Πίνακας συμμετοχής

εγώ δεν βολεύτηκα ποτέ με oval. D είχα πάντα και τέτοια θα ξαναεπαιρνα. σε αραχτη φάση μπορείς να παίξεις και άλλα πράγματα, εγω την έβλεπα σαν κάτι μεταξύ κλασικής και ακουστικής πάντα ενώ την oval τη βλέπω σαν καθαρή gypsy. Οι γέφυρες μεγάλος καημός. Τυπικά, είναι κλασικό θέμα να βυθίζονται στον ξύλινο καβαλάρη οι καντινι χορδές. Στην 1η μου κιθάρα είχα φτιάξει 3 γέφυρες. Η επόμενη είχε εξαρχής κόκαλο για να αποφεύγεται αυτό το πρόβλημα

Εύγε αγαπητέ, πολύ όμορφο. Είμαι στη διάθεσή σου να σου κρατάω ακομπανιαμέντα όποτε θέλεις. Είναι πολύ καλύτερο με κιθάρα κατά τη γνώμη μου.

Πώς μου είχε ξεφύγει αυτό? Γιασάν του μάγκα. Μπράβο ρε Πέτρο, μπράβο. Πολύ γούσταρα.

αν και ειμαι ιδιαιτερα φοβικος σε τετοια μαραφετια διοτι μου μεταλλιζουν πολυ αυτο δεν ακουστηκε και ασχημα σε αυτο το βιντεακι. στο παρακατω μετα το 09 00 τα συγκρινει κιολας με το vintage. Για να ιδουμε

Μόλις έμαθα για μια ελληνική εταιρία κατασκευής κιθάρας με έδρα την Άρτα, φαίνεται premium υλικό. Ξεκινάνε συνεργασία με Νάκα. Έχει παίξει κανένας; https://www.bmcguitars.net/

Κι όχι μόνο αυτό.., σήμερα άκουσα περισσότερα γύφτικα απ'όσα άκουσα σε όλη την ζωή μου... Το παραπάνω άσμα δεν μου ακούστηκε για jazz, παρ΄όλο τον τίτλο... γι'αυτό και έβγαλα το πρόσημο "jazz"

Αλιήτη fusion..... σήμερα όλη την μέρα τέτοια ακούω! Δεν θα σε πετύχω εκεί έξω ρε! Πάντως gypsy music (χωρίς το jazz..) δίχως βιολί, γύρος πίτα με κρέας από κοτόπουλο....

Η λογική λέει δύσκολα πουλάς "βελτιωμένη strat" σε τιμές custom shop. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις, αν είναι καλό το προϊόν γιατί όχι... Ίσως δεχτεί τηλεφωνήματα στο στιλ "αδελφέ μήπως μπορούμε χωρίς απόδειξη κλπ"...

Παρών! Όπως λέει κ το nickname μου.απο την κίνηση του χορού lindy hop που χορεύεται στη μουσική της χρυσής εποχής της jazz αλλά και της gypsy swing!

Εγώ συνυπογράφω, πάντως. Το ερώτημα έθεσα.

Ερωτήσεις κάνω. Σε τι να διαφωνούσες;

Καλά ντε... Άσε με να είμαι λίγο αλληγορικός... Για Νέα Υόρκη και (Γ)Ουάσινγκτον δεν είδα κάτι. 13 πολιτείες είναι αυτές που προτίθενται να το εφαρμόσουν άμεσα. Πέρα απ'το σκοταδιστικό και μεσαιωνικό του πράγματος, εξ ίσου επικίνδυνο είναι και το κατά πόσο μπορεί κάτι τέτοιο να χρησιμοποιείται πολιτικά. Και, επίσης, εδώ δημιουργείται και ένα ακόμη πρόβλημα. Το ναι ή το όχι στο δικαίωμα της άμβλωσης είναι κάτι που θα αποφασίσει ο νόμος ή η δημοκρατία; Και αν το αποφασίζει ο νόμος, ποια άλλα δικαιώματα μπορεί να απαγορεύσει; Και που σταματάει ο νόμος και αρχίζει η ελεύθερη βούληση, ή, το αντίθετο; Ποιος θα αποφασίσει για την οπλοκατοχή σαν δικαίωμα; Ποιος θα είναι ο νέος προπονητής του PaoBC; Το τελευταίο ας το αφήσουμε, δεν θα χρειαστεί δικαστήριο. Ακόμα.

Μόλις είδα τιμές στον νάκα, πόνεσα και έκλεισα το site...

τόσα χρόνια δεν είναι gas, είναι λόγος για συγκατοίκηση :)

Ναι ξέρω... μου απαριθμούσε τα όπλα του ο gkourmoul1 ... τι Tele's, τι Strat's, Lp's e.t.c έχει στον οπλοβαστό του...

Και στην Κρήτη το έχουνε, αλλά δεν είναι νόμιμο.

Καλά εμείς στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη τό'χουμε αυτό εδώ και 15 χρόνια.....

Καλή φάση, χρειαζόμαστε και άλλους εγχώριους κατασκευαστές!!

Πολύ μου αρέσει αυτό το γκρουπάκι. Ρώτησα ένα πράγμα για ενισχυτές και έμαθα ένα πράγμα για ενισχυτές και δύο για αυτοκινητα

Ένα αλμπουμάκι που έβγαλα πριν 3 χρόνια το 19. Θα το έλεγα experimental electronic. Ήταν τα πρώτα μου βήματα στην ηλεκτρονική μουσική (μεταλλάς γαρ) και στην παραγωγή γενικά. Ελπίζω να σας αρέσει

Και αφού πλέον η αγαπημένη κοινότητα μας πέρασε σε θέματα οχημάτων, που σχετίζονται με βεντιλατέρ και το ζέσταμα του κινητήρα, ας ακούσουμε καμιά μουσικούλα...

στους 90+ παίρνει μπρος.... άσε, για να πάρει μπρος στο Passat το Pikes Peak πρέπει να ανέβω....

Θα ανάψει το βεντιλατέρ λαίμαι.

γύρω στους 75 με 80 βαθμούς C..

Δεν ξέρω, να ελέγξεις το κάρτερ του λαδιού.

Πρόσεχε τι εύχεσαι φίλε επενδυτή

Νομίζω ότι το ιδανικότερο δεν είναι αυτό, αλλά να ξεκινάμε το όχημα μετά από μισό λεπτό, και να διατηρούμε χαμηλές στροφές μέχρι να πιάσει θερμοκρασία ο κινητήρας (κάνα 15λεπτο), ωστε τα λάδια να γίνουν τόσο ρευστά όσο χρειάζεται. Όπως κάνουμε και στους λαμπατους. Βάζουμε μπροστά, χαϊδεύουμε τις χορδές με καμία τζαζιά για κάνα 10λεπτο, και μετά ξεκινάμε thrash...

Κάποιος έχει κέφια σήμερα και νομίζω ότι ξέρω το λόγο...

Ρε παιδιά, και το αυτοκίνητο όταν το βάζουμε μπροστά, θέλει μερικά λεπτά στο ρελαντί πριν ξεκινήσουμε (τον χειμώνα περισσότερα), να ζεσταθεί λίγο η μηχανή που πέφτει το λάδι. Το κάνει πολύς κόσμος?

Στο 2:55 - 3:05 και στο 3:37 - 3:42 θα πάθεις ζημιά (συνεχίζει το γκλισάντο και σε άλλη χορδή χωρίς χρονικό κενό).

Γιατί βρε Πέτρο, έχει οβαλ πολύς κόσμος?

Θα μιλάμε για γύφτους, θα ακούμε γύφτους, θα μιλάμε για την γύφτικη τζαζ μουσική και τα γύφτικα όργανα. Τι άλλο να κάνουμε δηλαδή? Εκτός κι αν θέλεις να πάρουμε κανένα Ντάτσουν να πουλάμε πατάτες και καρπούΖΑ στον δρόμο με ντουντούκα.

Έτσι ήταν οι Selmer οπότε .... Αυτές οι κιθάρες έχουν πολύ συγκεκριμένα ηχητικά χαρακτηριστικά, που ίσως να ήταν ανεπιθύμητα αν ήταν ακουστικές. Είναι πολύ "dry", "σκληρές", δεν έχουν τον όγκο της ακουστικής, έχουν έναν "nasal" ήχο, άμεσο, στεγνό. Η γέφυρα παίζει σημαντικό ρόλο σ' αυτό τον ήχο. Επίσης από μέσα είναι αρκετά κούφια. 1. Εγώ σε θυμάμαι με μια D-500, για πες περισσότερα για τα όργανα. Γι' αυτό μου αρέσει η ρουφιάνα η οβάλ, γιατί με πάει κατευθείαν εκεί ηχητικά. 2. Γενικώς οι γέφυρες είναι καημός σ' αυτές τις κιθάρες, και είναι συνήθως η πρώτη αναβάθμιση που κάνουν οι περισσότεροι.

Τελειο σετ δεν υπαρχει σιγουρα, ειναι πολυ πιο περιπλοκη η κατασταση σε σχεση με τις ηλεκτρικες κιθαρες και η καθε κιθαρα, κουρδισμα και στυλ παιξιματος θελει και το δικο της καταλληλο σετ χορδων. Χωρις να θελω να μειωσω προφανως τις διαφορες που υπαρχουν στις ηλεκτρικες κιθαρες μεταξυ διαφορετικων χορδων, στην τελικη ολες δουλευουν. Βαζεις οτι σου ακουγεται καλυτερα και σου καθεται καλα παικτικα και ξερεις οτι το οργανο "δουλευει" χωρις πολλα πολλα. Στις ακουστικες ειναι λιγο πιο περιπλοκο το θεμα - ειναι δραματικη η αλλαγη στο πως αποκρινωνται διαφορα οργαν με διαφορετικου τυπου/gauge χορδες. Αλλες κιθαρες θελουν βαριες χορδες για να παρουν μπρος, αλλες δεν τις σηκωνουν απο πλευρα κατασκευης, αλλες κομπρεσαρουν γρηγορα και αλλες ακουγονται σαν κουβαδες αν δεν εχουν πανω περασμενα συρματοσχοινα. Και η οποια επιλογη πρεπει προφανως να γινει και με βαση και το playability και το τι αντεχουν τα χερια μας. Και αν παιζεις σε περισσοτερα κουρδισματα περιπλεκεται η ισορροπια που πρεπει να επιτυχεις. Απο πλευρας τυπου χορδων να πουμε οτι πριν παμε σε gauges αξιζει να τσεκαρουμε και τα διαφορετικα ειδη που υπαρχουν (που ειναι ηδη περισσοτερα απ'οτι στο χωρο της ηλεκτρικης). Aφηνοντας στην απεξω "σπεσιαλ" σετ τυπου silk & steel, gypsy κλπ, aluminum bronze εχουμε 3 κατηγοριες: 80/20 Bronze (οι "τυπικες" χορδες ακουστικης), Phosphor Bronze (σχετικα παρομοιες αλλα λιιιιγο πιο dark & mellow απο τις 80/20) και Nickel Bronze / Monel (δεν ειναι ακριβως ιδιες αυτες αλλα same ballpark, τις βαζω μαζι). Προσωπικα ειμαι αμετακλητα φαν των Nickel Bronze / Monel. Πρωτη προτιμηση Martin Retro Monel, δευτερη αν δεν τις εχω ευκαιρες οι D'addario Nickel Bronze. Ειναι αισθητα πιο "σκοτεινες" απο τις αλλες, με πολυ πιο εντονη και μεστη fundamental νοτα χωρις το χαμο απο shimmy shimmy αρμονικες που εχουν οι 80/20. Δεν το μπορω αυτο το τσιγκινο high-end χαμο που εχουν οι φρεσκες 80/20, και ακομα λιγοτερο μπορω το ψοφιο κουφαρι που αφηνουν πισω τους οταν εξαφανιστουν μετα απο μερικες ωρες παιξιματος. Monel με τα χιλια, στιβαρη νοτα με ογκο, διαρκεια και ατακα που κραταει πανω κατω για ολη την ωφελιμη ζωη του σετ και δεν εξαφανιζεται με το καλημερα. Επισης πιο εντονη διαφοροποιηση απο οργανο σε οργανο (λενε μερικοι ακουγεται περισσοτερο η κιθαρα παρα η χορδη, λιγο κλισε μαρκετινισμος αλλα θα συμφωνησω σε γενικες γραμμες). Aπο gauge παιζω 12αρες ή 13αρες. Σε dreadnought / jumbo κιθαρα που θα παιζεται κατα κυριο λογο με πενα, βουρ 13αρες, ειδικα αν ειναι κοντη (24.75'' scale). Κυριως ομως παιζω fingerstyle, ειτε με fingerpicks ειτε με γυμνα δαχτυλα και κουρδισμενος σε open D/C κυριως. Στην κοντη συνηθως βαζω 13αρες, στα μεγαλα scale (25.5'') συνηθως κατεβαινω σε 12αρες γιατι οι 13αρες ζοριζουν λιγο με γυμνα δαχτυλα. Σε πιο μικρες κιθαρες θα κατεβαινα ισως και σε 11αρες, αναλογα το οργανο - σε ενα παλιο ρεμπετοκιθαρο που υπαρχει στο πατρικο μου εχω πανω 11αρες για να μη ζοριζεται υπερ του δεοντως. 11αρες βαζω και στην 12χορδη, που μενει και ενα τονο κατω κουρδισμενη προφανως.

Και νομίζω ότι έχουμε έναν winner για να κάνει ποδαρικό στο νέο σου κλαμπ. Αν θέλει και ο Πέτρος, θα πέσει μετακίνηση στο GJ.

Μου άρεσαν πολύ, η αισθητική σου πάνω απ' όλα. Μπράβο!

+1 +1 Μπράβο και απο μένα μεγάλε! Όχι απλά με κράτησε με το ενδιαφέρον που έχει και την άνετη ροή, με κατάπιε χωρίς να το καταλάβω. Η δε μελωδία του breaking hearts στο 2:10 μου ξύπνησε αναμνήσεις απο το ost του videogame Metroid Prime (μέγα κατόρθωμα κατ εμε). Έχεις πολύ πράμα να προσφέρεις, προχώρα ακάθεκτος!

κι εκεί που αναπαυμένοι στις δανεικές δάφνες των σπουδαίων μουσικών περί των γενεών μας και πίσω, ξερνάμε εκ του ασφαλούς στην πλέμπα των τράπερ (κουνώντας ταυτόχρονα το δάκτυλο "στους νέοι" εν γένει μιμούμενοι τους πατεροπαπούδες μας ακριβώς με τον τρόπο που μισούσαμε), σκάνε από δω κι από κει διάφοροι Louis Cole και εκτός του αυθόρμητου χαμόγελου ικανοποίησης για την μουσική ευφυΐα που φωτίζει το μέλλον, νοιώθουμε και λίγο ντροπή... έτσι πρέπει...

Πολύ ωραίες συνθέσεις και μου άρεσε η ένταση που βγάζει το mix, είναι όλα πολύ "in your face". Καλοτάξιδο!

Οι παλαιό ροκάδες με τους υπερταλαντούχους, υπερσπουδαγμενους, πιτσιρικάδες που παίζουν παπάδες και ότι πιο παρανοϊκό time signature υπάρχει και έχουν και κάμποσα Grammy από πάνω.

Το ζήτημα, κατά τη γνώμη μου πάντα, είναι το εξής: Τα ξύλινα είναι πάρα πολύ συνηθισμένα και ακουσμένα ως μονάδες. Φονέας των μπουζουκιών το φλάουτο, έχει παίξει σε πολλές ηχογραφήσεις, και ταιριάζει πάρα πολύ. Συνήθως οι "πνευστοί" "της δουλειάς", παίζουν φλάουτο σαξόφωνο, ή κλαρίνο σαξόφωνο. Αλλάζουν όργανα δηλαδή και στέκονται ως μονάδες, με τη δυνατότητα να συνεισφέρουν με ασφαλείς πινελιές και απαντήσεις στην ενορχήστρωση. Δεν έχω δει ζωντανά ensemble ξύλινων σε λαϊκή ορχήστρα. Χωρίς να θέλω να κινδυνολογήσω, θα πω ότι ενώ είναι ΠΟΛΥ ενδιαφέρον να επιδιώκονται τέτοιες ενορχηστρώσεις, είναι στη μέση και το κομμάτι της παραγωγής, το οικονομικό, και άλλα. Το πιο μπελαλίδικο είναι ότι χρειάζεται ακριβής και καλή ενορχήστρωση. Ακριβής υπό την έννοια ότι εξυπηρετείται και αναδεικνύεται η αρμονία και ο ρυθμός του κομματιού, και καλή υπό την έννοια ότι ταιριάζει στη φύση των οργάνων, τα αναδεικνύει, δεν είναι απλά αμήχανα ντουμπλαρίσματα άλλων οργάνων ή μακρόσυρτα "pads" που απλά τους έχουν ανατεθεί. Για τα όργανα: - Φλάουτο. Και ένας μουσικός να παίζει μόνο φλάουτο, θα χρειαστεί, θα προσφέρει στο άκουσμα, και θα δείξει. Μπορεί να παίξει από εισαγωγές σε χαρντ κορ λαϊκά, μέχρι και να αυτοσχεδιάσει σε τσα τσα τσα του Πλέσσα, αν επιτρέπουν τα ακούσματά του. Ο ορίτζιναλ (διπλωματούχος, κλασσικός) φλαουτίστας έχει αρκετά μεγάλο ήχο, με βαθύ βιμπράτο. Μπορεί να το ελαφρύνει, αλλά δεν είναι αυτό το πολύ απαλό λαϊκό φλαουτάκι που θα βγάλει κάποιος "πνευστός" που δεν είναι το φλάουτο το πρώτο του όργανο. - Κουαρτίνο. ΣΟΚ και ΔΕΟΣ. Φοβάμαι ότι, εκτός αν έχετε πρόσβαση σε κλαρινετίστα δεύτερο ορχήστρας, ή άκρη σε κάποια φιλαρμονική, δε θα βρεθεί καν το όργανο. Κι αν βρεθεί, θα ταιριάξει δύσκολα στην ενορχήστρωση γιατί ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΚΑΛΠ. Είναι πολύ οξύ. Προτιμότερο ένα μεταλλόφωνο ή άλλο ιδιόφωνο, γι' αυτή την περιοχή. Ακόμα και αν το παλέψετε στη μίξη, αμφιβάλλω αν θα βρει τη στήριξη που χρειάζεται από κάτω του. Αν είναι να παίξει πιο χαμηλά, νομίζω ένα κλαρίνο μέχρι ρε πάνω από το πεντάγραμμο είναι μια χαρά. Για από εκεί και πάνω, φλάουτο. - Άλτο σαξ: Μπορεί να σταθεί και ως σόλο όργανο εύκολα και να προσφέρει μερικές ασφαλείς πινελιές, όπως και το φλάουτο. Επειδή δε είναι και πολύ διαφορετικά τα ηχοχρώματα μεταξύ φλάουτου και σαξ, μπορούν οι μουσικοί να τη γλιτώσουν ακόμα κι αν παίζει "ο καθένας τα δικά του" ελλείψει ακριβούς ενορχήστρωσης. - Σοπράνο σαξ: Καταπληκτική εναλλακτική για κλαρίνο και όμποε. 2 σε ένα νοικοκυρεμένα. Στα μείον το πιο μοντέρνο ηχόχρωμα, και άρα η δυσκολία αναφοράς του ακροατή (δεν έχει ακουστεί πολύ σε τέτοιες μουσικές). Μπορεί να το παίζει ο τενόρος σαξόφωνος λόγω σιμπεμολότητας, αλλά έχω γνωρίσει και άλτους που παίζουν σοπράνο σαξ. - Τενόρο σαξ: Αν και είναι πολύ ακουσμένο, σε αυτή τη δουλειά δεν ξέρω πώς θα ταίριαζε. Ίσως γι' αυτό κατατάχτηκε μαζί με τα χάλκινα στο αρχικό πόστ, γιατί είναι ασφαλής κατάσταση να πηγαίνει το τενόρο αγκαζέ και αγκαλίτσα με το τρομπόνι, αφού δένουν τόσο καλά, και έχουν περίπου τις ίδιες τάσεις στο κούρδισμα. - Τρομπέτα: Μπορεί και μόνη της να σταθεί σε μερικές εισαγωγές αν το σηκώνει το κλίμα, εκφραστικά και σχετικά ήσυχα. Είναι εύκολη δουλειά. - Τρομπόνι: Προσωπικά εγώ θα έλεγα όχι. Αν έπρεπε να παίξω (ως μονάδα πάντα), θα ακολουθούσα εκ του ασφαλούς κάποιες ωραίες αντιστικτικές γραμμές που έχουν δοθεί στο τσέλλο σε πολλά κομμάτια αυτής της εποχής. - Ensemble ξύλινων: Φλάουτο και 2 κλαρίνα το πιο εύκολο. Τριάδα σαξοφώνων: ασφαλές ηχοχρωματικά, πολύ απαιτητικό ενορχηστρωτικά λόγω υλικού. - Τρομπέτα τρομπόνι τενόρο ή τρομπέτα τρομπόνι άλτο ή τρομπέτα τρομπόνι άλτο τενόρο: Ασφαλές ηχοχρωματικά, και πάλι χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην ενορχήστρωση. Γενικά: Το φλάουτο είναι το πιο ασφαλές όργανο, πρωτίστως λόγω έκτασης. Η τρίτη οκτάβα του φλάουτου μέχρι και το ΛΑ πάνω από το πεντάγραμμο (πάνω από την 4η βοηθητική) είναι μέσα στο παιχνίδι εύκολα. Επίσης, έχει εύκολη εκφραστικότητα σε αυτή την έκταση, και μπορεί να προσφέρει εντυπωσιακά σε ντουμπλαρίσματα με το πιάνο. Το κλαρινέττο δεν έχει τρίτη οκτάβα εύκολη, και αν πιεστεί να έχει, δεν έχει την ίδια εκφραστικότητα. Τα υπόλοιπα όργανα που συζητάμε είναι μέσα και κάτω από το πεντάγραμμο, σε αλτο και τενόρο περιοχές. Πέφτουν πάνω στα μπουζούκια, που είναι το ουσιώδες. Και στην κιθάρα. Άρα η ενορχήστρωση θα πρέπει να λειτουργεί με κοντράστ μπουζουκιών/πνευστών για μέγιστη εντύπωση. Μιλάω για ανσαμπλ ενορχήστρωση τώρα που πρέπει να υπάρχει συνοχή μεταξύ της ομάδας, όχι για τα όργανα ως σόλο. Θα σταματήσω εδώ, γιατί το πράγμα είναι εξόχως πρακτικό και το κάθε κομμάτι θα αναζητήσει τη λύση του. Είναι μάταιο να γενικολογώ. Εγώ θα πρότεινα να στοχεύσετε σε μουσικούς πρωτίστως, και δευτερευόντως στο όργανο. Εκτός αν η ενορχήστρωση θα είναι score θρουάουτ που λέμε, και ο κάθε μουσικός θα κληθεί απλά να παίξει την παρτιτούρα.