taq

Χμμμμ.... ενδιαφέρον..... ;) έχεις π.μ (πρό μεσημβρίας ;D ;D)

Όχι απλά ίσως ffmakis... οι V.O.S Historic, είναι ακριβέστατη κόπια, της αντίστοιχης κιθάρας και εποχής που κατασκευάστηκαν. Άλλωστε το vintage original specs αυτό δηλώνει. Πρόκειται για πραγματικά εκπληκτικές Gibson. Κάθε σύγκριση με στάνταρντ σημερινά μοντέλα ή και του '80-'90 απλή σύμπτωση. Αυτό φυσικά δεν μειώνει την σημερινή χρηστική και ποιοτική αξία των στάνταρντ μοντέλων, είναι πολύ απλά οι σημερινές διαφορετικές από την σειρά V.O.S historic reissues. Άλλοι μαγνήτες, άλλες διαστάσεις μανικιών, άλλο μέταλο στην κατασκευή της γέφυρας, short tenon join, τα ηλεκτρικά δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση, κλπ.... προσωπικά πρίν πάρω την V.O.S historic 1958 strd, νόμιζα έχοντας κάποιες στην κατοχή μου πρίν π.χ strd faded, και έχοντας παίξει και με LP custom, αρκετές strd, studio και LP DC, κλπ κλπ, πίστευα ότι τα είχα ακούσει όλα..... αλλά δεν ήταν έτσι.... ;). Δεν μειώνεται ξαναλέω η χρηστική αξία των σημερινών μοντέλων...αλλά όπως και να το κάνουμε είναι "άλλο πράμα" οι V.O.S.

Πρίν από ένα μήνα περίπου είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω την νέα σειρά της Fender new American srtat. Η κιθάρα μόλις βγήκε από την θήκη της, ήθελε την κλασσική ρύθμιση 1/4 δεξιόστροφα στην βέργα, για να έρθει το μπράτσο ακριβώς. Τίποτε άλλο. Με 2 λόγια, είναι εξαιρετικότατη, πολύ ζωντανή, όι μαγνήτες κατ εμέ δεν πρέπει να τους ακουμπήσεις για αρκετό καιρό (ίσως και καθόλου), διαθέτει νέα γέφυρα 2 point με vintage saddles, high mass bridge, strd tuner keys, το μπράτσο σε σχέση με τις προηγούμενες έχει λίγο γίνει πιό "πλατύ" από το 9-10 τάστο και κάτω ενώ διατηρείται το modern C shape. Εντύπωση προκαλούν 3 πράγματα κατευθείαν. Ο πολύ ζεστός της ήχος στα καθαρά, το vibrato system που δεν ξεκουρδίζει την κιθάρα ακόμα και σε πιό "κανιβαλικές" διαθέσεις ;D (στο clip ελάχιστα το χρησιμοποίησα) και κρατάει σταθερό το κούρδισμα (πράγμα λίγο σπάνιο), και το μπράτσο της κιθάρας το οποίο είναι βαμμένο στο fretboard με πολυουρεθάνη που σε συνδιασμό με την δουλειά που έχει γίνει στα τάστα (στρογγύλεμα στο χέρι, κάνοντας την να είναι και να παίζει σαν "στρωμένη") κάνουν το παίξιμο απόλυτη ευχαρίστηση. Δυστηχώς το κλίπ που είχα γράψει τότε δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τράκ των Iron Maiden, που έβγαλα εκείνο το απόγευμα, που ήταν στο πρόγραμμα της μπάντας μου για να παιχθεί. Αυτό σημαίνει ότι στα καθαρά δεν υπάρχει δείγμα... στο βίντεο. Έγραψα με τον Peavy VK 1x12, που παίρνω στις πρόβες, με το volume στο 4, gain @ 2 clock, Bass @ 2 o'clock, middle - high @ 6 o' clock. Το θέμα είναι με το crunch κανάλι και τα σόλο με το lead κανάλι. Μετά το πρώτο σόλο δοκιμάζω κάποιες άλλες θέσεις όπως την 4 στα ρυθμικά και στο δεύτερο σόλο παίζω μισο - μισό με τον neck και μετά με τον bridge. Δεν το θεωρώ το απόλυτο τέστ φυσικά, αλλά μπορούμε να πάρουμε μιά καλή γεύση από τις νέες στρατοκάστερ της Fender που παραδέχομαι ότι επιτέλους (προσωπικά πάντα) κάτι άλλαξε ουσιαστικό και όχι μαρκετινίστικο .... Υ.Γ το πανώ των Maiden πάνω στις κεφαλές και στην καμπίνα μου δεν είναι decor στο δωματιό μου (αφίσα των Maiden έχω να κολλήσω από 16 ετών). Αποτρέπει την σκόνη ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Όντως περιεκτικότατη... συμπυκνώνει πολύ σωστά τα όσα γνωρίζουμε αρκετοι, με πανέμορφη διατύπωση, και σειρά... Νίκο ίσως θα έπρεπε να του βάλεις αυτή την "πινεζούλα" και να γίνει με μια μικρή μετατροπή μόνιμο θέμα, "περί vintage guitars & amps" ?

Έχω πειστεί ότι στα 20 τόσα χρόνια που τον ακούω ότι καλύτερα να αγοράζεις τους στούντιο δίσκους του παρά να πληρώνεις να πάς σε live του!!!! ;D ;D ;D ;D Συνήθως βαριέται να παίξει και κοπανιέται τσάμπα.... ;D ;D ;D ;D ;D ;D (κακιούλεεεεεεςςςςςς :P :P :P :P)... Πάντως η αλήθεια είναι ότι όταν γουστάρει παίζει πανέμορφα.....

Πολύ πιθανό.... ούτως ή άλλος όλοι έχουν τις επιρροές τους ... γιατί να διαφέρει ο θειούλης.... ;D Φυσικά Odis, είναι πιό διαδεδομένο του Malmsteen.. ο Blackmore υπήρχε πάντα σε μπάντες ακόμα και στην δική του τους Rainbow, και είχε δηλώσει στα 70ς και 80ς ότι ποτέ δεν τον ενδιέφερε να δείχνει τον εξοπλισμό του και να διαφημίζει ενισχυτές... μάλιστα είχε πει ότι όταν πιέστηκε να υπογράψει κάποιον marshall είπε "να ... τον έχω εκεί σε μία γωνία σκονισμένο... και δεν τον προώθησα καθόλου παρά τις πιέσεις της εταιρείας..." Βέβαια τα πράγματα αλλάζουν... και από την δεκαετία του 90 και μετά έχει υπογράψει παντού... ενισχυτές - κιθάρες - τα πάντα.... ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D Ο Malmsteen είναι καθαρά προιόν της δεκαετίας του 80 .. της περμανάντ, των extreme solos, των εφέ, του πόζερ, της διαφήμισης, λογικό είναι λοιπόν να ακούστηκε περισσότερο μιάς και μεγάλος κιθαρίστας είναι και πρωτοπόρος σε πολλά πράγματα και ιδιαίτερου στύλ πάνω στο παίξιμο της κιθάρας.

Εννοώ ο πρώτος που το πέρασε στην ηλεκτρική κιθάρα, σαν καινοτομία σε ηλεκτρικό όργανο.... φυσικά δεν αποκλείεται να το πήρε και από αλλού, αλλά πιστεύω μέχρι να βρεθεί κάτι τουναντίον ότι ήταν το πρώτο "όνομα" γνωστού κιθαρίστα για την εποχή που το "πέρασε" σε ένα σχετικά νέο όργανο όπως ήταν ηλεκτρική κιθάρα (με μόλις 2 δεκαετίες και κάτι ζωής τότε, όπως ξέρουμε σήμερα την στρατοκάστερ) .

Μιά χαρά είναι.... όπως λέει και ο whitenoise, ο ίδιος κιθαρίστας είναι, τα ίδια licks μπορεί να επαναλάβει, αν και εγώ δεν άκουσα τα ίδια στο σύνολο.... ωραία τα αρπέζ στο Burn, και η όλη "σύλληψη" και τοποθέτηση του σόλο (του δικού σου σόλο, και όχι η πεπατημένη του Blacmore) έδωσε κατ εμέ ωραία και ευχάριστη χροιά στο κομμάτι, και ήταν ευχάριστη έκπληξη να ακούσω κάτι διαφορετικό αλλά και όμορφο. Τώρα όσο αφορά τα λάθη που λέει και ο playloud, εντάξει αυτά συμβαίνουν... άμα είναι να γίνει, ... γίνεται ...... live είναι άλλωστε... όλοι κάνουμε λάθη τα σηκώματα βέβαια του Mehiko προσωπικά δεν μου φαίνονται φάουλ, απλά είναι η δική του τοποθέτηση στο ύφος που θέλει να αποδώσει. Και γω στο τελευταίο live που έκανα στο κλείσιμο του Cross eyed Mary των Jethro tull "μού φυγε" λίγο η Gibson πιό δεξιά όπως έπαιζα και χόρευα ταυτοχρόνως, με αποτέλεσμα να μου φύγει τρελό φάλτσο στο σήκωμα ... αλλά από ότι κατάλαβα εκτός από εναν δύο φίλους από κάτω ουδείς αντελήφθει το παραμικρό.... βέβαια όταν το είδα από το βίντεο κράταγα την κοιλιά μου από τα γέλια γιατί ήταν κραχτό έτσι όπως το αξιολόγησα ο ίδιος... αλλά τι να κάνεις έτσι είναι το live.. μιά ευκαιρία έχεις και δεν έχει το..."αντε να το ξαναπάμε μία το κλείσιμο" ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Τα 2χ12'' Ηχεία θα σε βολέψουν καλύτερα... ανεξάρτητα από τα Watt, ο όγκος τους είναι κάτι που θα χαρακτηρίζει καλύτερα τον ήχο σου από την επιλογή 1χ12''. Και φυσικά αυτό θα σου φανεί στα live φοβερά χρήσιμο. Προσωπικά έχοντας συνηθίσει το 2χ12, είτε σε χαμηλές εντάσεις, είτε σε υψηλότερες, όταν κουβαλάω τον Peavy VK 60W, 1x12'' στις πρόβες στο στούντιο, νιώθω ότι "στενεύει" ο ήχος μου.. αλλά βέβαια αυτά είναι καθαρά θέμα προσωπικής επιλογής... από τους παραπάνω πιό ευέλικτος είναι ο HRD της Fender. Δέχεται πολύ καλά τα πετάλια, είναι πολύ δυνατός. Η λύση όμως που θα προτιμούσα είναι το 2χ12 του deville. Στα μείον το βάρος του στο κουβάλημα, στα συν η ίδια ευελιξία με τον HRD, και πάνω από όλα τα 2χ12'' ηχεία του.

Δεν μπορώ να καταλάβω τι έχεις πάθει! Είσαι εκτός τόπου και χρόνου! Το 083 έχω. Σου αρκεί? Απαράδεκτο το επίπεδο του γραπτού λόγου σου.

Είσαι απίστευτος Κώστα.... όταν βλέπω 5150 γουστάρω γιατί είναι ο αγαπημένος μου ενισχυτής. Όσο για να την καμαρώσεις σε λίγο θα ανεβάσω φωτό. Πάντως είσαι λίγο άσχετος με το όλο θέμα ε? Kultura είσαι ένας μικρός Μπλακμοράκος!!!! Ευγε!!!

Αρ γιού φίλ οκ μπρό? Νιντ σόμ μέντισεν? Ντίντ άι μπάδερντ γιού μπιφόρ? Οκ!!! γιου καν εξπλαίν ιν 30 secs the big bang. Αλλά δεν είδα που εξηγείς κάτι πρακτικά εκτός ότι κουράστηκες! Μπατ τέλ μι χούς ισχυρίζεται μπιφόρ δατ γουιθ δατ κάιντ οφ γκιτάρ καν πλέι πρίστς εντ μόνκς! Εντ χαου ντου γιου συμπέραίνεις ότι άι αμ προκατασκευασμένος ;D ;D εεεε .... προκατειλειμμένος :o :o :o :o ? ?? ?

Αν σε κουράζει μη γράφεις, τίποτα. Δεν παίζουν όλοι όπως εσύ για να έχουν αέρινη αίσθηση στο wide vibrato και τέλος. Υπάρχουν και άλλοι με άλλη γνώμη, μην είσαι τόσο κάθετος και απόλυτος βρε συ. Δεν υπήρχε ίντερνετ για τον Σουηδό αλλά και για τον Εγγλέζο την δεκαετία του 80 στα σπίτια τους για να έχουν και ιστοσελίδες. Ούτε κατασκόπους έστελνε ο Σουηδός ;D ;D Κάποια πράγματα είναι απλά έτσι όπως είναι, δηλαδή απλά...... ο θείος Ritchie ξεκίνησε να σκάβει τις ταστιέρες και ο Σουηδός το είδε τον βόλεψε και το ξεσήκωσε. Δεν του έκανε καμιά μύνηση o Blackmore γι αυτό το λόγο. Άλλωστε τον Malmsteen τον βόλεψε το ίδιο σκάψιμο παντού, σε όλη την ταστιέρα, διαφορετικό από του θείου Ritchie. Το ότι του διασκέυασε την μισή δισκογραφία από Deep Purple & Rainbow, δεν σου λέει κάτι? Ότι το νεοκλάσσικό στυλάκι που εξέληξε και το έκανε σήμα του, από τις ΚλασσικοBlackmoriκες ανάζητήσεις δεν έχουν ρίζα? ::) ::) ::) Όλος ο κόσμος λέει (χαριτολογώντας, και γω σαν αστείο το γράφω) ότι ό,τι κιθάρα έσπαγε ο Blackmore μάζευε ο Σουηδός? Κανείς δεν πιστεύω να υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που νομίζει όπως λές Κώστα 5150 ότι θα πιάσει τέτοια κιθάρα και θα αρχίσει να ζωγραφίζει, αν πρώτα από όλα δεν ξέρει και να παίζει. Είτε είναι scalloped το neck είτε όχι άμα δεν τραβάει η ομάδα και σε μπαγλαμά που λέει ο λόγος το ίδιο αποδίδεις ;D ;D, αρα τελείως άκυρο φίλε 5150. Stavrillian έχεις δίκιο, απλά δεν σου έκανε. Είναι ιδιαίτερες κιθάρες η αλήθεια είναι... απλά πρέπει να προσαρμοστείς πάνω της για να παίξεις. Μην περιμένεις το αντίθετο. Σκέψου ότι για να προκύψει κάτι τέτοιο, κάποιος προσάρμοσε την κιθάρα στο παιξιμό του γιατί τον βόλευε... πόσοι όμως από εμάς έχουμε το ίδιο στύλ παιξίματος?

Καλά εγώ το είχα ακούσει και πριν 5 χρόνια Κώστα, αλλά και τώρα ξανά μου φαίνεται πιό ωραίο!!! ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D Ευγε!

Η Ritchie Blackmore signature (τουλάχιστον αυτή που έχω εγώ MIJ 1995, limited to 500 pieces worldwide) είναι αυτή που έπαιζε κατά κόρον στην 10ετία του 80 έως τα late 90s. Scalloped είναι όλη η ταστιέρα, με σημαντική διαφορά από του Malmsteen, ο οποίος αντέγραψε φυσικά την πατέντα, του πάντα πρωτοπόρου θείου Ritchie. Ο οποίος είχε την φαεινή ιδέα και τις έσκαβε μόνος του με τον τεχνικό του στα late 70s. Μία από τις πρώτες που έφτιαξε (olympic white & black pickguard) εμφανίζεται στο video clip του L.A connection από το άλμπουμ Long live r'n'r με τον μπαρμα Dio στην τελευταία συνεργασία που είχαν. :'( Ξεκινώντας από την E μπάσο στο F,F#,G,G#,A είναι πιό μικρό το σκάψιμο (προοδευτικά γίνεται ελαχιστα πιό πολύ), και από κει και κάτω, μέχρι το 21ο τάστο προοδευτικά πάντα το σκάψιμο μεγαλώνει περισσότερο, ενώ παράλληλα πάντα ακριβώς μετά το τάστο αφήνει λίγο "ψωμί". :o Ξεκινώντας από την A είναι σκαμμένο το μπράτσο περισσότερο από ότι πάνω στην E, και συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο ως το 21ο. Δηλαδή είναι κανονικότατο scalloped neck, και υπάρχει προοδευτικά περισσότερο σκάψιμο όσο πάς πρός την βάση του μπράτσου καθώς επίσης και προοδευτικό όσο διατρέχεις το πλάτος της ταστιέρας, από πάνω προς τα κάτω. ;) Η περιγραφή μου ίσως να είναι λίγο κάπως αλλά η μπαταρία της ψηφιακής φορτίζει. Θα την ανεβάσω στο gallery αν μπορέσω το απόγευμα. Επίσης μύθος τα περί αντοχής και ευαισθησίας μπράτσου. 3 χρόνια αρύθμιστο και ευθύ είναι στη δική μου. Από την στιγμή που υπάρχει βέργα μέσα τέλος. Από το 1996 και μετά πειραματίστηκε με πολλές αλλαγές σε στρατ (όχι ότι πρίν πήγαινε πίσω), προσαρμογή Rolland pickups, Lace sensors, set neck σε στρατοκάστερ πάντα με το 70ς headstock και πολλά άλλα.... 8)

Όχι δεν είναι αλήθεια ότι χάνεις τόσο sustain (όσο δηλαδή έχει μιά στρατοκάστερ, εφ΄όσον γι αυτή μιλάμε). Οι μαγνήτες του Malmsteen, είναι high output. Όσο αφορά την ερώτηση, για το τί προσφέρουν παραπάνω σε έναν κιθαρίστα, σκέψου ότι ίσως και να προσφέρουν λιγότερο σε κάποιον άλλο. Είναι απλά καθαρά θέμα παικτικής προσέγγισης τέτοιου είδους όργανα. Άλλοι θα σου πουν ότι "τρίζουν" τα ακκόρντα, άλλοι ότι χάνει πολύ από το feel του το παίξιμο. Από προσωπική πείρα έχοντας την Blackmore signature Fender stratocaster, θα πω ότι απλά τα βιμπράτο και ο έλεγχός τους γίνεται αστεία έυκολος, τα ακκόρντα ακούγονται πεντακάθαρα (άμα τα παίζεις φυσικά πεντακάθαρα), σε lead καταστάσεις δεν χορταίνεις να παίζεις, μπορείς να χρησιμοποιήσεις με απίστευτη άνεση 10ρες χορδές (εγώ χρησιμοποιώ κυρίως 9άρες, και ενίοτε τελευταία υβριδικό σετ, ανάμεσα σε 9-10ρες) καθότι τα σηκώματα ακόμα και 2 τόνων, έχουν χαρακτηριστική ευκολία. Βέβαια όλα αυτά απαιτούν λίγο διαφορετική προσέγγιση στο παίξιμο από μιά κανονική στρατ χωρίς scalloped neck. Για παράδειγμα επειδή εγώ έχω "απάλό" παίξιμο πέννας στο δεξί μου και δεν "σκάβω" δεν αντιμετωπίζω κανένα πρόβλημα. Τα δάκτυλα επίσης του αριστερού μου χεριού δίνουν όπου χρειάζεται δυναμικές στο είδος μουσικής που μου αρέσει να παίζω, χωρίς να βάζω καμιά ιδιαίτερη δύναμη αλλιώνοντας τον ήχο της νότας όπότε εμένα όλα οκ μου φαίνονται. Βέβαια έχω παρατηρήσει άλλους κιθαρίστες που δοκίμασαν να παίξουν με την κιθάρα μου, απλά να μην τους κάθεται με τίποτα και να φαλτσάρουν άσχημα, και να την αφήνουν απογοητευμένοι, προφανώς περιμένοντας άλλα και βλέποντας άλλα... Εν γένει είναι πολύ σχετικό... το πως μπορεί να βολεύει τον καθένα. Είναι ανάλογα το στύλ και το παίξιμο του καθενός αλλά και της προσέγγισης του στην ηλεκτρική κιθάρα. προσφέρει τα μέγιστα σε κάποιους, και σε κάποιους άλλους πιάνει μόνο χώρο στο σπίτι τους.

Χεχε.. σωστός ο fenderiarhs!! Αλλά ακόμα ποιό σωστός να μπαίνεις Νόιζ από το Paris!!! και να ποστάρεις!! Είσαι πολύ μπροστά!!!!!!!!!!!! Φιλιά καλά να περνάς!! 8)

Peace bros, peace. Ως τώρα διαβάζοντας μια στα γρήγορα, οι περισσότεροι high gain amps που αναφέρθηκαν αξίζουν και παραξίζουν τα χρηματά τους. Για διαφορετικό πάντα λόγο ο καθένας. Καλό θα ήταν ο Sayan να δοκίμαζε όσους περισσότερους μπορεί. Επιβάλλεται όταν θέλει να διαθέσει τόσα χρήματα. Τώρα όσο αφορά τις επιλογές, είναι θέματα προσωπικά του καθενός μας. Εγώ θεωρώ τους dual rect, καλύτερους από ENGL σε high gain επιδόσεις, και είμαι στο όριο για τους Diesel επίσης, γιατί πολύ απλά δεν μου αρέσει αυτό το κομπρεσάρισμα? λεπτό? πως να το πώ γκάζι που έχουν. Όχι όμως προς θεού ότι δεν είναι εξαιρετικοί, και δεν έχουν πραγματικά όμορφο χαρακτήρα. Γι αυτό π.χ η προτιμησή μου είναι οι Peavy 6505+ σε high gain καταστάσεις, όμορφα, γλυκά, παχιά γκαζάκια, για άλλους αυτό μπορεί να είναι ό,τι χειρότερο για την μουσική που θέλουν να πάιξουν, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που είναι ευτυχισμένοι και αυτάρκεις με μιά πεταλιέρα. Οπότε προς τι το χάος και ο οδυρμός? Ας πάμε λοιπόν παρακάτω.... ;) (εν τω μεταξύ, η άποψή μου είναι αυτή, και το λέω με πλήρη συνείδηση, έχοντας παίξει με τους περισσότερους που αναφέρθηκαν, π.χ Soldano, Mesa, Marshall, Peavy, Diesel, πλήν Bogner) όμως δεν παύει να είναι η δική μου άποψη.

Ομοίως και γώ, δεν χρειάζομαι καμί ααπολύτως άλλη κιθάρα. Άσε που έπεσα στην χύτρα με τις κιθάρες μικρός και απαγορεύεται να πάρω άλλη !!! ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Μετά από αυτό ....Τέλος!!!! (θα χωνέψω το κοτοπουλάκι γελώντας τώρα....)

Τα ξύλα, φίλε μου που κάνεις την ερώτηση, της κιθάρας και ο ρόλος τους είναι κάτι το υποκειμενικό. Τα χρήματα που δαπανάς για μια ηλέκτρική κιθάρα άλλοτε αναφέρονται σε πραγματικά κριτήρια, και κάποιες φορές σε κάποια πράγματα εμπεριέχουν την υπερβολή στην τιμολόγηση, ή τέλος πάντων τόσο την κοστολογεί ο κατασκευαστής... καλή ή κακή η τιμή για μιά κιθάρα δεν θα σου πει κανείς. π.χ custom limited strat Van Hallen 11,500 €!!!!! και Gibson J. Page signature 5.500€. Για παράδειγμα εγώ λατρεύω τα ξύλα, και ο διπλανός μου γουστάρει να παίζει με μελαμίνες, και οι δύο είμαστε ευχαριστημένοι γιατί εκεί καταλήξαμε π.χ. Τι να κάνουμε. Αυτό που ρωτάς δεν θα στο απαντήσει κανείς. Όχι γιατι κανείς δεν γνωρίζει, απλά ο καθένας έχει την δική του εμπειρία. Το θέμα είναι αν σου πω εγώ ναι κάνουν συμαντική διαφορά στον ήχο, εσύ είσαι σε θέση να το αξιολογήσεις??? Μάθε να παίζεις πολύ καλά το είδος που θέλεις, και μετά θα καταλάβεις αν σου κάνει μιά κιθάρα των 500 ή των 1500 Ευρώ. Έχουν δίκιο τα παιδιά που στα λένε πιό πάνω. Σε κάθε τι καταναλωτικό αγαθό γύρω σου υπάρχει ποιότητα και τιμή. Σίγουρα ο συνδιασμός ηλεκτρικών εξαρτημάτων και μασίφ ξύλων που χρησιμοποιούνται στις κατασκευές ηλεκτικών κιθάρων ποικίλει. Σε συνάρτηση με το εργατικό κόστος, τα στάνταρντ της παραγωγής, τον ποιοτικό έλεγχο, το όνομα (που συνοδεύει την εκάστοτε κατασκευή και προιόν), παράγουν εκατοντάδες επιλογές.

Σωστά για τα tubescreamer, στην προκειμένη είχαμε παρατηρήσει τα 2 μικρά "κίτρινα", δηλαδή τα SD1. Το SD1 το έγραψα από παραδρομή, γιατί γράφω γρήγορα.

Για τον Marshall DSL, θα συμφωνήσω ότι και εμένα δεν μου αρέσει, όμως είναι αυτό που είναι και πολύ κόσμος του αρέσει να παίζει με Marshall. Τον έφερα ώς παράδειγμα για όσους κατάλαβαν ;D ;D ότι ακόμα και ο Marshall DSL, ακούγεται καλύτερα από ένα Laney 15W με ένα DS1. Και είναι αλήθεια... Όσο αφορά την χρήση που κάνει στο μοντιφαρισμένο DS1, o Mr Vai, είναι γνωστό, και το είπε ο φίλος παραπάνω. Είναι γνωστά πράγματα αυτά, απλά ειλικρινά δεν πρέπει να γίνεται αντιπαράθεση, παρά έκθεση απόψεων. Γι αυτό και δεν έγραψα παραπέρα πάνω σε αυτό και αρκέστηκα σε δικές μου εμπειρίες. Χαίρομαι που αρκετοί φίλοι αναγνωρίζουν ότι ο ήχος, είναι συνησταμένη προσωπικών αλλά και αντικειμενικών κριτηρίων. Υπάρχει αυτό που λέμε μιά βάση για αξιπρεπέστατο ήχο και από κει και πέρα, πολλοί μπορούν να φτιάξουν ό,τι θέλουν, ανάλογα με τα χρήματα, τα αυτιά τους και χίλια δύο. Όταν παίρνουμε για παράδειγμα φίρμες και μεγάλα ανόματα, τονίζοντας με τι παίζουν και τι κάνουν ή θα το ψάχνουμε άν έχουμε χρόνο ή καλό είναι να το αποφεύγουμε να το αναφέρουμε, γιατί μπορεί να μπερδέψουμε κάποιους που ψάχνονται. Για παράδειγμα πολλοί πιστεύουν ότι ο SRV με ένα Fender Twin, ένα wah, ένα DS1 και 13άρες χορδές έφτιαχνε αυτό τον εκπληκτικό μπλούζ ήχο. Αν κάνετε το ίδιο θα βγεί χάλια. Συζητώντας με έναν καλό φίλο και παρατηρώντας λίγο καλύτερα, είδαμε ότι είχε 2 SD1, και 2 wah. όταν έκανε σόλο το ένα wah ήταν μονίμως ανοικτό, και παίζοντας με τον neck πετύχαινε να "στρογγυλέψει" τον ήχο του, με αποτέλεσμα να νομίζεις ότι ακούς bridge μαγνήτη, να το έπαιζες με χίλιους 2 τρόπους και πάλι να ακουγόσουν χάλια χαμένος μέσα στα πρίμα. Και αυτό προφανώς ήταν ένα από τα 10 πράγματα που προφανώς έκανε για τον ήχο του.... Βέβαια μην ξεχνάμε και το σημαντικότερο, τα χέρια του SRV ;)

Αν εννοείς, ότι εγώ προσωπικά, αντλώ πληροφωρίες μέσω οθόνης, για να διαμορφώσω την αποψή μου, πλανάσαι οικτρά. Αν θεωρείς ότι το αντικειμενικά που έγραψα δεν το ζύγισα πριν το γράψω, ομοίως πλανάσαι. Δεν είναι παράδειγμα είναι αλήθεια. Τώρα δεν σου ζητώ να συμφωνήσεις μαζί μου, και με άλλους που στα λένε, γιατί πολύ απλά δεν με ενδιαφέρει. Μην παρεξηγήσεις ότι απαξιώνω τα γραφόμενα σου σε αυτό που λέω δεν με ενδιαφέρει, ίσα ίσα που το εννοώ, χωρίς κανένα δόλο. Άλλωστε στο τόνισα ότι μιά χαρά την έχεις βρεί. Δεν ξημεροβραδυάζομαι να δω με τι παίζει ο κ. Vai. Έχω σπαταλήσει όμως πολύ χρόνο, κόπο, χρήμα, για να κάνω τις δικές μου επιλογές.

Να είσαι σίγουρος ότι το γκάζι του είναι καλύτερο, από το πεταλι των 80 ευρώ και έναν Epiphone στο 8. Βασικά δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης.. όχι υποκειμενικά... αλλά αντικειμενικά. ;)