To μονο που έχω χάσει τόσα χρόνια στο Βέλγιο, είναι 70 ευρώ για ένα OCD που δεν ήρθε ποτέ (κιθάρα δεν θα αγόραζα/αγοράσω ΠΟΤΕ online).
Είχα το τηλέφωνο του ανθρώπου κοπρίτη, το ονοματεπώνυμό του και το IBAN που είχα στείλει τα χρήματα, έτσι πίστευα ότι η αστυνομία θα με βοηθούσε, ή ότι θα τον ανάγκαζε να μου τα επιστρέψει.
Δυστυχώς επεσα σε ολλανδόφωνο εθνικιστή του φασιστικού κόμματος της φλάνδρας, ο οποίος, όταν συνειδητοποίησε πως είμαι μετανάστης και έχοντας την διεύθυνση και το όνομά μου (αφού υποτίθεται πως θα μου ταχυδρομούσε το πετάλι), με απειλούσε κι από πάνω ότι θα στείλει τα φιλαράκια του τους φασίστες να μου κάνουν μια επίσκεψη.
Εκτύπωσα και έστειλα τα μέηλ που με απειλούσε, στο αστυνομικό τμήμα, πήγα και από εκεί και έδωσα κατάθεση, τον πήραν και τηλέφωνο οι μπάτσοι, του άφησαν μήνυμα ότι έγινε αναφορά συμβάντος απειλής για σωματική βία, και ανοίχθηκε δεύτερη υπόθεση εναντίον του.
Ενα δυο μήνες μετά, έλαβα μια επιστολή από την εισαγγελία της Αμβέρσας (όπου υπαγεται διοικητικά η διεύθυνση/περίπτωση του απατεώνα), η οποία με πληροφορούσε στα φλαμανδικά (παρόλο που το αστυνομικό τμήμα Βρυξελλών ανάφερε ρητά ως γλώσσα επικοινωνίας με τον καταγγέλοντα -εμένα δηλαδή- τα αγγλικά κ γαλλικά / Κάποια διάκριση προς τον μη-Βέλγο εδώ, έτσι;), ότι "η υπόθεση μπαίνει στο αρχείο λόγω σοβαρότερων υποθέσεων και φόρτου εργασίας" και ότι αν θέλω να διεκδικήσω τα χρήματά μου, θα πρέπει να βάλω δικηγόρο να ανοίξει.κυνηγήσει την υπόθεση.
Ο κόσμος είναι μικρός όμως, γυρίζω σε συναυλίες από εδώ κι από εκεί, ο τύπος είχε στο facebook τη φάτσα του και η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται συνήθως κρύο...