taq

Ανέβασα σχετικά πρόσφατα κάποια video από την μπάντα μου τους Elisadeath από τα 2 τελευταία Live μας όπου είχα την ευκαιρία να παίξω με 2 από τις πλέον αγαπημένες μου LP. Στο ένα live και επειδή ο χώρος περιορισμένος (λόγω του ότι έπαιζε και άλλη μπάντα) είχα μόνο την κεφαλή Peavy 6505+ και την καμπίνα του κιθαρίστα από την άλλη μπάντα με 2 electrovoice 12'' (όρθια καμπίνα, το ένα πάνω στο άλλο), οπότε δεν είχα χώρο να βάλω ούτε ένα πεταλάκι μπροστά μου με συνέπεια να πάιξω καρφί με την LP deluxe στον Peavy μου. Δηλαδή 2 ήχους crunch / lead. Στο επόμενο live παίζαμε μόνοι μας και είχα την ευκαιρία να φέρω την καμπίνα μου, και να βάλω επιτέλους τα 2 πεταλάκια μου delay & chorus, και ένα spliter στο οποίο είχα συνδεδεμένες 2 κιθάρες την LP και την αγαπημένη μου στρατ. Το delay μονίμως ανοικτό σε διακριτική ρύθμιση έτσι ώστε να "γλυκαίνει" λίγο τον ήχο. Σε αυτό το video χρησιμοποίησα την LP 1958 VOS. Ο ήχος είναι από την κάμερα, αλλά ελπίζω να σας αρέσει έστω και έτσι..... 2 καλές LP λοιπόν κατ εμέ σε δράση, όσα σχόλια ευπρόσδεκτα :) http://www.youtube.com/watch?v=ykMQ6CqGb1I&feature=related

Να γγγγγκααααρίζει θες να πεις!!! χικκ :P

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ !!! δεν κατάλαβα τα φωνητικά του κόσμου δηλαδή είναι χάλια???? Ε??? Σας πληροφωρώ ότι είναι γνησιότατα φωνητικά Taq ορίτζιναλ 100% τραγουδισμένα με απίστευτη καφροφωνή (Ουάουα!) , ψημένα μέσα από 5-6 Jack Daniels on the rocks, και τουλάχιστον 12-14 τσιγάρα ώς εκείνη την στιγμή!!! Άλλωστε και οι καμεραμάν πρέπει να τραγουδάνε.. όχι μόνο να ... τραβάνε τα φιλαράκια που παίζουν ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D Μπράβο παιδιά, κάνατε πολύ καλό live προχτές, και πραγματικά έγινε πολύ καλό κέφι από κάτω από όλους όσους ήμασταν εκεί. Όσο για το συγκεκριμμένο track, και πέρα από την προσωπική φιλία που έχουμε από νηπιώθεν, μέχρι να ακούσω από άλλη hard rock μπάντα να το παίξει έτσι όμορφα live, θα το έχω πολύ ψηλά στην εκτιμησή μου... δεν είναι ότι είναι πολλές οι νότες, και τα αρπέζια και τα τραπέζια..... είναι ότι πραγματικά αποδίδεται πολύ δύσκολα κάτι παρόμοιο σε live, και να "κάτσει" και καλά. ;) Άντε και εις άλλα παίδες..... :)

Φυσικά Σπύρο επειδή "μιλάμε" την ίδια "γλώσσα" να ξέρεις ότι σε κάθε περίπτωση σε πιάνω φίλε μου. Απλά όταν προτείνεις κάτι το οποίο είναι υποκειμενικό όπως η κιθάρα και μάλιστα πιό συγκεκριμμένα μία Fender strat ακολουθείς την "πεπατημένη". Η παρτκάστερ σου ενδεχομένως και το υποστηρίζω απόλυτα αυτό, μπορεί να τσακίζει κόκκαλα. Δώσε όμως μία εγγύηση ότι άμα φτιάξω μία την ίδια πάρτκάστερ θα πάιξει το ίδιο καλά με την δική σου δηλαδή ο συνδιασμός ξύλα - βάρος - μανγήτες - σώμα - μπράτσο - συναρμολόγηση - κοπή νάτ κτλ να δώσουν το ίδιο ή και καλύτερο ακουστικό και παικτικό feel. Άλλωστε βλέπεις ότι το επισημαίνεις "έτυχε και βγήκε αυτό το κάτι", όπότε είναι λίγο ρίσκο να προτείνεις παρτκάστερ (όχι φυσικά ότι το κάνεις) αλλά βλέπεις λοιπόν μέσα από την εμπειρία σου πλέον ότι κάποια πράγματα είναι ιδιαίτερα σχετικά. Αυτό κάνει ακόμα πιό ευδιάκριτη την διαφορά ανάμεσα στις Μεξικανικές και στις Αμερικάνικες στρατοκάστερ όπου τα στάνταρντ είναι δεδομένα. Πλέον οι μαγνήτες στις CP είναι μεξικάνικοι με την "συνταγή των CS 69 & CS 57/62". Δέν λέω ότι είναι κακοί, αλλά δεν είναι οι ίδιοι που περάστηκαν στις πρώτες. Αντίθετα οι American AlNiCo 5 της MIA standard Fender strat είναι σταθερή αξία, και να μην σου αρέσουν σίγουρα θα τους πουλήσεις κατευθείαν και θα βάλεις κάτι άλλο. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τους μεξικάνικους .. κανείς δεν θα αγόραζε τους "όπως και οι CS 69" σε τιμή του σετ πάνω από 40 ευρώ. Τους αμερικάνικους τους δίνεις και 70 και 80. Αν και βασικά το θέμα δεν είναι αποκλειστικά υπόθεση τιμής. Η μεξικάνικη strat με special μαγνήτες είναι μία άριστη μεξικάνικη στρατ, η Αμερικάνικη strat με special μαγνήτες είναι πολύ απλά καλύτερη Αμερικάνικη strat. Γενικά το Αμερικάνικο Fender stratocaster όργανο πάντα θα είναι αυτό που είναι και το μεξικάνικο επίσης θα είναι αυτό που είναι στην συνείδηση των περισσοτέρων παικτών αυτού του πλανήτη.. δηλαδή "δεύτερο" αυγκρινόμενο άμμεσα με το αντίστοιχο Αμερικάνικο. Εκεί που συμφωνώ και το έχω δει και ακούσει είναι ότι οι Γιαπωνέζικες πράγματι και με την προυπόθεση ότι θα αλλάξεις τα άθλια ηλεκτρικά τους είναι όργανα πολύ κοντά στα Αμερικάνικα ποιοτικά και αποτελούν ευχάριστη έκπληξη και ενθουσιασμό σε πολλούς παίκτες. Όμως άν είναι να αγοράσεις μιά Γιαπωνέζικη και να αρχίσεις τα βάλε - βγάλε = κόπος + χρήμα + αγωνία πως θα "κάτσει" η αλλαγή, στο καπάκι με την αγορά, τότε πάλι επιλέγεις να προτείνεις την Αμερικάνικη έστω και μεταχειρισμένη. Δεν πρόκειται ποτέ να την αμφισβιτήσει κανείς. Είναι η απόλυτη all arround stratocaster, από "μαμά". Όσο για τις deluxe επίσης δεν πιστεύω ότι θα άλλαζες την strat plus σου με μία Mexico deluxe... δεν υφίσταται σύγκριση είναι η άποψή μου. Το παράδειγμα για την EJ το πήρα επειδή θυμήθηκα π.χ την R. Sambora Mexico & US sign. Απλά δεν τίθεται θέμα σύγκρισης μεταξύ τους. Έτσι λοιπόν ακόμα και η πιό γυαλισμένη Mexico strat είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη μία γυαλισμένη mexico stratocaster και τίποτα παραπάνω.

And that sounds really bad........ αν και με τέτοια οικονομική παγκόσμια κρίση έχω την εντύπωση ότι θα κρατηθούν πιό κάτω οι εργοστασιακές αυξήσεις των προιόντων της.. δεν είναι λογικό π.χ μία εργοστασιακή αύξηση 20-30%... τέτοια εποχή, μετακυλισμένο στον τελικό καταναλωτή θα φτάσει πολύ μεγαλύτερη. Πάντως όσο αφορά το θέμα εντύπωση προκαλεί ότι στις στρατ και 50ς και 60ς worn road τοποθετεί ένα μετριότατο για την αποδοσή του σετ μαγνητών, τους Tex Mex, το οποίο έχει αποδείξει ότι δεν έχει τύχει θερμής υποδοχής. Προσωπικά τους θεωρώ μέτριους και κάπως "ηχητικό μπλέντερ" για πολλά πράγματα. Δεν θα αποδώσουν αρκετά καλά κάτι το οποίο η Fender έχει καταφέρει ώς τώρα με reissues είτε Αμερικάνικα είτε Μεξικάνικα είτε ακόμα και Ιαπωνικά, δηλαδή μαγνήτες vintage style που να δίνουν αναλόγως την περίοδο και το ανάλογο ηχόχρωμα π.χ πιό V οι 50s strats πιό μεσαίες οι 60s strats (ηχητικά πάντα μιλώντας). Τώρα όσο αφορά το relic, εκεί τι να πεις..... βέβαια από αισθητικής άποψης σπανίως με ενδιαφέρει μια Fender stratocaster.. (οι περισσότερες που έχω είναι 2 ή 3 tone sunburst, plus και κάτι πράσινες χεχε). Πιό πολύ με ενδιαφέρει να "παίζει" και να "κουμπώνει" στα χέρια μου. Με τους Tex Mex ξέρω τι θα περιμένω πάνω κάτω, το playability είναι το μόνο μυστήριο... (σχετικό)

Δεν είναι καθόλου άσχημη εικόνα .. το αντίθετο πολλοί τις θεωρούν πανέμορφες.. Έπαιξε για λίγο και στην κανονική παραγωγή της Fender 1965-66 στο στάδιο που την πούλησε στην CBS ο Leo. Ήταν η πρώτη απόπειρα για κάποιο ρετουσάρισμα πάνω στο αρχικό σχέδιο. Μάλιστα είναι όπως είναι φυσικό εξαιρετικά σπάνιες και προφανώς αξίζουν μιά περιουσία σήμερα ως συλλεκτικές πλέον φαντάζομαι. Είχε τύχει πολύ καλής υποδοχής τότε από πολλούς μουσικούς, απλά η CBS την απέσυρε σχεδιάζοντας την γνωστή στρατ που σημάδεψε την εποχή 1966 - 1981 με κυριότερα χαρακτηριστικά το σαφώς ελλατωμένο contour στο σώμα και με το big headstock αρχικά μέχρι το 1971 με τετράβιδο neck και ρύθμιση του μπρατσου στην βάση με το σώμα και ΄μετά το 1971 3βιδο μπράτσο και ρύθμισή του από το headstock.

Μύθος Σπύρο μου, είναι μύθος.... καμιά Μεξικάνικη ποτέ δεν "πάτησε" καμία αμερικάνικη. Σκέψου πόσο καλύτερη θα ήταν η Αμερικάνικη EJ σου αν έβγαινε με τους ίδιους έστω μαγνήτες στην μισή τιμή στο Μεξικό... (εγώ δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι) Η σειρά custom player 50ς, 60ς, είναι καταπληκτικές, ποιοτικές, με άριστους μαγνήτες (ειδικά αυτές που κατάσκευάστηκαν το πρώτο εξάμηνο, οι επόμενες δεν είχαν custom shop pickups US, αλλά την Μεξικάνικη αντιγραφή τους, λόγω υπερβολικής ζήτησης, και ήταν λογικό τότε.) Πολύ καλές για τα χρηματά τους παίζουν εξαιρετικά (είχα και τις 2 και το έχω μετανιώσει που τις έδωσα, ειδικά την 60ς, ήταν από της πρώτες.) Όμως οι American series και οι American new strd, δεν παύουν να είναι το real thing. Θέλεις ο ήχος, θέλεις το vibe, θέλεις η ποιότητα κατασκευής, όλα αυτά συνθέτουν σαφέστατα πολύ καλύτερο όργανο (φυσικά και το τονίζω αν μπορείς να το διαπιστώσεις!!!!! Αν όχι δεν έχεις κανένα απολύτως πρόβλημα!!!). Μία Αμερικάνικη σε εξαιρετική κατάσταση από 650-800 € είναι καλή λύση αν θέλεις Fender stratocaster. Μπορείς αργότερα να της αλλάξεις τα φώτα από μαγνήτες, και πάλι να έχεις μιά πολύ καλή κιθάρα. Η Μεξικάνικη όπως και να την σουλουπώσεις Μεξικάνικη είναι. Προσωπικά μου αρέσουν πολλά μοντέλα Fender είτε Μεξικάνικα είτε αμερικάνικα, αν ήταν όμως να διαλέξω μία και μόνο, θα έπαιρνα με κλειστά μάτια μιά Αμερικάνικη. Σίγουρη επένδυση από την τσέπη σου μέχρι τα αυτιά σου. ;)

Και φυσικά πλάκα μας κάνει η Gibson... εμένα προσωπικά με έχει κοροιδέψει 6 φορές που αγόρασα προιόντα της. ;D ;D ;D ;D ;D ;D δεν είναι 40 χρόνια.. δεν είναι φουρναραίοι οι άνθρωποι. Από το 1954 νομίζω μέχι σήμερα είναι λίγο παραπάνω. Κάτι μου λέει ότι και ο Les Paul "κώτσος" πιάστηκε, πριν 55 χρόνια και βάλε. ;D ;D ;D ;D Το σημαντικότερο αν δεν είχε γίνει της "Κορέας" το '50 σήμερα δεν θα έφτιαχνε κιθάρες, άρα δεν θα ακουμπούσαμε τις θεικές Κορεάτικες Kramer που παίζουν και μόνες τους όταν κάνει διάλειμα ο κιθαρίστας, αυτοκουρδίζονται, και αυτοσετάρονται!! ;D ;D ;D ;D Φυσικά και οι Fender είναι πιό τίμιες κιθάρες, αφού φτιάχνονται από "τίμιο" Alder κατά κόρον και που και που από "άτιμο" swamp ash. Επειδή την δεκαετία του 1970 υπήρχε μάλιστα πολύ ζήτηση, βάζανε και λίγα άτιμα ξύλα από όπου βρίσκανε (ακόμα και από σκουπόξυλα), αλλά δεν το παραδέχονται γιατί θα χαλάσει το prestige τους.. ενώ αντίθετα οι καλοί Κορεάτες που ξεκίνησαν πρίν λίγα χρόνια, είναι πιό τίμιοι γι αυτό άλλωστε φαίνεται με μιά ματιά και η τεράστια διαφορά που κάνουν τα Κορεάτικα προιόντα. ;D ;D ;D ;D ;D Αν υπάρχουν λέει καλύτερες κιθάρες??? Μα φυσικά ... οι δικές μου!!! ;D ;D ;D ;D ;D Με απόλυτη διάθεση για χιούμορ, χωρίς παρεξήγηση φίλε cbinardo, χρόνια πολλά καλή χρονιά με υγεία και ευτυχία και με καλές μουσικές.

Ναι έχεις δίκιο το προφίλ είναι τελείως διαφορετικό και στις 2. Για την Clapton δεν γνωρίζω μιάς και δεν την έχω ακουμπήσει ποτέ μου. Οπότε δεν γνωρίζω αν είναι πολύ κοντά τα 2 μπράτσα όπως αναφέρεις.

Αν το αναφέρει ως soft V στο site πάω πάσο, αλλά έχω την εντύπωση επειδή δοκίμασα μία ότι είναι πραγματικά καρά V και σίγουρα λίγο πιό παχύ από την EJ από το 7ο διάστημα και κάτω.. δηλαδή V κανονικό. Soft V έχω δεί ως μπράτσο στην Classic Player 50, το οποίο ναι όντως θυμίζει V σε πιό "μαζεμμένες" διαστάσεις σε σχέση με το neck της HR 57

Yep σόρρυ δεν θυμόμουν καλά όμως έχει διαφορά από το 12αρι της EJ. Ναι για τα τάστα δεν αναφέρω τίποτα είναι γνωστό ότι είναι mj και στις 2 ;)

Βασικά Hot Rod είναι όνομα που δίνει η Fender, σε κάποιες vintage reissues stratocaster σειρές, με ίσως κάποια upgrated features. Πάντως όχι για τον διπλό Dimarzio rail στην γέφυρα, ο οποίος δεν είναι high output (και δεν θυμάμαι και ποιός είναι. O fast track ίσως?, μπορείς να το τσεκάρεις στο Fender.com), όπως αντίθετα ο hotrail που είναι Dancan μαγνήτης. Η συγκεκριμμένη έρχεται με Dimarzio Η hot rod 62 stratocaster π.χ είναι εφοδιασμένη με 3 singlecoils. Η διαφορά μεταξύ τους είναι κυρίως στους μαγνήτες, την γέφυρα, το neck radius, τα κλειδιά (π.χ vintage & στις 2 στου EJ είναι staggered). Οι υπόλοιπες minor διαφορές δεν πρέπει να σε απασχολούν.΄ Αυτό που θα πρέπει να σε απασχολεί είναι το radius του μπράτσου της Hot Rod 57 πού είναι vintage 7 & 1/4 παρά οι μαγνήτες της ο οποίος Dimarzio είναι μέτριου output & φυσικά οι 2 μονοί noiseless. Καλό ήχο θα παρεις και με τις 2 κιθάρες (εγώ σθεναρά πιστεύω με την Johnson αρκετά πιό bright & twangy), αν σου αρέσει φυσικά κάτι τέτοιο, διαφορετικά άν θέλεις κάτι πιό quiet αλλά και να "αρπάζει" γκαζια καλύτερα πας στην Hot Rod. Καφρίλες δεν πρόκειται να παίξεις με καμιά τους σε Hot Rod Deluxe Fender & tubescreamer (επειδή φοράει τον Dimarzio rail). Σε mesa boogie triple rectifier όλες όμως π.χ θα έπαιζαν καφρίλες οπότε μη φοβάσαι τον rail στην γέφυρα της HR 57. Με τον ενισχυτή που σκέφτεσαι και οι 2 δίνουν τον ήχο που θές πάνω κάτω αλλά με διαφορετικό "χρώμα", και φυσικά η EJ υπερέχει λόγω των πιό ιδιαίτερων μαγνητών που φέρει ως πιό bright και open στις ακραίες συχνότητες από τον Dimarzio rail και τους 2 noiseless. Το μπρατσο της Hot Rod 57, είναι τυπικό καρα V μπράτσο που χαρακτηρίζει την εποχή της Fender 57 strat. Της EJ είναι όπως το περιέγραψε ο SF με πιο modern flater radius 12άρι. Έχουν ένα κοινό αυτές οι 2 κιθάρες είναι πραγματικά απίστευτα κατασκευασμένα όργανα από "μαμά". Οι διαφορές τους είναι αρκετές ειδικά παικτικά και ηχητικά έτσι ώστε να σου επιβληθεί να τις δοκιμάσεις πρίν προβείς σε βεβιασμένη αγορά μία εκ των 2 επειδή απλά και μόνο είναι πραγματικά καλές. Σκέψου ποιά θα σου ταίριαζε περισσότερο και γιατί.

Αν του αρέσει πάρα πολύ η κιθάρα και θέλει να μάθει, ή μιά 3/4 κλασσική "μαθητική" φθηνή, ή κατευθείαν μιά squier mini strat & 1 φθηνό 10Watt ενισχυτή. Η δεύτερη λύση είναι ακριβότερη και πιό επισφαλής μιάς και είναι λίγο ακριβό το δώρο σε περίπτωση που τελικά κάνει μόνο την πλάκα του στις γιορτές. Σε άλλη περίπτωση είναι πολύ καλή βάση.

Έχει κάποιο πρόβλημα το βίντεο μάλλον....

;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D όοοοοοοο, τι πεις εσύ αφεντικό!!! Χάλιαααααα , πω πω χάλιααααααα ο 18ρης..... για τα μπάζαααααα δεν ήξεραν να φτιάχνουν ενισχυτές τότε..... ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Ακριβώς .. ακόμα πιό σωστή η παρατήρηση!

Βασικά υπάρχουν πολλοί τρόποι να φτιάξεις πολύ καλό ήχο... χρειάζονται απλά τα "μέσα" και εσυ. Βέβαια όσο καλό ήχο και να πάρεις από solid state amps, απλά με tube amps θα πάρεις καλύτερο. Κατά καιρούς πολλοί καλλιτέχνες έχουν δοκιμάσει σίγουρα κάποια προιόντα solid state amps πολλών κατασκευαστών. Αυτός όμως δεν είναι ο κανόνας που ισχύει γενικά. Προσωπικά πιστεύω ότι σε πάμφθηνο ενισχυτή 100Watt, θα ακουστείς πάμφθηνα. Δεν είναι θέμα κόστους. Φιατάκι 500cc δεν γίνεται πόρσε.... Προσοχή όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να πάρεις έναν αξιοπρεπή ήχο και από αυτό το μηχάνημα... όμως άααααααααααααλλο αξιοπρεπή και άλλο καλό ήχο.

Απλά μεγειές!!!!!!!!!!!!!! Είναι τέλειο εργαλείο οι καινούργιες!!!! Μιά αγορά που δεν θα μετανιώσεις ποτέ!!! μα ποτέ, ποτε... ποτέ λέμε!!!!! Θα σου αρέσει μέρα με την μέρα όλο και περισσότερο. Καλορίζικη και καλόπαικτη. ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

κανένα πρόβλημα αλλά φεύγουν κάποια στιγμή πολλά "μαντολάτα" στον αέρα και θα μας πάνε μέσα!!!!! ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Όχι ρε συ είχε κουρδιστήρι στην πεταλιέρα του την Boss GT κάτι, και κούρδιζε κανονικά στα "μουγκά" αλλά του "σπάσαμε" τα νεύρα με την φασαρία, η πλάκα ήταν ότι ο καθένας μας "έκανε" το διαλειματάκι του και ήταν στην κοσμάρα του μόνο αυτός που κούρδιζε είχε και το μυαλό του εκεί.... ;D ;D ;D ;D το χω σε βιντεάκι όταν το είδαμε λιώσαμε.... έγινε για 10-20 δεύτερα ένα ... χάος... με τον καθένα μας εντελώς αλλού γι αλλού...

Πολύ όμορφο παίξιμο... το feel είναι τελείως ταξιδιάρικο.... ωραίες φράσεις και αρκετά καλή τοποθέτηση. Μπράβο σε γενικές γραμμές μου θυμίζει και το δικό μου τρόπο παιξίματος blues.. με τις γρήγορες φράσεις να διαδέχονται διαρκώς αργές μελωδικές γεμάτες feel γραμμές, και το αντίθετο.

Ναι άυτή η τέλε είναι αμαρτία μεγάλη.... μόνο που μου έχουν απαγορέψει να ξαναγοράσω κιθάρα τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2008.... ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Σε μιά πρόβα Σαββάτο μεσημέρι φέτος το καλοκαίρι και ενώ ο άλλος κιθαρίστας προσπαθεί να κουρδίσει γίνεται κάτι που σπανιώς ως ποτέ δεν κάνουμε ως μπάντα.. δηλαδή την κλασσική βαβούρα... ;D ;D ;D ;D... εκείνη την φορά όμως έπεσε πολύ γέλιο. Ενώ κούρδιζε ο άλλος, αρχίζω εγώ να προσπαθώ να θυμηθώ την εισαγωγή σε ένα κομμάτι των scorpions, o ντράμερ να ταλαιπωρεί το ταμπούρο, ο μπασίστας να φωνάζει από το μικρόφωνο σε στυλ λαικής "έλα πάρε πάρε" ο τραγουδιστής το ίδιο "πάρε ψάριαααα λέμε έχω".... και ξαφνικά ο άλλος κιθαρίστας πετάγεται και φωνάζει &*^^$%^%*΅^Ρ*(^Ρ(* τι ψάρια ρε )(*&%^&$&^%%*&#Ρ^&%^$: σκάστε %$%$^#^#&&..... το θέμα είναι ότι ο καθένας εκείνη την ώρα δεν κατάλαβε γιατί εξεράγη ο άλλος κιθαρίστας μιάς και κατα περίεργο τρόπο ο καθένας έκανε την "πλάκα" του αγνοώντας προφανώς τι κάνουν οι άλλοι Το θέμα το έγραψε κάμερα και μετά έπεσε το τρελό γέλιο..... όταν καταλάβαμε τι είχε γίνει....

Ναι έχουν 60ς style necks.. βέβαια είναι αρκετά παχύ ώς μπράτσο. Στο δικό μου στάνταρντ SG το περίεργο είναι ότι ήταν λίiiiγο πιό παχύ από μιά strd faded LP που είχα μέχρι πρίν λίγο καιρό. Αν διαθέτεις τόσα χρήματα, πάρε ένα vintage reissue SG. Παίζει πραγματικά πολύ καλύτερα από ένα strd.

Πάντως πολύ περίεργο... έχω 2 Fender strat με LSR (+1 που έδωσα πρίν 1 βδομάδα) και όσες φορές τους είχα αλλάξει χορδές, ποτέ δεν έφυγε καμία μπίλια... στην αλλαγή των χορδών ξεχνιόμουν και γύρναγα το σώμα "τούμπα" γαι να περάσω χορδή... πάντως δεν θα ήθελα να μου φύγει .. ειδικά πάνω σε gig... πάντως το LSR nut, έχει ένα "δοντάκι" σε κάθε μπίλια που την συγκρατεί. Μήπως θα έπρεπε να τσεκάρουμε πιό συχνά αυτά τα μικρά ελλασματάκια, κατά την διαδικασία βάλε - βγάλε σε θήκες κλπ μήπως τυχόν και στραβώνουν, επιτρέποντας στις μπίλιες να πάνε ..βόλτα??