάπ-φλάπ σα λαστιχάκι για φέτες ζαμπόν, ειδικά για όσους θέλουν να μάθουν την ταχύτητα, το σκληρό καλιμπράρει το χέρι στα μαλακά επαναπαύεσαι και δε μαθαίνεις ποτέ. Εξασκούμαι πρώτα καμιά δεκαριά χρόνια για την τελειότητα και ας μην τη φτάσω και όταν όταν πέσω και σε tension γίνεται αστεία εύκολο. Αν είναι να πέσεις, πέσε στα μαλακά. Το ποιες και πόσες ασκήσεις περί τεχνικής υπάρχουν δυστυχώς δε διδάσκεται μέσα από το ίντερνετ. Πάντως όποιος κιθαρίστας ασχοληθεί με το μπουζούκι μόνο κερδισμένος θα βγει και ας μη παίξει μπουζούκι ποτέ, μόνο για την εξάσκηση στο διπλόχορδο και την ευθυγράμμιση του χεριού με τις χορδες που προσφέρει λόγω μικρό μεγέθους, για τις ηλεκτρικές που ασχολούνται σχεδόν όλοι στο noiz δεν έχω άποψη πέραν ότι δεν είναι τα ιδανικά όργανα για εξάσκηση στην πένα.

Μπράβο φίλε, πολύ καλός

Iσχύει, όπως και ότι πολλοί μουσικοί που υιοθέτησαν τεχνικές που αντιβαίνουν βασικές αρχές της μηχανικής και ανατομίας χεριών και δακτύλων, κάποια στιγμή στη ζωή τους έτρεχαν και δεν έφταναν. Αυτός είναι για μένα και ο νο1 κίνδυνος για αυτοδίδακτους μουσικούς.

Γιώργο παρεμπιπτόντως ρίξε μια ματιά και σε αυτό το θέμα που είχαμε συζητήσει παλιότερα... νομίζω θα βρεις κάποιες πληροφορίες χρήσιμες ως προς τις απορίες που έθεσες εδώ...

σημαίνει να παίζεις αυτά τα απίστευτα ζωντανά, όντας εσύ άγνωστος, με το μεγαλύτερο ίσως όνομα της εποχής και 40τόσα χρόνια μετά να τα αντιγράφουν και να τα διδάσκουν σημαίνει να αυτοσχεδιάζεις δηλαδή να συνθέτεις παράλληλες μελωδίες και θέματα on the fly κάνοντας ένα ήδη μεγαλο κομμάτι μεγαλύτερο σημαίνει να επανακαθορίζεις εσύ τις αξίες του χρόνου και να είσαι μέσα στο χρόνο σημαίνει να τονίζεις εκεί που όλοι θα στέκονται και να σιωπάς εκεί που όλοι θα φλυαρούν σημαίνει να παίζεις τρίηχα εκεί που άλλοι περπατάνε πάνω στο χρόνο σημαίνει να είσαι στις άρσεις ίσως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον σημαίνει ....σημαίνει ...σημαίνει Βασικά αρκεί να σε λένε Jaco στα τέλη της δεκαετίας του 70 Τρεις επανεκτελέσεις (δυο απ έξω και μια διαβάζοντας) του ιστορικού On France they kiss on main street της Joni από τον ζωντανό ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ δίσκο Shadows and light όπου είχε την εξαιρετική ιδέα να πάρει μαζί της μεταξύ άλλων τους Pat Metheny/Lyle Mays/Jaco. Το κομμάτι είναι απλώς ο Πάπυρος Λαρούς του μπάσου συμπυκνωμένος σε 3 σελίδες των 4 λεπτών, ένα φροντιστήριο από μόνο του.

Και με αριστερή κιθάρα (πλάκα κάνω, έμαθα να κάνω φλιπ...). Επίσης, έμαθα να βάζω fade in εφέ. Το fade out ακόμα το ψάχνω... Στην ηχογράφηση αυτή χρησιμοποίηση τον origin 20 με μικρόφωνο, σε αρκετά χαμηλή ένταση. Όλα τα εφέ είναι από πετάλια. Παίζω κυρίως με δάκτυλα, και σποραδικά με πένα.

Μη πας μακρυα, να ενα βιντεακι απο το baby trio του γιωργου Κοντραφουρη, ο κιθαριστας (Δημητρης Κασσαβετης) ειναι 13! :D https://www.facebook.com/spitikerameikos/videos/4927687683929269

Ένα και καλό: Fender American Standard Jazz

Παραθέτω και εγώ μια εμπνευσμένη σολιστική "εξτραβαγκάνζα" του "θεού". PS: Δεν συστήνεται να δοκιμάσετε στο σπίτι το "φινάλε" του σόλο. Μπορεί να προκληθεί ανήκεστος βλάβη στο αγαπημένο μπάσο σας

Παιζω με τα δοντια. Μεγαλωσα με Hentrix.

Καλημέρα. Το πρόβλημά σχεδόν λύθηκε, μειώθηκε στο ελάχιστο, τοποθετώντας ενα καλώδιο από τη γέφυρα της telecaster στο αρνητικό του Inverter. Τώρα περιμένω και το φίλτρο Και ελπίζω να εξαλειφθεί εντελώς. Επισης θα δοκιμάσω και μια κιθάρα με διπλούς μαγνήτες. Μόλις τα δοκιμάσω θα ενημερώσω. Ευχαριστώ καλημέρα

1)Fender Jazz Bass made in Μexico 2)Vera Cruz ηλεκτρακουστικο 3)Spector NS4 H2 handmade in USA,bolt on,mahogany body,spalted maple top,3 piece maple μπράτσο,pao ferro ταστιέρα,2 EMG humbackers pick ups,hipshot κλειδια και bridge,active preamp,mother of pearl inlays . Ολα με d-tuner

Μόλις γέμισα το ρεζερβουάρ με 44,5,€! Είναι χαλασμένος ο αυτόματος και δίνει τη βενζίνη στο 1,05€!!! δηλαδή μισή τιμή. Ευκαιρία παιδιά τρέξτε να φουλάρετε πριν το καταλάβουν. Είναι το βενζινάδικο που βρίσκεται στην οδό............. σόρυ πρέπει να κλείσω. χαχαχαχαχαχαχα

Εγω εχω κανα δυο φιλους μουσικους στην Ουκρανια, με τους οποιους ειχα συζητησει παλια λιγο για την κατασταση εκει. Κοιταξτε λιγο την ελληνικη κοινωνια τι τραβαει ακομη επειδη ειχαμε χουντα πριν μισο αιωνα.. αυτοι ειχαν πολεμο το 2014, ο οποιος δεν τελειωσε ποτε ουσιαστικα στα ανατολικα της χωρας. Βασικα η μεγαλυτερη επιθυμια οποιων ειναι κατω των πενηντα+ εκει ειναι η δημοκρατια και η Ευρωπη. Ειχαν τραβηξει τα πανδεινα απο τους Ρωσους, και πριν τον δευτερο παγκοσμιο, και μετα, με δεκαετιες κομμουνιστικης χουντας. Και ξαφνικα τα καταφεραν και αλλαξαν την πορεια της χωρας τους τα τελευταια 30 χρονια, και εχουνε μεγαλη περηφανια για αυτο. Δεν υπηρχαν ομως αρνητικα συναισθηματα για τη Ρωσια (οπως και εμεις ας πουμε δεν μισουμε Γερμανους και Ιταλους πια). Αυτο βεβαια αλλαξε δραματικα τωρα, εχουν παρει ολοι οπλα (στις περιοχες που γινεται πολεμος), και νομιζω οτι τελικα θα τους γ##% τους Ρωσους, (επι λεξει ακριβως οπως μου τα ειπαν..). Αυτη θα ειναι η κληρονομια του Πουτιν, ενα μισος που θα κρατησει δεκαετιες. Εναν λαο που εχει γευτει ελευθερια δεν μπορεις ευκολα να τον βαλεις κατω με τανκς και βομβες, ειδικα σημερα που ο κοσμος ειναι πια μικρος και ενημερωνεται πιο ευκολα. Οσον αφορα τη δημοφιλια των επιχειρηματων του Πουτιν σε μεριδα κοσμου στην Ελλαδα δεν με εκπλησσει.. Ειναι καπως σαν τον Φιντελ Καστρο που εδω θεωρειται ηρωας και συμβολο δημοκρατιας, και μετα γνωριζεις κανα Κουβανο μουσικο (η πας στην Κουβα) και ολοι (ολοι ομως) τον θεωρουν δικτατορα 50 χρονων.. οπως σου λενε παρα πολυ ευγενικα..