Πίνακας συμμετοχής

Τα ᾽᾽Φθηνά Τσιγάρα᾽᾽ είναι μια ελληνική ρομαντική κωμική ταινία του 2000 σε σκηνοθεσία του Ρένου Χαραλαμπίδη. Εδώ και 10 χρόνια μου κρατάει συντροφιά πιστά κάθε καλοκαίρι και είναι από τις λίγες ταινίες που μου βγάζουν ῾᾽κάτι᾽᾽.Την μουσική έχει γράψει ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος. Αυτή είναι η δική μου κιθαριστική προσέγγιση στο soundtrack της ταινίας και ελπίζω να σας κρατήσει συντροφιά όπως εμένα τα Φθηνά Τσιγάρα.

Άλλη μια συμμετοχή μου (όχι τόσο διεκπεραιωτική όσο η προηγούμενη) σε διαγωνισμό, αυτή τη φορά στον Marvin Hamlisch International Composing Competition 2020 - 2021 στη κατηγορία Film/Media Scoring ντύνοντας μουσικά το μικρού μήκους animation Bacchus (2018) που δημιουργήθηκε στο Animation Workshop του VIA Univercity (Δανία). Μπορεί να μη πετύχαμε και δω, αλλά σίγουρα είναι πολύ όμορφα δημιουργική η φάση (αν εξαιρέσεις τα &#^$ deadlines....)

Ενα απο τα πιο γνωστα κομματια του Horace Silver, το Nica's Dream, παιγμενο με ενα σκαφακι Elferink Tonemaster σε εναν παλιο Princeton reverb.

Αν δεν είναι αυτός η "μεγαλύτερη" φωνή, τότε ποιος;

Καλώς τα δεχτηκαμε τα λοκνταουν. Εχει μέρες που μου χει κολλήσει αυτό το κομμάτι. Με τα λάθη του και όλα, μ'αρεσε πως ακούγεται για αυτό και το ανέβασα. Silver Falcon - Jam Waterfall - Strymon El Capistan - Fender Concert Rivera.

Ενδιαφέρον βιντεάκι, καθώς όλοι λένε δυο λόγια για το gear που χρησιμοποίησαν, την όποια mental προετοιμασία έκαναν και το conception τους για το χτίσιμο ενός 8μετρου σόλο.

Η σχεδόν διεκπαιρεωτική συμμετοχή μου για τον φετινό διαγωνισμό επένδυσης πρωτότυπης μουσικής σε Animation (Νίκος Ραδαίος) του Μεγάρου μουσικής. Για όποιον ενδιαφέρεται, παρακάτω ο σύνδεσμος με τις δέκα καλύτερες συμμετοχές https://www.youtube.com/watch?v=ItX7SpBtwYE

αμα σε ανεβάζουν στη σκηνή και δεν έχεις μαζί τα εργαλεία σου, βολεύεσαι όπως όπως....

ΠαναΓιαμ....

Πρότεινα σε δύο εξαιρετικούς μουσικούς και φίλους να με βοηθήσουν σε ένα cover που σκεφτόμουν να γράψω στο "I just got to know", στην εκδοχή του Magic Sam από το live δίσκο του. Μαζί με τον Δημήτρη Ιωάννου και τον Τόλη Γούλα, το διαδικτυακό πόνημα μας... Ps. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η αυθεντική εκδοχή του Jimmy McCracklin

Δ Ε Ν Σ Χ Ο Λ Ι Α Ζ Ω ......

Μέγιστος μουσικός έχει γράψει κι ένα από τα δημοφιλέστερα βιβλία για Jazz κιθαρα.

Πήρα την απόφαση ν' ανεβάσω μια απόπειρα διασκευής που είχαμε κάνει με το παλιό μου γκρουπ στο παραπάνω κομμάτι, εξ' αιτίας της insane διασκευής του @nEwBiE. Του είπα ότι ορισμένα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολο να τα "πειράξεις" γιατι ... ε! δεν υπάρχει γιατί. Τώρα αν καταφέραμε να είμαστε στο κλίμα, δεν ξέρω. Πάντως προσπαθήσαμε και ειδικά ο @Costas Siachamis.

Τα είπαμε εδώ για το κομμάτι. Από τότε έβαλα πλώρη να φτιάξω το σχετικό βίντεο. Ως πρωτάρης μπορώ να πω ότι τα βρήκα σκούρα (μα πολύ σκούρα) αλλά άξιζε τον κόπο. Σημειώνω ότι για όποιον θέλει να ασχοληθεί χρειάζεται εξοπλισμός και κυρίως υπομονή. Εγώ διέθετα μόνο το τελευταίο. Μου έφαγε πάνω από 15 μέρες γύρισα πάνω από 80-90 βίντεο από τα οποία κράτησα γύρω στα 30 και στο συγκεκριμμένο χρησιμοποιήθηκαν περίπου αποσπάσματα σε 100 και κάτι σκηνές. Από τις πιό μεγάλες δυσκολίες είναι το να κάνεις τον ηθοποιό και να παίζεις playback πάνω στον εαυτό σου. Επίσης χρησιμοποιήθηκε για διάφορους τεχνικούς και μή λόγους το αρχικό μου μαστερ. Ελπίζω να σας αρέσει.

Επειδή μας μπουχτήσατε (κάποιοι) με τις Tele, καιρός να δούμε και σοβαρές κιθάρες.

Ηi guys ! I am very happy to share with you a new web colaboration jam with some excellent musicians !!! Fotis Dovolis on the Bass Kοstas Anastasiadis on the Drums

Αν σας άρεσαν οι Earth, Wind & Fire και τα bass lines του Verdine White που έδιναν το φοβερό groove πάνω σε φαινομενικά straight drum patterns, η Julia απο τον Thomann τα παρουσιάζει εδώ με άψογη ακρίβεια. Φανταστική.

Ένας Ολλανδός κιθαρίστας που τον ανακάλυψα πρόσφατα αν και είναι αρκετά μεγάλος πια. Απίστευτος bop κιθαρίστας, ακούστε το break του στο 1:26 !!!!!!!!

ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ

Ε,Ε,ΕΡΧΕΤΑΙ!

Όλοι εκπληκτικοί, αυτός ο Ariel Posen κάτι μου λέει ότι θα μας απασχολήσει στο μέλλον, νέο αίμα.

Τον τελευταίο καιρό σκαλίζω τους παλιούς swing κιθαρίστες. Ένας από αυτούς που μου άρεσε πολύ μεταξύ άλλων είναι ο Pee Wee Crayton. Το transcription έγινε πάνω στο "Bounce Pee Wee" ένα δικό του instrumental που το έγραψε το 1949. Αυτή τη φορά είπα να χρησιμοποιήσω το σκάφος να δώσει λίγη από τη φινέτσα του... Η εγγραφή έγινε κλασικά μέσω Reaper 6, με Amplitube 3.

Στο παραπάνω βίντεο είναι η ηχογράφηση φωνής και κιθάρας μόνο. Μπορείτε να βρείτε και τα υπόλοιπα όργανα στο youtube. Η συναυλία ηχογραφήθηκε σε 8 tracks, εκ των οποίων τα 7 για τα όργανα και το 8ο για timecode. Τα 7 tracks ήταν: 1. Vocal 2. Guitar 3. Bass 4. Kick Drum 5. Overhead Drum 6. Snare Drum 7. Audience

Καλησπέρα. Αποφάσισα να κάνω χρήση τα 2:21 λεπτά απο τα 15 λεπτα δημοσιότητας που μου αναλογοϋν κατα τον Andy Warhol ευρισκόμενος εις το γυναικοχώρι εν Β.Ελλάδα! Συντροφιά ενα αρμονιάκι της τελευταϊας στιγμής και λίγο imro απο Hamm.

Έφυγε προ 10 ημερών ο μεγάλος κιθαριστής και συνθέτης Jorge Morel (9/5/1931 – 10/2/2021). Γεννημένος στο Buenos Aires και διδασκόμενος στην τεράστια ακαδημία Pablo Escobar κατάφερε και ενέπνευσε με τις περφορμανς του, τις ηχογραφήσεις του καθώς και το πλούσιο συνθετικό υλικό που άφησε πίσω του. Σαν τυχερός μαθητής χάθηκα στις αρμονίες που σοφά και όμορφα διάλεγε για τα έργα του οπότε δε μπορώ να μην παραθέσω μερικά απο τα κορυφαία του έργα όπως η υπεραγαπημένη Danza in E minor παραπάνω. Η επίσης πολύ αγαπημένη Danza Brasilera (Samba) Και το κοντσέρτο για κιθάρα που έγραψε στη μνήμη της συζύγου του (ξεκινάει στο 37:30)

Καλησπερα σε ολους! Μολις εκανα rec ενα funky/fusion καπως σολακι. Ελπιζω να σας αρεσει! Καλη ακροαση!

Μια προχειρη εκτελεση του Uncloudy Day του John Fahey απο yours truly - ταιριαζει με τη μουνταδα εξω

Τοσα χρονια την εχω αυτη την κιθαρα και με εχει βολεψει αφανταστα, σκυλι. Οποτε της το χρωστουσα ενα βιντεακι, αυτοσχεδιασμος πανω σε τζαζ μπλουζ φορμα. Ο ηχος ειναι καρφι σε ενα Boss Gt-1, με μιξη στο reaper του ηχου της καμερας και direct..

Ο μάστορας αυτοπαρουσιάζεται και εξηγεί το πως κατέληξε να παίζει με τον μοναδικό του τρόπο αλλά και να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Masterclass.

Ένα πολυαγαπημένο κομμάτι από τον drummer Pete La Roca. Συγκινούμαι ιδιαίτερα, γιατί κάποτε το παίζαμε με κάποια μπάντα και μου θυμίζει και τα "παιδικά" μου χρόνια. Προσέξτε τον tenor saxman John Gilmore. Ο ίδιος ο Coltrane τον είχε σε πολύ μεγάλη εκτίμηση. Έχει παίξει με Sun Ra, Paul Bley, Andrew Hill, McCoy Tyner, Clifford Jordan, κλπ Φοβερό κομμάτι για τα γούστα μου.

Γειά σας, στο link θα βρείτε ένα πρόσφατο Jam που οργανώσαμε σε συνεγασία με τους με Roy Ziv, Luca Mantovanelli, Hayden Marringer και Justin Derrico. Ελπίζω να σας αρέσει!

Σαν σήμερα, to 1966, γεννήθηκε αυτό το σπάνιο φαινόμενο. Αντιγράφω, προς συνοδεία του ηχητικού, ακριβώς όπως διάβασα: Υπάρχει μια μαγική στιγμή στην ιστορία της μουσικής, όπου ένα αγόρι με αλλόκοσμη φωνή, «πολιτογραφημένο» ως ρόκερ ερμηνεύει μια άρια από την όπερα του Χένρι Πέρσελ, «Διδώ και Αινείας». Είναι ο θρήνος της Διδούς, άρια φτιαγμένη για mezzo soprano ή για φωνή καστράτο: δεν ερμηνεύεται μονορούφι, δεν «βγαίνει» με τη μία, έχει παιδέψει πολλές και πολλούς της σύγχρονης όπερας, έχει κάψει φωνητικές χορδές στις πρόβες, είναι ένα θείο έγκλημα σε Ρε ελάσσονα. Συμβαίνουν, όμως και θαύματα. Από αυτά που δίνουν πάτημα σε πολλούς να υπερασπίζονται τις γέφυρες ανάμεσα στη ροκ και την όπερα. Σαν αυτό που συνέβη στο πλαίσιο του Metdown Festival του 1995 υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Έλβις Κοστέλο. Ο Jeff Buckley έχει εκφράσει την επιθυμία να ερμηνεύσει αυτό το μαρτύριο live, με μόνη συνοδεία ένα πιάνο, ένα βιολί και ένα τσέλο. Δεν ήταν, όμως, το μόνο δύσκολο που είχε ζητήσει για εκείνη τη διοργάνωση. Ο Κοστέλο θα θυμόταν λίγα χρόνια αργότερα ότι ο νεαρός ρόκερ είχε εκφράσει την επιθυμία να τραγουδήσει γερμανικά λίντερ, Μάλερ για την ακρίβεια. «Είχα ενθουσιαστεί μ' αυτά που μου ζητούσε, αλλά και πάλι, στα γερμανικά; Ήταν πεπεισμένος ότι επειδή λάτρευε αυτά τα κομμάτια, θα μπορούσε να τα ερμηνεύσει χωρίς πρόβα. Ήταν διαβολεμένα ατρόμητος. Ερμήνευσε πρώτα Μάλερ και άφησε για το κλείσιμο της εμφάνισης του τον Πέρσελ», θυμόταν τότε ο Κοστέλο. Θεωρούσε την επιλογή του Buckley ριψοκίνδυνη. Είναι ένα εξαιρετικά οδυνηρό τραγούδι, που οι ψηλές του νότες μπορούν να το κάνουν ακόμη οδυνηρότερο, για το κοινό κυρίως, και ειδικά αν αυτός που ερμηνεύει δεν ξέρει τι κάνει. Ο Buckley θα φτάσει αργοπορημένος, λίγο πριν την έναρξη του Φεστιβάλ, μοιάζει κατάκοπος από τις δικές του υποχρεώσεις, είναι ντυμένος στα μαύρα -μαύρο τζιν και T-shirt και μπότες- είναι εξωφρενικά αδύνατος, τόσο που τα ζυγωματικά φέγγουν στο πρόσωπο του, αχτένιστος, κάπως έξω από τα νερά του. Θα ερμηνεύσει πολλά δύσκολα εκείνο το βράδυ. Φτάνοντας προς το τέλος της εμφάνισής του, θα κομπιάσει για λίγο - ο κόσμος από κάτω είναι μαγεμένος. Η πιανίστα Κάθριν Έντουαρντς, ο βιολονίστας Ίαν Μπέλτον και στο τσέλο ο Φίλιπ Σέπαρντ τον περιμένουν με υπομονή και έναν κάποιο εκνευρισμό. Η άρια του Πέρσελ θα μπορούσε να αποδειχθεί φιάσκο για όλους. Ο 28χρονος τότε μουσικός, τραγουδοποιός και ερμηνευτής, αγχωμένος, τους ζητάει συγνώμη για την καθυστέρηση και βγάζει από το σακίδιο του ένα παιδικό σημειωματάριο. Εκεί έχει σημειωμένα τα λιμπρέτι της άριας σε μια παράξενη δική του κωδικοποίηση. Κάθε λέξη που είναι γραμμένη πιο ψηλά από τις υπόλοιπες για εκείνον σημαίνει μία άπιαστη νότα, από εκείνες που κάνουν τις σοπράνο να κλαίνε στις πρόβες. Παίρνει μια ανάσα και μετά ρωτάει κάτι που ανησυχεί τους πάντες. Σε ποια χώρα βρίσκεται; Αγγλία ή Γερμανία; Εξηγεί ψελλίζοντας ότι έχει κοιμηθεί ελάχιστα και έχει χάσει τον λογαριασμό των ταξιδιών του εκείνες τις μέρες. Προφανώς, αντιλαμβάνεται το γενικό μάγκωμα, παίρνει μια ανάσα και αρχίζει να ερμηνεύει. [το παραπάνω κομμάτι] «Όταν άρχισε να ερμηνεύει τον Θρήνο της Διδούς υπήρχαν γύρω του όλοι αυτοί οι επαγγελματίες της κλασικής μουσικής, που δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που άκουγαν. Απέναντι τους βρισκόταν ένας τύπος που ερμήνευε ένα οπερετικό τραγούδι, φτιαγμένο για άλλα είδη φωνής και μάλιστα εκπαιδευμένης. Και ήταν εκεί, το τραγουδούσε, όπως άλλοι μιλάνε. Δεν εκτελούσε απλώς ένα κομμάτι από μία όπερα, αλλά ήταν εκεί και έκανε κάτι με αυτό», δήλωνε ο Κοστέλο. Ο Buckley ήταν εκεί, σε μια μισοφωτισμένη σκηνή, να ζει την κάθε λέξη ενός σπαραγμού που είχε μελοποιηθεί πριν από περίπου 300 χρόνια, να ερμηνεύει έναν άθλο καλύτερα απ' οποιονδήποτε επαγγελματία της όπερας είχε δοκιμάσει. Υπήρξε ταλαντούχος τραγουδοποιός, έλεγε ότι γεννήθηκε για να παίζει κιθάρα, όμως, η αποκάλυψη εκείνης της μαγικής βραδιάς στο Meltdown ήταν τα όσα μπορούσαν να προκύψουν από 4 οκτάβες αναγεννησιακής αντρικής φωνής, που θύμιζε έντονα Κλάους Νόμι, αλλά υποσχόταν περισσότερα. Έναν χρόνο πριν είχε κυκλοφορήσει το άριστα δομημένο "Grace" με δείγματα της υψηλής μουσικής νοημοσύνης του να ξεδιπλώνονται μέσα από το "Hallelujah" του Leonard Cohen και άλλα υπέροχα τραγούδια. Το άλμπουμ δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία, ωστόσο, οι οκτάβες που έπιανε ο νεαρός άφηναν υποσχέσεις για το μέλλον της alternative rock. Δεν είδε ξανά ο Κοστέλο τον Buckley. Τον θυμάται να χαμογελάει σαν παιδάκι στο πάρτι μετά το τέλος του φεστιβάλ, να μιλάει με τους μουσικούς που προσπαθούσαν να καταλάβουν τι μόλις είχαν ακούσει, να απαντάει με χαρά σε ερωτήσεις για τη δική του μουσική, για την κιθάρα του, για τους καλλιτέχνες που αγαπούσε περισσότερο. Τους είχε γοητεύσει όλους, (τον κατηγορούν μέχρι σήμερα ότι το έκανε εσκεμμένα), ήταν ακόμη μια απόδειξη αυτού που ο Μπόνο κάποια χρόνια νωρίτερα είχε αναγκαστεί να παραδεχθεί: «Είναι καλύτερος από 'μένα. Βασικά, λυπάμαι όποιον βγαίνει στη σκηνή μετά απ' αυτόν». Δύο χρόνια μετά η είδηση του θανάτου του από πνιγμό θα κάνει τον γύρο του κόσμου. Είχε γεννηθεί στις 17 Νοεμβρίου του 1966, στην Καλιφόρνια. Ήταν από τους λίγους -όπως κι ο Freddie Mercury- που πίστευε στην αόρατη σύνδεση του ροκ με την κλασική μουσική. Λυρικός τενόρος, με έκταση κολορατούρας, ποτέ δεν θα μάθουμε τι ακόμη είχε να δώσει και στο είδος που διάλεξε εκείνος και στη φωνή που του χαρίστηκε.

Εντάξει, αυτή τη φορά είπα να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό για το τελευταίο μου cover. Έτσι έδωσα μια "metal πινελιά" στο intro ενός από τα πιο αγαπημένα μου anime όταν ήμουν μικρός, του τεράστιου Kabamaru. Ελπίζω να σας αρέσει η διασκευή, όπως πάντα θα χαρώ να δω σχόλια και παρατηρήσεις. Cheers

Μ' αρέσει αυτός. Ας δούμε τι λέει για τις κατηγορίες των overdrives και τα derivatives τους

Hey all! Μολις γυρισα εναν αυτοσχεδιασμο πανω σε μια στιγμιαια εμπνευση.. ελπιζω να σας αρεσει!

Στην πρόσφατη κουβέντα με αφορμή το ντουέτο Mac/Meola ανέφερα το cd/dvd από το live των Mac/de Lucia στο Montreaux το 1987. Εδώ είναι μια μικρή γεύση. Εκπληκτική εκτέλεση του Spain, με αμφότερους στα ντουζένια τους και με τρελά κέφια.

- Last hope - Paramore cover - ΓΝΩΜΕΣ!

Η φάση είναι George Barnes και floral πουκάμισα.... Υ.γ. είπα να ξεθάψω και το μπάσο για εφέ

Καλησπέρα. Εκει που μαζεψα τα 400$ να την πάρω με ξυπνά η γυναικα μου: - Τϊ ώρα είναι ρωτάω? - 9:30 - Τι έτος ? - 2020 - Δεν είναι 1935 ? S*#t..... Anyway. Απο τις αγαπημένες μου.... και λόγω Burrell. Τι μπουζουκομπράτσο εϊναι αυτό πάντως!

Μια μικρή γεύση, πλάνα από διάφορες πρόβες και ένα μικρό τμήμα της μουσικής.