Πίνακας συμμετοχής

Δεν ξέρουμε ακόμα που θα καταλήξει ο εξοπλισμός των studios του και αν πουληθεί ή μπει σε κάποιο μουσείο ειδικά φτιαγμένο γι αυτόν. Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να πουληθεί οτιδήποτε, κι ελπίζω κάποτε όλα αυτά και ακόμα περισσότερα που είχε σε αποθήκες (καθώς ο Βαγγέλης δεν πούλαγε ποτέ τίποτα) να γίνουν προσβάσιμα για το κοινό σε κάποιον ειδικό χώρο.

Αυτά πάνε σετακι

Πολύ όμορφη φωτό! Το άσπρο μαύρο, οι γωνίες στην V με τις γωνίες στο μοντέλο (μπούστο και πόδι) έδεσαν στο μάτι μου. Στις φωτογραφίες στο site του Θωμά δεν μου άρεσε το οργανο στην δική φαίνεται πολύ ομορφότερη!

τωρα που το λες θα μπορούσα να βάλω ένα eq στην αρχή (έχω ένα μικρούλι 5-band που χωρά). Όντως κάνει δουλειά. Το ts μπουσταρει με διαφορετικό τρόπο, και το έχω συνηθίσει. Μου δίνει ακόμα ένα gain stage.

Εκτός δουλειάς τότε, δεν έχω μπει ποτέ στο ινσταγραμμαί, παρότι διατηρώ λογαριασμό στο φατσέ από ιδρύσεως. Με ανάβεις όλμος τώρα Λάκις, επιθυμώ να δω γυμνά σου

SS είναι αιγυπτιακές.Παμφθηνες. Μου έχουν κάτσει πολύ καλά καλύτερα από οποιεσδήποτε άλλες και τις έχω χρησιμοποιήσει σχεδόν όλες, ξουριΖομαι παραδοσιακά από τα 80s... Όμως οι λεπίδες είναι η επιτομή του one man's nightmare another man's dream οπότε είναι πολύ σχετικό τι θα σου κάτσει.

Το Epsilon Studio βρισκόταν στο κέντρο του Παρισιού και χρησιμοποιήθηκε από τον Παπαθανασίου την περίοδο 1992-1993. Σε αυτό ηχογραφήθηκαν διάφορα projects, με γνωστότερο το score για την ταινία του Ridley Scott "1492: Conquest Of Paradise". Το στούντιο ήταν φτιαγμένο σχεδόν όλο από γυαλί και ήταν διαμπερές, ενώ περιβαλλόταν από διάφορα πολυώροφα κτήρια με διαμερίσματα και γραφεία. Ο Παπ. είχε πει ότι είχε βαρεθεί τόσα χρόνια να ηχογραφεί σε υπόγεια ή σκοτεινά στούντιο, οπότε ο συγκεκριμένος χώρος ήταν ιδανικός για να τον μετατρέψει σε στούντιο, ένας χώρος απ'τον οποίο μπορούσε να παρακολουθήσει τις αλλαγές της ημέρας, του καιρού και των εποχών. Ακολουθεί φωτο-αφιέρωμα με σπάνιες φωτογραφίες. Από αριστερά: άγνωστη φίλη του Παπ, Roman Polanski, Emmanuelle Seigner, Λώρα Μεταξά και Παπ. Ο Παπ. μαζί με τον Philippe Colonna, έναν εκ των δύο βασικών και μακροχρόνιων sound engineers του Με αγνώστου ταυτότητας φίλη Ο Παπ. είχε τρελό κόλλημα με την τοξοβολία ήδη από τα '60s Ο Philippe επί το έργον Οι δύο engineers που δούλευαν μαζί του ως το τέλος της ζωής του, Philippe Colonna & Frederick Rousseau Το ένα εκ των δύο synth setups του στούντιο. Το συγκεκριμένο διέθετε analog κ' digital synths, σε αντίθεση με το 2ο setup που ήταν εξ ολοκλήρου digital and hop... O Guy Protheroe, conductor, musical director, διευθυντής της English Chamber Choir και ένας από τους πιο παλιούς και στενούς συνεργάτες του Παπ. απ΄τα μέσα των '70s και το "Heaven And Hell". Στη φωτό με το 2ο synth setup του Epsilon Studio. Με τον Παναγιώτη Τουλάτο! που δεν είχε ακόμα μούσι. Παράξενες παρέες είχε ο Βαγγέλης... Παπ., Ridley Scott & Frederick Rousseau Με Ridley Scott Mε Gerard Depardieu, Philippe Colonna, Ridley Scott, Frederick Rousseau και Λώρα Μεταξά Γενέθλια κάποιας φίλης του Παπ., με τον ίδιο να της παίζει το Happy Birthday (υπάρχει και σχετικό βίντεο). Στην παρέα η διεθνούς φήμης Κλασική πιανίστρια Akiko Ebi (φωτό κάτω αριστερά) Στιγμιότυπα από την εκπομπή "Musiques Au Coeur" που προβλήθηκε στην Γαλλική tv το 1993 και ήταν αφιερωμένη στον Παπαθανασίου. Στις φωτογραφίες με την παρουσιάστρια της εκπομπής και τον Roman Polanski. Στα τέλη του 2022 ο Ελληνο-Γάλλος συνθέτης Zorzes Katris βρήκε την περιοχή που ήταν το Epsilon Studio και πήρε κάποιες φωτογραφίες. Ο χώρος πλέον φαίνεται να είναι εγκαταλειμμένος.

Αφού το δοκίμασα, μετά διαπίστωσα πως είχε ήδη χρησιμοποιηθεί ο ποίημας. Πέρασαν μήνες με δοκιμές και απλά περιμένω τον τρομπέτα κι εμένα, να αξιωθώ να γράψω μια μπουθάρα Χορχε φωνή Τέρης μπάσο Βασίλης τύμπανα+κρουστά Σιαχάμης πλήκτρα Σάμης μπουθάρες+ου-ου Τάκης ηχογράφηση MIA AYGOYLA-TROMPETA-HAMMOND.mp3

Οι eΛa MΩΡe και ο Alex Titkov ανεβαίνουν στη σκηνή του Σταυρός του Νότου Club για ένα μοναδικό αφιέρωμα στον Τζίμη Πανούση. Με έντονο το συναίσθημα της απουσίας του Τζιμάκου, θα γίνει μια προσπάθεια να αποδοθεί ένα αντιπροσωπευτικό μέρος του έργου του. Πρόκειται για μια παράσταση επίκαιρη όσο ποτέ! eΛa MΩΡe Γιάννης Σακκέτος: Τραγούδι - Κιθάρα Κώστας Νιχωρίτης: Μπάσο Νάσος Conqueso Πολυζωίδης: Κιθάρα - Πλήκτρα Βαγγέλης Φαραντάτος: Τύμπανα Κώστας Στάικος : Πνευστά Alex Titkov: Stand Up Κόστος θέασης 12€ Κρατήσεις - Πληροφορίες 2109226975 Κρατήσεις μέσω more: https://www.more.com/music/afieroma-sto-tzimi-panousi-me-tous-ela-more-kai-o-alex-titkov-stauros-tou-notou-club/ Οι πόρτες ανοίγουν 21:00

Έχει απόλυτο δίκιο ο Ροβέρτος, την ίδια απορία εκφράζει και ο ηχολήπτης στο οβίνδεο, που πάνε και με βρίσκουν όλοι αυτοί οι παίχται..................και ασχολούνται μαζί μου αφιλοκερδώς Ναι οι στίχοι είναι της Πολυδούρη, παράληψή μου 01214(2).mp4

Σε 8 χρόνια θα έχουμε και την κιθάρα.

Βρε καλλιτέχνη, αυτό πριν πόσα χρόνια αρχίσαμε να το γράφουμε (στην αρχική μορφή του); Να είναι μια δεκαετία;

Πολύ ωραίο post. Κρίμα που ο Βαγγέλης δεν έχει παιδιά και όλα αυτά τα ωραία θα πάνε τελικά για σκότωμα..

Εδώ ο cos μας πληροφόρησε ότι ξυρίζει τα κοχόνες του, στο στέρνο θα κολλήσουμε;

Εγώ ακουλουθώ υβριδικό και ανορθόδοξο μοντέλο: Κρύο νερό Gillette Mach 3 Συνθετικό πινέλο Omega Κρέμα σε σωληνάριο - συνήθως American blend της Fine After shave lotion - συνήθως American blend της Fine Βέβαια, για γένια μεγαλύτερα των τριών ημερών, τα πολυλέπιδα τύπου mach 3, fusion κτλπ είναι άχρηστα. Τα χρήματα φεύγουν κυρίως σε after shave, τα οποία υποθέτω και εγώ ότι τα έχουν ανοίξει και μυρίσει άλλοι 40 πριν έρθουν σε εμένα.

Για να μαθαίνουν οι νέοι και να...μαθαίνουν και οι παλιοί. Jiro Inagaki & His Soul Media - Painted Paradise (1975) Jiro Inagaki - saxes Hiroshi Yasukawa - guitar Hiromasa Suzuki - Rhodes & Hammond Takashi Imai - trombone Akira Okazawa - bass Hajime Ishimatsu - drums

Μόλις μπήκε η Τρομπέτα, ο Κώστας Κεφαλάς, ο Σαλονικιός ''έγραψε''. Μια-δυο κιθάρες απομένουν, μετά τις σειρήνες για να το ξεφουρνίσω + μίξη, υπερπαραγώγα και οβίνδεο με τη Στικούδη. Θα σας κρατάω ανενημέρωτους MIA AYGOYLA-ME TROMPETA.mp3

Θα το γράψω και ας αδικήσω κάποιον αθελά μου: πιστεύω ότι οι έλληνες έμποροι, δίνουν εξοπλισμό για προσωρινή χρήση σε διάφορους φίλους, ξαδέλφια, ίνφλουενσερς κλπ. Ένας εξ' αυτών (άντε, θα του τη χαρίσω και δεν θα γράψω ποιος) έχει προσπαθήσει να με πείσει τηλεφωνικά ότι αυτό είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο ("να μην ανοίξουμε τις συσκευασίες να δούμε ότι είναι όλα ΟΚ;" . Απάντηση: "Όχι να μην τις ανοίξεις, αν θέλεις να κάνεις δειγματισμό, πλήρωσε μερικές μηχανές από την τσέπη σου"). Επίσης, ανοίγουν τα κουτιά για να "δείξουν" τις μηχανές σε τύπους που πάνε από το μαγαζί τους και απορούν "μα πραγματικά αξίζει τόσα λεφτά;" "ναι ρε, κάτσε να τη δεις" "ωραία είναι, όντως, αλλά τώρα δεν έχω λεφτά" και διάφορα τέτοια ελληνικά. Επίσης υποπτεύομαι ότι το κάνουν με διάφορα after shave και κολώνιες και το κακό είναι ότι όσο πιο ακριβό είναι κάτι (μία κολώνια των 100 ευρώ π.χ.) τόσο πιο πιθανό είναι να το κάνουν, άσε με μηχανές που κάνουν 300 ευρώ ή 150. Οι γνωστές ελληνικές μαλακίες δηλαδή, γι΄ αυτό οι τελευταίες που αγόρασα πριν μερικά χρόνια, τις πήρα κατευθείαν από τη Muhle και (ω, τι περίεργο) δεν είχαν ούτε ένα ίχνος γρατσουνιάς ή υποψία γρατσουνιάς. Για ΄μένα, όλα τα προϊόντα πρέπει να είναι σφραγισμένα με τρόπο απαραβίαστο και αν κάποιος τα διαθέτει ασφράγιστα, τουλάχιστον ας κάνει την αντίστοιχη δραστική έκπτωση.

¨Οταν αγόρασα την Envoy, την έβαλα κάτω από μικροσκόπιο (ένα μεγεθυντικό φακό υψηλής ποιότητας 10x αν θυμάμαι καλά), με αναμμένες LED λάμπες σε απόσταση είκοσι εκατοστών εκατέρωθεν. Βρήκα λοιπόν ένα σημάδι σε μίαν άκρη της κεφαλής, αλλά δεν ήταν σαφές αν επρόκειτο για κτυπηματάκι (από που δηλαδή;) ή αν είχε χυθεί το ατσάλι σε κάποιο προβληματικό καλούπι. Έστειλα φωτό στην κατασκευάστρια εταιρεία, η οποία έστειλε διαβεβαίωση στον τοπικό (έλληνα εννοώ) έμπορο ότι θα αναλάβουν το κόστος αντικατάστασης και τρεις ημέρες μετά έλαβα μία νέα (την οποία φυσικά εξέτασα πάλι, αυτή τη φορά δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα). Οπότε, ναι, φυσικά είναι μαλακία (αν και οι τιμές δεν είχαν φτάσει τόόόόσο ψηλά όταν αγόρασα εγώ) αλλά πως να μη θαυμάσεις το πόσο επαγγελματίες είναι οι άνθρωποι; Στα γράφω όλα αυτά για να στηρίξω (και για να ξέρεις με τι τσίου τύπο μιλάς). :) :) :)

Αυτό που ήθελα στη συγκεκριμένη φωτο (δεν ξέρω αν βγήκε), δεν ήταν ότι το μοντέλο είναι ξέρω γω ροκερ, αλλά μοντέλο που "πουλάει " την κιθάρα, σαν vintage ad.

Ναι θυμάμαι σε κάποια συζήτηση που τι είχες αναφέρει. Το spark (και το micro amp που το έχω απλά δεν βολεύει χωροταξικά στο συγκεκριμένο pedalboard) το έχω μόνο αν παίζω με single coils καθαρά (στα βρώμικα δεν έχω πρόβλημα). Και για να έρθει στα ίσα σε θέμα έντασης αλλά κι επειδή single coils σε εντελώς καθαρό κανάλι δεν μου αρέσουν καθόλου (σε λάιβ καταστασεις πάντα, στο σπίτι δεν με πειράζει)

Μου φαίνεται ότι το μοντέλο εδώ δείχνει κάπως πιο awkward με αυτή την κιθάρα. Με την τελε και με την explorer μου άρεσαν πιο πολύ οι φωτό της, έβγαζαν πιο "αυτοπεποίθηση". Όχι ότι δεν είναι καλή η φωτογραφία βέβαια απλά ίσως θα έπρεπε να στηθεί διαφορετικά?

H Κιθάρα γράφει τέλεια. Όχι (ακόμα) στο cubase , αλλά στη NIKON σίγουρα

Δέκα χρόνια μετά το post συνεχίζω να ξυρίζομαι με Gilette fusion power. Δεν ξυρίζω πια την κορμάρα μου γιατί δεν είναι τόσο κορμάρα πια, η bodygroom δουλεύει ακόμα αλλά χάνει γρήγορα τη φόρτιση. Λύνεται αυτό, να φτιάξω την μπαταρία αλλά δεν το έχω κάνει γιατί προλαβαίνω όσο κρατάει να ξυρίζω τα @@ μου, αυτό συνεχίζω να το κάνω.

τι να την κανω την προχΩρισια αμα μου κανει τη μουρη κρεασ? ασε που ειναι σαν να κανεις ντους με καπελο η σεΧ με τρια προφυλαΧτικα εξω απο την πλακα το θεμα μου με τις πλαστικες 3λεπιδες/4 λεπιδες/8λεπιδες μηχανες ειναι το ποσο ΑΡΓΑ και αναποτελεΖματικα ξυριζουν...με την DE σε 2 λεπτα εχω ξουριστει τελεια χωρις να στουμπωνουν ή να τραβανε...στα ταξιδια που απαγορευεται να εχω μαζι μου DE (δεν τσεκαρω ποτε βαλιτσα) μου βγαινει η πιστη για να ξυριστω σαν ανθρωπος με τις "μοντερνες" μηχανες....εχω βρει ευτυχως τα BIC Metal που ειναι σαν πσεΦτο Schick Injector και κανουν δουλεια αλλα και παλι....close but no cigar...

κριμα να μη τα χρησιμοποιεις...το Super adjustable που εχεις ειναι εξαιρετικο

Εγώ από ξουριστικά- είδη τριμαρίσματος vintage ,έχω αυτά . Φυσικά και δεν τα χρησιμοποιώ, η τεχνολογία προχώρησε. Τα έχω και αναπαύονται στο μουσείου του πύργου, μαζι με άλλα πράγματα που βρήκα στον οίκο...και δεν πέταξα.

ΕμπνεΦστικα από τον @Spyros Deltaκαι έκανα full Tabac κσουρα το πρωί. Με την πιστή μου Gillette Fatboy του 1960 που χρησιμοποιώ ανελλιπώς από το 1980 που μου την χάρισε ο πατέρας μου (και το σαπούνι βιντατζ είναι ,το "ταξιδιωτικό" μου το οποίο βρίσκεται στο travel ΝΕΣΕΣΕΡ μου από το 2000 και δεν λέει να τελειώσει )

ΧΑου καν αϊ ΑΝΣΙ ΔΙς?

Πριν 3 ώρες δεν είπες ότι πας για ύπνο?

Tο γύρισα τελείως σε boss (το tubescreamer θα φύγει από το pedalboard). Τα πάνω πετάλια είναι fx loop και τα κάτω μπροστά από τον ενισχυτή

Έτοιμο το μικρούλι pedalboard για το live της Κυριακής. Στα πετάλια που θα χρησιμοποιήσω, κατέληξα εύκολα. Για κιθάρα ακόμα να αποφασίσω (στρατ ή charvel μάλλον)…

Σημερα εκανα το ξυρισμα με την rockwell στο 5 και perma sharp λεπιδα (2η χρηση). Εκανε πιο βαθυ ξυρισμα, αλλα παλι πεπουλο ηταν. Τρια περασματα WTG, XTG και ATG. Το XTG δεν το ειχα ξανακανει ποτε και παραλιγο να σφαχτω. Ειχα παρει φορα λογω της ανεσης στο WTG. Ευτυχως το καταλαβα αμεσως οταν ξεκινησε το ξυραφι. Ηθελε πιο μαλακά. Θα κανω και ενα στο 6 και θα δω διαφορα. Μετα θα βαλω παλι την R41 αλλα με perma sharp (και οχι bic chrome οπως πριν) και μετα την Rockwell με bic λεπιδα. Μετα θα δοκιμασω και τις λεπιδες της Muhle και Rocwell που ηρθαν δειγμα με τις μηχανες,

Εργονομικά είναι η πιο δύσκολη κιθάρα που έπιασα στα χέρια μου. Ασχέτως που όντως η έκδοση της HB έβαλε το input jack πραγματικά σε ανόητο σημείο. Πλην όμως είναι τόσο όμορφη που τους τα συγχωρώ όλα. Ναι, δεν είναι Gibson Korina , αλλά τουλάχιστον μου δόθηκε η δυνατότητα να δω μια σε αυτό το κόψιμο, να την πιάσω , να την μυρίσω και να την παίξω. Μια τελευταία παρατήρηση. Όταν άνοιξα αυτό το νήμα, δεν είχα πιάσει ποτέ στη ζωή μου HB ούτε καν είδα από κοντά. Με βοήθησαν οι συμφορουμίτες που είχαν ιδία άποψη.....με ενθάρρυναν και τις πήρα. Πλέον με 3 στην κατοχή μου...είμαι κάτι σαν ειδικός Οι κιθάρες της HB είναι εξαιρετικές και δεν τις εξετάζω καν υπό το πρίσμα του Value For Money , που είναι όντως. Είναι καλοφτιαγμένες, όμορφες κιθάρες, άνετες στο παίξιμο και με ωραίο ήχο. Από άποψη μεταπώλησης , που λέει και ο συνάδελφος @Terry RoscoeBeck5 μπορεί να μην έχουν αξία , αλλά ποσώς με ενδιαφέρει. Δεν παίρνω ψυγείο ή blu ray player για να το μετά πουλήσω, αλλά για να το χρησιμοποιήσω...να το χαρώ. Το όλο θέμα με την κιθάρα- επένδυση , είναι υπαρκτό, αφορά άλλα επίπεδα, και προσωπικά δεν με αφορά. Τις προτείνω ανεπιφύλακτα στο μέτρο που κάποιος που διαβάζει αυτές τις γραμμές......με εμπιστεύεται. Επίσης ο thomann (γνωστό αυτό) είναι εγγύηση. Προσωπικά, υγεία να έχουμε, θα πάρω κι άλλες....μιλάμε για ποσά που μπορείς να τα φας σε μια ταβέρνα ένα Σάββατο Βράδυ (εγώ δεν τρώω σε ταβέρνες ) ...άκου 166,00 € μια τύπου Jazz Master! ή 144,00 € (τόσο την πήρα για V!).

Παρατηρήσεις: 1 . Τέλεια φινίρισμα 2. Είναι κούκλα 3. Ηχηρά. 4. Έκατσε τέλεια στο stand (που φοβόμουν). 5. Η πιο άνετη ταστιέρα από όλες τις άλλες hb που πήρα. 6.ΔΕΝ παίζεται με τίποτα καθιστός.

This Wahcko really tied the room together... Τρομερό πετάλι, και παρόλο που συμφωνώ με την άποψη ότι ο παίκτης κάνει το wah και όχι το ανάποδο, προσωπικά δεν έχω ξανααισθανθεί τόσο φυσικά και όμορφα παίζοντας με τέτοιας κατηγορίας εφέ.. και αυτό από μόνο του βοηθάει ώστε να το αξιοποιώ όσο καλύτερα μπορώ. Γενικά τώρα, μοιάζει να έφτασε το τέλος μιας μεγάλης διαδρομής σε ό,τι έχει να κάνει με την αναζήτηση των ιδανικών πεταλιών για την πάρτη μου (αν και ποτέ μην λες ποτέ με αυτά).

Το εχω αλλαξει 30 φορες. Περιμενω ενα wampler στη θεση του mxr 78' και κλεισαμε για φετος....

Απλα και πΓιοτικα

Αρκετές αλλαγές φέτος. Το γύρισα σε stereo wet - dry - wet για καλύτερη αίσθηση στα in-ear. Έρχεται σύντομα και το σχετικό βιντεάκι που αναλύω το rig μεχρι θανάτου.