Πίνακας συμμετοχής

Αφτά είναι φίλος. Τι να μας πει τώρα το γατάκι η ΑΙ . Αν δεν έχεις παίξει ένα πανηγύρι στα μέρη του sir (Μεσσηνία), να φας την top γουρουνοπούλα, συνοδεία Amstel κουτάκι από τον πάγο, δεν υπάρχει (μουσική) ζωή. Δεν υπάρχει ζωή γενικώς... Άμα θέλουν να πάνε να κάνουν ΑΙ πανηγύρια... Ε άμα πχια

Μολις τ'ακουσα ολα . Το 3 με το φλαουτο δε μου αρεσε, αν το ακουγα πρωτο μια χαρα θα ηταν, απλως τα αλλα ειναι πιο δυνατα. Λοιπον στα 2 πρωτα το παιξιμο ειναι καλυτερο. Δεν καταλαβα πολυ μεγαλη διαφορα στις εντασεις, αλλα ηταν δυσκολη μερα οποτε σχωρα με. Το 4 εχει τον καλυτερο ηχο, καθεται πιο φυσικα αλλα δε μου αρεσε τοσο το παιξιμο οσο το αρχικο. Αρα το αρχικο προτιμω (οποιο απο τα 2 θες). Παντα βαζω το μουσικο κριτηριο πανω απο το παραγωγικο, οποτε μακραν 1 κ 2

Μα και την tonelab για ευκολια την εχω. Τα vst ειναι πλεον ΠΟΛΥ πιο εξελιγμενα, αλλα δεν μπορω αλλο, ΕΓΚΩΣΑ να ψαχνω το ταδε plugin, αν ταιριαζει με το ταδε impulse, και να βαλουμε και το δεινα vst εφε, και να βαλουμε και κανα καλο delay, ΕΛΕΟΣ, ΟΧΙ ΑΛΛΟ, να ΠΑΙΞΟΥΜΕ και καμια νοτα ρε παιδια, οχι μονο περα δωθε το ποντικι, βαζω λοιπον εκει περα την tonelab με preset που εχω φτιαξει και οποιον παρει ο χαρος.

Εγώ δε ψηφίζω τίποτα γιατί είμαι οξω κ θα τα ακούσω το βράδυ. Το πρώτο πάντως ήταν πανεμορφο. Ο ήχος της ληντ δεν ήταν του γούστου μου, αλλά τι ρόλο παίζει αφου καθόταν ωραία κ έπαιζε εξίσου ωραία ο Μάνος με αυτόν

Οχι. Βγαινει απο το: " Τελευταια φορα θα στο πω, η καλυτερη κιθαρα ειναι η στρατοκαστερ"

Tele = εγγύηση.

Πάντως σαν τελε ΔΕΝ ακουγεται αυτη η κιθαρα οποτε οκ ειναι ενα ακομα μοντελο της PRS και σιγουρα οχι telecaster.

Αμα ειναι να παρεις bolt on PRS, ψαχνεις και βρισκεις bolt on prs Αμα ειναι να παρεις tele, και θελεις να γραφει ονομα στο headstock, οποιοδηποτε ονομα κανει, φτανει να ξεκιναει με fen- και να τελειωνει σε -der

Ωρεφιλωουζ Πονεσανταματακιαμας Is there any way to unsee what I just saw?

Μου άρεσαν όλα πολύ, 3-2-1 κατά σειρά προτίμησης. Μακάρι να ταλαιπωρούσαμε έτσι όλοι 1 ιδέα πουρνό πουρνό στο DAW.

Ναι, κοίταξε να δεις φίλε μου, δεν επιμελούμαι τα γραπτά μου, γράφω βιαστικά γι αυτό έχω τέτοια σύνταξη αρκετές φορές. Γράφω σαν να μιλάμε δια ζώσης ρε παιδί μου πως το λένε. χαχαχαχαχαχαχ

Πολυ ταξιδιαρικα. Το τριτο μου αρεσε ιδιαιτερα. Θα εβαζα και εγω εικονες, αλλα το πρωτο μου φερνει εικονα τσιγαρο γεμιστο, το δευτερο ελβετο γιατρο που εκανε μια ενδιαφερουσα ανακαλυψη την περιοδο του μεσοπολεμου, ε μην μας φερουν και τη διωξη στο τελος

Πολύ ωραία είναι όλα κυρ Αλήμ, να μην τα σβήνεις ... Και επειδής με επηρεάσατε με την ΑΙ .... Το πρώτο .... Το δεύτερο ... Το τρίτο ....

Ρε φίλε, να ματημΠαναγία ψάχνω τόση ώρα να βρω πώς το έκανες αυτό. Και ποιο είναι αυτό ποστ? Ε, ποιο είναι?

Γιατί όμως; Εξαρτάται από την (ηλεκτρονική) σχεδίαση. Μπορεί να είναι και αστοχία υλικού. Συχνό φαινόμενο.

Εκπληκτικό είναι

καλό είναι, αλλά τα πολλά edit χαλάνε την αρχική εικόνα. Που 90% είναι γκαραντί η καλύτερη

Αν ειναι για συγκρισεις να κατσω να στησω και τετοια, θα γινει αλλο κομματακι εν καιρω, αλλα επειδη τα εχω κανει διεξοδικα τα τεστ αυτα, και παροτι ειμαι ψηφιακακιας και πισακιας, δε δισταζω να πω οτι ο κανονικος ενισχυτης, αυτος με τις λαμπες, κερδιζει. Τερμα και τελειωσε. Ειναι βολικο το ψηφιο, ευκολο, χωρις φασαρια, και οτι ωρα θες παιζεις οτι ωρα θες γραφεις, ναι, αλλα ΑΙ ΛΑΜΠΑΙ ακουγονται καλυτερα, τι να κανουμε. Ειναι ο τομεας τους, ειναι η ειδικοτητα τους οι "σπασμενοι" και οι παραμορφωμενοι ηχοι, εκαστος στο ειδος του. Τα εχω κανει διεξοδικα τα τεστ και τα εχω δει στην πραξη, και να πω την αληθεια δε θελω να μπω στο τρυπακι γιατι καλα ειμαι ετσι αραχτος και light, που να τρεχεις παλι, αστα οπως ειναι

Ναι ήμουνα! Ή το άκουγα που το λέγατε κ μ'αρεσε τόσο που έχω πιστέψει πως το έχω ζήσει Το 1 κάνω πως δε το θυμάμαι. Το κάρβουνο δε ξεχνιέται. Όπως κ αυτό που δυστυχώς δε ξεχνιέται είναι το να παίζεις στη φυλακή , χύμα κ να έρχεται τσαντισμενος ο άλλος που μετά από τόσες άκυρες παραγγελίες να ζητάει το λόγο γιατί δεν παίζετε τίποτα από αυτά που λέει

Το β (που ψήφισα) είναι το α με διορθώσεις στις εντάσεις και στις δυναμικές. Το γ είναι το φλάουτο. Και το δ το φηψίο. Συμφωνώ (στο περίπου. το β με το δ) Αν και: Αυτό να κάνεις. Για να αρχίσουμε τις συγκρίσεις.

Το πρώτο έχει τη φάση της στιγμής. Είναι λίγο δυνατό όλο, και πετάει σαν ένταση. Το β με το φλάουτο, είναι μέσος δρόμος. Το γ με το άλλο ψηφίο μπαινει "κάπως", έχει κάτι σχληρές αττάκες, αλλά μετά αφού μαλακώνει ειναι ΑΑΑ. Ψηφίζω ριαμπ το α με το ψηφίο γ. Ή μπασπάτεμα το α. Ή το γ. Δεν ξέρω. Όλα στέκονται.

Διαλέγω το Νο2.

αφτος αρκει

ακριβως κΑνε τa ΒΑΣΙΚA courses παρακαΤου και ελα αυριο να γραψεις.

ΚΟΡΕΚΤΕΝΤ οΠγιος δεν τρωει ΠΡΟΒΑΤΙΝΑ στα καρβουΝα ινε Βιγκαν. ΤεΛος

Βιγκανισμο? Το αναποδο του κανιβαλισμού είναι ο βιγκανισμός τζάνεμ'? Βρά, για σένα παλευω, βλέπεις τι γινεται έτσι? ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ, ΤΩΡΑ!

Πάντως καλά ακούγεται,αποβουτυρομενη όπως όλες οι μοντέρνες κιθάρες αλλά καλά. Κοτόπουλο στήθος βραστό χωρίς αλάτι δηλ αντί για παΙδακι αρνιΣιο στα κάρβουνα ...δε λεω κάποιος πρέπει να κάνει catering και τσι Φλωροι.

Τόσες μέρες δεν είχα αξιωθεί να πατήξω ένα play... κακώς... πολύ κακώς. Μπράβο και από ´μένα.

Εμένα μ'αρέσει το μοντέλο του Myles Kennedy, εννοείται έχω φάει παπά λόγου επειδή Slash και Alter Bridge, αλλά τέλος πάντων. Γενικά κατά τη γνώμη μου μια χαρά το πάει η PRS, προσφέρει μοντέρνες εναλλακτικές, πόσο πια να τρώμε φακές κάθε μεσημέρι;

Και cos reverence βεβαίως βεβαίως, ότι αγαθός και φιλάνθρωπος ο cos υπάρχει.

Αυτό πρέπει να γίνει έτσι κι αλλιώς! Ποιος έχει συνέλθει απο το προηγούμενο....; +1 Εδώ κάπως έφτιαξε η ένταση/εις αλλά εμένα νομίζω δε μου ταιριάζει η επιλογή του ήχου. Όπως και να'χει, είναι πάρα πολύ ωραίο με εξίσου ωραίες στιγμές.

Γιατί όχι cos reference ?!?!

Πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Πολύ ωραίοι ήχοι σε πλήκτρα και clean guitar. Ζηλεύω την άνεση σου να τα γράφεις μονοκοπανιά δίχως edits και να βγάζεις αυτό το αποτέλεσμα. Αλλά αυτή lead μου χάλασε όλη την εικόνα ρε γαμώτο. Δε μου άρεσε ο ήχος της και ήταν πολύ δυνατά.

Κορεκτηντ

Ο συνημίτονος_γιατρός μπαινει μονο Deep Web, φίλος... Ενώ 'εχεις target fixation σε ρακετοκιθάρες του 50...θα το αλλαξουμε αυτό Βρα, μην ανησυχεις, θα το αλλάξουμε...

Είτε στα 60'ς Ασιατικές φθηνές κόπιες είτε από τα 80'ς και μετά πιο κοστοβόρες κόπιες, μια ζωή αντιγράφονται τα κλασικά μοντέλα των γνωστών μεγάλων εταιρειών, κάποιους δεν τους ενδιαφέρει το όνομα στο headstock και κάποιοι θέλουν το αυθεντικό. Το τι είναι αυθεντικό είναι άλλη υπόθεση και συζήτηση για άλλο θέμα μιας και ο Leo Fender πούλησε την εταιρεία του το 1965 και ο Orville Gibson δεν κατασκεύασε ποτέ ηλεκτρικές κιθάρες. Άρα το "αυθεντικό" το κατέχει και το κατασκευάζει ο οποιοσδήποτε έχει το κεφάλαιο να αγοράσει τις πατέντες, τα copyrights και ότι άλλο χρειάζεται. Anyway...με την αισθητική της PRS πάντα συμφωνούσα σε αντίθεση με την κοστολόγηση της. Η 594 SC είναι ίσως η ομορφότερη κόπια (όχι κλώνος) της Les Paul, ενώ και οι Silver Sky και NF/MK είναι όμορφες. Ηχητικά μου άρεσαν πολύ αν και PRS/Guitarist πάντα έχουν πολύ καλά ηχητικά clips.

Ας μην παίρνουμε τη λέξη "θάλασσα" κυριολεκτικά...

Με δέκα κουάτλου θα αγοράζεις ένα V-Synth

Τώρα ξέρεις..............................

Ότι κατσικίσιο (κρέας, γάλα, τυρί, κλπ), μου αρέσει τρελά. Αλλά πίνω αγελαδινό γιατί είναι στο καλάθι του νοικοκυριού.

Ε βαλε την κομματαρα τοτε. Μην υμνεις κ εσυ τον εξωαποδω

Με αυτά που λένε αφτοί οι αντιχρίστοι στο παρακείμενο νήμα, μου ήρθε η όρεξη να ακούσω αφτούς τους... βελζεβούλιδες. O tempora o mores δηλαδή...

Γι'αυτο λεω το δευτερο Το πρωτο στα πρωτα βηματα για να εχεις ηχο, λεξιλογιο, μηχανικη, υφος κλπ να στεκεσαι στα ποδια σου δηλαδη κ μετα τρανσκραημπην κ αυτοσχεδιασμος (φυσικα οχι αποκλειστικα κιθαριστες) Οχι πως τα κανω εγω πλεον αυτα. Αλλα την περιοδο που τα εκανα βελτιωνομουν περισσοτερο ανα 6μηνο απ'οτι τα πρωτα 15 χρονια που επαιζα. Τωρα σε μια εβδομαδα που τα ψευτοκανω, ξερωντας που να εστιαζω μπορω να ερθω σε ενα επιπεδο που να μη μου σπαω τα νευρα οταν παιζω. Για να ξανακανω να πιασω κιθαρα κανα τριμηνο μετα, αλλα αυτο ειναι αλλη κουβεντα. Βασικο πραγμα στο να αντιγραφεις αλλα οργανα ειναι πως θα σου δωσουν αλλη αντιληψη. Εγω πχ ειχα τοσο σοβαρες ελλειψεις σε θεματα χρονου, δυναμικων, τονισμων κ του τι πραγματικα σημαινει λεγκατο ηχος (ακομα κ αν παιζεις πανω κατω πενα) που αν δεν εβγαινα απ'εξω να το παρω αλλιως στη μελετη, δε θα βελτιωνομουν ποτε. Κ δεν αναφερα τιποτα για το τι φρασεις επαιζα, ουτε για το πως (δεν) ανεπτυσσα το σολο. Αν δε φτιαξεις αυτα το τι νοτες επιλεγεις δεν εχει καμμια σημασια Η ροκ μας εχει κανει πολυ κακο σε πολλα πραγματα κ θελει αποτοξινωση οταν βαλτωνεις, ακομα κ αν εισαι ροκ κιθαριστας

Στο παρακάτω link υπάρχει ένα ενδιαφέρον άρθρο που αφορά την ιστορία του MIDI. Το άρθρο είναι βασισμένο κυρίως σε ιστορικά γεγονότα. Να σημειωθεί πως Ikutaro Kakehashi (Roland) και Dave Smith (Sequential Circuits) ήταν οι δημιουργοί του MIDI. Ειδικά ο πρώτος (Father of MIDI) που πάντα τον θυμάμαι να μιλάει για compatibility και για standard. Πόσο μπροστά ήταν και πόσο δίκιο είχε σε τόσο απλά πράγματα. Οι Ikutaro Kakehashi και Dave Smith είναι κάτοχοι Technical Grammy Award (2013) Ιδιαίτερη σημασία έχει πως, σήμερα 40+ χρόνια μετά, δίχως το MIDI θα υπήρχε ένας κόσμος ασυμβατότητας υλικού και λογισμικού. Πηγή: https://www.musicradar.com/news/the-story-of-midi

@Nekkon Σε ευχαριστώ πολύ. Δε θεωρώ ότι είναι ή το ένα ή το άλλο. Όπως επίσης θεωρώ ότι όλα θέλουν ένα μέτρο. Εγώ από αυτά που διαβάζω/ακούω από κιθαρίστες που μου αρέσουν, είτε είναι ο Clapton είτε είναι ο Govan, "μελέτησαν" πολύ αυτούς που υπήρχαν πριν από αυτούς. Σε τι βαθμό όμως, θα το κάνει κάποιος αυτό και πόσο θα προσκολληθεί σε κάποιον/κάποιους κιθαρίστες είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Η θεωρία από την άλλη είναι εργαλείο. Δεν μπορεί από μόνη της να σε κάνει να βρεις τη δικιά σου φωνή/ήχο/χαρακτήρα. Αυτές είναι που πρώτες μου σκέψεις. Όσον αφορά εμένα, μου αρέσουν πολλοί κιθαρίστες. Και με κάποιους έχω μεγάλο κόλλημα. Προσπαθώντας να παίξω τραγούδια, solos, riffs, φράσεις από όλους αυτούς, παρατηρώ ότι έχουν αφήσει "σημάδια" στο παίξιμό μου. Από κάποιους αρκετά από άλλους λιγότερο. Στην τελική όμως, ελπίζω ότι αυτό που στο τέλος βγάζω να έχει όσο το δυνατόν περισσότερο κάτι μοναδικό , κάτι προσωπικό.

Πολύ ωραία ερώτηση. Ίσως είναι πιο εύκολο να απαντηθεί, βάζοντας αντι του κιθαρίστα, έναν τραγουδιστή στην εξίσωση. Πότε θα προοδεύσει ο τραγουδιστής? Όταν τραγουδάει σωστά, με τεχνικη, με ρυθμο και με τρόπο που να αναδυκνυει τα δυνατά του σημεία. Εάν τα κάνει όλα αυτά με τρόπο που (έστω συνολικά) δεν θυμίζει κάποιον άλλον τραγουδιστή, τότε για μένα είναι το απόλυτο. Στην πορεία για να τα κάνει όλα αυτά, πρέπει να μελετήσει κομμάτια που έχουν τραγουδήσει άλλοι, και να πατήσει πάνω στις νότες τους. Να μιμηθεί την τεχνική τους, και να προσπαθήσει να την κάνει δικιά του. Είμαστε ανταγωνιστικά πλάσματα και χρειαζόμαστε το καλό για να κάνουμε το καλυτερο. Και στην κιθάρα θεωρώ ότι ισχύουν τα ίδια. Επίσης, να συμπληρώσω ότι κάθε παίχτης έχει τον δικό του ρυθμο, και ακολουθεί τον δικό του μοναδικό δρόμο προς την πρόοδο. Πρόοδος είναι το να είμαστε καλύτεροι σε σχέση με τον χθεσινό εαυτο μας, όχι να συγκρινόμαστε με άλλους.

Δεν κάνεις εσύ την αρχή που είσαι κατηγορηματικός ότι υπάρχει, να μας αποδείξεις την ύπαρξη του? Αν δεν μπορείς να αποδείξεις με λογικά επιχειρήματα, αντικειμενικές και επαρκείς αποδείξεις τους ισχυρισμούς σου για την ύπαρξη οποιασδήποτε υπερφυσικής ή μη οντότητας (θεοί, νεράιδες, καλικάντζαροι, εξω/εσωγήινοι, τέρας του Λoχ Νες, Γέτι, τελχίνες, Ολύμπιοι, διαβόλοι/τριβόλοι, μονόκεροι, κράκεν, ξωτικά, βρυκόλακες, άγγελοι, φαντάσματα κλπ), το να ζητάς απ'τους άλλους να απορρίψουν αυτούς τους ισχυρισμούς μόνο ως ανέκδοτο εκλαμβάνεται. Αποδείξεις πρέπει να φέρουν αυτοί που ισχυρίζονται ότι ένας ασπρομάλλης μπάρμπας με μακρύ μούσι δημιούργησε το σύμπαν, και ο οποίος τη μόνη δουλειά που κάνει είναι να προσέχει τη ζωή μας και αν κάνουμε (και πόσες) αμαρτίες, έτσι ώστε να μας την πει (ή να μας επιβραβεύσει) μετά θάνατον, όχι αυτοί που αμφιβάλουν για την ύπαρξη του. Το βάρος της απόδειξης πέφτει πάνω σου λοιπόν. Υπάρχει περίπτωση αυτό που πιστεύεις να αποδειχτεί αληθινό αύριο, σε ένα μήνα, σε 10,000 χρόνια. Ώσπου να γίνει αυτό όμως, επέτρεψε σε κάποιους από εμάς να το θεωρούμε μια ακόμα εικασία.