Πίνακας συμμετοχής

Άσχετα πάντως με τον EVH, αυτές οι αρμονίες των αμερικάνικων 70s (Steely Dan τύπου και μετέπειτα προς yacht rock κλπ) είναι παραπάνω από ατμοσφαιρικές και νοσταλγικές. Δεν τις χορταίνω ποτέ. Καταπληκτικό και το τραγούδι-αφορμή για την ανακάλυψη του EVH...

Πήρα τις προάλλες έναν δίσκο επειδή μ' άρεσε το παρακάτω κομμάτι κι' επειδή είχε 1€. και ανακάλυψα το παρακάτω, όπου ο κιθαρίστας αναφέρεται ως ? ... ενώ σ' όλα τα άλλα τα ονόματα των μουσικών αναγράφονται. Είπα, δεν μπορεί αυτός είναι ο ... Για να δούμε εσείς θα συμφωνήσετε;

hobbi καρασσαβιδης θες/νικη το berreta ειναι κατι αναλογο / παρομοιο

Δεν το έχω δοκιμάσει αλλά γιατί να διαφέρει από τα άλλα?

Το άκουσες ρε θηρίο; Μπράβο. Μετά από αυτό θα σου πω μόνο τούτο: Unleash τον ροκά που κρύβεις μέσα σου (Τζαζούλες τέλος... επιστροφή στο ρουόοοοκ)

Ενδιαφέρον άκουσμα αλλά ο Huxley είναι γνωστός για την μελλοντολογική τρομολαγνεία στα επιστημονικής φαντασίας βιβλία του.

Έπος!! Περίμενα το μπάσο και το πιάνο πιο "ενεργά", αλλά όπως φαίνεται με το μαστίγιο σας είχε Τέρυ εσένα και τον Κώστα... Πάντως το νεανικό κοινό (15-17) τό'χετε! Edit: Πάντως με τόσα βέλη στην φαρέτρα (Στράτος, Γιώργος, Σπύρος) θα περίμενα και κάτι παραπάνω στις κιθάρες...

Εγώ σου λέω πως είναι έμφυτη η αυταρχική συμπεριφορά του ανθρώπου για να πράξει προς ίδιον όφελος. Και εδω είναι που μπαίνει ένα σύστημα που ελέγχεται βάσει προγεγραμμένων νόμων και συντάγματος απο 3 ανεξάρτητες εξουσίες (εκτελεστική, νομοθετική και δικαιοσύνη) ώστε να μην υπάρχει αυταρχική συμπεριφορά απο έναν ή λίγους. Κακούς ή καλούς. Λίγοι στην χώρα μας έχουν ασχοληθεί να μάθουν το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Πάνε κατευθείαν στις εναλλακτικές απο την εφηβεία. Ρώτα γύρω σου απο περιέργεια μικρούς και μεγάλους. Θεωρούν πως βουλή, κυβέρνηση είναι το ίδιο και η δικαιοσύνη ανήκει στην εκάστοτε κυβέρνηση ως δημόσιο. Ακόμα και αρκετοί βολευτές μας. Ολοκληρωτισμός δηλαδή. Όταν αυτό λειτουργεί όπως πρέπει, τότε ο αυταρχισμός και η διαφθορά στον άνθρωπο (των 60,000 ετών), καταπιέζονται σε ένα πολύ μικρότερο ποσοστό. Βλέπε βορειοδυτικές κοινωνίες. Και αυτό θα υπάρχει πάντα ως παραβατικό και ασχολείται η δικαιοσύνη μαζί του.

Μηδενιστική η θέση σου θα έλεγα, που βγάζει συμπεράσματα με ελαφρώς μπερδεμένη προσέγγιση, τσουβαλιάζοντας την ύπαρξη, τις θετικές και αρνητικές συμπεριφορές, την πνευματική εξέλιξη και τις όποιες προσπάθειες ιστορικά (Διαφωτισμός) έγιναν προς μια προοδευτικά θετική εξέλιξη. Ναι, ο άνθρωπος είναι καταστροφικός και αυτοκαταστροφικός και δεν παύει να μας εκπλήσσει αρνητικά. Ένας όμως που αποφασίζει για εκατομμύρια άλλους αυταρχικά, δεν ανήκει στο ίδιο καλάθι με αυτούς που συζητούν και αναπόφευκτα, ενίοτε παίρνουν και λάθος αποφάσεις στην προσπάθεια να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Αν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα και λέμε "όλα σκατά είναι", χωρίς εφαρμόσιμη αντιπρόταση και νίπτουμε τα χείρας μας, μέρα που είναι, αυτό είναι ο ορισμός του μηδενισμού. Δυστυχώς δεν γεννηθήκαμε καβουράκια αλλά άνθρωποι που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα.

ε τώρα, μην πάς στο Αντζι. Εχει παίξει σε όλη την εγγλέζικη δισκογραφία

Χριστός Ανέστη και νομίζω πως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, ακούγονται πιο ξεκάθαρα και μυρίζουν ακόμα πιο ξεκάθαρα. Πως σου μυρίζουν εσένα, στρατιώτη? χαχαχαχααχαχα Είναι ένα σοσιαλιστικό anti-social κομμάτι, ένα πόνημα που καταπιάνεται με τετριμμένες για την εποχή που ζούμε καταστάσεις για να παράγει αντίστοιχα τετριμμένα νοήματα που όμως δεν είναι "άλλο ένα πόνημα". Γιατί? Μα είναι απλό. Γιατί πηγάζει από έναν καλλιτέχνη που αδιαμφισβήτητα έχει κάτι να πει, το έχει αποδείξει στο παρελθόν αρκετές φορές και το λέει όμως ιδιαίτερα όχι μόνο στην απόδοση αλλά σε όλη τη διαδικασία, από τη σύλληψη, την αρχική ιδέα και ιδιαίτερα κατά την μέθοδο που χρησιμοποιεί σε όλα τα στάδια της διάρθρωσης, αν τελικά υπάρχει μέθοδος. Μάλλον μεθοδικότητα υπάρχει, όχι μέθοδος. Αν το πούμε method acting, method performing για να βάλω και τους άλλους συντελεστές στο κάδρο της κριτικής νομίζω πως και αυτό ακούγεται και μυρίζει. Το κομμάτι είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ γι αυτό που είναι Πιο εξαιρετικό είναι όμως και σίγουρα πιο εκτιμητέο για κάποιον που το βίωσε και ως δημιουργία. Δεν μπορώ να κρύψω τον θαυμασμό μου για το ταλέντο που έχει ο Samy να φτιάχνει την ατμόσφαιρα, πρώτα ξεκινώντας με τον εαυτό του και αφού "φτιαχτεί" με τον τρόπο του, παίρνει το όργανο του και αρχίζει να το βγάζει. Αυθόρμητα και ακομπλεξάριστα, μια βάση μουσικής προόδου που επαναλαμβάνει χωρίς να την έχει σκεφτεί, χωρίς να τον νοιάζει τι παίζει και λέει στον πρώτο καλλιτέχνη που θα φέρει στον χώρο ηχογράφησης παίξε. Τι να παίξω. Δεν ξέρω. Παίξε και άντε να σου πει το πολύ πολύ καμία παρατήρηση όχι αυτό κάτι άλλο, χωρίς να σου πει το τι. Η δομή φτιάχνεται ανορθόδοξα λοιπόν σε αυτό το κομμάτι και από τον αυτοσχεδιασμό προκύπτει και ένα στυλ στο οποίο από πάνω θα έρθουν να χτίσουν και οι άλλοι. Προφανώς οι άλλοι στην περίπτωσή μας, ο μπασίστας και ο ντράμες, όντες με υψηλή μουσική αντίληψη και εμπειρία μπορέσανε να δώσουν την απαραίτητη δομή στην αναρχία και κάποιος που μάλλον είναι ο κύριος Αργυρίου όχι μόνος του αλλά με τις παρατηρήσεις του samy έκανε την "κοπτοραπτική" της ενορχήστρωσης και την παραγωγή ......... να πω σώζοντας την κατάσταση? ΄Όχι. Δεν υπήρχε κάτι να σωθεί. Εγώ προσωπικά ήμουν ντεφορμέ αλλά και σε πλήρη φόρμα να ήμουν δεν μπορώ να αυτοσχεδιάζω σε pro επίπεδο. Θέλω τον χρόνο μου και τη μελέτη μου. Δεν είχα και την πολυτέλεια ούτε τον χρόνο αλλά ούτε και τη διάθεση την περίοδο εκείνη, αλλά και να τα είχα, θα είχα προσφέρει όπως είπα περισσότερο δίνοντας μου ένα track και να το δούλευα σπίτι. Ο δημιουργός όμως ήθελε δια ζώσης παρουσία και πατάμε rec και πάμε ότι να ναι και ποιος είμαι εγώ για να του χαλάσω τον δημιουργικό οίστρο, τη διάθεση? Τι φίλος και συμφορουμίτης θα ήμουν. Τι πρεσβευτής του σοσιαλιστικού πνεύματος της αλληλεγγύης. Οι άλλοι συντελεστές του έδωσαν τα μέγιστα και πιστεύω πως με περισσότερο χρόνο και επιμέλεια θα ήταν ακόμα καλύτερο. Πάραυτα και τώρα αντικειμενικά στην μεγαλύτερη διάρκειά του έχει εξαιρετικές στιγμές μουσικά και δένει το τελικό όλον αρκετά καλά, εξ άλλου τώρα ελεύθερα γράφω,δεν σκέφτομαι τι γράφω ελπίζω να βγαίνει νόημα και να είμαι δίκαιος αλλά και να μην είμαι τι μας νοιάζει, ότι γουστάρουμε κάνουμε κυρίως ως ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ μιας 20 ΧΡΟΝΗΣ ΠΑΡΕΑΣ του ΘΕΪΚΟΥ ΜΑΣ ΝΟΙΖ και την καταβρίσκουμε και να μαστε όλοι καλά. Ειλικρινά Samy, Τερρυ, Βασίλη που δεν έχουμε γνωριστεί και κύριε Τακη του στούντιο 111 χάρηκα πάρα πολύ που περιλήφθηκα στους συντελεστές, σας ακούω και σας θαυμάζω όλους, είναι τιμή μου που εγώ ένα ασήμαντο και ατάλαντο μπροστά σας σκουπίδι στάθηκα δίπλα σας και σκύβω από ντροπή και δέος το κεφάλι μου Θα μου μείνει από όλη την εμπειρία και η συγκίνηση όταν έμαθα ότι παίζω σε ένα θρυλικό στούντιο γιατί είμαι άσχετος από αυτά και στο σημείο αυτό κουωτάρο τον κ. Δημήτρη Υπάρχουν φορές που μου αναφέρουν ή με ταυτίζουν λίγο στις μουσικές μου προσπάθειες και παραθέσεις με κάποιο καλλιτέχνη, συνήθως δεν τον ξέρω γιατί δεν έχω πολλές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις και πρέπει να το ακούσω και μετά καταλαβαίνω γιατί τα ξέρω τα συγκροτήματα και έχω ακούσει τα κομμάτια, μέχρι και τα έχω παίξει στο σπίτι ή σε κανα live σε μερικά ερασιτεχνικά συγκροτηματάκια που έχω παίξει στο παρελθόν και δεν θυμάμαι ούτε τους τίτλους, μόνο η μουσική μου εντυπώνεται εύκολα και έχω καλό αυτί για να την αναλύω από μικρός γι αυτό και είμαι και συνθεταράς χαχαχαχ τελος πάντων θέλω να πω πως ήταν ωραία που έπαιζα σε ένα στούντιο που έχουν γραφτεί πολλές μεγάλες γνωστές ελληνικές παραγωγές και μάλιστα έπαιξα στο πιάνο που ηχογράφησαν για τη Ρόζα. Χαχαχαχαχα μίλησα και για εμένα χαχαχαχαχαχαχα τι άλλο να πω. Μπράβο ΣΑΜΥ, πάντα τέτοια, Ναι είναι πανκ, είναι Αβαντ Γκαρντ, είναι ΡΟΚ!!!!! Δεν είναι τα τραπ, τα γκανγκστα ραπ, τα πριόνια και τα σκυλάδικα στις ντισκοτέκ που είναι του σατανά και κάνουν πουρέ το μυαλό των νέων για να είναι σκλάβοι να τους εκμεταλλεύονται για ψίχουλα και να έχουν σκυμμένο το κεφάλι. Συνέχισε να το βγάζεις από μέσα σου, να το εκφράζεις, είμαστε μαζί σου και προχώρα εσύ. Είμαστε δίπλα σου. ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΔΩΣΟΥΜΕ χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Συμφωνώ σε πολλά. Απλά εγώ πιστεύω ότι πρέπει να ισχύει το "Ό,τι θέλουν τα παιδιά!", χωρίς να θέλω να φανώ ελιτιστής, και καλά ότι εγώ τον βλέπω τον γκρεμό και δε θέλω να πέσω. Όχι, θέλουν τα παιδιά γκρεμό; κι εγώ μαζί. Ανήκω στο λαό. Μακάρι να το έβλεπαν αλλιώς. Ότι δεν το είδαν δεν είναι μόνο αποτυχία της δικής τους διανόησης. Ίσως να είναι και της πολιτικής. Ασκούμενης, οραματιζόμενης, της όποιας πολιτικής. Ίσως να είναι και δική μου αποτυχία, που δεν συζητάω πραγματικά πολιτική με τον φίλο, αλλά σταρ σύστεμ και καφενείο βουλής, τι είπε ο ταδε και τι του είπε ο άλλος και τον πορδοβούλωσε. Και μπροστά σε αυτή την οργή, το σύστημα στέκεται αμήχανο. Αντιθέτως ο λαϊκιστής μπορεί με ένα τσιτάτο κενό περιεχομένου να πάρει όλο το χαρτί. Προσωπικά θεωρώ ότι οι αντιφάσεις που με τα χρόνια έχουν αναδυθεί στις δημοκρατίες μας δεν έχουν ψηλαφηθεί. Είμαστε τόσο απασχολημένοι με το να ζούμε τις ζωές μας και να διατηρούμε το status quo που όλα είναι σε αυτόματο πιλότο, μέχρι και οι θεσμοί. Και κάθε εκλογή έχει ως πρώτο μέλημα να συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο. Αν δεν υπάρξει μια ειλικρινής ενδοσκόπηση στις δημοκρατίες, προβλέπω λίγα ακόμα διαδοχικά "φορτώματα" όπως λέτε κι εσείς. Μετά μπουμ.

Αγαπητέ Ali, γράφεις πολλά και ενδιαφέροντα, μένω όμως σε αυτό- το θεωρώ "ταμπακιέρα"... Γιατί λοιπόν; Οι αφετηρίες τους είναι διαφορετικές. Το trigger είναι μοναδικό ανά περίπτωση. Κάποιος μπορεί να βρέθηκε στα "κάγκελα" μετά από μια ισλαμιστική τρομοκρατική επίθεση. Άλλος διότι το βιοτικό του επίπεδο συμπιέστηκε από έναν παράγοντα που μπορεί να σχετίζεται με την "πράσινη μετάβαση". Κάποιος τρίτος γιατί έχασε τη δουλειά του από κάτι που μπορεί να σχετίζεται με την "παγκοσμιοποίηση". Οι αφορμές είναι υπαρκτές, όπως και η έλλειψη λύσεων που οδηγούν τα υποκείμενα μας στην "ριζοσπαστικοποίηση" Για κάθε περίπτωση λοιπόν, (μέσες- άκρες) υπάρχει και μια εξήγηση. Θεωρώ ότι κοινός παρανομαστής τους είναι η οργή. Και η πορεία τους προς αυτή την "ριζοσπαστικοποίηση" γίνεται σταδιακά. Το ένα "φόρτωμα", οδηγεί στο επόμενο και λειτουργεί συσσωρευτικά. Και εδώ είναι που εισέρχεται ο λαϊκιστής. Θεωρητικά κατέχει τις λύσεις δια πάσαν νόσο... Πρακτικά, καμία. Βέβαια, ο αντίλογος θα μπορούσε να είναι, ο λαϊκιστής λοιπόν είναι άχρηστος, αλλά εκ του αποτελέσματος και ο δημοκράτης είναι ομοίως άχρηστος, αφού αδυνατεί να λύσει προβλήματα που δημιουργούν δυσαρέσκεια. Και εδώ φτάνουμε στην ουσία του πολιτεύματος μας και του θέματος μας. Ο πολίτης... Όχι ο ψηφοφόρος, όχι αυτός που κουνάει σημαιάκια... Ο πολίτης λοιπόν, δεν πιστεύει στην... ματαιότητα. (Θεωρητικά) έχει αντίληψη, κρίση, είναι εκπαιδευμένος σε βασικές έννοιες (και πολιτικές και οικονομικές) και είναι αυτός που θα επιβάλει τις αλλαγές - κατά κύριο λόγο με την ψήφο του. Όμως όταν ο πολίτης είναι "πολίτης" και δεν έχει τα απαραίτητα "εφόδια συμμετοχής" στη διαδικασία, τότε οι "σειρήνες" βρίσκουν ευήκοα ώτα. Ζούμε στην Ελλάδα, ζήσαμε το δημοψήφισμα του 2015. Τι και αν η λογική, η γνώση βασικών οικονομικών κανόνων δεν άφηναν το παραμικρό περιθώριο παρερμηνείας για το τι θα ακολουθούσε, για το πώς θα ήταν η ζωή εκτός ευρώ, που θα έφτανε ο πληθωρισμός... Οι "σειρήνες" κατήγαγαν περιφανή νίκη... Για να μην πλατειάζω, οι πολιτικές πάντα πρέπει να αλλάζουν και να εξελίσσονται μαζί με τον κόσμο που αλλάζει και εξελίσσεται. Και καθώς το σκηνικό ετεροκαθορίζεται, το πολίτευμα μας, ενίοτε, θα πρέπει να κάνει κάποιες μικρές "εκπτώσεις" στη Δημοκρατία για να μην δίνει αφορμές στις "σειρήνες". Και το εξηγώ για να μην παρεξηγηθεί (γιατί ακούγεται κάπως): Το όρια στη Δημοκρατία δεν μπορούν να είναι "λάστιχο" και κυρίως σε θέματα που θα οπλίσουν αλλότριες φαρέτρες. Ανεκτικότητα, κατανόηση, ανθρωπισμός, ανοχή, σεβασμός δικαιωμάτων (ναι, είναι αξίες μας), αλλά όχι "ξεχείλωμα". Διότι κάπως έτσι ανοίγουν οι "κερκόπορτες" στις πάσης φύσης "σειρήνες".

και δω παίζει το φιλαράκι του, κάνει μπάμ

Skunk μυρίζει, προσοχή μην έρθει η αστυνομία.

Βρωμαει κουναβι

Και τον γίγαντα μυστακοφόρο στο σόλο εδώ.

Και η τρίτη άποψη, δική μου, καφενειακού επιπέδου. Όταν συνεχώς προτάσσεται η εύθραυστη φύση των πάντων, της δημοκρατίας, της οικονομίας, της γεωπολιτικής, και ο μέσος πολίτης καλείται ως μόνος άθραυστος βράχος να τα προφυλάξει όλα αυτά με την πλήρη στοίχισή του σε γραμμές και σκοπούς που δεν ενστερνίζεται, ο μέσος πολίτης παθαίνει καζαντζιδίττιδα, και θέλει να του ρίξει μια να σπάσει, α ρε του κόσμου του γυάλινου. Πριν 20 χρόνια ψάχναμε να βρούμε ποια η πολιτική διαφορά μεταξύ κέντροαριστεράς και κεντροδεξιάς και ήταν αχνή η γραμμή. Τώρα έχουμε φτάσει να λέμε ότι η μόνη δημοκρατική επιλογή είναι αυτή που είναι εκατέρωθεν περιγεγραμμένη με κάτι γραμμούκλες νααααα με το συμπάθειο, κι ότι ένας μόνο τρόπος υπάρχει να ψηφίζεις σωστά κι υπεύθυνα. Η ψήφος διαμαρτυρίας (αφού οι ιδεολογικές γραμμές είναι πλέον μπετόν αρμέ και η πολιτική ΔΕΝ προκύπτει ούτε ανανεώνεται από τη βάση - αναγκάζοντας τους πιο απελπισμένους πολίτες που νιώθουν ότι δεν εκπροσωπούνται να εξωθούνται στα άκρα του πολιτικού φάσματος), πλέον αποτιμάται ως ψήφος αντιδημοκρατική, ή δυνάμει επικίνδυνη για τη δημοκρατία. Άραγε ο Εμμανουέλ, που καλό παιδί φαίνεται, και τονε συμπαθώ, και μάλλον αυτόν θα ψήφιζα, άραγε, τώρα που βγήκε, είπε "Πω ρε φίλε με έβγαλε ένα 59%, με βαριά καρδιά. Στη μπούκα με έχουν. Πρέπει να αλλάξουν πολλά, πρέπει αυτόν τον κόσμο που στον πρώτο γύρο μου είπε τσίου νιάου, ή με στήριξε με βαριά καρδιά, να τον φέρω πίσω με πολιτικές πράξεις, να με πιστέψει."; Ή είπε "Μπράβο μου! Απέτρεψα την επέλαση των φασιστών! Τι μεγάλη νίκη για τη δημοκρατία! Πάω γερά χωρίς να αλλάξω τίποτα, 6 στους 10 με λατρεύουν, με θέλουν, με πάνε αίμα." Κι όχι μόνο ο Εμμανουέλ, ο κάθε νικητής. Εκτός πια αν από υπέρμετρο σεβασμό στους ακραίους, και μη θέλοντας να τους θίξουμε παρουσιάζοντάς τους ως κενά και θορυβώδη σκεύη διαμαρτυρίας και μόνον, πιστεύουμε πράγματι ότι ξαφνικά 4 στους 10 γάλλους γίνανε ακροδεξιοί, για ανεξήγητους λόγους περαν πάσης ερμηνείας, κι ότι είναι μάταιο να αλλάξουν οι πολιτικές οι τρέχουσες, οι αναγκαίες, οι ορθές, γιατί είναι μοιραίο κάποια στιγμή, μα σε μία τετραετία, μα σε δύο, να υποκύψουν μαγεμένοι από τις σειρήνες του στον ακροδεξιό λαϊκισμό - τόσες μπούρδες μαζεμένες δεν έχω ματαγράψει. Αυτά από το καφενείο. Στο καφενείο δεν ξέρουμε από πολιτική τέχνη, μόνο να την καταναλώνουμε. Αλλά καμιά φορά, ρωτάς και τον άσχετο, σου αρέσει ρε αυτό που ακούς; Σου λέει "μπα". Κι εσύ αν ρωτάς από ενδιαφέρον και ξέρεις, και έχεις φαντασία, αναρωτιέσαι αν το μπάσο πετάει, αν η ενορχήστρωση είναι καλή, αν η μίξη παραείναι φλατ, αν αν αν, ψάχνεις να βρεις γιατί να μην του αρέσει; Αν βαριέσαι και ρωτάς για τα προσχήματα, ή αν δεν έχεις λόγο στην παραγωγή και έχει ήδη κυκλοφορήσει σε 100.000 αντίτυπα το κομμάτι, του λες πού να ξες να ακούσεις εσύ από τέτοιες μουσικές ρε τυρογαλάααααα... και ξενοιάζεις. Και σε φοβάται μετά αυτός, και λέει "Ξέρει από μουσική καλά αυτός, δε σηκώνει κουβέντα".

Φυσικά και είναι ο Jeff, φαίνεται όταν αρχίζει τις τρεμολιές...Δεν ξέρω εάν γράφεται αλλά είναι πρώτος-πρώτος στο εξώφυλλο (στη πρώτη φωτογραφία). Πάντως γουστάρω πάρα πολύ όλους αυτούς τους μουσικάρες που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να "τσαλακώσουν" την εικόνα τους....Jeff μου παίζεις ένα disko? Ναι αμέ!!!!

Ο Jeff είναι, αλλά δεν θυμάμαι αν αναγράφεται στα credits.

Έτσι είναι....εδώ άραγε ποιος παίζει κιθάρα?

Εμένα πάλι σύντροφε κεντρώε, αυτό με "τρομάζει". Αυτή η πεποίθηση ότι το "κάστρο είναι άπαρτο". Δημιουργεί έναν εφησυχασμό, σε κάνει numb, σου αφαιρεί το χρόνο αντίδρασης... Ναι, μεν η Γαλλία είναι θεμέλιος λίθος της ευρωπαϊκής Δημοκρατίας, όμως μέσα σε 15 χρόνια το περιθώριο που εκφράζει η (κάθε) Λεπέν, βρέθηκε στο προσκήνιο και διπλασίασε (και βάλε) τα ποσοστά του. Και εδώ δεν μιλάμε για συγκυριακό φαινόμενο, μια στιγμιαία έκφραση οργής. Το φαινόμενο εξελίσσεται γραμμικά και ανοδικά. Enemy at the gates... Εδώ δεν βάρεσαν "καμπανάκια", χτύπησαν όλες οι καμπάνες της Notre Dame. Και ας μην ξεχνάμε ότι "ο εντός των τειχών εχθρός", δρα ως "πέμπτη φάλαγγα" του πραγματικού εχθρού. Και εδώ είναι που έχουμε το πρόβλημα: Αν πας να χτυπήσεις το κακό στη ρίζα του- ας πούμε να το καταστείλεις- θα κατηγορηθείς ότι έγινες όμοιος με αυτόν που μάχεσαι (άρα όχι Δημοκράτης). Και κάτι ακόμα: Έννοιες όπως "Διαφωτισμός" και "ευρωπαϊκή Δημοκρατική συνείδηση"- πολύ φοβάμαι- στην εποχή των social media για τους πολλούς είναι από άγνωστες ως αδιάφορες. Bottom line: Αυτό που ίσως να αντιπροσωπεύει τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τη Δημοκρατία, είναι αυτό το απόλυτο fusion ανάμεσα στα δύο άκρα του πολιτικού συστήματος. Σε θεωρητικό επίπεδο, τους χωρίζει άβυσσος. Όμως τους ενώνει απόλυτα η ακόρεστη επιθυμία καταστροφής της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, της "παγκοσμιοποίησης", κλπ. Θεωρητικά, τα δύο άκρα έχουν διαφορετικές αφετηρίες, όμως (πλέον) χρησιμοποιούν ταυτόσημη ρητορική και σαφέστατα αποσκοπούν στο ίδιο αποτέλεσμα- να γκρεμίσουν τις αστικές Δημοκρατίες μας. Οι μεν στη θέση τους θέλουν να εγκαθιδρύσουν τη σοσιαλιστική (φρ)ουτοπία, οι δε να αποτινάξουν από επάνω τους την παρακμή της Δημοκρατίας, δημιουργώντας μια "βιταλιστική" απολυταρχική δυστοπία. Όσο τα "τσανάκια" τους ήταν ευκρινή και μοιρασμένα, όλα καλά... Όμως όταν ακούς από αριστερά και (άκρο) δεξιά- υποτιμητικά- περί "συνταγματικού τόξου", εκεί αρχίζουμε να έχουμε πρόβλημα. Αυτή η ταύτιση ελοχεύει κινδύνους. Μπορεί να πηδήξαμε το μαντράκι τώρα (και αναφέρομαι στον Μακρόν), όμως δεν θα το έπαιζα στάνταρ 1 ότι στις επόμενες εκλογές ο Χ Μελανσόν (ακόμα και έτσι όπως το έπραξε), θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Και για να σε κάνω να ανησυχήσεις λίγο περισσότερο: Μαριόν Μαρεσάλ (το Λεπέν το έχει αφαιρέσει από το επώνυμό της). Κράτα τη στο ραντάρ σου...

Ευχαριστώ για την πληροφορία δεν το ήξερα και είμαι άρρωστος με τον VH. Είναι ξεκάθαρα αυτός.

Το κλείσιμο του κομματιού (στο οποίο αναφέρθηκα πριν) υπάρχει τουλάχιστον σε τρία κομμάτια του Van Halen 1.

Ακούγοντας το, είπα αυτό είναι παίξιμο Van. Παίρνω τηλ. Μάνο γι' άσχετο λόγο (που έχει 16000+δίσκους) και ρωτάω. Έχεις το δίσκο της Larson? -Βεβαίως, παίζουν στα περισσότερα οι Little Feat μέσα. Βρε Μάνο αυτό το είδα στα credits, αλλα άκουσα κι ένα κομμάτι που θα ορκιζόμουν ότι παίζει ο Έντυ, αλλά αναγράφεται ο κιθαρίστας με ?. -Δεν το ξέρω. Το ξανακούω και όντας σίγουρος το χτύπησα στο google όπου επιβεβαιώθηκα. Πιο πριν δε, είχα φωνάξει και τη γυναίκα μου να το ακούσει λέγοντας της αναγνωρίζεις τον Έντυ; Εισέπραξα ένα απλανές βλέμμα βέβαια και προχώρησα παρακάτω. Πάντως ακούγοντας το βινύλιο είναι κάτι παραπάνω από ευκρινές, ο τρόπος που "περπατάει" στη κιθάρα, παραπέμπει εκεί. Και επίσης θέλω να πω πως έχω λιώσει το Van Halen 1 που το θεωρώ cornerstone στη μουσική και όχι μόνο λόγω του Έντυ.

Δηλαδή Νέστωρ εσυ πως το βρήκες ως γνωστός φυσιοδίφης των δισκαδικων και των μουσικών παραλειπομένων; Το έψαξες μήπως; Είμαι σίγουρος πως πριν μπεις στη διαδικασία το είχες καταλάβει.

Το έγραψα γιατι αυτό άκουσα. Ασυνάρτητο σόλο χωρίς έντονη μελωδική γραμμή για τα δεδομένα τη εποχής, με ηχάρα Marshall. Ενα προεόρτιο του Beat it άκουσα. Ιστορικά μιλώντας. Αφτό ινε;

Ναι (μην φανταστείς ότι το ήξερα, το έψαξα), αλλά χωρίς καμία... μανιβέλα, δεν το καταλαβαίνεις με την καμία Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ VH και της NL, πρέπει να ήταν ο Ted Templeman, υπογράφει την παραγωγή του δίσκου και υπήρξε ο επί μακρόν παραγωγός των VH. Το πρώτο τραγούδι δε, που ανέβασε ο sir είναι σύνθεση του Neil Young. Κάτι μάθαμε και σήμερα... Πάντως όταν είδα τον VH στο ρόστερ, είπα "λες να έπαιξε και κάνας... totos", καθότι Lukather & Co έχουν παίξει στα πάντα όλα. Όμως όχι εδώ.

https://books.google.gr/books?id=o_D0U4o1sMsC&pg=PA39&lpg=PA39&dq=cant+get+away+from+you+van+halen&source=bl&ots=G6jP22KrFz&sig=ACfU3U1bH-xZGQ2_UWsByrzNy52YqwEcHw&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwjOv7aP47H3AhXMRPEDHS8-BUkQ6AF6BAgLEAM#v=onepage&q=cant get away from you van halen&f=false

Λόγω .... κλεισίματος το λες?

Van Halen?

Φίλος εμείς απλοί... μισθοφόροι/εκτελεστές ήμεθα... Ότι πει ο συνθέτης, παίζουμε Και sorry, αλλά κανείς από τους 6χορδους φίλους δεν είναι... πανκς για να παίξει αλά Παράγκα- αν και θα είχε πολύ πλάκα να το ακούσουμε κάποια στιγμή Και άπληστοι και άπλυτοι... όλα μέσα σε μια πανκς μπάντα Ο cos δεν χάλασε... Βρέθηκε στο στοιχείο του, απλά δεν το είχε εξωτερικεύσει. Τον βοηθήσαμε στο... outing Έτσι είναι φίλος, η επανάσταση... επανάσταση, αλλά πώς να πεις όχι στη κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας;

Εγώ το θέλω σε trap διασκευή, νομίζω θα ταίριαζε. Άκου εκεί να γράψεις με τύμπανα .... που ακούστηκε ... Μήπως διαφαίνεται ένας πρώτος συμβιβασμός του Σάμυ? Να μην ξανασυμβεί κύριοι. Κλασσικός Παράγκας, μπράβο σας παιδιά.

το άπληστοι χαρμάνες θα το έκανα άπλυτοι - χαρμάνες υ.γ. πάει τον χάλασαν και τον cos.... σε ρολο Νικυ Χόπκινς

το πέτυχα στο καναλι του πολύ ωραίου David Hilowitz και σκεφτηκα οτι θα το βρειτε ενδιαφέρον (αν φυσικά δεν το γνωρίζετε ήδη)

Ωραιο ητανε μου θυμισες καλες εποχες,τρυπες κ.τ.λ.

How cute

Με αυτό το πετάλι περνάς ένα σκ παίζοντας, χωρίς φαγητό-νερό και Κυριακή βράδυ αναρωτιέσαι αν έχουν περάσει 2 ώρες ή 2 μέρες. Προσπαθώ καιρό να κάνω κάτι παρόμοιο με VSTs, αλλά αυτό είναι σχεδόν plug n play.