odis13

Πρεπει να ηταν πολυ μπροστα ο EC το 1966 για να παραπονιεται στον Mayall καθως γραφανε το αλμπουμ οτι εχει μπουχτησει με τα "boutique" και δε θελει να ακουγεται σαν "αλγοριθμος", "λες και μολις ανοιξε το pc του". (Οχι οτι εχει καμια σημασια, αλλα αυτο το quote φαινεται να ειναι του Μποναμασα, συνεχιστε).

Δεν ξερω αλλα βαση της τιμης και του συσχετισμου με Mesa Boogie θα πεσω απο τα συννεφα αν δεν ειναι PCB, τωρα ποσο στιβαρο και χωρις σχεδιαστικα θεματα θα ειναι ποιος ξερει...

Το ονομα και γενικα η σχεδιαση, απο το πανελ μεχρι τις τελικες, παραπεμπουν ξεκαθαρα στον Gibson Falcon GA-19RVT απο τη δεκαετια του '60. Φανταζομαι εν καιρο θα εμφανιστει κανενα Α/Β συγκριτικο.

Ιδανικα αυτο, και βαζεις και top hat knobs μη σου πω. Απλα το pickguard, αν παρεις καποιο ετοιμο aftermarket δε θα ειναι ιδιο προφανως και θα χρειαστει νεες τρυπες για τις βιδες.

Ιδανικα, θα ελεγα λευκο pickguard και χρυσο hardware. Μεταξυ των δυο, μαυρο pickguard και χρυσο hardware - το νικελ δε μου καθεται πολυ ωραια σε αυτες και τις V (μιλαμε για την "παραδοσιακη" συνταγη παντα).

Σορρυ για το πλαγιως offtopic (δεν εχω κατι να σου προτεινω απο πλευρας attenuator, ειμαι και εγω απλα περιεργος πως δουλευουν τα 300 vol controls σε αυτους τους Marshall) αλλα ειπες οτι στον δικο σου με τα gain & volume οταν ανεβαζεις το gain "βρωμιζει" μεν ο ήχος αλλα η ενταση του παραμενει απολυτως ιδια? Δεν υπαρχει εστω μια καποια αυξηση και στο συνολικο volume output απλα ανεβαζοντας gain? Γιατι τοτε σιγουρα δεν ειναι "συμβατικο" master volume στο τελος της προενισχυσης (πραγμα που εξηγει και γιατι προσθεσαν ενα σε μετεπειτα εκδοσεις), απορω γιατι το σχεδιασαν ετσι. Edit - οπως το ειπε και ο Βρασιδας παραπανω, με μπερδευαν παντα οι εν λογω Marshall με τα 37 volume, I don't get it. Edit 2 - καταλαβαινω την ιδεα του να εχεις σε ενα πολυκαναλο ενισχυτη gain και volume για καθε καναλι ΣΥΝ χωριστο master volume για ολα μαζι, ωστε να μπορεις να στησεις σε καθε καναλι το gain και τη σχετικη ενταση του καθενος και ΜΕΤΑ να μπορεις συνολικα αυτο το πραμα να το ανεβασεις/κατεβασεις απο το μαστερ. Αλλα γιατι να εχεις gain, volume και master για ΚΑΘΕ καναλι?

Παντως να 'πω την αμαρτια μου? Οι περισσοτερες HB εχουν μικροδιαφορες, για λογους νομικης προστασιας ισως, στο σχημα του σωματος. Το βλέπεις πχ και στην gold top LP οπου το σωμα ειναι λιγο "λαθος" στο upper bass bout και στην μια απο τις Explorer που βλεπατε πριν, με το "κοψιμο" εκει κατω στο strap button. Δε σε ενοχλει αυτο? Μιλωντας παντα απο τη σκοπια της ρεπλικας. Προσωπικα με ενοχλει ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ, χιλιες φορες να ηταν σωστο το σωμα και ας ειχε λαθος headstock (πχ Epiphone LP) παρα αυτο. Ειναι Les Paul? Κομπλε. Ειναι 80-90% Les Paulοειδες? Παλι κομπλε. Ειναι 99% Les Paul με μια legally distinct διαφορετικη γωνια στο template? ΣΤΟ ΠΥΡ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΟΝ. Anyhow μεγειες, η SG τουλαχιστον ειναι ΜΑΚΡΑΝ η πιο ομορφη επιλογη σε αυτα τα λεφτα, η χλιδα της Custom δεν παιζεται.

Εν τω μεταξυ εχω ενα φιλο, ο οποιος ουτε κιθαριστας ειναι ουτε ιδιαιτερος φαν του Knoepfler και εχει φαγωθει να παμε. Οχι σε viewing αλλα κουστουμαρισμενοι κανονικα στο auction day για την πλακα μας - χλωμο, αλλα αν τυχον το κανω θα επιστρεψω με φωτορεπορταζ

Κοιτα οι Teisco Spectrum με τους zig-zag μαγνητες πανε υπο κανονικες συνθηκες στο 1-1μιση χιλιαρικο, ειναι πολυ σπανιες και υπαρχει κοσμος που τις συλλεγει ως την επιτομη του Japanese '60s quirky στυλ. Εγω θα εκπλαγω αν πανε κατω απο πενταψηφιο νουμερο. Το Christies ειναι λιγο "κακο" με τα estimates σε τετοια sales, με την εννοια του οτι με εξαιρεση τα 2-3 πιο iconic οργανα τα υπολοιπα τα κανουν estimate πανω κατω στην τιμη αγορας με ενα ελαχιστο premium λογω ονοματος, το οποιο ΔΕΝ ειναι αντιπροσωπευτικο του τι διατιθεται να πληρωσει κοσμος. Αυτο που συνηθως συμβαινει ειναι οτι στα super high ticket items γινεται η σφαγη απο τους κατεστραμμενους, στα μεσαια βλεπεις μια εκτιναξη συχνα 2 και 3 και 5 φορες το estimate αλλα ΕΙΔΙΚΑ στα χαμηλα items τα estimates φευγουν απο το παραθυρο, διοτι διαμορφωνεται γρηγορα ενα μινιμουμ "μαξιλαρακι" απο αυτους που θελουν να παρουν ΚΑΤΙ, απλα οτιδηποτε, λογω του ονοματος πισως απο τα lots - ολοι αυτοι θα πλακωθουν για τα "ταπεινα" κομματια και θα διαμορφωσουν μια τιμη πατωμα. Στο auction του Gilmour αυτο το πατωμα ηταν στα 30-35 χιλιαρικα, υπηρχαν δηλαδη πολλα (ΠΟΛΛΑ ΟΜΩΣ) κομματια με "ταπεινα" estimates στα 1,2,3 χιλιαρικα που πηγαν για 30+, και πρακτικα ΚΑΝΕΝΑ κατω απο αυτη την τιμη. Στην προκειμενη, εγω θα περιμενα μαξιλαρακι στα 15-20 αλλα ποτε δε ξερεις με αυτα τα πραματα.

Bump γιατι βλεπω οτι κυκλοφόρησε ο πληρης κατάλογος της δημοπρασίας, για όποιον θέλει να ριξει μια ματιά στη συλλογή του κυρίου. https://www.christies.com/en/auction/the-mark-knopfler-guitar-collection-29972/ (Στα δεξια η επιλογή "Download Catalogue" για το PDF - μίνι βιβλίο με βιογραφικό μπλαμπλα και παρεμφερές φωτογραφικο υλικό, περαν φυσικα των lots - 268 σελιδες)

Οντως, και εχει σχολιαστει πολυ αυτο - δεν ειναι συνηθες, βασικα νομιζω δεν εχει ξαναγινει, ισως σε καμια super-limited Japan-only ή τιποτα τετοιο.

Σε μια παρομοια φάση που προσπαθούσα να θυμηθώ με τι καλώδια ερχόταν ενα προιόν (και δεν έβγαζα άκρη online) μου ήρθε μια φλασιά - μήπως βρεθεί κανα unboxing video απο αυτά που ήταν τόσο της μόδας 5-10 χρόνια πριν. Για δες εδώ (ή κατι αντίστοιχο) αν δεις τίποτα.

Delay θα ηθελα να προσθεσω. Καποιο. Διοτι εκατσα να στησω τη μινι-πεταλιερα που 'λεγα και το παλιο πιστο Line 6 Echo Park αποδημησε εις κυριον καποια στιγμη τα τελευταια 4-5 χρονια που μαζευε σκονη κατω απο τον καναπε. Ωραιο μαραφετακι το συγκεκριμενο, DL4 τσεπης, ζωη σε λόγου μας.

Σε αυτο το σταδιο, η μονη σοβαρη συμβουλη ειναι να δοκιμασεις οσες περισσοτερες strat και tele μπορεις ωστε να αποφασισεις τελικα ποια απο τις δυο σου κανει κλικ. Μη το βλεπεις μονο απο το pc - δοκιμασε, ειτε φτηνες ειτε ακριβες, ο,τι βρεις, και οταν διαλεξεις αναμεσα στις δυο βλεπουμε budget και επιλογες.

Να κανω μια αφελη ερωτηση - το waza tuner τι διαολο κανει καλύτερα απο το απλο? Εγω μετα απο χρόνια απουσιας ξεκιναω σημερα να στηνω μια μικρή πεταλιερα για κατι jams με φίλους που σχεδιάζονται και ειμαι στη φαση του να ψαχνω τι εχω, τι δουλεύει και τι χρειαζομαι, stay (waza)tuned

Απο ακουστικές κιθάρες, που είναι και το κύριο όργανο μου πλέον, διακαής πόθος είναι μια μικρη φουλ μαονι, ιδανικα μια 14-fret Martin 00-17 απο τη δεκαετια του '40. Yπαρχουν και αλλες, πιο ρεαλιστικες επιλογες αλλα στο συγκεκριμενο τυπο έχω σκαλωμα με το real thing και ενω γενικα εχω μαζεψει αρκετα οργανα διαφορων "κατηγοριων", στο συγκεκριμενο τυπο δεν εχω καμια. Θα παω μια και εξω για την 00-17 καααααααποτε, εκτος αν πεσω σε καμια τρομερη ευκαιρια για καμια παρεμφερη. Και απο εκει και περα το χαος, απειρες που θα ηθελα να εχω, ηλεκτρικες και μη...

Μεγειες LK! Να τις χαρεις! Πες μου σε παρακαλω οτι την εχεις σε αυτο το το φοβερο το ροζοκοκκινο το χρωμα!

Οκ, θα ακουστω λιγο σαν βουδιστης μοναχος τωρα αλλα τα πραγματα ειναι τρομερα απλα. Οι κιθαρες της δεκαετιας του '80 έχουν ενα χαρακτηριστικο που δε θα βρεις σε συγχρονη κιθαρα - ειναι του '80. Αν καποιος θέλει μια κιθάρα του '80, δε θα υπαρξει καμια μοντερνα κιθάρα του στυλ του '80 που να είναι περισσότερο κιθάρα του '80 απο μια κιθαρα του '80. Μπορει η μοντερνα ναι ειναι "καλυτερη", μπορει να ειναι "χειροτερη" (ο,τι μπορει να σημαινουν για καποιον οι οροι αυτοι), αλλα η παλια ειναι του '80 και η νεα ειναι σαν του ΄80 and that's that. Αφηστε απ'εξω συλλεκτικοτητα, επενδυτικη αξια κλπ, ετσι και αλλιως δε μιλαμε για τετοια οργανα εδω. Αφηστε και απ'εξω περιπτωσεις οπως περνεις specs που ΔΕΝ θα βρεις σε αντιστοιχης τιμης νεο οργανο, οπως πχ μερικες απο τις φτηνοalembic που λέγαμε πριν ή τις Fender Strat Plus (που ναι, με λιγη τυχη βρισκονται κοντα στο χιλιαρικο μεχρι και σημερα, και η συγκριση τους με το top MIM ειναι ανεκδοτο). Παρτε μια τυπικη '80s superstrat, HSS, bolt-on, Floyd κλπ κλπ. Στα χαρτια ιδια με μια Charvel συγχρονης παραγωγης. Αντικειμενικα μπορει η συγχρονη Charvel να εχει καλυτερους μαγνητες, καλυτερη ταστοδουλεια, καλυτερα ολα. Αντικειμενικα και παλι η Charver ειναι μια συγχρονη κιθαρα φτιαγμενη σαν '80s superstrat και η αλλη ειναι μια '80s super strat. Αλλους τους χαλανε οι γρατσουνιες, αλλους τους φτιαχνουν. Αλλοι ψαχνουν το μεγιστο υποκειμενικο, χρηστικο value for money και αλλοι ειναι προθυμοι να υπερπληρωσουν για ενα εχουν το "real deal" αντι για κατι σαν το real deal. Aπο τη στιγμη που λειτουργεις συνειδητοποιημενα μεγεια σου και χαρα σου.

Yπάρχει και ενα πολυ αγαπημένο μου "breed" ηλεκτρικής απο '70s και κυριως '80s Japan που θα αποκαλέσω Alembic του φτωχου. Double-cut carved top σωματα, neck-through laminate necks, hardware γομαρισιο, 37 διακοπτακια και παντοτε natural φινιρισμα. Κλασσικη συνταγη που κυκλοφορησε απο απειρες εταιρειες - Yamaha, Aria, Roland, Ibanez, El Maya, Westone σε διαφορα βαλαντια (και συχνα σε μπασοπαραλλαγη). Οι πιο high-end της κατηγοριας (πχ οι top of the line Ibanez Musician, Αria Pro II RS) εχουν ξεφυγει πλεον τιμολογιακα αλλα υπαρχουν ακομα πολλα πιο "ταπεινα" μοντελα που μπορεις ευκολα να τα βρεις αρκετα κατω απο το χιλιαρικο. Και ειναι ΚΙΘΑΡΑΚΛΕΣ, φτανει να παρεις με τα ρεστα και κανα πακετο εμπλαστρα γιατι θα σου βγει η μεση. Δεν εχω πετυχει σχεδον τιποτα συγχρονης παραγωγης που να μπορει να πλησιαστει αυτη την συγκεκριμενη συνταγη, ποσο μαλλον με συγκρισιμη τιμη, με τετοια υλικα και MIJ premium. Oποτε αν καποιου του κανει κλικ αυτο το στυλ κιθαρας κατ'εμε ΔΑΓΚΩΤΟ για '80s οργανο παρα να ψαχνεις κατι νεο σε παρομοιο στυλ.

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους!

Για μενα λειτουργεί σε δυο στάδια και έχει συχνα να κάνει με τη διαφορά ακουστικου vs. ηλεκτρικου οργάνου. Συχνα, ειδικα στα ηλεκτρικά όργανα, ξέρω αν μου κάνει κλικ μια κιθάρα στο 5λεπτο. Είτε θα βρεθεί κάτι να μου κάνει κλικ είτε θα βρεθεί κάτι να με χαλάσει, οπότε και ξέρουμε που είμαστε. Σπάνιο να βρεθώ να αμιφταλαντεύομαι ως προς το αν μου κάνει κάτι. Τα τελευταία χρόνια όμως που ασχολούμαι πολύ περισσοτερο με ακουστική κιθαρα έχουν αλλαξει τα πράγματα, παίρνει παραπάνω. Καταρχας, οταν φτάνει νεο οργανο στα χερια μου η επαφη της πρωτης μέρας ειναι απλα ξεγραμμένη. ΟΛΕΣ οι κιθαρες παιζουν και ακουγωνται δραματικα καλυτερες μετα απο 2-3 μερες αφιξης, οταν εχουν συνέλθει απο το ταξίδι και εχουν στρωσει στο νεο κλιμα/χωρο που θα ζουν. Το εχω παρατηρησει με δεκαδες πλεον οργανα, ειτε νεα του κουτιου ειτε 50 και βαλε χρονων, και οταν βγουν απο το πακεταρισμα με την αφιξη τους ακουγωνται στενα και μαζεμενα - μετα απο μια δυο μερες στον καναπε εκτος θηκης παιρνουν μπρος. Σε δευτερο σταδιο εχουμε τον δικο μου ενκλιματισμο. ΟΛΕΣ οι κιθαρες ακουγωνται δραματικα καλυτερες αφου εχουν περασει μια βδομαδα στα χερια μου, επειδη απλα εχω μαθει (εστω σε πρωτο σταδιο) πως να βγαζω ηχο απο το εν λογω οργανο. Εχουν διαφορετικα range στα οποια αποκρινονται, διαφορετικο χερι θελει η καθε μια και αυτο παιρνει λιγη εξερευνηση. Θελει μερικες μερες πλινκι πλινκι γρατσουνισμα μεχρι να μπορω να πω "α, να τι κανει αυτη η κιθαρα". Ως εκ τουτου αποφευγω να εκφερω γνωμη μεσα στις πρωτες πρωτες μερες αν δεν νοιωθω αρκετη οικοιοτητα. Και μετα μπαινουν οι πειραματισμοι με χορδες, διαφορετικα μεγεθη/τυπους και κυριως διαφορετικα κουρδισματα. Το συνηθες roadmap μου ειναι κραταω την κιθαρα με τις χορδες που ηρθε (αν δεν ειναι unplayable) για τις πρωτες μερες οσο γνωριζομαστε, μετα μπαινουν οι Monel που μου αρεσουν, μετα απο καμια βδομαδα αποφασιζω αν θα μεινουν οι monel ή θα παω πισω σε bronze καθως και αν θα παω πανω ή κατω σε gauge, και μετα απο καναδυο βδομαδες σε standard tuning (για να εχω και καλυτερο πατημα/οικειοτητα στο feel των χορδων) αρχιζω να δοκιμαζω τα open D, C κλπ. Καποια οργανα παιζουν ή/και ακουγωνται τρομερα καλυτερα σε open ή πιο χαμηλα tunings οποτε τελικη γνωμη εκφερω μονο μετα απο κανα μηνα πανε-ελα με χορδες και κουρδισματα ωστε να δουμε τι γινεται across the board. Θα πει κανεις οτι αυτα που εγραψα στις τελευταιες 3 παραγραφους ειναι fine-tuning περαν της πρωτης επαφης/αξιολογησης αλλα θα επιμεινω και θα κλεισω με παραδειγμα μια παλια Ibanez που πηρα πριν απο κανα χρονο. Αγοραστηκε on a whim αρκετα φτηνα κυριως ως πειραματισμος/χαβαλες και με την πιθανοτητα απλα να γινει flipped για κανα χαρτζιλικι. Ηρθε, επαιζε ωραια, εδειχνε ωραια αλλα ηχητικα δεν ειχε κατι το τρομερο, καλη ηταν αλλα δεν ειχε κατι που θα την εκανε να ξεχωριζει. Της εδωσα καιρο, επαιζα αβερτα, δοκιμασα χορδες, δεν την ειχα ποτε σε open tuning ομως γιατι αρχικα σκεφτομουν να την κρατησω για γενικη jam χρηση σε standard (ειχα άλλες να καθονται σε open οποτε αυτη θα ηταν ο standard παγκιτης). Μετα απο κανα διμηνο που δεν ειχα τρελαθει και ειχα ηδη βγαλει φωτο για να την ανεβασω σε αγγελια πωλησης, την εριξα σε drop C ετσι για το γαμωτο καθως καθομουν στο πισι και εγραφα το μπλαμπλα για την αγγελια. Σας λεω σοβαρα ΕΜΕΙΝΑ, η κιθαρα εγινε αλλο οργανο. Με το χαμηλοτερο tuning πηρε μπρος και ΓΑΖΩΝΕ, οχι μονο δεν ανεβασα την αγγελια για πουλημα αλλα για τον τελευταιο χρονο εχει γινει η βασικη μου κιθαρα και εχουν καταληξει να καθονται στον παγκο οι υπολοιπες. Οποτε σε ακουστικα οργανα πλεον αν δεν κατσω με την ησυχια μου ενα μηνα να δοκιμασω ολες τις παραμετρους δεν παμε πουθενα.

Χαχα ναι ναι την εχω ακομα, ήθελα να την χρησιμοποιησω για να ηχογραφησω κατι τις προαλλες αλλα δε προλαβα - του χρονου!

Μια χαρα ήχο είχε η Ovation για το στυλ, καλά έκανε η κυρα Annie και την κράτησε. Γάντι ταιριάζει. Δε ξέρω αν τυχόν το είχες δει npap αλλα νωρίτερα στη χρονιά έιχα βρεθεί με μια Ovation και είχα ανοίξει ενα σχετικό thread - βασική αφορμή για την αγορά ήταν ένα factoid σχετικό με τον Tony Rice. Eίχε χρησιμοποιήσει μια Legend για να γράψει μερικούς απο τους seminal δίσκους του στα early '80s, και εννοώ ακουστικα καθαρά, με πυκνωτικό. Οπότε και το post ήταν κατ'επέκταση πάνω στον "παρεξηγημένο¨ ακουστικό ήχο των Ovation. Y.Γ. Ασχολίαστο απλά το οτι το rough mix του ποδαριού για μπούσουλας ακούγεται τρομακτικά καλύτερο απο τις μισες παραγωγές εκει έξω, πόσο μάλλον τις "δικές μας", με τις υγιείες μας