.thumb.jpg.280c921da14824fb9b97602986ff81e0.jpg)
Μέλλον η παρόν, δεν έχει σημασία. Ο άνθρωπος είναι στην καλύτερη του περίοδο. Ξέφυγε από τις κτηνώδεις καταβολές του, κατέκτησε τα μυστικά του σύμπαντος, και ξεκινά για ένα διαστρικό ταξίδι. Ξέρει ακριβώς πού είναι, ξέρει ακριβώς πού πάει, νομίζει ότι ξέρει και το γιατί...
Κάθε αρχή είναι γεμάτη ενθουσιασμό και ευδαιμονία, νηφαλιότητα και σοβαρότητα. Για όλα αυτά που γνωρίζουμε σίγουρα ότι υπάρχουν με την ανώτερή μας διανόηση, αλλά δεν τα έχουμε δει ακόμη. Για την αδήρητη ανάγκη επιτυχίας της αποστολής, που είναι το μέγα πόνημα του κέντρου του σύμπαντος, του Ανθρώπου. Κι έτσι ξεκινάμε, με σίγουρο βήμα για το πεπρωμένο μας. Σύντομα όμως οι κακόφωνες σειρήνες της αμφιβολίας, η αναπόδραστη σύγκριση του μεγέθους του απείρου με το άτομο, του πάντοτε με τη στιγμή, κάνει την ψυχή να σκιρτά και να θαυμάζει. Μήπως τελικά δεν είμαστε τόσο μεγάλοι όσο νομίζουμε; Μήπως εικάσαμε με περισσότερη βεβαιότητα απ' όση έπρεπε; Μήπως δεν έχει νόημα η αποστολή; Μα όχι, η αποστολή πρέπει να συνεχιστεί. Ένας τελευταίος μάταιος απολογισμός, πολύ εκπρόθεσμος. Όποιο συμπέρασμα κι αν απολογίστηκε, είναι πια αργά. Η πορεία συνεχίζεται. Το τέλος θα έρθει απότομα και αθόρυβα, μα θα έχουμε φτάσει εκεί με το ίδιο πάντα επίμονο βήμα.
-Χώρος για κανονικά σχόλια και πληροφορίες-
-
15
-
1
