Πίνακας συμμετοχής

με βαση την οικονομικη κριση λοιπον αναγκαστηκα κι εγω να πουλησω τρελο εξοπλισμο...να πω εδω οτι αναφερομαι κυριως σε bedroom players.... φυγανε μπουτικ ενισχυτες φυγανε πανακριβα πεταλια,κιθαρες κλπ....οποτε αφησα τις υπολοιπες κιθαρες μου στην ακρη,σταματησα να παιζω οπως πριν με την τελικα φτηνη δικαιολογια δεν εχω τον εξοπλισμο μου δεν εχω λαμπα δεν εχω εστω εναν 1χ12 ενισχυτη ,κλπ κλπ...καταλαβαινετε.... περνουσαν οι εβδομαδες και ολο κατι με ετρωγε...λεφτα δεν υπηρχαν και με ετρωγε το GAS....εχοντας μια μεξικο στρατ λοιπον και 2 τζαπαν jackson απο τα 90s ηθελα να τις κουμπωσω καπου να ξαναζωντανεψουν....φυσικα οι συγκεκριμενες κιθαρες πωλουνται στα 300-350 μαξιμουμ οποτε δεν μιλαμε για τοπ πανακριβα οργανα....περνοντας απο γνωστο καταστημα αθηνων εψαχνα ενισχυτακι στο 50αρικο μπας και αρχισω παλι το αθλημα...κατεληξα στον blackstar debut μιας και ηταν ο μονος σ αυτα τα λεφτα που μου εβγαζε μια ζεστασια...ετσι λοιπον αρχισα να ξαναπαιζω με εναν καλουτσικο ηχο.... σιγα σιγα αρχισα να σκεφτομαι με ολ αυτα που εχω τι μπορω ν κανω....εβγαλα λοιπον το σκονισμενο μου mxr 12band και ενα mad professor mighty red distortion που μεχρι τοτε δεν το πολυχωνευα,ενα boss metaal zone ,ena reverb κι ενα delay mooer κι ενα α/b switch ηθελα αυτο το φτηνο ενισχυτακι που ειχα να το κανω δυο καναλια.δυστυχως ενω εχει δυο καναλια απο μονο του με το καθαρο εξαιρετικο για τ λεφτα και το μεγεθος φυσικα δεν εχει ποδοδιακοπτη να μπαινει στο βρωμικο αλλα το κανεις με το χερι...οποτε επρεπε κατι να σκεφτω... για αρχη βρηκα ρυθμισεις στο καθαρο που μου αρεσαν...ακολουθησαν τα εφφε χρονου....αποφασισα να παιξω με τα βρωμοπεταλια μου και το mxr eq στακαρισμενα... το αποτελεσμα με αφησε εκπληκτο....βαζοντας και το a/b switch αναμεσα στα εφφε χρονου και στα distortion ειχα διπλοκαναλο αξιοπρεπεστατο και βαλε για δωματιο ενισχυτη με τα ''υλικα'' που ειχαν ξεμεινει στο συρταρι.... εκει καταλαβα ποσο αδικος ηταν ολος αυτος ο κυκλος τοσων χρονων ξοδεματος και αλλαγης εξοπλισμου...θα πορουσα να ειχα τελειωσει και να ειχα εξοικονομησει χρηματα πολυ νωριτερα...ολη λοιπον αυτη η ελλειψη οικονομικων δυνατοτητων με εκανε να ανακαλυψω αλλους δρομους που με εφεραν σ αυτο που ζητουσα χωρις το κοστος.... οποτε ποτε μα ποτε μην αλλαζετε ευκολα rig με την πρωτη στραβη...κουμπωστε πανω οτι εχετε και αρχιστε να ψαχνετε μην παιρνετε βιαστικες αποφασεις .βαλτε πεταλια να δουλεψουν αναποδα να κοβουν η να προσθετουν συχνοτητες,φτιαξτε δευτερο καναλι στον ενισχυτη σας με μια λουπα και ενα μαγικο υποτιμημενο πεταλι που λεγεται equaliser...μην μενετε μονο στα ποτενσιομετρα του ενισχυτη σας... με την πρωτη ευκαιρια θα προσπαθησω ν ανεβασω κι ενα βιντεακι

λίγο ξερά τα κρουστά και κάποιες λεπτομέρειες ακόμα στη μίξη βρίσκω. Είναι ωραίο όμως. Και ίσως λίγο απότομα τελειώνει.

Γιώργο καταπληκτική σύνθεση και κιθάρες φοβερές. Η μπότα πιστεύω είναι πολύ έξω και κάτι πρέπει να κάνεις με τα βιολιά.. έχουν πάρα πολύ ωραία θέματα και αρμονία αλλά ο ήχος τους και η ένταση δεν βοηθούν.

Αν μπεις με τον chrome και παίξεις λίγο με τα settings "μετάφραση της σελίδας" θα σου μεταφράσει το site και θα είσαι άνετος. ΔΕΝ θα είναι η καλύτερη μετάφραση, αλλά θα κάνεις δουλειά.

Ναι και στα δύο. Οποιαδήποτε αλλοίωση ισχύει για όλη τη διάρκεια του μέτρου. Παλιά ίσχυε και για όλες τις οκτάβες. Δεν μου αρέσει αυτό. Επίσης, καλό είναι όταν το επόμενο μέτρο ξεκινά με την ίδια νότα, αλλά η επίδραση της αλλοίωσης έχει λήξει (λόγω καινούργιου μέτρου), να μπαίνει αλλοίωση που επιβεβαιώνει το ορθόν τονικό ύψος.

Απ' όσο θυμάμαι, οι αλλοιώσεις ισχύουν για ένα μέτρο. Εάν τις δεις στην αρχή του πενταγράμμου, τότε ισχύουν για όλο το κομμάτι (τότε λέγονται οπλισμός).

επειδή 1. δεν κάνεις μίξη 2. είσαι dj 3. ανέφερες για σαμπ και για 8άρια 4. δεν σου έφτασαν τα 305 υποθέτω ότι σου αρέσει γενικά το μπάσο. Αν ήξερα και τις διαστάσεις του σαλονιού θα σου έλεγα πιό σίγουρα, αλλά θα πρέπει να δεις ηχεία προσανατολισμένα προς το κάτω φάσμα. Κοίταξε και τα mackie τι έχουν στις 6 7 ή 8 ίντσες. Δες στο κανάλι αυτό έχει πολλά συγκριτικά ηχογραφημένα. Σου βάζω μονο ένα παράδειγμα.

Είπα και εγώ να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, σε σχήμα telecaster. Έριξα την παραγγελία μου από το musicstore, και έπειτα από 10 μέρες αναμονής, η κιθάρα ήρθε ελαττωματική, οπότε και επεστράφη την επόμενη μέρα (δλδ σήμερα). Πέρασα μερικές ώρες μαζί της, και λέω να γράψω τις πρώτες μου εντυπώσεις από αυτό το όργανο. Για όσους δεν την γνωρίζουν, η G&L (το L προέρχεται από το Leo Fender, ο οποίος ήταν και συνιδρυτής της) είναι μια πολύ ποιοτική εταιρεία, της οποίας τα αμερικάνικα μοντέλα έχουν εφάμιλλες προδιαγραφές με τις fender. Εκτός από US μοντέλα, η εταιρεία αυτή παράγει και μια πιο οικονομική σειρά, στην Ινδονησία. Πρόκειται για κιθάρες με τιμή 500-800 ευρώ, οι οποίες έχουν πολύ καλό φινίρισμα, και υλικά κατασκευής (θεωρητικά, ανώτερα σε σχέση με classic vibe). Αισθητική Είναι μια από τις πιο όμορφες telecaster style κιθάρες που έχω δει, μέχρι 1000 ευρώ. Το clear orange χρώμα, το οποίο πιο πολύ θυμίζει κεραμιδί, δίδει αρκετούς πόντους, καθώς δεν είναι συνηθισμένο, και αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τα πανέμορφα νερά του σώματος. Και το μανίκι, επίσης, πολύ όμορφο με ωραία νερά. Μου άρεσε πολύ το γεγονός ότι το truss rod είναι τοποθετημένο από την πάνω πλευρά του μανικιού, και από πάνω έχει κολληθεί η maple ταστιέρα. Έτσι, η πίσω πλευρά του μανικιού κερδίζει έξτρα πόντους ομορφιάς. Από την άλλη, το βασικό αισθητικό ελάττωμα της ASAT είναι το headstock, καθώς είναι μεγάλο και με περίεργο σχήμα, το οποίο σίγουρα ξεχωρίζει από το αντίστοιχο μιας fender. Και σε συνδυασμό με την ασυνήθιστη γέφυρα, δίδεται η αίσθηση ενός εκκεντρικού σχεδιασμού, κάτι που δεν είναι πάντα καλό, εμπορικά. Προσωπικά, δεν μου έκανε το κλικ, από κοντά, σαν σύνολο. Σαν να της λείπει η ταυτότητα, σχεδιαστικά. Ίσως φταίει που δεν είχα και προηγούμενη εμπειρία με G&L. Ποιότητα κατασκευής Ο λόγος που προχώρησα στην αγορά της, ήταν τα “εντυπωσιακά” specs, σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Το σώμα είναι από swamp ash, και έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στις ενώσεις των τριών κομματιών, καθώς δεν είναι ορατές (οι ενώσεις). Στο λουστράρισμα έγινε, επίσης, καλή δουλειά, και πέραν τη ζημιάς, δεν υπάρχουν ατέλειες. Το hard rock maple, με medium C σχήμα, μανίκι μου άρεσε αρκετά καθώς το ένιωθα βαρύ στο χέρι μου. Δεν έχω προτίμηση σε κιθάρες που το μανίκι τους μου δίδει την εντύπωση πως είναι ελαφρύ, και η συγκεκριμένη ήταν εξαιρετική στο σημείο αυτό. Μάλιστα, το μανίκι ήταν και η αιτία του σχετικά μεγάλου βάρους της, παρότι ως ημι-κουφωτή θα έπρεπε να είναι πούπουλο. Τα medium jumbo τάστα ήταν αρκετά καλά τοποθετημένα, χωρίς να προεξέχουν κοφτερές άκρες κλπ. Η όλη αίσθηση του μανικιού θυμίζει MIM telecaster μανίκι. Ίσως λίγο πιο παχύ και με ταστιέρα που με βόλεψε περισσότερο για bending. Το φινίρισμά του αναφέρεται ως “vintage tint satin finish”. Το hardware, επίσης, αναβαθμισμένο σε σχέση με μια classic vibe. Η ατσάλινη γέφυρα, σήμα κατατεθέν της G&L, με τα έξι brass βίνταζ βαγόνια μοιάζει αρκετά ποιοτική και προδιαθέτει για λεπτομερή ρύθμιση intonation (δεν πρόλαβα να κάνω). Τα χειριστήρια μοιάζουν στιβαρά, και λειτουργούν σωστά και αθόρυβα (στον 3 way switch αναφέρομαι). Τα ποτενσιόμετρα περιστρέφονται έχοντας μια αντίσταση, κάτι που προσωπικά δεν προτιμώ, καθώς με δυσκολεύει να τα ανοιγοκλείνω, γρήγορα, με το μικρό δακτυλάκι. Τα κλειδιά κουρδίσματος θα τα προτιμούσα να ήταν vintage, αλλά και τα standard sealed είναι μια χαρά. Έχουν ομαλή, ακριβή λειτουργία, και σίγουρα συνδράμουν στο γεγονός ότι δεν μου ξεκούρδισε καθόλου η κιθάρα όση ώρα έπαιζα. Οι μαγνήτες είναι made in USA και είναι οι ίδιοι που χρησιμοποιούνται στα αμερικάνικα μοντέλα. Ο ΜFD (magnetic field desigh) bridge μαγνήτης, σχεδιασμένος από τον Leo, δεν θυμίζει συνηθισμένο telecaster μαγνήτη, τόσο ηχητικά όσο και σχεδιαστικά. Έχει κεραμική μπάρα, και δίδει τη δυνατότητα για ρύθμιση ύψους κάθε πόλου ξεχωριστά. Τον μέτρησα στα 6,2 Kohm. Ο μαγνήτης στη θέση neck, είναι alnico 5, σχεδιασμένος από τον Paul Gagon, και είναι μετρημένος στα 4,2 Kohm. Αίσθηση κατά τη χρήση Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κάποιος όταν την πιάνει, είναι το σχετικά μεγάλο βάρος αλλά και η στιβαρότητα που έχει. Σε σχέση με μια τυπική telecaster, όπου οι γωνίες του σώματος κουράζουν στο πολύωρο παίξιμο, είναι αρκετά πιο άνετη, καθώς οι γωνίες έχουν μετατραπεί σε καμπύλες. Με τον τρόπο αυτό, δεν κοκκινίζει το χέρι στο σημείο του πήχη που ακουμπά το σώμα. Το μανίκι είναι πραγματικά πολύ άνετο, και το χέρι κινείται χωρίς να “κολλά” στο φινίρισμα. Οι διακόπτες και τα χειριστήρια είναι ακριβώς εκεί που πρέπει να είναι (δεν έχει διαφορά με μια telecaster), άρα ο μέσος χρήστης telecaster θα νιώσει πολύ οικεία παίζοντας την κιθάρα αυτή. Ο 3-way switch είναι αρκετά προσεγμένος. Έχει μαλακή λειτουργία, και δεν προβληματίζει όταν από τη θέση bridge θέλω να πάω σε κάποια άλλη θέση, διότι το πιάνεται πιο εύκολα και δεν κολλάει εντελώς στο ποτενσιόμετρο της έντασης. Η κιθάρα ήρθε, πολύ καλά σεταρισμένη (σε σχέση με το απαράδεκτο σετάρισμα της classic vibe). Πέρα από το truss rod που ήθελε ρύθμιση, όλα τα άλλη μου φάνηκαν πολύ καλά ρυθμισμένα. Θα έπρεπε να ξεκινήσω να κάνω ελέγχους με μεζούρα και κουρδιστήρι για να δω εάν κάτι χρειάζεται επιπλέον ρύθμιση. Ήχος Ο ήχος, όπως προανέφερα, δεν είναι ο τυπικός μιας telecaster. Ο bridge κεραμικός μαγνήτες, είναι πολύ πριμάτος, σχετικά σκληρός, και , “αρπάει” πιο εύκολα σε σχέση με έναν τυπικό tele μαγνήτη. Είναι αρκετά touch sensitive, του αρέσουν τα καθαρά, αλλά πιο πολύ του αρέσουν τα πιο βρώμικα. Από την άλλη ο neck humbucker έχει πιο συμβατικό ήχο, και παρότι είναι αρκετά dark sounding, δένει άριστα με τον bridge. Είναι αρκετά πιο “γλυκός”, ηχητικά, και πολύ διαυγής. Όντας πιο low output, είναι σεταρισμένος πιο κοντά στις χορδές (περίπου 1,5-2mm, έναντι 3-3,5mm του bridge), αλλά έχει ακριβώς την ίδια ένταση και ηχόχρωμα με τον bridge. Εκπληκτικό ταίριασμα, το οποίο φαίνεται και στην μεσαία θέση, όπου ο ήχος είναι επίσης εξαιρετικός. Το twang υπάρχει, αλλά δεν είναι στο 100%. Ο ηχητικός χαρακτήρας είναι διαφορετικός από μια telecaster, αλλά η ποικιλία στους παραγόμενους ήχους είναι εξίσου μεγάλη. Μπορεί να παίξει κανείς από jazz (o neck μαγνήτης είναι ταμάμ για τη δουλειά αυτή), μέχρι και ροκ. Δοκίμασα την κιθάρα στον Marshall origin 20, όπου και έπαθα την πλάκα μου με τον ήχο. Φοβερή ατάκα, καθαρότητα και διαύγεια. Πολύ καλό το ταίριασμα. Στη συνέχεια, δοκίμασα στον vox MV50 (ήχος blackface), όπου δεν μου πολυάρεσε τόσο. Επίσης, δεν μου άρεσε και με τον bugera T5 που έχω σε άλλο δωμάτιο. Ίσως εάν ρύθμιζα καλύτερα τους μαγνήτες να άλλαζε κάτι. Έκανα μια ηχογράφηση με τον Blackstar HT1R σε καμπίνα 1x12, και ο ήχος ήταν αρκετά καλός. Όχι, πλήρως, του γούστου μου. Ηχητικά κλιπ gl clean.mp3 gl crunch.mp3 gl dirty.mp3 Προβλήματα που αντιμετώπισα. Μόλις άνοιξα τη συσκευασία και έβγαλα την κιθάρα από το προστατευτικό νάιλον, σοκαρίστηκα, καθώς δίπλα στο control plate υπήρχαν ραγάδες/σκασίματα στο φινίρισμα, τα οποία ξεκινούσα από την τρύπα την βίδας. Θα έλεγε κανείς πως μόλις βιδώθηκε πρώτη φορά η βίδα, το λούστρο ράγισε σαν το γυαλί. Πιθανόν να έχει πάθει ζημιά και το ξύλο εσωτερικά, αν και κάνοντας δακτυλοσκόπηση (αφαιρώντας το control plate), δεν αντιλήφθηκα ζημία στην εσωτερική πλευρά. Δεύτερο, και μικρότερο πρόβλημα, ήταν η απουσία μια μαύρης κουκίδας από το 12ο τάστο, στο πλάι του μανικιού. Κατασκευαστική ατέλεια. Τρίτο, που παρατήρησα, είναι ότι μια βίδα από εκείνες του pickguard προεξείχε και όσο κι αν βίδωνα, αυτή δεν έλεγε να μπει βαθύτερα μέσα στο ξύλο. Τέταρτο, και αυτό είναι υποκειμενικό, δεν μου άρεσε το headstock, καθώς ήταν μακρύ και πλατύ. Μου κάνει εντύπωση το γιατί μου έστειλαν την κιθάρα σε αυτή την κατάσταση. Είχε ταμπέλες και χαρτιά όπου έγραφαν ότι είχε ελεγχθεί. Επίτηδες την έστειλαν και ήλπιζαν ότι με 30 ευρώ partial refund (τόσο έδιναν) θα την κρατούσα? Ή απλά δεν υπήρχε έλεγχος πραγματικός. Να σημειώσω ότι η συσκευασία ήταν άψογη. Specifications  CONSTRUCTION: bolt-on  SCALE: 25 1/2"  PICKUPS: G&L AS4255C Alnico neck humbucker, Leo Fender†-designed G&L MFD™ single coil bridge pickup made in Fullerton, California  BODY WOOD: semi-hollow Sassafras with twin voice chambers and f-hole  NECK WOOD: Hard-Rock Maple with Maple or Rosewood fingerboard  NECK WIDTH AT NUT: 1 5/8"  NECK RADIUS: 9 1/2"  NECK PROFILE: medium C  FRETS: 22 medium jumbo, nickel  TUNING KEYS: 18:1 ratio, sealed-back  BRIDGE: traditional boxed-steel bridge with individual brass saddles  CONTROLS: 3-position pickup selector, volume, tone

πάλι λίγο ξερά ακούγονται αλλά είμαι πτώμα. Θα τους δώσω μια καλύτερη ακρόαση αύριο.

Αν δεν τα θέλεις για μίξη η δική μου άποψη είναι να κάνεις την ιδια ερώτηση σε κάποιο hifi forum. Αλλά και για μίξη να τα θες, αφού δεν έχεις το τέλεια treated room το βασικό είναι να έχεις συνηθίσει τα ηχεία στον χώρο σου ώστε να τα ξέρεις.

Έχω τα jbl lsr 308 , το μπάσο είναι πλήρες, η ένταση ικανοποιητική , μπορείς να έχεις ακρόαση μουσικής (με τα αντίστοιχα yamaha οχι και τόσο ), και η ευκρίνεια για μίξη επίσης ικανοποιητική. Εαν δεν έχεις προσδοκίες για μίξη ωστε η δουλειά να είναι εφάμιλη ενος επαγγελματία ηχολήπτη, θα σε ικανοποιήσει με το παραπάνω πιστεύω. Εαν παλι έχεις προσδοκίες για επαγγελματική μίξη, δε νομίζω να σε απογοητεύσουν , απλά ίσως χρωματίζουν λίγο τα μεσαία συγκριτικά με τα αντίστοιχα yamaha.

όπως με πρόλαβε και ο @qesh , δεν θα μπορούσες νωρίτερα δυστυχώς η εςμπειρία και η γνώση αυτή , προέρχεται αφού έχεις δει όλες τις πλευρές του νομίσματος . Ουσιαστικά κατέληξες σε αυτό ο συμπέρασμα , δεν θα το ήξερες αν δεν είχες ξοδέψει Το να στο έλεγαν τυχόν πιο έμπειροι , ίσως να μην φτάνει αν δεν το δεις μόνος σου

Υπάρχουν και τα κλασικά M-audio DX8. Για ακρόαση θεωρώ ότι είναι μια χαρά. Πολύ μπασο (τα έχει ένα σύντεκνος, που παράγει μουσική με αυτά). https://www.skroutz.gr/s/12409974/M-Audio-Αυτοενισχυόμενο-Ηχείο-Studio-Monitor-2-Δρόμων-BX8-D3-150W-Τεμάχιο-Μαύρο.html?from=catspan

Δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις, αλλά εάν πας στις 6 ιντσες συν Sub, θεωρώ ότι θα μπλέκει το μπασο του sub με τα χαμηλομασαία των "δορυφόρων". Άσε που με 6 ίντσες, χάνεις έτσι και αλλιως μεσαία. Πιθάνόν να είχες κάποια τρύπα στα μεσαια. Η λύση των 8 ιντσών, θεωρώ ότι προσφέρει ένα πολύ ισορροπημένο ήχο, χωρίς να χάνεις καμιά συχνότητα.

και γω 8άρια θα έπαιρνα σημειωτέον ποτε δεν μου άρεσαν τα krk και επίσης θεωρώ αυτά που ψάχνεις "ψιλοάκυρα" εφ όσον είχες jbl γιατι δεν πας στα 308? Επίσης αν σε καίνε πολύ τα μεσαία πάρε yamaha. Αλλά μην τα βάλεις κολλητά στον τοίχο. Γενικά κανένα ηχείο δεν μπαίνει σε τοίχο. Είτε έχει πορτ είτε οχι. Θεωρείται μεγάλη παραχώρηση

Εγώ θα επέλεγα τα 8άρια, πολύ εύκολα. Δεν θα ήθελα με τίποτα να ακούω μουσική με χρήση sub. Θα μου χαλούσε όλη τον ήχο.

Δυστυχως ισχυει 100% το "αν δεν παθεις δεν θα μαθεις" ή το "στερνη μου γνωση να σ ειχα πρωτα"

50 τμ θες σίγουρα 8αρι ή σαμπ. Αλλά τα ηχεία να μην μπούν στον τοίχο κι ας έχουν μπροστά το πορτ. Επίσης έχε υπόψη ότι ψάχνεις σε near field monitors, που δεν είναι το ίδιο με τα συνηθισμένα.

Κάθε κιθάρα, ενισχυτής ή εφέ, έχουν το δικό τους learning curve και αφού το περάσεις αυτό καταλήγεις στο πιο σημαντικό που είναι να τα φέρεις στα μέτρα σου, να τα κάνεις πραγματικά δικά σου. Αν δεν υπάρχει ο χρόνος να ασχοληθεί κάποιος με το κάθε ένα από αυτά αρκετά, οι πιθανότητες είναι ότι less is more. Καλύτερο και πιο προσωπικό ήχο θα έχεις στο τέλος της ημέρας με μια κιθάρα, έναν ενισχυτή και 4-5 εφέ που ξέρεις τέλεια, παρά με δέκα κιθάρες κι άλλα τόσα rigs τα οποία τα πιάνεις μια στο τόσο.

Στην Αλεξανδρουπολη οταν ημουνα φανταρος παιζαμε πινγκ πονγκ και μπιλιαρδο με τον Στρατηγο τον Διοικητη και τον Ταξιαρχο.Τωρα για το golden brown δε μου πηγε το μυαλο καθολου εκει αλλα εχεις ενα δικιο οτι παταει πανω του,βεβαια ο ανθρωπος γραφει οτι ειναι μια απλη μελωδια της Κυριακης,δε νομιζω οτι εσκεμμενα εκανε κατι

Πηγαίνουν και οι στρατηγοί καψιμί; Συμπαθες αλλά ήθελε και κάτι ακόμη. Υ.Γ. Το golden brown υποθέτω το ξέρεις.

Εξαιρετική. Την εχω κάμποσους μήνες, και ειναι σούπερ.

Καπως ετσι εμπλεξα και γω…το νημα φταιει… με αφορμη την νεα καρεκλα…

Ειχα αρκετες G& L (USA) στο παρελθον και παντα προτιμουσα τα ASAT μοντελα και για την πρωτοτυπη και απιθανη γεφυρα τους και για τους twangy MFD μαγνητες τους αλλα και γιατι παντα ηταν παναλαφρες (σταθερα κατω απο 6,5 lbs ,ειδικα οι πρωτες με το 3 bolt neck) Δυστυχως ομως τα πολυ λεπτα μανικια τους ηταν θεμα.... ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ ηταν βεβαια ΤΕΛΕΙΕΣ.Και φυσικα στα 2000s τις εβρισκες μεταχειρισμενες κατω απο 500 ευρω....(την μπλε την πηρα 400 και την κοκκινη 350!) τα "Tele" μοντελα τους ποτε δεν με εψησαν τοσο για το "λαθος" HEADSTOCK ,οσο και για την 6αρα "κουδουνιστρα" γεφυρα ,επισης οι μαγνητες ηταν πολυ hot για τα γουστα μου... Στο τελος της ημερας ομως το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ προβλημα μου ηταν απλο: ΔΕΝ ηταν FENDER και οπως ελεγε και ο Δαλαϊ ΛαμΑσ: "Αν δεν γραφει πανω FENDER,ΠΕΤΑ το!" Επισης δεν καταλαβα ακριβως,θα την ΞΑΝΑΠΑΡΕΙΣ ή πηρε οριστικα το bird?

o κόσμος πάντα ήθελε κάποιον να του πει τι να ακούσει. Κάποτε υπήρχαν ραδιόφωνα και dj. Σήμερα υπάρχουν κανάλια στο διαδίκτυο. Όπως υπάρχουν εκατομύρια μουσικοί που παράγουν και "διαθέτουν" μουσική υπάρχουν χιλιάδες κανάλια που δυστυχώς δεν έχουν μεγάλη εμβέλεια. (δεν μιλάω για πληρωμένους κολοσσούς. Και οι μικροί που μας φαίνονται δηλ μικροί πληρωμένοι είναι αλλά τα μεγέθη είναι άλλα). Επίσης σε όλα αυτά τα μέσα η μουσική διατίθεται off line. Αυτό σημαίνει ότι ο ακροατής δεν είναι υποχρεωμένος να την ακούσει ώς το τέλος για να ακούσει το επόμενο κ.ο.κ. Μπορεί να ακούσει 15 δλ και πάει αλλού. Συνεπώς ζούμε όλη την κατάρα του διαδίκτυου μαζί με τα καλά του. Ποιά είναι η κατάρα? α. το loudness, δηλ όποιος είναι πιό δυνατός πατάει τον άλλον β. η πρώτη εντύπωση, δηλ το αρχικό (ή και το τελευταίο που προμοτάρει το επόμενο) capture του κάθε βίντεο, με την γκριμάτσα γ. ο παραπλανητικός ή κλικαδόρικος τίτλος που 9 στις 10 φορές δεν λέει τίποτα από αυτό που διαφημίζει δ. η δυνατότητα να τα ακούσεις όλα (και ουσιαστικά τίποτα καθώς μπορείς να το σταματήσεις για να πας παρακάτω - πχ σε ένα βίντεο που σε προδιαθέτει από την αρχή ότι στο τέλος υπάρχει έκπληξη ή δώρο ή αναγγελία μπορείς να το προχωρήσεις και να μη δεις ό,τι προηγείται) ε. η ποσότητα (παλιά έπαιρνες μια γεύση στο ράδιο και μετά πλήρωνες για να το αποκτήσεις. Σήμερα όλα είναι "δωρεάν" στ. η ποιότητα του streaming. Παλιά είχες μια μέτρια ποιότητα στα ΑΜ, και πολύ καλύτερα στα FM και ηχογραφούσες το πολύ σε μια κασέτα μαζί με τα λόγια του εκφωνητή. Αρα έπρεπε να πληρώσεις για να αγοράσεις ένα βινύλιο. Από τη στιγμή που όλα έγιναν ψηφιακά και κοπιάρονται, παρά τους αλγορίθμους κλειδώματος σήμερα με ένα κατεβαστήρι έχεις ό,τι θες και με τα mp3 δεν είσαι πολύ μακρυά από το 16/44 ζ. Η real time επαφή και επικοινωνία με τον παραγωγό παρουσιαστή. Σε μιά ζωντανή εκπομπή ραδιοφώνου (πάλι γι αυτό μιλάμε) μπορούσες να τηλεφωνήσεις πχ και να διαμορφώσεις και συ το πρόγραμμα και να το ζήσεις. Σήμερα μπορεί να βάλεις ένα σχόλιο και να σου απαντηθεί μετά από 2 μέρες ή 2 χρόνια ή ακόμα και σε Live podcasts όπου τρέχουν τα σχόλια στην οθόνη, πάλι υπάρχει ένας ωκεανός από σχόλια που περνάνε μπροστά σου σαν τραίνο. Γενικά αυτή η υπερ-προσφορά, δηλαδή στα "δίνω" όλα είναι το πιό δύσκολο για τον ακροατή αλλά και για τον παραγωγό. Εχοντας σήμερα στη δυνατότητά μου όλη τη μουσική του κόσμου και πληρώνοντας συνδρομές στο spotify και στο tidal τελικά σπάνια ακούω από αυτά (μόνο ψάχνω αν χρειαστεί κάτι άγνωστο) και προτιμώ να ακούσω τι θα μου προτείνει ένας φίλος, ένας φίλος από το νοιζ, ή κάποιος που ξέρω ότι η γνώμη μου μετράει. Ψάχνοντας επίσης κάποιους που με ακολουθούν στο soundcloud (θεωρώντας ότι υπάρχει κάτι κοινό) βρίσκω ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά.....θα το ακούσω μια φορά και....τέλος. Ασχολήθηκα με την υπόθεση ("ασχολήθηκα") για κάποια χρόνια, με δοκιμαστικά βίντεο, με youtube, soundcloud, facebook, και είδα τι ζόρι είναι. Βασικά περισσότερο για να αποκρυπτογραφήσω τα μυστικά τους. Όχι για να κερδίσω "ακροαματικότητα". Από το 1975 που άρχισα να παίζω μουσική για άλλους κυρίως έπαιζα πρώτα για μένα. Ετσι είχα κοινό μετρημένο. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα και δεν με ενδιαφέρει. Συνεπώς όταν κυκλοφορήσω στις πλατφόρμες (ή θα χρηματοδοτήσω μόνος μου την έκδοση κάποιων cd ή και...βινυλίων) θα γίνει μόνο για λόγους legacy, δηλαδή να καταγραφούν κάπου σε συμβατική μορφή και όχι άυλα σε ένα σύννεφο για τις επόμενες γενιές, όσο και να ακούγεται αυτό ρομαντικό και ουτοπικό. Γι αυτό το λόγο δεν με απασχολεί καθόλου το σε τί μορφή θα κυκλοφορήσω, όταν, και εάν, αυτό γίνει.

Τελικα και γω αγορασα την dromeas reflex. Ιδια καρεκλα στη δουλεια και στο σπιτι, πρωτοτυπο ε?