Πίνακας συμμετοχής

Γεια χαρά! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια σειρά από βίντεο που έφτιαξα σχετικά με την ιστορία και την εξέλιξη των Μπλουζ (και γενικά της Αφροαμερικάνικης μουσικής) μέσα στους αιώνες. Έχω δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην περίοδο πριν την γέννηση των Μπλουζ (16ος-19ος αιώνας) και στον τρόπο που διαφορετικές μουσικές παραδόσεις αλληλεπίδρασαν και εξελίχθηκαν εν μέσω των κοινωνικο-οικονομικών εξελίξεων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Βέβαια πολλά επεισόδια αφορούν στη γέννηση και εξέλιξη της Μπλουζ μουσικής καθώς και στις εμβληματικότερες μορφές της, ξεκινώντας από το Proto-Blues στυλ που αναπτύχθηκε στον Αμερικάνικο Νότο, μέχρι τα “ηλεκτρικά” Μπλουζ του Σικάγο που έδωσαν ζωή σε νέα είδη μουσικής και στις δυο πλευρές του ωκεανού. Ελπίζω να βρείτε κάτι χρήσιμο σε αυτή την εργασία! Πάνος Χαραλαμπίδης Σε αυτό το πρώτο επεισόδιο τη σειράς “Η Ιστορία και Εξέλιξη των Μπλουζ”, θα εστιάσουμε στη ζωή και τις μουσικές παραδόσεις κατά τους πρώτους δυο αιώνες της αποίκησης του Νέου Κόσμου. Θα δούμε τον ρόλο που έπαιξαν τα “Work Songs” και τα “Field Hollers” τη περίοδο της σκλαβιάς, και πως αυτές οι μουσικές εκφράσεις βοήθησαν να κρατηθούν κάποιες Αφρικάνικες παραδόσεις ζωντανές. Υ.Γ. Αγγλικοί και ελληνικοί υπότιτλοι είναι διαθέσιμοι

Mη παει το μυαλό σας στο πο(ρ)νηρό! Απλα ενα καινουριο τραγουδακι μου! Ελπιζω να σας αρεσει!

Τις τελευταίες μέρες τις περνάω σπίτι, προσπαθώντας να προστατεύσω κυρίως τους δικούς μου που είναι σε ομάδες υψηλού κινδύνου. Προσπαθώντας να σκοτώσω λίγη ώρα άρχισα να βλέπω τα πρώτα live concerts που είχα δει ως παιδί και μου είχαν εξάψει το ενδιαφέρον για την ηλεκτρική κιθάρα. Ο Brian May με συνεπήρε από την πρώτη στιγμή. Προσπάθησα να αποδώσω πιστά αυτό το μυθικό solo, χωρίς tremolo (παίζω με Tele) και εννοείται με plugins. Ελπίζω να σας αρέσει και να μην το σκότωσα.

Αναζητείται τσικουδιά, ρακή, τσίπουρο, με πάνω από 80 βαθμούς αλκοόλ, να σκοτώνει τον ιό. Ανταλλάσσεται με μάσκες, γάντια και detol. Ευχαριστώ!

Τρεις μήνες τώρα έχω στην κατοχή μου την εν λόγω κιθάρα. Είναι η δεύτερη vintage που έχω στην κατοχή μου, και σίγουρα όχι η τελευταία. Είχα παραγγείλει την απλή έκδοση butterscotch blonde, και μου έστειλαν την distressed. Mου κόστισε 300 ευρώ, και μπορώ να πω ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος, από την ποιότητα κατασκευής, το playability, και τον ήχο. Την ημέρα που την αγόρασα είχα αλλάξει τους μαγνήτες με ένα σε τ area hot t/area t, και δεν είχα σχηματίσει άποψη για τους μαμά Wilkinson μαγνήτες. Πριν λίγο τους επανέφερα, και είπα να κάνω αυτό το review. Ποιότητα κατασκευής: Προσεγμένη κατασκευή σε γενικές γραμμές. Αρκετά ελαφρύ poplar σώμα, maple λαιμός με πολύ άνετο και βολικό “soft C” σχήμα. Έχει 22 medium jumbo τάστα, τα οποία δεν έχουν καμία κατασκευαστική ατέλεια. Βοηθούν πολύ στο παίξιμο. Το nut από γραφίτη είναι εξαιρετικό. Δεν ήθελε καμία επέμβαση, ούτε καν λίπανση. H (σκουριασμένη) vintage γέφυρα είναι αρκετά καλή, έχει brass saddles, και σίγουρα προσφέρει τα μέγιστα στον ήχο του οργάνου. Η βαφή είναι απλή ματ, χωρίς λούστρο, και είναι αρκετά ανθεκτική (δεν ξεφτίζει με το νύχι...), παρότι σκοπίμως ταλαιπωρημένη και σε πολλά σημεία απούσα (έχω το distressed μοντέλο). Τα κλειδιά ήταν σκουριασμένα, εσωτερικά και εξωτερικά. Μιλάμε για πολύ σκουριά. Σχεδόν δεν γυρνούσαν. Έριξα αρκετό wd40 στο εσωτερικό τους, και έρεαν μαύρα ζουμιά προς τα έξω. Μετά από αυτό επανήλθε η λειτουργία τους. Παρότι κάνουν καλά τη δουλειά τους και κρατάν το κούρδισμα, κάποια έχουν χάλια αίσθηση και ακρίβεια κατά κούρδισμα, και ένα από αυτά σκαλώνει συνεχώς κατά το ξεκούρδισμα. Θα αγόραζα καινούργια, καθότι πολύ οικονομικά, αλλά δεν μπορώ να τα βρω σκουριασμένα… Ηλεκτρικά: Το (σκουριασμένο) control plate έχει τα μικρά, σε μέγεθος, χειριστήρια. Αρκετά άνετα στη χρήση. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ποιοτικά. Οι Wilkinson μαγνήτες είναι πολύ καλοί. Θα έλεγα ότι είναι φλατ ο ήχος τους. Αρκετά πρίμα, ισορροπημένα μεσαία, αρκετά μπάσα. O bridge είναι γύρω στα 8kohm, flat poled, με base plate, ενώ ο neck είναι γύρω στα 7kohm. Ένα βασικό μείον είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο καλώδιο γείωσης να πηγαίνει προς τη γέφυρα. Αναγκάστηκα να το κάνω ο ίδιος, ώστε μόλις ακουμπώ τη γέφυρα ή τις χορδές να σταματά ο πολύς θόρυβος. Μικρό το κακό. Playability: Η κιθάρα είναι εξαιρετικά ευκολόπαιχτη. Τα βασικά ατού της είναι ο σούπερ λαιμός της, και το πολύ ελαφρύ σώμα. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι ο λαιμός είναι αρκετά πιο παχύς από κείνον μια fender ΜΙΜ, ή squier standard, οι οποίες είναι και αρκετά βαρύτερες σε σχέση με την V52. To setup της είναι αρκετά εύκολο, με το relief να είναι σχεδόν μηδενικό, το action να πέφτει εύκολα κάτω από 1,5mm χωρίς ίχνος buzz, και το intonation να είναι αρκετά ακριβές, παρά τις δυσκολίες λόγω vintage γέφυρας. Μακάρι να ίσχυε το ίδιο σε άλλες ακριβότερες κιθάρες που έχω. Αισθητική: H κιθάρα είναι αρκετά όμορφη. Αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξα να την κρατήσω, παρά το γεγονός ότι προτιμούσα την απλή έκδοση non-distressed. Είναι σχετικά υπερβολικό το ρέλικ, τόσο στις ξύλινες, όσο και στις μεταλλικές επιφάνειες, αλλά θεωρώ ότι είναι αρκετά προσεγμένο για την αξία της κιθάρας. Νομίζω θα ξαναέπαιρνα distressed vintage κιθάρα, ειδικά εκείνη τη γαλάζια στρατ που μου έχει γυαλίσει. Αυτό που είναι σίγουρο, είναι το γεγονός ότι κάθε κιθάρα που έχω δει σε φωτογραφίες έχει τόσο διαφορετικό επίπεδο τεχνητής “φθοράς”, όσο και διαφορετικά σχέδια στην φθορά αυτή. Ήχος: Τόσους μήνες την είχα με άλλους μαγνήτες και δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για τον ήχο των Wilkinson. Οι ηχογραφήσεις που ακολουθούν είναι ενδεικτικές για το τι ψάρια πιάνει. v52ht1CLEAN.mp3 v52ht1BREAKUP.mp3 v52ht1CRUNCH.mp3 v52ht1DIRTY.mp3 v52ht1HIGHGAIN.mp3 Η ηχογράφηση έγινε με blackstar HT1R, απευθείας line out στην κάρτα, και προστέθηκε λίγο reverb από το daw. EN ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΕΙ Τα υπέρ + ποιότητα κατασκευής + ήχος + εργονομία + χαμηλό βάρος + χαμηλή τιμή Τα κατά - κλειδιά κουρδίσματος - υπερβολικό relic (υποκειμενικό)

Γεια χαρά! Είμαι ο Πάνος και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το αποτέλεσμα της έρευνας μου πάνω στις μικροτονικές μπλουζ κλίμακες. Για πολλά χρόνια έπαιζα Μπλουζ μουσική με το μυαλό ενός τζαζίστα, χρησιμοποιώντας μινόρε και ματζόρε πεντατονικές, τρόπους, και αρπέζ πάνω σε ματζόρε μπλουζ φόρμες, αλλά δεν κατάφερα να ακουστώ ποτέ “αυθεντικός”. Κάτι έλειπε… Πριν μερικά χρόνια γνώρισα τον Γιώργο Ζήκο (κιθαρίστα της μπάντας Zero Zero) ο οποίος με εισήγαγε σε έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης για τις μπλουζ κλίμακες που με οδήγησε σε αυτή την έρευνα και τελικά στη δημιουργία δυο σειρών από βίντεο (“Microtonal Blues Scales” & “Blues History”). Αν και κάποια από αυτά που θα παρουσιάσω για τις μπλουζ κλίμακες είναι γνωστά στους ακαδημαϊκούς, δεν έχουν ακόμα ενσωματωθεί στη διδασκαλία της Αμερικάνικης μουσικής. Οπότε, θα προσπαθήσω να κάνω ένα πρώτο βήμα με αυτά τα μαθήματα, όχι επειδή είμαι κάποιος ειδικός, αλλά για να ξεκινήσω μια συζήτηση πάνω σε αυτό το ευαίσθητο θέμα. Στη πρώτη σειρά από βίντεο που θα ανεβάζω κάθε εβδομάδα, ονόματι “Microtonal Blues Scales”, θα προσπαθήσω να αντιμετωπίσω το “πρόβλημα” πολλών μουσικών (συμπεριλαμβανομένου εμού) να αυτοσχεδιάσουν πάνω σε Blues ή Blues-based μουσική και να ακούγονται “πειστικοί”. Βέβαια ένας σημαντικός παράγοντας που θα πρέπει να εστιάσουμε είναι οι κλίμακες που χρησιμοποιούμε. Πρέπει να παίξουμε μια ματζόρε κλίμακα? Μήπως πρέπει να παίξουμε μια μινόρε? Και αν ναι, γιατί να παίξουμε μια μινόρε κλίμακα πάνω από ματζόρε συγχορδίες? Όπως θα εξηγήσω σε αυτά τα βίντεο, οι μπλουζ κλίμακες ΔΕΝ είναι σαν τις κλασσικές κλίμακες, όπου οι νότες έχουν ένα συγκεκριμένο και σταθερό τονικό ύψος. Μια μπλουζ κλίμακα είναι πιο πολύ σαν ένα Αραβικό Maqam ή μια Ινδική Raga (όπου οι νότες παρεκκλίνουν από το Ευρωπαϊκό συγκερασμένο σύστημα). Ωστόσο οι Μπλουζ κλίμακες έχουν την ιδιαιτερότητα όχι μόνο να έχουν Δυτικά στοιχεία στο DNA τους (λόγω μουσικής ανταλλαγής μεταξύ Αφρο-αμερικάνων και Ευρω-αμερικάνων) αλλά επίσης να έχουν εξελιχθεί, εξηγηθεί και διδαχτεί σε μια κοινωνία λευκών. Ίσως ήταν η αναπόφευκτη ερμηνεία από τη οπτική ενός αφομοιωμένου τονικού συστήματος, ή ίσως ήταν απλά για παιδαγωγική διευκόλυνση, το αποτέλεσμα είναι ότι οι λευκοί υπεραπλούστευσαν την Αφροαμερικάνικη μουσική χρησιμοποιώντας Κλασσικά εργαλεία και έννοιες για να την εξηγήσουν (τουλάχιστον από τον 19ο αιώνα). Βέβαια πολλοί μελετητές έχουν προσπαθήσει να αναλύσουν τη φύση των μπλουζ κλιμάκων. Είναι σαφώς ένα δύσκολο έργο δεδομένου ότι οι μπλουζίστες παίζουν τις μπλουζ κλίμακες λίγο διαφορετικά ο ένας από τον άλλο, ανάλογα τις επιρροές τους, το όργανο που χρησιμοποιούν, και τη προσωπικότητα τους. Επίσης ερμηνεύουν τα τραγούδια διαφορετικά κάθε φορά. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να βρει κοινό έδαφος μεταξύ των πιο επιδραστικών μπλουζ μουσικών και να βγάλει κάποια άκρη μέσα σε αυτή τη πολύπλοκη παράδοση. Αυτό που θα παρουσιάσω είναι μια περιγραφή αυτών των μικροτονικών κλιμάκων (θεωρία) που πιστεύω ότι είναι αρκετά συνεπής με το πραγματικό μπλουζ παίξιμο, δηλαδή, εξηγεί τα περισσότερα πράγματα τις περισσότερες φορές. Κρατήστε στο νου σας ότι αυτή είναι η προσωπική μου ερμηνεία και η δικιά σας μελέτη μπορεί να παράξει διαφορετικά αποτελέσματα. Από την άλλη, κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι τα Μπλουζ είναι ένα στυλ που θα πρέπει να μαθαίνεται μόνο ακούγοντας δίσκους και δεν θα έπρεπε να προσπαθούμε να το εξηγήσουμε και να το περιγράψουμε, αφού το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις το “μπλουζ συναίσθημα” για να το ερμηνεύσεις πειστικά. Λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι αλήθεια για οποιοδήποτε είδος μουσικής, όχι μόνο για τα Μπλουζ. Κάποιος με μεγάλο ταλέντο θα μπορούσε να αποκωδικοποιήσει και να μάθει κάθε μουσική γλώσσα και τις προφορές της μόνο ακούγοντας τη, αλλά για μας τους υπολοίπους χρειάζεται μια κατευθυντήρια γραμμή (θεωρία) για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε που να δώσουμε προσοχή όταν μελετάμε τα Μπλουζ. Μη ξεχνάτε μόνο, ότι οι θεωρίες φτιάχνονται για να εξηγήσουν υπάρχουσες μουσικές πρακτικές, και επομένως δεν πρέπει να μας περιορίζουν στην έκφραση και τη δημιουργία νέας μουσικής. Στη μια δεύτερη σειρά από βίντεο θα προσπαθήσω να παρουσιάσω την “Ιστορία & Εξέλιξη των Μπλουζ” σε σχέση με άλλες Αμερικάνικες μουσικές και τις κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις μέσα στους αιώνες. Έχω δώσει ιδιαίτερη έμφαση στη περίοδο πριν τη γέννηση των Μπλουζ (16ος-19ος αιώνας), αφού έχει ενδιαφέρον να δούμε πως διάφορα μουσικά στυλ εξελίχθηκαν μέσα στον χρόνο και επηρέασαν το ένα το άλλο, οδηγώντας στη δημιουργία νέων μουσικών ειδών. Θα δημοσιεύω αυτά τα μαθήματα Ιστορίας κάθε εβδομάδα παράλληλα με τα μουσικά. Ελπίζω να βρείτε κάτι χρήσιμο σε αυτή την εργασία! Πάνος Χαραλαμπίδης P.S. Το παραπάνω βίντεο είναι μια αναγκαία εισαγωγή σε αυτόν τον νέο τρόπο σκέψης. Θα πρέπει να περιμένετε μέχρι την επόμενη εβδομάδα για τη παρουσίαση της πρώτης κλίμακας P.S.2 Αγγλικοί και Ελληνικοί υπότλιτοι ειναι διαθέσιμοι

Αυτό βρήκα κι εγώ στα interwebs, αλλά επειδή έχω μια ταπεινή Tele, είπα να δω με τα μπλιμπλίκια τι μπορώ να κάνω. Για plugin είναι πολύ πειστικό. Ξανακούγοντας τα 2 isolated μπορώ να πω ότι το tape delay δε χρειάζεται, αλλά είμαι εθισμένος.

Νομίζω ότι είναι η κιθάρα του, με αυτά τα κουμπάκια ... Σε ρώτησα, επειδή ο κλασσικός ήχος May, έχει αυτό το χαρακτηριστικό, και ήθελα να δω τι έκανες!

Καταρχάς χρησιμοποίησα ένα profile από Vox AC30 με Celestion Blue Alnico μεγάφωνα. Το boostαρα με ένα Treble Booster. Ακόμα δεν ήμουν καθόλου κοντά. Άκουγα εναλλάξ το original mix, το isolated που θα ποστάρω παρακάτω και το δικό μου. Προσπαθούσα να δω τι γίνεται. Ακούω κάτι σαν out of phase ήχο, είτε μέσω μαγνητών, είτε με 2 διαφορετικά takes, είτε με κάποιο doubler/phaser. Τέτοια κιθάρα δεν έχω, ούτε τέτοιους μαγνήτες, οπότε άρχισα να δοκιμάζω phaser και doubler plugins. Τη δουλειά την έκανε το παρακάτω plugin, είναι doubler από την Softube, αν το σετάρεις λίγο out of phase, φέρνει αρκετά κοντά στον ήχο του May. Μετά έβλεπα ότι η κιθάρα πετιέται αρκετά έξω στη μίξη συχνοτικά γιατί ο ήχος ήταν αρκετά πριμο-μεσαίος, οπότε έβαλα μία στάλα tape delay (που χρησιμοποιούσε στα πρώτα χρόνια και ο ίδιος) και εννοείται ελάχιστο plate reverb για να καθίσει λίγο πιο φυσικά στην τελική μίξη. Τελευταίο κομμάτι στη λίστα είναι ένα EQ preset από το EzMix, το οποίο καθαρίζει λίγο τις μεσαιο-πρίμες συχνότητες. Συνολικά 5 plugins. Ανεβάζω και μόνη της την κιθάρα για να συγκρίνεις το πώς τελικά έκατσε στη μίξη. Bohemian Rhapsody solo (guitar).wav

ακούστε..... ακούστε κι αυτό.

Ωραίος

Μπράβο ρε Billαρε. μπράβο. Σούπερ ντούπερ το σόλο. Για πες ...

Μπράβο Νίκο ωραίο έχω φτιάξει κι εγώ τέτοια κατασκευή αλλά όπως την έφτιαξα την έβαλα στα αζήτητα γιατί ανακάλυψα εκ των υστέρων την τεχνική με το ρούτερ ανάποδα στον πάγκο

Το κάνεις να ακούγεται λες και είναι πυρηνική φυσική... Τα πράγματα είναι απλά:

Εξαιρετικος και με τον πρεπων ηχο. Λιγο παραπανω ενταση ηθελε το vibrato και ελαχιστες λεπτομερειες ακομη για να ειναι τελειο στα αυτια μου.

Για τα τεχνικα δεν ξερω,ας μιλησουν οι ανθρωποι που κατεχουν,αλλα στα δικα μου αυτια ακουστηκε πολυ ωραια παιγμενο και με πειστικοτατο ηχο. Ευγε Μπιλ.

Η αληθεια ειναι οτι ηθελα να βαλω σολο και το κοίταξα αλλα βάζοντας σαν ρυθμική (πισω απ το σόλο) αυτο που παιζει στο verse πηγαινε μακρια η βαλίτσα και κουραζε πολυ στο αφτί... Οποτε εβαλα αρμονία στο ριφφ του 2:45 να "νοστιμίσει" λιγο.... Ισως ταιριαξει ΜΕΤΑ την αρμονία και πριν το groovy outro... Θα δοκιμασω λιγη κοπτοραπτικη και θα επανελθω...

Ηχαρα

Ωραίος! Ρίξε και κάνα solo όμως να γουστάρουμε

Λοιπόν ο χρόνος βρέθηκε και έχω να πω ότι εκτός από το αρκετά ανύπαρκτο μπάσο, τα μάλλον άψυχα τύμπανα, τις παραδοσιακά μπερδεμένες κιθάρες, και γενικά τα ίδια και τα ίδια από μέρους σου συνθετικά, ενορχηστρικά και παικτικά .... ( ) το κομμάτι μου άρεσε ίσως περισσότερο από τα πιό σύγχρονα. Ειδικώτερα θα έλεγα το μπάσο έχει καλή ισορροπία, τα τύμπανα είναι στη θέση τους χωρίς να φωνάζουν, ενώ οι κιθάρες στο πρώτο μέρος είναι το μάθημα για τον Γιώργο, "πως να πετύχεις τους Camel που δεν μπορείς". Περισσότερο θα έλεγα ότι με λίγο χτένισμα ακόμα, μια ωραία φωνούλα να λέει ενδιαφέροντες στίχους θα μπορούσα άνετα να το ακούω στο ράδιο, σίγουρα έχω ακούσει πολύ πιό αδιάφορα. Τι δεν μου αρεσε....στην εισαγωγή δεν μου έκατσε καλά η τονική ή έστω η κλίμακα που παίζει η κιθάρα που πανάρεται δεξιά αριστερά με το θέμα που έρχεται μετά. Αρκετά αταίριαστα μου βγήκαν, δεν έκατσα να αναλύσω περισσότερο. Επίσης στο β μέρος οι ρυθμικές και όλα τα σχετικά είναι πολύ πιό πάνω από όσο πρέπει σε σχέση με την κιθάρα που σολάρει δεξιά. Αυτά, και βάλε κανένα καινουργιο κομμάτι όλο παλιά βάζεις.

Keep them coming! Eχαριστούμε για το πόνημα, εξαιρετικό review. H JHS(Vintage, FretKing, Wilkinson, Εncore) είναι παλιά καραβάνα στην πιάτσα και έχουν καταφέρει να φτιάξουν αξιοσημείωτη πρόοδο στο οικονομικό όργανο. Κατά τη γνώμη μου, η οικονομική σειρά hardware της Wilkinson (γέφυρες, κλειδιά, vibrato) δεν υπερτερεί των αντίστοιχων οργάνων, παρά μόνο σε επιμέρους specs (πχ steel block ή brass saddles, αλλά το base plate είναι από τόσο ευτελές μέταλλο που φθείρεται από τις πρώτες κιόλας μέρες). Mαγνήτες "πάρε παίξε" για το budget του οργάνου και χωρίς πρόβλημα. Τα distressed φινιρίσματα της Vintage μου κάνουν πολύ ψεύτικα και χωρίς ιδιαίτερη ελκυστικότητα, πέραν του ψυχολογικού αβαντάζ το οποίο ομολογουμένως υπάρχει. Σε γενικές γραμμές προσεγμένες ταστοδουλειές (έχω δει παραδείγματα που έχρηζαν περισσότερης φροντίδας). Από άποψη σεταπ, πάντα χρειαζόταν λίγη δουλίτσα και στο nut. Tις τοποθετώ ποιοτικά μαζί με τις Squier CV, τις Epi, τις Υamaha του 250-350άρικου. (Υ.Γ. η παλαίωση στα κλειδιά είναι απαράδεκτη, πάρε ένα σετ καινούργια Κluson, Gotoh ή Schaller vintage με φινίρισμα "vintage", αλλιώς "ενόχλησέ" τα μόνος σου με λίγο ψιλό γυαλόχαρτο ίσα-ίσα να μη γυαλίζουν. Αν θέλεις next level, μπορείς να τα κρεμάσεις πάνω από υδροχλωρικό οξύ/ακουαφόρτε/κεζάπ για λίγες ώρες)

Είχα το ίδιο πρόβλημα σ' ένα κλειδί από ένα καινούριο σετ που είχα αγοράσει. Κούρδιζε μέχρι ένα σημείο και μετά κάπου σκάλωνε και ξεκουρδιζόταν. Και εν τέλει το άνοιξα και το επιδιόρθωσα. Μπορείς να το ανοίξεις με πολλή προσοχή και να το επιδιορθώσεις. Δεν είναι δύσκολο. Το πιθανότερο είναι να μην πατάει το γρανάζι σωστά στις βόλτες του κλειδιού. Αφού βγάλεις το κλειδί από την κιθάρα, άνοιξε τα "αυτάκια" που κρατάνε το σασί του κλειδιού με την επιφάνεια που πατάει στο headstock, με πένσα και τη βοήθεια ενός ίσιου κατσαβιδιού πολύ προσεκτικά, βάλτο να καθίσει σωστά και σφίξε το σασί σε σωστή θέση. Το κλειδί πρέπει να γυρίζει άψογα και εκτός κιθάρας Btw πολύ ωραίο review! Συγχαρητήρια!

Αναζητούνται χειρουργικές μάσκες, για φίλτρα σε καφετιέρα, στο σουπερμάρκετ τα πήραν όλα.

https://screlics.co.uk/ https://www.relicartguitares.fr/ https://www.facebook.com/VL-Guitars-1518847101740565/ https://www.facebook.com/AlleycatRelics/

Σε πόσα κομμάτια που ξέρετε παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο τα τομ; Και ίσως μόνο τον Phil γνωρίζω να τα έχει κάνει μέρος της σύνθεσης. Και πως τα παίζει, τραγουδώντας άψογα παράλληλα. Είναι και ο Gadd βέβαια στο 50 ways to leave your lover. Απο κει και πέρα, δεν θυμάμαι τίποτα άλλο που δεν θα παιζόταν αν δεν είχε τομ το κιτ.

φετος τους μποϊκοταρω . Λόγο δεν έχω βρεί ακόμα, θα βρω βρω κατι και θα το αναφερω. χααχαχχαχαχα Καλη επιτυχια σε οσους συμμετάσχουν.

Εκτός από το ότι είναι κομματάρα .... .... τι είναι αυτή εισαγωγή ρε παιδιά! Απίθανη! Στο repeat.

Εύγε νεαρέ μου! Μπορώ να φανταστώ τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς που κρύβονται πίσω απο 10λεπτα βίντεο και αυτά δεν προκύπτουν μόνο απο τις γνώσεις, αλλά και απο βαθειά αγάπη και προσήλωση στο είδος. Ως αυτοδίδακτος, δεν καταλαβαίνω πολλά απο τις τεχνικές αναλύσεις, πιστεύω όμως πως θα είναι πολύτιμο βοήθημα για πλήθος νέων κιθαριστών που θέλουν να μάθουν γι αυτή τη μουσική. Περιμένουμε με ενδιαφέρον την συνέχεια της σειράς.

θα ηθελα να πω και γω δυο λογια ως κατοχος της tele και επισης της κοκκινης 335 του Νασου για οσους γνωριζουν! Τον Νασο τον γνωρισα μεσω μιας αγοροπωλησιας οπου πουλουσα εναν μαγνητη τον οποιο και αγορασε και απο τοτε αρχισε η ιστορια! Αν θα τον χαρακτηριζα με μια λεξη αυτη θα ηταν ‘’τιμιος’’ (να φανταστειτε με αφησε να διαλεξω αναμεσα στην κοκκινη και την ξανθια 335 ενω ηθελε να κρατησει την ξανθια χωρις να με επηρεασει απλα εγω συνδεθηκα με την κοκκινη ) ωστοσο ειναι πολλα παραπανω απο αυτο,ευγενικος,ηρεμος,διακριτικος προθυμος να βοηθησει σε οτιδηποτε,ωραιος παιχτης και εννοειτε πολυ καλος σε αυτο που κανει! εχω μεινει πολυ ευχαριστημενος απο τις κιθαρες του,εννοειτε οτι η 335 εγινε κατευθειαν η n.1 κιθαρα μου οταν την απεκτησα και τωρα ηρθε η tele με την οποια παιζω συνεχεια και ειναι πραγματικα πολυ καλη και ιδιαιτερη! δεν θα κρυψω οτι σκεφτομαι σοβαρα και για μια strat αν και δεν το εχουμε συζητησει αλλα θα πρεπει να συγκρατηθω προς το παρον... υ.γ. δεν τα εγραψα αυτα για να κανω διαφιμηση στο Νασο αν και θα το αξιζε αλλα ειναι η ταπεινη μου γνωμη και πισετυω οσοι τον γνωριζουν προσωπικα τα επιβεβαιωνουν. καλη συνεχεια σε ολους!!