kostri

Βεβαίως αυτό είναι το θέμα(εξελίχθηκε έτσι, κατά την γνώμη μου). Διότι το να επιτίθεσαι σε αόρατους προγονολάτρες, ενώ όλοι σου λένε πως πράγματι είναι ανοησία να κολλάει κανείς με στείρο τρόπο σε συγκεκριμένες εποχές, παραδόσεις κτλ. γεννά το ερώτημα "ποια είναι η παράδοση η οποία σε εκφράζει?" και κυρίως "ποια παράδοση του δυτικού πολιτισμού δεν εμπεριέχει εν σπέρματι τα βασικά στοιχεία του αρχαιοελληνικού πολιτισμού?". Μα που διαβάζεις αυτές τις υπερεκτιμήσεις?

Και ποια παιδεία είναι "αρκετή" για να ζήσεις την ζωή σου?Υπάρχει κάποια?Γιατί αν υπάρχει(μία, μόνο μία και "καθαρή") κάπου χωλαίνει η σκέψη σου. Νόμιζω πως η αγωνία σου να επιτεθείς στους "προγονολάγνους" σε οδηγεί στην ισοπέδωση. Εξάλλου, σ'αυτό το thread δεν έχουν εμφανισθεί (ευτυχώς) τέτοιοι. Μόνον εσύ "χάνεις" λοιπόν όταν δεν προσεγγίζεις νηφάλια την Ιστορία σου.

Κανείς σοβαρός αρχιτέκτονας στον κόσμο δεν ασχολείται με την "απομίμηση ερειπίων". Ο Παρθενώνας συγκεντρώνει το ενδιαφέρον/θαυμασμό/έμπνευση των ανθρώπων για ιστορικούς λόγους αρχιτεκτονικής και, κυρίως, για τον συμβολισμό που προσφέρει. Είναι κρίμα να μην είναι αυτά αυτονόητα για ανθρώπους που μεγάλωσαν στο πλαίσιο του δυτικού πολιτισμού. Νομίζω πως έχει κάθε λόγο κανείς να εκφράσει θαυμασμό για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Ιδιαίτερα σήμερα. Οι βασικές πτυχές του "σώματος" αυτού του πολιτισμού υπάρχουν εν σπέρματι σε όλες τις μεγάλες ανθρώπινες κατακτήσεις. Από την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό μέχρι την δεκαετία του 1960.

To Embryonic είναι η τελευταία δουλειά (αν παραλείψει κανείς το, πιο πρόσφατο, track-for-track remake που έκαναν στο dark side of the moon) αυτής της ιστορικής μπάντας. Αν και μετράει ήδη αρκετούς μήνες κυκλοφορίας, δεν λέω να το “χωνέψω”. Κάθε ακρόαση αναδεικνύει νέες πτυχές και δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη αίσθηση οικειότητας με αυτόν τον “παλαβό” ήχο. Κάποια πράγματα για το πώς δημιουργήθηκε/ηχογραφήθηκε και με ποιες μορφές διατίθεται μας λέει αυτή η τρομερή μούρη ο Wayne Coyne εδώ: 2009 Flaming Lips - Embryonic Packages Είναι από τους δίσκους που χρειάζονται χρόνο και πολλές κατ' ιδίαν ακροάσεις. Καθώς νομίζω πως δεν ενδείκνυται το youtube, σας παραπέμπω στο myspace της μπάντας όπου μπορείτε να ακούσετε κάποια δείγματα(τα τρία πρώτα κομμάτια είναι από το Embryonic): http://www.myspace.com/flaminglips Πρόσθετες πληροφορίες: http://en.wikipedia.org/wiki/The_Flaming_Lips http://www.flaminglips.com/ (τσεκάρετε τα ωραιότατα βιντεάκια) Ελπίζω να μην σας κούρασα παίδες. :)

Έχεις δοκιμάσει να χαμηλώσεις το level εισόδου της κάρτας/προενίσχυσης και να τοποθετήσεις το μικρόφωνο πλησιέστερα στην πηγή? Εγώ αυτό κάνω με το rode όταν εμφανίζεται το πρόβλημα που αναφέρεις. Μπορείς να ακούσεις τα αποτελέσματα στο myspace μου(φωνές, ακουστικές κιθάρες).

1.Theloniοus Monk, Ό,τι έκανε την δεκαετία του 60. Μια ωραία συλλογή γι αυτήν την περίοδο: The Columbia Years 2. Diz & Bird, Parker και Gillespie 3. A Love Supreme, Coltrane 4. Kind of Blue, Davis 5. Tokyo ’96, Keith Jarrett

Ίσχυει το αντίθετο. Οι Get Well Soon εμφανίστηκαν το 2005 ενώ οι Beirut ένα χρόνο αργότερα. Δες τα EP εδω: http://en.wikipedia.org/wiki/Beirut_%28band%29 http://en.wikipedia.org/wiki/Get_Well_Soon_%28band%29 Φυσικά όπως είπες

O Condon, αν και Αμερικανός, καταφέρνει να παίξει με την βαλκανική παράδοση με εξαιρετικό τρόπο. Νομίζω μάλλιστα πως έχει κάποιες ρίζες απ'τα μέρη μας. Εμένα πάντα μου θυμίζει τον(ή τους) Get Well Soon. Τσέκαρέ τον, θα πέσεις πάνω σε κομμάτια σαν κι αυτό:

Δισκάρα από μια μεγάλη μορφή. Το σάουντρακ που επιμελήθηκε τελευταία(Crazy Heart) με τον Bruton είναι κανονικό χρυσωρυχείο. Ο τύπος ξέρει την αμερικάνικη μουσική παράδοση όσο λίγοι.

Ένα ενδιαφέρον βιντεάκι με τον Stuart Braithwaite να μας ξεναγεί στην σκηνή των Mogwai. http://blogg.svt.se/psl/2008/12/17/prat-med-mogwai/

διότι «Ξέρουµε πως οι άνθρωποι µπορούµε να δουλεύουµε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήµα».

Δεν λέω όχι. Απλώς από την νεοφιλελεύθερη Ζιμπάμπουε(έκφραση Τζιμάκου) που είναι η Ελλάδα μέχρι τον καπιταλιστικό αλλά ανεπτυγμένο βορρά υπάρχει μια (αξιοσημείωτη) απόσταση. Ένα παράδειγμα. Ξέρω, από συγγενικό μου πρόσωπο, πως στην Αυστρία είναι δεδομένο να δίδεται 2 χρόνια άδεια κανονικότατα πληρωμένη στις εγγύους. Κανείς δεν διανοείται να σπάσει αυτό το συμβόλαιο. Εδώ μια γυναίκα πρέπει να είναι τρελή(ή ΔΥ) για να τολμήσει να μιλήσει για γέννα.

Αλίμονο αν συζητήσουμε για το τι επιχειρήσεις θέλουμε μετά την.. ανάπτυξή τους και όχι πριν. Έτσι συνέβει παντού. Η (πανίσχυρη) γερμανική βιομηχανία δεν βασίζεται μόνο στην επιχειρηματικότητα των Γερμανών αλλά και στην πλουσιότατη ιστορία των γερμανικών κινημάτων. Αυτή η ανάπτυξη μπορεί να χαρακτηρισθεί υγιής. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να χαίρομαι αν γινόμουν Κίνα. Προσωπικά μου είναι αδιάφορη μια οικονομική ανάκαμψη που συνοδεύεται από κατεδάφιση όλων των αντιβάρων εξουσίας του πολιτεύματος, και τελικά από κατάλυση του ίδιου του πολιτεύματος. Επίσης οι απολύσεις, ιδιαίτερα στην Αμερική όχι μόνο έχουν ξεκινήσει αλλά,μεταξύ άλλων, στήριξαν(όπως δείχνει ο Δελαστίκ στο άρθρο που παρέθεσα) την διατήρηση και αύξηση του ποσοστού των κερδών των μεγάλων εταιριών, ΠΑΡΑ την μείωση του τζίρου τους.

Με τις ελληνικές ασχολούμαι διότι το πρότυπο ανάπτυξης που προτείνεται(και ενεργοποιήθηκε επισήμως πριν λίγο) τις αφορά αμεσα. Αυτό το πρότυπο είναι αμερικανικό και σε καμία περίπτωση ευρωπαικό. ΑΛΛΙΩΣ έχει οικοδομηθεί/αναπτυχθεί η Γερμανία, Γαλλία, Δανία κτλ. και ΑΛΛΙΩΣ οι Αμερικανοί. Όποιος έχει ζήσει π.χ. στην Γερμανία ξέρει πως το κλασσικό τριμερές σχήμα(εργοδοσία, συνδικάτα, κράτος) λειτουργεί αποτελεσματικά διότι και τα τρία μέρη έχουν τους ΠΟΡΟΥΣ(ιστορικούς, πολιτικούς, οικονομικούς κτλ.) ώστε να λειτουργήσουν. Έτσι η εργοδοσία δεν είναι ασύδοτη, τα συνδικάτα δεν είναι κρατικοδίαιτα και το κράτος δεν είναι υδροκέφαλο και υπνωτισμένο. Για να καταλάβουμε πόσο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ είναι η κατάσταση στις ΗΠΑ, μπορούμε να δούμε τον πρόεδρό τους που αγωνίζεται να περάσει τα αυτονόητα μέτρα ώστε η αγορά να έχει μια στοιχειώδη λογική και να σταματήσει να λειτουργεί σαν αρπακτικό ζώο. Ο Ομπάμα τα λέει , δεν τα λέει ο Τσόμσκι..

Όχι για όλους φίλε μου. 335% κέρδη για τις 500 μεγαλύτερες επιχειρήσεις των ΗΠΑ εν μέσω(ή λόγω..) "κρίσης". http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=154612 Βλ. άρθρο του Δελαστίκ(στο κάτω μέρος της σελίδας)

Λοιπόν έχω το συγκεκριμένο μπάσο εδώ κι έναν χρόνο. Οι εντυπώσεις μου είναι οι καλύτερες. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω ιδιαίτερη εμπειρία από μπάσα. Το αγόρασα απλούστατα διότι κατά την γνώμη μου ήταν το ομορφότερο μπάσο που έτυχε να δω/παίξω. Ο ήχος του έχει πράγματι jazz bass προσανατολισμό αλλά είναι πολύ πιο ευέλικτο καθώς προσφέρει κάποιες δυνατότητες συνδυασμού των μαγνητών του(με parallel/ series slide switch). Όπως αναφέρθηκε ήδη, διαθέτει επιλογή για active mode. Επίσης, με έχει εντυπωσιάσει η ποιότητα κατασκευής του (είναι κατασκευασμένο στην Ιαπωνία). Ένα ζήτημα που έχω δει να συζητιέται πολύ στο ίντερνετ, είναι αυτό των ανεπιθύμητων θορύβων(hum/buzz) που μπορεί να παρουσιάζει. Προσωπικά δεν έχω τέτοια εμπειρία. Αν ενδιαφέρεσαι για κλιπς, πες μου. 8)

ελπίζω να πάρεις τα περισσότερα +1 στην ιστορία του Νόιζ ;D ;D

63 σελίδες τώρα δεν είδαμε εμφύλιο. Πράγμα πολύ ενθαρρυντικό γι αυτήν την κοινότητα. Δεν μπορώ να συμφωνήσω ότι ΟΛΗ η μεταπολιτευτική αριστερά είναι για πέταμα. Αν υπάρχει ένας χώρος που με πείθει ακόμα για την ανιδιοτέλειά του είναι ενα ΚΟΜΜΑΤΙ αυτού του χώρου.

Ποιοί αριστεροί το κάνουν αυτό? Ο συγχωρεμένος ο Παπαγιαννάκης, ο Γλέζος(που συμμετείχε σε πορεία ..αστυνομικών), ο Κοροβέσης(που άσκησε δημόσια κριτική στο ..ίδιο του το κόμμα)? Διότι, για μένα, τέτοιοι άνθρωποι ΕΙΝΑΙ η ελληνική αριστερά κι αν ΔΕΝ υπήρχαν, ΔΕΝ θα μπορούσα να λέω την άποψή μου ελεύθερα, να εργάζομαι με ανθρώπινους όρους(λέμε τώρα) κτλ. ΑΥΤΟΙ αγωνίστηκαν και αγωνίζονται γι όλα αυτά, σε αυτούς οφείλονται αυτές οι κατακτήσεις και ΟΧΙ στην ..αυτορρύθμιση του κεφαλαίου. Είναι πολύ κρίμα να βάζουμε σε ένα τσουβάλι όλη την αριστερά και να την πετάμε στα σκουπίδια. Είναι, τουλάχιστον, ανιστόρητο και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με μία δημιουργική κουβέντα που θα μπορούσε να γίνει για την κριτική της αριστερής σκέψης/πράξης. Νίκο, ξέρεις πόσο σε εκτιμώ, αλλά διακρίνω ένα μανιχαισμό στην σκέψη σου που δεν νομίζω πως είναι χρήσιμος για μια ψύχραιμη κριτική.

Σήμερα άκουσα το δεύτερο μέρος του ραδιοφωνικού αφιερώματος που έκανε ο Μάκης Μηλάτος στην μαύρη μουσική παράδοση(με έμφαση στην soul). Σας προτείνω αυτές τις εκπομπές σε περίπτωση που θέλετε να μάθετε τα βασικά ή να θυμηθείτε την σπουδαία αυτή μουσική. Οι εκπομπές υπάρχουν ηχογραφημένες εδώ: http://www.stokokkino.gr/ekpompes/i-poli-sto-kokkino (πρόκειται για τις δύο τελευταίες, 15 και 16 Απριλίου) Ελπίζω να σας αρέσουν! :)

+1 Σπάνια ΔΕΝ μαθαίνω κάθε φορά που ποστάρεις. ;)

+1 Το σημείο στο οποίο θα καταλήγαμε αν μιλούσαμε για ..Οικονομία και όχι για προσωπικές οδύσσειες με ευτυχή κατάληξη(έχω και γω μία, να την πω?) Φιλικά.

Σαφέστατα δεν είναι μαύρα χάλια. Το μεγάλο αγκάθι είναι τα (τραγικά λίγα)χρήματα που πάνε στην έρευνα. Πέραν αυτού κάθε άλλο παρά χαμηλό είναι το επίπεδο, τουλάχιστον στα μεγάλα πανεπιστήμια της χώρας. Είναι σαφώς πολιτικό το thread, εγώ θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση που προκύπτει από προσωπική εμπειρία. Πριν κάποια χρόνια συμμετείχα σε διεθνή ερευνητική ομάδα(στο πλαίσιο του erasmus) με αντικείμενο εργασίας τον δείκτη κοινωνικής εμπιστοσύνης στις χώρες της Ευρώπης. Χωρίς να κουράσω με ζητήματα μεθοδολογίας θα πω μόνο ότι μετα την επεξεργασία των δεδομένων(ερωτηματολόγια, συνεντεύξεις κτλ), βρήκαμε ότι η Ελλάδα ήταν στην προτελευταία, πριν την Πολωνία, θέση. Οι Έλληνες δεν δείχνουν εμπιστοσύνη στους θεσμούς, δεν έχουν ανεπτυγμένη αίσθηση κοινωνικής αλληλεγγύης, δεν είναι αισιόδοξοι κτλ. Αναρωτιέμαι λοιπόν πως αυτά τα τόσο σύνθετα ζητήματα μπορούν να λυθούν με απλή εφαρμογή νεοφιλελεύθερων οικονομικών θεωριών. Η αγριότητα και η αρπακτικότητα, ο αξιακός ξεπεσμός δεν λύνονται αλλά σε πολλές περιπτώσεις δημιουργούνται από το μοντέλο αυτό. Όσο πλησιάζουμε στην εποχή μας, κυρίως από τις κρίσεις της δεκαετίας του 1970 κι έπειτα, βλέπουμε ότι η βία της λογικής του κέρδους διαβρώνει όλο και περισσότερο τις βασικότερες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης(δημιουργικότητα, φαντασία κτλ.) Θα λυθούν όλα αυτά αν ιδιωτικοποιήσουμε το σύμπαν? Πολύ ωραία, αλλά τίνι τρόπω? Μπορεί κάποιος να μου επισημάνει μία σοβαρή μακροοικονομική θεωρία του νεοφιλελευθερισμού(Φουκουγιάμα κτλ.) που να ΜΗΝ έχει αποτύχει παταγωδώς? Αν παρακολουθείτε, η κρίση στον διεθνή οικονομικό τύπο αναλύεται με ..μαρξιστικούς όρους. Πολλά (πολιτικά) έγραψα. Σταματώ εδώ.

Αγαπητέ yann, με ενδιαφέρον διαβάζω τις σκέψεις σου για τα "αδύνατα σημεία" του μπουζουκιού και νομίζω πως μια τέτοια συζήτηση θα είχε νόημα μόνο αν αυτές οι αδυναμίες προέκυπταν ως προβλήματα που έχει συγκεκριμένος(-οι) μουσικός(-οί) Πώς γίνεται να πούμε ότι το τρίξιμο της χορδής ή το σβήσιμο της νότας, στα οποία αναφέρθηκες, συνιστούν "προβλήματα"? Είναι δυνατόν να καθιστούν το όργανο τόσο δυσλειτουργικό αλλά ταυτόχρονα να γίνονται αποδεκτά από τόσες γενιές μουσικών και κατασκευαστών? Να σημειώσω ότι είμαι ένας απλός θαυμαστής του μπουζουκιού(δεν παίζω) και σε ρωτάω για να μάθω, όχι για να το παίξω έξυπνος. ;) Όσο για την διαμάχη περί τρίχορδου-τετράχορδου, δεν νομίζω πως έχει κανένα νόημα. Εκεί που σκέφτομαι πως προτιμώ τον ήχο του τρίχορδου, θυμάμαι πως ο δεύτερος αγαπημένος μου μπουζουξής είναι ο Ζαμπέτας(ο πρώτος είναι με διαφορά ο μέγας Μάρκος :))

Πώς δεν δίνουν. Ορίστε: http://www.dv247.com/computer-hardware/native-instruments-guitar-rig-4-kontrol--67535 Επίσης: http://www.dv247.com/computer-hardware/ik-multimedia-stompio-guitar-processor-usb-floor-controller-and-audio-interface--48424 Ή το φθηνότερο: http://www.dv247.com/computer-hardware/ik-multimedia-stealthpedal-audio-interface-wah-style-pedal--61540 Προφανώς αυτά δεν είναι μόνο κάρτες ήχου αλλά και midi controllers.