Εγώ πάντως θα τσίμπαγα για να πω/ρωτήσω: «τι πραγματικά ΝΕΟ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ κομίζει αυτός ο κιθαρίστας (και η μπάντα του) στην σημερινή μουσική?».
Βεβαίως πρόκειται για ιστορικό συγκρότημα, βεβαίως είχαν εξαιρετικές στιγμές αλλά τι σχέση έχουν όλα αυτά με την σημερινή καλλιτεχνική τους στειρότητα?
Έχουν 1000 κιθάρες? Αδιάφορο
Έχουν περιστρεφόμενες σκηνές? Αδιάφορο
Είναι τέλειοι παικτικά/τεχνικά? Αδιάφορο(για ροκ μουσική μιλάμε..)
ΜΟΥΣΙΚΗ θέλω ν’ ακούσω. Όλα τ’ άλλα είναι επιχειρήσεις και ματαιοδοξία. Στο γκρινιάρικο ποστ μου να προσθέσω την ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ στάση των media αυτές τις μέρες τα οποία μας βομβάρδιζαν για το τάχα σπουδαίο καλλιτεχνικό(φευ!) γεγονός που δεν πρέπει να χάσουμε. Μας έλεγαν ότι υπάρχουν ακόμα εισιτήρια, μας έλεγαν πώς να πάμε στο ΟΑΚΑ, μόνο που δεν μας έβρισαν, όσους επιλέξαμε να μην πάμε.
Μπορεί να θεωρηθούν εκτός θέματος αυτά που λέω, αλλά εγώ δεν νομίζω πως είναι άσχετο να ασχολούμαστε με την κενότητα του αρχικού ερωτήματος.