argytar

ΝΑΙ ! Αυτό με τη σακούλα πρέπει να μας πεις από πού το πήρες. Είχα δει σε κάποια site να το κατασκευάζουν με σακούλες για κατασκευή skateboard. Έχω αναρρόφηση 70 λίτρων οπότε νομίζω χρειάζομαι μόνο τη σακούλα! Επίσης να βρω καπλαμάδες. Κεντρικό μπλοκ πλαϊνά και mold τα έχω ήδη φτιάξει! Και μια έξτρα ερώτηση: χρησιμοποίησες maple καλούπι για τους καπλαμάδες; Τι είχες από κάτω; Ένα tutorial με τις vacuum bags θα το εκτιμούσα δεόντως!!

Σας ευχαριστώ όλους για τις πληροφορίες! Οι τωρινές διαστάσεις είναι 12 χιλ στο nut 17 στη μέση και 14 στο heel. Νομίζω θα είναι ΟΚ αν το μανίκι έχει πάχος 25 χιλιοστά. Θα ποστάρω όταν βάλω το φιλέτο!

Για τον Φάνη τι να πούμε, όντως! Έχω την τιμή να τον γνωρίζω χρόνια και ζαμάνια και ό,τι λέτε παραπάνω είναι αληθή 100%! Προσωπικά με έχει βοηθήσει τόσο πολύ με την κατασκευή οργάνων ως σχεδόν καθημερινός καθοδηγητής, που δεν έχω λόγια. Ξέρω ότι δεν του αρέσουν οι πολλές κολακείες , οπότε σταματώ εδώ λέγοντας με τη σειρά μου δημοσίως ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Aman τι μας κάνεις τώρα!

Άραγε θέλει βαθειά για να κοντράρει καλά στο φετόνι. Οκ πάω να ξαναμετρήσω και να δγιορθώσω , χίλια θενκς!

Ναι! Το διάβασα και αυτό ότι μερικές δεν είχαν καν καμπύλη απλά ευθύ αυλάκι υπό γωνία! Αν θέλεις πόσταρε εδώ να τα δούμε όλοι, σε ευχαριστούμε! Επίσης να προσθέσω ότι ο Φάνης έκανε τραντίσιοναλ με το τελικό κομμάτι προς το χέντστοκ να μην είναι συνέχεια του αυλακιου αλλά μέρος του μανικιού οπότε δεν είχε πρόβλημα διπλώματος της φέτας στο σφίξιμο...

don t do it Phaedon! έχω την εντύπωση ότι κολλώντας την ταστιέρα σταματάει να «ξεδιπλώνει» η φετα. επίσης, ίσως βάζοντας ca glue ή titebond στη ροδέλα μόνο στην επαφή της με το ξύλο να μετριάζεται λίγο το θέμα... Νίκο βρήκες και συ βινταντζ σπεξ γι το καναλι; Ειναι 9-12-6; Ναι Νάσο αν βρεις μετρήσεις σου παλιές πες μας τι και πώς!

Μπράβο Νικ!! Πόσο σου βγήκε το cnc? Πήρα και γω ένα κομμάτι περλόιντ και θέλω να κάνω πράγματα! Με το truss rod τι έκανες; Τραντισιονέλ ή ίσιο;

Και καλά έκανες εν τέλει!!! Κρίμα θα το ψάξω λίγο ακόμα... ο hellfire άραγε τι έκανε στη Les Paul?

το knee rest το είχαν οι 58άρες και καλά για να μαγκώνει στο πόδι και να παίζεις και καθιστος. Είναι ένα κομμάτι λάστιχο . Θα την ψάξω πώς να το κολλήσω και θα σας πω. Μισό λεπτό!!! Έτσι νόμιζα και εγώ! Στην Jazzmaster χάλασα δύο μπράτσα γιατί νόμιζα δε δούλευε. Μετά κόλλησα ταστιέρα και έκανα το νεκ προφίλ και δούλευε! ΔΕΝ μου λύγιζε με το μανίκι αδούλευτο. Κάνε το σε σκράπ με φτηνό ξύλο για δοκιμή αλλά τουλάχιστο σε εμένα έγινε ακριβώς έτσι: Με αδούλευτο το μανίκι ΔΕΝ λύγιζε. Όταν έκανα νεκ προφίλ δούλεψε κανονικά.

Έλα Νάσο, το ρούτερ μου προς το παρόν δεν έχει θέμα, είναι σταθερό. Αν παρουσιάσει πρόβλημα θα το έχει κερδίσει γιατί μου έχει προσφέρει πολλά τα τελευταία δέκα χρόνια! Το truss rod είναι 5 χιλ σε πάχος. Το κανάλι από μετρήσεις που βρήκα στο διαδίκτυο κατά μέσο όρο έχει βάθος 15 χιλιοστα στο κέντρο 7-8 προς το heel και 7 προς το truss rod headstock cavity. Δύο έχω κάνει μέχρι τώρα traditional, στην 60s Jazzmaster και την Firebird και φαίνεται να ακούνε καλά. Την τελευταία φορά μάλιστα κόλλησα την ταστιέρα μαζί με τα τάστα, πράγμα που φαίνεται να είναι πιο σταθερό για το όργανο. Μου έχει τύχει να περάσω τάστα και να φυγει λιγο το μανικι προς τα πισω σε single acting truss rod. Εκεί οι χορδές ευτυχώς έφεραν τα πράγματα στη θέση τους. Κάπου διάβασα για 6.5 στο heel 12 στη μέση και 9 στο headstock. Υποτίθεται θέλεις να πάει λίγο πιο βαθειά από το μέσο πάχος του μανικιού για να δουλεύει, οπότε τα κάνω και βαθύτερα αφού το μανίκι μου συνηθως πιάνει την ίντσα σε πάχος. Αν θέλει ας μας διαφωτίσει και ο Φάνης. Καμιά ιδέα για το knee rest? Με τι λες να το κολλήσω;;

Γίνηκε και το κανάλι του truss rod με καμπύλη.

Η κόρη μου είδε την προηγούμενη φωτό και είπε να βάλει το σώμα που έλειπε στην κιθάρα, μην είναι μόνο του το μανίκι και είναι παραπονεμένο. Συνεχίζοντας ρούταρα την ταστιέρα ώστε να είναι παράλληλη με τις άκρες του μανικιού. Έπειτα, τρύπησα για τα pearl dots. Μετά έβαλα τα dots. Τώρα είναι ώρα να σκάψω για truss rod, βρήκα nut που χωράει καλά σε 10-32 ή M5 πάσο και προχωράω να σκάψω αυλάκι και έπειτα να μετρήσω το μήκος του truss rod ώστε να κόψω τα έξτρα πάσα με τη φιλιέρα. Μπόρεσα και βρήκα και λαστιχένιο knee rest , οπότε πρέπει να σκάψω στο σώμα εσοχή και να το κολλήσω. Έχει κανείς καμιά ιδέα πώς; Βενζινόκολλα;;

Σημάδεψα για το truss rod κανάλι. Θα γίνει με τον τραντίσιοναλ τρόπο.

Τελικά ήρθαν τα mop dots που είχα κάποτε παραγγείλει οπότε θα βάλω αυτά. Είναι 1/4" σε διάμετρο. Οπότε κόβω την ταστιέρα με το Kataba (καράτε το λέει ο Φάνης). ...και πάμε να βάλουμε τα inlays αφού σημαδέψουμε προσεκτικά. Η ταστιέρα είναι από παλίσανδρο Μαδαγασκάρης και πλανίστηκε στα 6 κόμμα κάτι χιλιοστά. Αυτό το quarter inch έπαιζε πολύ τότε στη Γίβσον. Έχουν βέβαια βρεθεί ταστιέρες από 6.3 ως 5 χιλ πάχος αλλά λένε ότι άρχιζαν από quarter inch και κατέληγαν όπου τους έβγαζε με τα τριψίματα.

Έλα μάστορα, θα πρέπει να ανατρέξω στα θέματά σας με τον Hellfire για neck heel construction! Ενδιάφέρον αυτό με τις V όντως. Πολλοί λένε ότι στό όρθιο έχουν φοβερή αίσθηση.

Α Noted! Ακριβή ρέπλικα δεν ξέρω αν θα μπορέσω να φτιάξω αλλά θα προσπαθήσω να είμαι κοντά. Να πω την αλήθεια μου τη σπάει λίγο η έλλειψη straight string pull στις Gibson, τόσο στις V όσο και στις εξπλόrer. Η καλύτερη φάση ειναι η Firebird αλλά το χέντστοκ της δεν ταιριάζει εδώ.... Σωστά;;; (Μου πέρασε από το μυαλό για λίγο και μετά λέω... σοβαρέψου... ο Μποναμάσας το έκανε με Λες Πωλ και ήταν ας πούμε άκομψο - όχι οτι αν μου τη χάριζαν δε θα τη δεχόμουν αλλά να ´χαμε να λεγαμε). Κάτι άλλο που δε σχολιάσα για την 58άρα V, που ισχύει και στην αντίστοιχη explorer, είναι o extra long tenon που ξεπερνάει το route του Neck μαγνήτη, νομίζω φαίνεται στις φωτοζ. Επίσης άλλη διαφορά είναι ότι το σώμα έχει πιο κάθετους «ώμους» σε σχέση με το μανίκι από ό,τι σε μια redesigned V του ‘67. Η τελευταία φωτό από Πνοή και Νύξη.

Προς τα εκεί με βλέπω με κάποια minor tweaks. Μετά κόπων και βασάνων ήρθαν και τα brass ferrules από Γερμανία από έναν τύπο που εμπορεύεται vintage repro parts για 1958 F V και 59 LP. 1/4” στη διάμετρο και μπαίνουν σε βάθος 4.5 χιλιοστών για να χωράει η μπίλια της χορδής. Αυτό το εξήγαγα ως συμπέρασμα από τη μελέτη φωτογραφιών original V και με κάποια groups στο FB αφιερωμένα στις F V. Επομένως τοποθετήθηκαν όσο πιο κοντά γινόταν στον original vintage τρόπο.

Το template βλέπεις... δεν εισακούστηκες ακόμη... Σκέφτομαι το look της Lucy αλλά θέλω να κρατήσω και το κλασικό όσο γίνεται. Επίσης για να δείξει το Les Paul Headstock θέλει και έναν τόνο binding και δεν ψήνομαι αυτή τη φορά, θέλω πιο απλή κατασκευή! Τι λέτε; Les Paul headstock ala Lucy Albert King ή Classic 50s V Headstock?? Nα προσθέσω ότι κόπηκαν τα αυλάκια για τα τάστα σε παλίσανδρο Μαδαγασκάρης 1/4". Εδώ θέλει mother of pearl 1/4” dot markers που μάλλον θα πρέπει να κατασκευάσω.

Κορίνα και ο εγκέφαλος στον αναδευτήρα!

Μέτρησα και έκοψα μαύρο πικ γκαρντ. (Έχω και μπλανκ για άσπρο αλλά λέω να αρχίσω με μαύρο γκαρντ). Κάπως έτσι με βοήθησαν τα χάρτινα τεμπλεΐτς. Έφτιαξα ένα τεμπλεητ για τον τένοντα και τον ρούταρα σε γωνία με το σώμα. ...φαίνεται να ταιριάζει ωραία. ... εδώ βλέπουμε ότι το σώμα έχει το τακουνάκι για το μανίκι. Άρχισα να περνάω γομολάκα ξανθιά και πήρε ΠοΛλΈς μέρες να γεμίσουν οι πόροι. Δε θα ρίξω νίτρο προτιμώ γομολάκα , έχει καλύτερο ήχο και οπτικά είναι πολύ κοντά. Άσε που ρελικάρει και ωραία με τον καιρο, κάνει μέχρι και σπασίματα/ γραμμές κοντά στο παλιό νίτρο... Με ποτηροτρύπανο κατάλληλης διαμέτρου πήραμε και το jack plate. Με το τροχάκι του δρεμελ έκοψα και μετά τρύπησα και γυάλλισα και έτοιμο το Caddie plate! Νομίζω αρχίζει να δείχνει ωραία! Το μανικι εδώ είναι από άλλο πρότζεκτ. Η κιθάρα θέλω να έχει ένα ελαφρύ ρέλικ και να έχει look 59-62 όταν πια τις φτιάχνανε από spare parts. Eδώ για κάποιο λόγο δε θα ήθελα γυαλλισμένα χρυσά καπάκια στους μαγνήτες. Για αυτό και διάλεξα ένα σετ που να είναι ρελικ από μόνο του. Στα χέρια ενός φίλου που δεν μπορώ να αναφέρω το όνομα, μέσα σε τρεις μήνες οι μαγνήτες γίναν ρέλικ από τον τοξικότατο ιδρώτα του και τα συνεχόμενα προ κορωνοϊού λαηβς. Οπότε το σετάκι GAS που ήρθε στα χέρια μου έκατσε γάντι!! Ώρα να κοπεί το μανίκι. σημείωσα χονδρικά τον τένοντα και έκοψα με το Γιαπωνέζικο γιαταγάνι! Γάντι! Κρατάει την κιθάρα όρθια με το ένα χέρι! Και σωστή γωνία!

Μάζεψα λοιπόν τα ανάλογα κομμάτια Κορίνα και άρχισα να μετράω. Έκοψα τα δυο κομμάτια για το σώμα... ..τα έφερα κοντά και τα κόλλησα. Ήταν ώρα για το ρουτάρισμα. Το σώμα έχει πάχος 38 χιλιοστά και βγήκε λίγο παραπάνω από δύο κιλά. Πιστεύω παρ´ όλα ταύτα ότι δεν θα είναι πολύ βαρύ το όργανο. Τρύπησα για τα ferrules με προσοχή σημαδεύοντας μπρος και πίσω , ώστε να συναντηθούν οι τρύπες στη μέση. Έπειτα άρχισα να την ψάχνω με το Cadillac plate που «χωνεύει» από μπροστά τις χορδές. Μετά από μια βόλτα στο τοπικό μεταλλουργείο τσίμπησα ένα παχύ φύλλο ορείχαλκου για να το δουλέψω στο χέρι, έτσι για να μιμηθούμε ελάχιστα τον hellfire και τα καταπληκτικά hardware που κατασκευάζει!!

Σωστός!! ...ή κάτι τέτοιο.

Ο Noe13 μου είπε κάποια στιγμή : «θα φτιάξεις όλη τη Gibson?» Μια 335 θέλω εδώ και χρόνια και μάλλον αν δεν ξόδευα σε εργαλεία και μαγνήτες θα την είχα πάρει. Το πρώτο βήμα ήταν η firebird όπου έπαιξα με τις γωνίες και πήρα κάποια μαθήματα. Έκανα το κανάλι για το traditional truss rod και είδα και εκεί ποιες δυσκολίες υπάρχουν , το βάθος κλπ. Το δεύτερο βήμα είναι η flying V όπου θα κάνω μια σχετικά πιο εύκολη κόλληση σώματος - μανικιού.Δεν έχει το κλασικό «τακουνάκι». Η 58άρα-59άρα τουλάχιστον. Εδώ θα προσπαθήσω να προσεγγίσω την κλασική γωνία της Gibson. Η γενική πρόβα θα είναι μια Κορίνα Explorer και ελπίζω να μπορέσω εν τέλει να ολοκληρώσω την 335 μετά από όλα αυτά. Στο θέμα μας τώρα, ποιος δε λατρεύει Albert King (δε θα πω και Joe Bonamassa). Ήθελα πάντα να κατασκευάσω μια Κορίνα V διότι μου άρεσε η εμφάνιση και η εργονομία της. Οπότε έχοντας δουλέψει πολύ με την Λίμπα ή Κορίνα ώστε να είναι το αγαπημένο μου κσύλο για σώματα , είπα να έρθω στη βάση των πραγμάτων που είναι μια Κορίνα flying V. Από το ´55 και μετά η Gibson άρχισε να ακούει από τον κόσμο ότι κάνει παππουδίστικες κιθάρες, ενώ ο Leonidas Clarence Fender είναι πρωτοπόρος με τα σχήματα και την εργονομία του. Για να αποδείξει λοιπόν ο τότε πρόεδρος Ted McCarty ότι δε γέρασε η Gibson αλλά πρωτοπορεί, πήρε τον Seth Lover και τα άλλα πρωτοπαλίκαρα και έβγαλαν για το NAMM του 1958 τρία φουτουριστικά μοντέλα την Flying V, την Futura που μετεξελίχθηκε σε Explorer και την Moderne, η οποία δε βγήκε τότε επίσημα σε παραγωγή, αν και υπάρχει ένα prototype χωρίς καν μαγνήτες που βολόδερνε λένε στο Memphis στα χέρια ενός busker. Για να μην τα πολυ-πολυλογώ το ´58 βγήκαν 81 V και το ´59 17 κιθάρες V και μετά η φάση για λίγο καιρό σταμάτησε διότι ήταν από ό,τι φαίνεται μπροστά από την εποχή τους. Τη συνέχεια λίγο-πολύ την ξέρουμε, έγινε επανεκίνηση/σχεδιασμός μετά το ´67 και σαν όργανο έλαμψε σε πολλών αγαπημένων μας μουσικών τα χέρια. Οι V του 1958 - 59 είχαν την ιδιαιτερότητα να είναι string- through body κατασκευές με δικά τους brass ferrules, με σώμα από δυο κομμάτια Κορίνα κολλημένα στη μέση. To heel είναι χωνευτό και όχι με το κλασικό «τακουνάκι» , έχει όμως γωνία το μανίκι με το σώμα 3,5-4 μοίρες. Η πρώτη μου κινηση μετά από ένα γενικό διάβασμα ήταν να πλοτεριάσω όσο πιο ακριβή σχέδια μπορούσα να βρω, να είναι καλά το net και ο φίλος τοπογράφος Γιάννης Ψυχούλης.