Πίνακας συμμετοχής

Πολύ καλύτερο Φώτη και το υποστηρίζεις 100% αυτή τη φορά με την ερμηνεία σου. Μπράβο και στους δυο!

Συνδέθηκα, ψήφισα ότι είναι χρήσιμα τα νέα και αποσυνδέθηκα. Χαιρετισμούς, σας παρακολουθώ καθημερινά.

Αυτά τα αισθητηριακά όργανα, παίρνουν σήμα, και το στέλνουν και σε λογική και σε συναίσθημα, και σε ασυνείδητο. Η αλληλεπίδραση όλων αυτών είναι διαφορετική για τον καθένα φυσικά, και δίνει το συνολικό αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας, που και πάλι είναι φυσικά διαφορετική για τον καθένα. Εδώ ο άλλος κάνει βέρτσουαλ σεξ, και δεν γουστάρει πια το κανονικό. Εκεί έχουμε φτάσει. Έχουμε πολλά κουμπιά, που αν μας τα πατήσουν με τον κατάλληλο τρόπο ...

Μου φαίνεται λίγο επιφανειακή αυτή η οπτική. Ο κόσμος θέλει κυρίως να βλέπει ήρωες της εποχής του, γιατί με αυτούς συμπάσχει, με αυτούς έχει παρόμοια βιώματα και παρόμοιες συνισταμένες. Πόσα 15χρονα θα πάνε να δουν τα avatars των Rolling Stones; Μάλλον όσοι 50άρηδες πάνε να δουν Charlie Puth και Post Malone. Δεν είναι θέμα ποιότητας, τι έχει να πει ο καλλιτέχνης και πόσο καλό ή relatable είναι αυτό, είναι κυρίως θέμα demographics. Μπορεί εσύ ως Terry να θεωρείς ότι οι σημερινοί καλλιτέχνες δεν έχουν και τίποτα να πουν και ίσως έχεις δίκιο από τη μεριά που το κοιτάς. Αυτό δε σημαίνει ότι το συμμερίζεται ο 20χρονος που πάει να δει τη μπάντα της γενιάς του. Αν είναι να μιλήσουμε για μουσική αξία, πολλοί μπορεί να πουν ότι δεν έχει πει τίποτα η μουσική μετά τη Ρομαντική περίοδο, παίχτηκαν όλα όσα έπρεπε να παιχτούν, ας μείνουμε εκεί κι ας το κλείσουμε το μαγαζί. Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, γιατί αν ήταν θα ακούγαμε ακόμα Chopin στα ραδιόφωνα.

Κορεκτεντ :)

τα νέα δεν θα τα ξαναβρισεις. τα νεα. είναι χρήσιμα φορ ριζονς. οκ, είναι δελτία τύπου οπότε μοιάζουν με διαφημίσεις, αλλά και πάλι έχουν ενημερωτικό χαρακτήρα για το τι καινούργιο βγήκε. ΙΜΟ θα έπρεπε να είναι πιο πολλά και ταξινομημένα μέσα στις διάφορες ενότητες (recording/guitars/synths/...)

Όχι πως δεν περνάει ως έχει στο ευρύ κοινό αλλά ενώ σαν σύνθεση και φωνές είναι ταμάμ, θα βοηθηθεί αρκετά απο μια αρτιότερη εκτέλεση και παραγωγή. Σαν ντέμο όμως είναι πάνω απο "μια χαρά". Έχεις μέλλον. Να το προσέξεις.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 60 ετών ο Andy Fletcher, ένα από τα ιδρυτικά μέλη του θρυλικού συγκροτήματος Depeche Mode. Την είδηση γνωστοποίησε το ίδιο το συγκρότημα, με ανάρτηση στα social media. «Είμαστε συγκλονισμένοι και γεμάτη θλίψη με τον πρόωρο θάνατο του αγαπημένου μας φίλου, μέλους της οικογένειάς μας και συμπαίκτη του συγκροτήματος Andy ‘Fletch’ Fletcher», αναφέρεται στην ανάρτηση. «Ο Fletch είχε μια αληθινή χρυσή καρδιά και ήταν πάντα εκεί όταν χρειαζόμασταν υποστήριξη, μια ζωντανή συζήτηση, ένα γέλιο ή μια κρύα μπύρα. Η καρδιά μας είναι με την οικογένειά του και σας ζητάμε να τους κρατήσετε στη σκέψη σας και να σεβαστείτε την ιδιωτικότητά τους σε αυτή τη δύσκολη στιγμή» προστίθεται. [από το cnn.gr]

Μετά από κανα-δυο χρονάκια κατάφερα να το μοντάρω. Πείτε πρώτα αν καταλαβαίνετε και τι καταλαβαίνετε και μετά θα γράψω κι εγώ τη γνώμη μου που τα έπαιξα live. Spoiler Alert: ΥΠΑΡΧΟΥΝ διαφορές στον ήχο και την αίσθηση στο χέρι.

Διαβάζω για τη συναυλία των ΑΒΒΑ με τα Abba-tars και έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία, με ενθουσιάζει που η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουν οι επόμενες γενιές κάποιες καταστάσεις (δεν μιλάω αποκλειστικά για τους ΑΒΒΑ -αυτοί έκαναν την αρχή...) στη καλύτερη μορφή τους, όταν ήταν όμορφοι, ωραίοι και στα ντουζένια τους!!! Από την άλλη, βλέποντας τους 40 χρόνια μετά...40 χρόνια που βαραίνουν και τη δική μου πλάτη...δεν ξέρω εάν θα πήγαινα να δω live π.χ. τους Rolling Stones σήμερα (που τους είχα δει στο φόρτε τους στα 80's...). Δεν ξέρω εάν γίνομαι απόλυτα κατανοητός... https://www.protothema.gr/life-style/article/1247913/avva-katabra-i-psifiaki-sunaulia-ton-avva-pou-xanazodanepsan-me-abba-tars-stin-skini/ ΥΓ1 Το τεχνικό σεταπ είναι απίστευτο!!! ΥΓ2 Κάποια κομμάτια από το τελευταίο των ΑΒΒΑ είναι πολύ καλά, αντάξια των ιστορικών ημερών!

Στα του τραγουδιού στα είπε αναλυτικότατα και πολύ σωστά ο dimsonic πιο πάνω.. Τάκη εγώ θα μείνω στον στίχο, τον εύκολο που είπε ο Πάνος εύγλωττα.., παίδεψε το λίγο περισσότερο...

Αχ αυτό το μέλλον. Θα με μαραζώσει. Και θα λέμε ότι πάμε να δούμε "ζωντανά" ολογράμματα; Για μενα δεν έχει διαφορά από το να έβλεπα ένα βίντεο. Το ίδιο πράγμα είναι. Απλά η ψευδαίσθηση είναι πιο πειστική. Δε λέω ότι δε θα ψάρωνα ή ότι δε θα το χαιρόμουν. Απλά δεν θα είχε αυτό το ζωντανό του ζωντανού που το κάνει ζωντανό για χίλιους δυο λόγους. Αυτό που μου τη δίνει όμως είναι ότι αυτή η τάση αρχειοθεσίας/απαθανάτισης, μια παιδιάστικη επανάσταση απέναντι στη φθορά, στη λήθη, στο θάνατο, κρατάει γερά και προχωρά με χαμόγελο και αυτοπεποίθηση με όλο και πιο δυνατά (για τα αισθητήριά μας) μέσα, που ενισχύει το επιχείρημα ότι "Ήμουν εκεί κι εγώ, ναι!" ενώ δεν ήμουν. Καλό, κακό, δεν ξέρω. Πάντως σίγουρα δεν μου επιτρέπει να είμαι ΤΩΡΑ κάπου που θα μπορούσα να είμαι, αν είμαι ψηφιακά κάπου που κάποτε όντως ήσαν άλλοι. (ΜΟΥΥΑΑΑΑΧΑΧΑΑ τι πρότασηηη) Γιατί και τώρα υπάρχει σύνδεση του τώρα με τον Μότσαρτ. Μνήμη. Από ένα κομμάτι χαρτί. Αυτό το μέσο, με χίλιες τρύπες, αφήνει χώρο δημιουργικής ερμηνείας. Μπορεί αν ζούσε ο Μότσαρτ να μας πλάκωνε στις κλωτσές και να έλεγε τι παίζετε ρε, ΜΟΝΟ έτσι παίζεται. Αλλά εμείς από αυτή την άγνοια αντλούμε ελευθερία, στο βαθμό που μας επιτρέπεται (για να μην τα κάνουμε κι όλα ίσιωμα και πούμε ότι α δεν ξέρουμε καν πώς παίζονταν τότε καθόλου). Ο Στραβίνσκυ μιας και τον ανέφερε ο κυρ Φιουζονάρας, ήθελε τον Πετρούσκα ραπτομηχανή στον μετρονόμο. Υπάρχουν πολλές (και επιτυχημένες) εκτελέσεις που το τέμπο πλέει. Που ηχογραφήθηκαν ενώ ζούσε ο Στραβίνσκυ. Κι αν δεν του άρεσε να ρούφαγε το αυγουλάκι του. Τι πιο ωραίο. Αυτά περί του μέσου. Δεν ξέρω. Εν τέλει, συμμετέχουμε με κάτι παραπάνω από τα αισθητηριακά μας όργανα όταν παρευρισκόμαστε σε μία συναυλία ή όχι; Σκέφτομαι άρα υπάρχω; Ξέρω γω μωρέ Παρασκευϊάτικα; Γι' αυτό θα πω μπράβο για την τεχνολογική μαγκιά, και μπου για την πρόθεση, για να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη.

Ήδη οι άνω των 50 στον δυτικό κόσμο και την Ιαπωνία/Κορέα είμαστε περισσότεροι ....οπότε ΝΙΚΑΜΕ :):) Έχει να πέσει πουρο-ροκ και πουρο-ποπ που θα πάει σύννεφο φιλωουΖ :)

Σε αυτό συμφωνώ και δε με πειράζει καθόλου, ίσα ίσα που τα βρίσκω ενδιαφέροντα όλα αυτά. Αλλά κακά τα ψέματα, τα μικρά παιδιά σήμερα ακούνε μουσική από 15'' βίντεο στο TikTok, οπότε δε μπορώ να προβλέψω πού πάνε τα πράγματα. Σε όποια μορφή και να είναι, ελπίζω να βρει η μουσική το δρόμο της και να αγγίξει τους ανθρώπους λίγο βαθύτερα, όπως πχ αγγίζει εμάς, κρίνοντας από τις συζητήσεις μας στο forum. Αυτό κι αν είναι ενδιαφέρον. Μπορούμε να κάνουμε λίστες ολόκληρες με καλλιτέχνες που δεν είδαμε και θα θέλαμε να δούμε. Το θέμα είναι (και πάω λίγο σε φιλοσοφικά μονοπάτια) το κατά πόσο βλέπεις τον καλλιτέχνη τελικά. Με τι αλληλεπιδράς, τι σε κάνει τελικά να νιώθεις; Έχει σημασία αν τελικά σε αγγίζει; Έλα ντε.

Bill αν αυτό με τους Abba πετύχει, έχεις να δεις... Elvis live που θα τρίβουμε όλοι μαζί τα μάτια μας. Γιατί πέρα από την αξία των σημερινών (ή και των αυριανών) καλλιτεχνών που θίγεις, το "κλασικό" και δη αυτό που δεν είχες ποτέ την ευκαιρία να το παρακολουθήσεις από κοντά, έχει μια ακατανίκητη γοητεία. Βάλε μέσα και την τεχνολογία που είναι στο peak της και έχεις έναν ακαταμάχητο εμπορικό συνδυασμό. Καταλαβαίνω πώς το πας- και δεν διαφωνώ- αλλά sorry, το βλέπω καθαρά εμπορικά. Edit Και να προσθέσω και κάτι ακόμα: Ο βαθμός της επιτυχίας ενός τέτοιου εγχειρήματος, θα είναι ανάλογος του θρύλου του ονόματος. Ένας Elvis, Beatles, Led Zeppelin to name a few, έχουν το "υλικό" που θα κινήσει αν μη τι άλλο το ενδιαφέρον.

Άμα γίνει και αυτό, θα έχω την ευκαιρία να ζήσω Stravinsky στις δόξες του, τότε που προκαλούσε επαναστάσεις με την μουσική του.

Καλοκαίρι το λένε

Όπως, καλό είναι ότι είναι μαζεμένα και όχι σκόρπια απ' εδώ και απ' εκεί σε διάφορες κατηγορίες. Χρηστικά δε τα tags, που με ένα κλικ έχεις την ροή των νέων κυκλοφοριών σε αυτό που ενδιαφέρει.

Το να είναι ενημερωμένος κανείς, καλό είναι. Σίγουρα δεν είναι διαφήμιση η παρουσίαση που κάνουμε αλλά απο κάποιους μπορεί να εκλαμβάνεται λανθασμένα σαν τέτοια. Πάντα προτιμούσα την είδηση απο την μασημένη τροφή του σχολίου ή του τεστ, που αυτό κι αν είναι κάποιες φορές διαφήμιση... η πηγή πληροφόρησης και οι αναφορές είναι το Α και το Ω. Το να βρίσκεται κάποιος σε συγχρονισμό με την εξέλιξη των εργαλείων που χρησιμοποιεί για τη δουλειά ή το χόμπι του, είναι καλό όταν κάποια στιγμή θεωρήσει πως θα χρειαστεί να αποκτήσει κάτι. Δεν αγοράζουμε κάθε μέρα και δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός. Όμως το USB για παράδειγμα, δεν υπήρχε πριν κάτι χρόνια και τώρα είναι καλό να το γνωρίζουμε γιατί είναι σχεδόν σε κάθε συσκευή που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Αύριο μπορεί να είναι το MLB ή η κιθάρα που παίζει ότι σκέφτομαι.

O Ray Liotta πέθανε στον ύπνο του το βράδυ της Τετάρτης, 67 ετών. Ήταν στη Δομινικανή Δημοκρατία για να γυρίσει μια νέα ταινία. Αξεπέραστος mobster στο Goodfellas και άλλες ταινίες. RIP.

Και δυστυχώς το κακό έγινε διπλό, καθώς πέθανε και ο Alan White, ο ντράμερ των Yes από το 1972...

Αυτά, φίλτατε, δεν είναι σοσιαλιστικά λόγια....

Κεντησαν οι λάμπες (που έχεις στον λαιμό) πάλι...

Βρήκα ένα τέτοιο μεταχειρισμένο Λέει το δίνει 100 ευρώ να μην του πιάνει χώρο στην αποθήκη αλλά σκέφτομαι τη βενζίνη να πάω τα το πάρω από τα καλύβια θορικού

Έτοιμος... (και με case και θα σου μείνουν και 1750,50 ευρώ στην τσέπη)

Εγώ ήθελα να πάρω ένα καινούργιο ΣΥΝΘΕΣΑΪΖΕΡ που έχω δει και έχει 1800 ευρό και με τα δημοσιονομικά μέτρα που μας ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ να ΠΑΡΟΥΜΕ η ΤΡΟΪΚΑ με την εγγύηση τους ως ΘΕΣΜΟΙ πως θα βγούμε στις αγορές δεν θα το πάρω. Ας το πάρει ο γιος του υπουργού του καταλληλότερου να παίξει λίγο και μετά να το πετάξει. Ή κανας CEO ή εργοστασιάρχης που έχει τη μουσική για χόμπιαχαχααχαχαχα

Έβαλα οτι είναι χρήσιμα... Είναι σαν να διαβαζεις άρθρα σε ένα περιοδικό αυτοκινήτου. Και όπως π.χ. και με τα νέα σχετικά με το αυτοκίνητο, βλέπεις περισσότερο τι κυκλοφορεί, τα περισσότερα είναι για άλλες τσέπες, και αρκετά μάλλον αδιάφορα ή δεν σου κάνουν πλέον. ΑΛΛΑ, έχεις εικόνα για το state of the art, βλέπεις δυνατότητες και σχηματίζεις άποψη για την χρησιμότητα διάφορων λειτουργιών, και όταν έρθει η ώρα να πάρεις κάτι, ξέρεις που βρίσκεται αυτό που κοιτάς και που ο ανταγωνισμός και η εξέλιξη.

Αν αναρρωτιέστε γιατί είμαι στραβωμένος στο βίντεο η απάντηση είναι απλή: είχα μόλις τελειώσει ιατρείο και έπρεπε να βάλω και να βγάλω 7 φορές τις χορδές μέσα σε μια ώρα……

Ένα πεταλάκι πήρα από τις αγγελίες (ευχαριστώ @nklshp!) και τζάμαρα λίγο για δοκιμή. JTM45 ήχος... stratocaster -> friedman dirty shirley -> vox mv50 clean emulated output -> καρτα ήχου

Δεν του κάνω παρουσίαση, γι' αυτό δεν έβαλα φωτογραφικό υλικό. Μετά θα χρειάζεται να κάνω περιγραφές, κλιπ κλπ... Και εδώ μια ηχογράφηση με διπλούς μαγνήτες. frprs.mp3