kostri

Διαφωνώ. Τα πρότυπα ζωής και τέχνης του Waits έχουν να κάνουν εν πολλοίς με την γενιά των beat. Είτε το θέλουμε είτε όχι, αυτοί οι άνθρωποι συνέδεαν την έκσταση του μυαλού(συστατικό αναγκαίο για την τέχνη τους) με το αλκοόλ. Το έλεγαν, ούτως ή άλλως και οι ίδιοι. Το τρίπτυχο «μέθυσος, ποιητής και αλήτης» το ανέφερε ο ίδιος ο Κέρουακ για να περιγράψει την ζωή και την τέχνη του. Υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα, ας μην σας κουράσω. Όσο για τον Waits, είναι γνωστός ο αγώνας που έδωσε για να απεξαρτηθεί απ’ το αλκοόλ. Επίσης είναι γνωστό πως όχι μόνο αντλούσε έμπνευση απ’ την αλήτικη ζωή(που ζούσε και ο ίδιος) αλλά αμφέβαλλε πολύ για το αν θα καταφέρει να γράφει την μουσική που έγραφε αν ξέκοβε απ’ αυτήν. Ευτυχώς, όπως ξέρουμε, συνέχισε να γράφει σπουδαία μουσική. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για πιο πολλές λεπτομέρειες, μπορεί να διαβάσει το (εξαιρετικό) Αθώος στα όνειρά σου, εκδ. ΚΟΑΝ, 2008. Όλα αυτά φυσικά δεν μας αφορούν άμεσα. Έχουμε την τύχη και ακούμε αυτή τη μουσική και αυτό αρκεί. Πράγματι, οι στίχοι του είναι θαυμάσιοι. Ας μην ξεχνάμε την μεγάλη συμβολή της γυναίκας του σ'αυτο. +1 ;)

Δεν έχω αλλάξει ..ποτέ από τότε που πήρα το μπάσο.. :-X :)

Που πήγε ο b-15 ρε παιδιά? ??? Δεν τον βρίσκω στα μεγάλα μαγαζιά του εξωτερικού, ούτε στα ελληνικά(που εγώ τουλάχιστον ξέρω). Μόνο ebay να φανταστώ? Σε αυτήν την ερώτηση, μήπως υπάρχει κάποια απάντηση? Είναι τελείως χαζό αυτό που ρωτάω, ε? @Nikoubis έχεις pm :) Επομένως, μέσω PA, σωστά?

Αυτή είναι η περίπτωση που ο άνθρωπος στρέφεται εναντίον της τέχνης. ;D

Πολύ ενδιαφέρουσα η πρότασή σου. Δεν ξεφεύγει μάλιστα απ'τον προυπολογισμό μου. Δεν ξέρω βέβαια που θα μπορούσα να τεστάρω ένα τέτοιο σύστημα.. Edit, δεν θα μπορούσα να συνδέσω μόνον αυτό στην κάρτα μου ως ηχείο ειδικά για το μπάσο? http://www.thomann.de/gr/hartke_210xl_demo.htm

Ε ναι, η τέχνη στηρίζει τον άνθρωπο σε στιγμές, εν προκειμένω, καύσωνος. ;D

Μα είμαι πολύ ικανοποιημένος απ'το Jaguar. Είναι το μόνο υλικό, άψυχο πράγμα αυτού του κόσμου που κατάφερε να με ξεκολλήσει απ'την baja μου( ε, εντάξει για λίγο ;D) Το θέμα μου είναι πως θα ακούσω καλύτερα τον ήχο του(ή μάλλον τους ήχους του). Θα τον τσεκάρω κι αυτόν! Πάντως δεν βλέπω να πολυκυκλοφορεί ο b-15.. Δεν έχω ψάξει επισταμένως ακόμα βέβαια.

χμμ..τα μεγάλα πνεύματα συναντήθηκαν. Δεν μπορώ να μην το τσεκάρω επομένως.. ;D Μάλλον χρειάζομαι περισσότερο έναν ενισχυτή(ή ηχείο) παρά κάτι τέτοιο. Ευχαριστώ πάντως! ;)

Παιδιά θα ήθελα την βοήθειά σας σχετικά με μια επικείμενη αγορά ενισχυτή μπάσου. Το βασικό μου μέλημα είναι να κινηθώ στον ήχο της Motown/Stax. Θα ήθελα, όμως, να έχω την δυνατότητα να επεκταθώ και σε πιο σύγχρονο(?) ηχόχρωμα τύπου Martyn P. Casey(Triffids, Bad Seeds, Grinderman). Τα χρήματα που διαθέτω δεν υπερβαίνουν τα 600-700 ευρώ Να πω εξ αρχής πως τον ήχο που αναζητώ τον βρήκα στο plugin Ampeg SVX αλλά θα ήθελα, για κάποιους λόγους, να “ανεξαρτητοποιηθώ” από τον υπολογιστή. Αν, παρ’ όλα αυτά, μπορούσα να χρησιμοποιήσω κάποιο ηχείο για μπάσο ώστε να ακούω σωστά τον ήχο του plugin και αν αυτή η αγορά ήταν συμφέρουσα σε σχέση με την αγορά ενισχυτή, θα το σκεφτόμουνα. Επίσης να σας πω πως, προ κάποιων μηνών, ο φίλτατος fleamail μου είχε συστήσει αυτόν: http://www.athensproaudio.gr/index.php?target=products&product_id=31275 Δυστυχώς, δεν κατάφερα να δοκιμάσω τον συγκεκριμένο, άκουσα όμως αυτόν: http://www.dv247.com/guitars/ampeg-ba112-bass-guitar-amp-combo--49943 και απογοητεύτηκα πλήρως..Καθόλου ζεστός και στρογγυλός ήχος και κάκιστη ποιότητα κατασκευής. Περιττό να πω πως έχω διαβάσει τα θέματα για ενισχυτές μπάσου και, αν και υπάρχει μεγάλος όγκος πληροφοριών, νομίζω πως δεν ασχολούνται ειδικώς με τον ήχο που θέλω να φτιάξω. Αν σφάλλω, παρακαλώ δώστε μου το λινκ. Α, παίζω με fender jaguar(αν αυτό έχει κάποια σημασία) Σας ευχαριστώ πολύ για την ανοχή στην ασχετοσύνη μου και περιμένω με ενδιαφέρον τις απόψεις σας. :)

Μπράβο κι από μένα! Αλήθεια? Θα έλεγα κι εγώ ότι ακούω μια (μακρινή έστω) συγγένεια. Πάντως σε όλα σου τα κομμάτια μου αρέσει πολύ το μπάσο. Το Ampeg SVX χρησιμοποιείς ακόμα?

Τι είναι..? ;D ;D Πάντως κάνει και πιο "ποπ" πράγματα κατά καιρούς.

Και ο ντράμερ(Chad Taylor) είναι πολύ καλός. Και σπέσιαλ φωτογραφία με τον Νικόλα.

Συμφωνώ απολύτως και θα χαρώ να δω ακόμα περισσότερα θέματα για τέτοιου είδους μουσικούς.

Καλά βρε φίλε, μπήκαν κάποιοι άνθρωποι στον κόπο να ακούσουν την μουσική σου και να γράψουν 2-3 σκέψεις γι αυτήν, ο καθένας με τον τρόπο του. Αντί να σκεφτείς αυτά που διάβασες, ρωτάς να σου πούμε πόσο χρονών είσαι. Μα για ποιον λόγο? Τι είδους περιέργεια είναι αυτή? Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο ενδεχόμενο απ'το να θέλεις να σου πούμε "μπράβο, για 15 χρονών καλά γράφεις". Μα αυτό, εσύ πρώτος θα έπρεπε να το αποστρέφεσαι, να νοιώθεις ισάξιος με όλους εδώ και να αντιμετωπίζεις την κριτική τους. Μην θίγεσαι λοιπόν όταν κάποιοι επιλέγουν, δικαίως, να σε ειρωνευθούν. Υ.Γ. Ξέρεις τι είχε γράψει ο Rimbaud μέχρι τα 20 του?

Μόλις πήρα χαμπάρι ότι υπήρξε σχόλιο για το thread. Ενδιαφέρον το post σου, κυρίως διότι φαίνεται πως τους έχεις παρακολουθήσει. Εγώ αντιθέτως, δεν έχω την μακρά σχέση που έχεις εσύ με την μπάντα και αναφέρθηκα μόνο στον συγκεκριμένο δίσκο. Ήταν απλώς ένα αισθητικό σοκ για μένα και το γεγονός αυτό ήθελα να μοιραστώ. Όσο για τους δίσκους στους οποίους αναφέρεσαι θα τους ακούσω ελπίζοντας να μην μοιραστώ την..απογοήτευσή σου :) Ευχαριστώ για την ανταπόκριση.

Matawan, είσαι πονηρός άνθρωπος. Έφτιαξες ένα βίντεο ειδικά για να σκάσουμε όλοι απ'τη ζήλεια μας. ;D Πέραν της πλάκας, τι φοβεροί μουσικοί ειν' αυτοί.. "Named after John Coltrane´s album "Sunship", that was released 4 years after his death, Marc Ribot ´s SunShip features neither tenor saxophone nor piano. Instead he enlists a second guitarist, Mary Halvorson, as well as Jason Ajemian on upright bass and Chad Taylor on drums. He assumes an unambiguous lead voice, as Coltrane did, but his vision for the band descends from multiple stylistic platforms: not just polyrhythmic post-bop but also Cuban music, psychedelic surf-rock, maybe a bit of vintage punk." Λαχταριστή περιγραφή ε? Σε κάνει να νιώθεις τελείως μάπας αν δεν τους δεις.

Και ως στάση ζωής, αν μου επιτρέπεις. Είναι μεγάλη υπόθεση αυτή η σκηνή και δεν μπορούμε πια να αγνοήσουμε την επιρροή της στην ποπ κουλτούρα. Νομίζω πως η αγωνία σου να προσδιορίσεις την μουσική σου δεν έχει κάποιο νόημα. Ό,τι κι αν κάνεις(χιπ χοπ, ηλεκτρονική ή οτιδήποτε άλλο) προσπάθησε να το κάνεις καλά. Νομίζεις πως σου χρειάζεται κάτι άλλο? EDIT: οι Gianniss και BigAlejandro με κάλυψαν.

Όχι, άλλο πράγμα οι στέρεο νόβα και άλλο το τριπ χοπ. Ο ΚΒ όντως έγραφε και γράφει λίγο "περίεργα" όσον αφορά το μέτρο αλλά γράφει ιδιαίτερα και υπέροχα. Δεν μας απασχολεί, τρόπον τινά, η άμετρη απαγγελία του όταν ακούμε τα καταπληκτικά του λόγια. Η σκηνή του τριπ χοπ που τουλάχιστον εγώ ξέρω περιλαμβάνει συγκροτήματα που όχι μόνο δεν είχαν χαλαρή σχέση με το ρυθμικό κομμάτι της μουσικής τους αλλά αντίθετα στηρίχθηκαν σε αυτό. Όταν μιλάμε για Portishead, Tricky και Massive Attack εννοούμε δυνατά μπάσα και κρουστά, τέλειες(τεχνικά αλλά και αισθητικά) φωνές και ενδιαφέροντες, τις περισσότερες φορές, στίχους.

Μου θύμισε Cash, Waits και πολλά άλλα όμορφα πράγματα. Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες όσον αφορά στην χρήση των εφέ, θέλουν λίγη φειδώ. Πρέπει πάντως να πω ότι πρώτα διάβασα τους στίχους οι οποίοι μου θύμισαν, πριν ακούσω το κομμάτι, τον αγαπημένο Cash. Είναι εμφανές ότι έχεις εσωτερικεύσει πολλά “αλλότρια” πράγματα και τα εκφράζεις, χρόνια τώρα, με προσωπικό και όμορφο τρόπο. Ευχαριστούμε αγαπητέ Ηλία!

Νομίζω πως η μουσική σου είναι σε τέτοιο βαθμό ασχημάτιστη ακόμα που δεν μπορεί κάποιος να πει αν έχεις ή δεν έχεις κάτι να πεις. Σου χρειάζεται πολύ δουλειά σε πολλά επίπεδα. Καταρχάς, θέλεις αρκετή βελτίωση στην άρθρωση για να ακούμε τι μας λες. Επίσης το γεγονός ότι το (όμορφο) είδος που διάλεξες στηρίζεται στον λόγο δεν σημαίνει ότι παραβλέπουμε την μουσική. Είναι εμφανής η αμηχανία σου στο επίπεδο της σύνθεσης. Σε αυτό θα σου έκανε καλό να ακούσεις πιο πολύ μουσική από όλα τα είδη αλλά και καλό χιπ χοπ από τους προπάτορες(public enemy, de la soul κτλ.) μέχρι τους αξιόλογους σύγχρονους(buck65, wu tang clan κτλ.) Εννοείται πως οι μουσικές σπουδές πάντα βοηθούν, εμβαθύνουν και στερεώνουν σε πιο γερά θεμέλια την έκφρασή μας. Στο βασικό, κατά τη γνώμη μου, κομμάτι αυτής της μουσικής, τους στίχους, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Αν θες να γράφεις ελληνικά σου χρειάζεται ΠΟΛΥ διάβασμα. Αναφέρθηκαν πιο πάνω οι στέρεο νόβα. Ο ΚΒ ξέρει όλους τους κλασσικούς απ'εξω κι ανακατωτά. Είναι άνθρωπος με βαθύτατη παιδεία και γνώση της γλώσσας. Γενικότερα, σπανίως θα βρεις καλούς στιχουργούς αυτού του χώρου χωρίς καλή γενική παιδεία(ή έναν συνδυασμό ισχυρών βιωμάτων και μεγάλου ταλέντου). Μπορεί να έχει κάποια δόση ειρωνείας αυτό, αλλά σκέψου ότι μας λες να ακούσουμε το «βαθύ νόημα» την ώρα που για το θέμα που έγραψες έχουν γράψει τον τελευταίο αιώνα άνθρωποι όπως ο Ρίτσος, ο Γκάτσος, ο Καρυωτάκης, ο Καρούζος κ.α. Γι αυτό λοιπόν προτείνω να διαβάσεις και να γνωρίσεις πράγματα που θα σε κάνουν πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο και (ποιος ξέρει;) καλύτερο στιχουργό.

Άλλη μια ωραία δουλειά απ'τον Νικόλα. Απ'το Abattoir blues μέχρι σήμερα, με ό,τι κι αν έχει καταπιαστεί τα έχει καταφέρει περίφημα. Ο Bunny, αν και δεν με συγκλόνισε, μου κράτησε το ενδιαφέρον λόγω της καλής γραφής, ωραίας ιστορίας και εύστοχων συμβολισμών. Όσο άρρωστος κι αν είναι ο κεντρικός χαρακτήρας, σίγουρα αναδεικνύει μια πλευρά του σύγχρονου άνδρα.

Φανταστικό κομμάτι. Θυμήθηκα τώρα πως οταν, πριν χρόνια, άκουσα το I Gave You του Bonnie Prince Billy μου πέσανε τ'αυτιά. ..Κι ακόμα τα ψάχνω ;D Θενκς matawan!

Απ' τα πολύ αγαπημένα μου κομμάτια. Δημιουργήσατε πολύ ωραία ατμόσφαιρα, δεν έχω την αίσθηση ότι χωλαίνει κάπου. Μπράβο σας και καλή συνέχεια! :)

Αγαπητέ ez, επ'αυτού 2 σκέψεις. 1. Η ακροδεξιά (θέλει να) είναι πάντα πολύ κοντά στον εργατικό κόσμο. Αυτό δεν αποτελεί ίδιον της Ελλάδας. Υπό ορισμένες συνθήκες(ανεργία, ξενοφοβία, παρακμή του παραδοσιακού πολιτικού κόσμου κτλ.) η άκρα δεξιά καταφέρνει να προσελκύσει οπαδούς από τον "λαικό" κόσμο. Δες την άνοδο του φασισμού, ναζισμού αλλά και πιο σύγχρονα φαινόμενα(π.χ. Λίγκα του Βορρά στην Ιταλία) 2. Για τον Καρατζαφέρη ειδικότερα τα πράγματα είναι αρκετά απλά. Θα μπορούσε(και το έχει κάνει) να αποτελεί εναλλακτική πρόταση σε κάθε χώρο. Δεν μπορώ να πω γιατί, διότι το ποστ θα γίνει πολιτικό και θα παραβώ τους κανονισμούς. Αν ενδιαφέρεσαι όμως για τους λόγους, υπάρχουν κάποια ωραία βιβλία για το θέμα. Ένα από αυτά είναι το «Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη – Η τηλεοπτική αναγέννηση της ελληνικής Ακροδεξιάς» εκδ. Αλεξάνδρεια.

Κι όμως, το ωραίο είναι ότι αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει. Και το σημαντικότερο είναι να καταλάβουμε ότι αυτή η συνήθεια έχει ρίζες σε μια εποχή που ο κόσμος ήταν φτωχός(ναι τόοοτε, πριν την μεταπολίτευση). Άρα και τώρα που ξαναγίνεται φτωχός δεν νομίζω πως το "ξεχνάει". +1 σε όλα αυτά (τα αυτονόητα) .