pipityri

Δεν βρίσκω την εκτέλεση να χάνει σε κάτι. Το rhythm section κάνει ό,τι θα έκανε οποιοδήποτε τεράστιο rhythm section,βοηθώντας τον κάθε σολίστα να καταθέσει ένα πλήρες statement εντός ενός κουπλορέφραινου σε ένα περιβάλλον ποπ. Επίσης, δεν ακούω τρομπέτα να φεύγει. Και ο Roney και ο Corea παίζουν μέσα στις αλλαγές του τραγουδιού. Η άποψη μου για το αν τα solos είναι μέσα ή έξω από το κομμάτι....όταν έχεις τέτοιο line up,ειδικά για ένα one off jam, οι παίκτες είναι το κομμάτι. Αν δε επρόκειτο για δισκογραφικό εγχείρημα ίσως να ήταν ένας δίσκος του Mayer που θα αγόραζα.

There was a trombonist called Herb Whose playing was loud though superb When neighbors complained Young Herbert explained "But Art is meant to disturb"

Ευχαριστώ για τις πληροφορίες, θα τους τσεκάρω!

Καλημέρα Bill, Ωραίο θέμα, αν και περίμενα να ακούσω κάτι δικό σου. :) Μπορείς να μας πεις λίγα πράγματα για το έργο από το οποίο προέρχεται και γι΄αυτόν που το έγραψε?

Επιτέλους, είμαι στην ίδια λίστα με την Joan Jet!!! ;D

Δε μου λε ρε, μια και σε πέτυχα...αυτός ο κύκλος της Πέμπτης που λένε, τι είναι? Δευτέρα δεν είναι? Η μηπως Τρίτη?

Και τι έγινε, το ριξες στην αραβική? ;D

Καλά ρε χαμένε, μ'εβαλες μετά τον Holdsworth? Νταξει, τους άλλους τους έχω στεγνά, από τον ξυνό τον λεγκατάκια γιατί χάνω, ε? ;D

Ρε που να σου καεί η σκούπα....πάνω δεξιά, στη βιβλιοθήκη του Bill...πάνω απο το Converse-μπιμπελό....τα άπαντα του Harry! Paonameletisous!!! ;D

Πίσω ρε, στη βιβλιοθήκη!!! I dig! ;D

Χάρυ Πότερ!!!

:)

Συμφωνώ με τον Bill, αλλά να πω το εξής...η τεχνική είναι ένα εργαλείο που μας επιτρέπει να παίξουμε αυτά που θέλουμε, και χρειαζόμαστε όση και όποια αυτά που θέλουμε ορίζουν. Θεωρώ όμως πως δεν είναι αρκετή χωρίς, ας πούμε, βαθιά κατανόηση του στυλ που θέλουμε να παίξουμε, των αρμονικών, μελωδικών και ρυθμικών χαρακτηριστικών του, της ιστορίας του, της εσωτερικής του γλώσσας. Για παράδειγμα, ένα πράγμα να έχεις εκπληκτικό alternate picking και άλλο πράγμα να το χρησιμοποιήσεις για να αυτοσχεδιάσεις πάνω στο Giant Steps, σε 11/8 ή να παίξεις φλαμένγκο ή να παίξεις με Ινδούς ή να παίξεις heavy metal ή Bach. Εν ολίγης, πιστεύω πως αυτό που μας επιτρέπει να παίζουμε αυτά που θέλουμε είναι, πρωτίστως, η μουσική καλλιέργεια. Αυτή δίνει πνοή και σχήμα στην τεχνική μας.

Προφανώς έχει αξία για τον ίδιο, αυτό είναι αρκετά σοβαρό κίνητρο.

Bump....για να μην ξεχνιόμαστε! Είναι κάτι που αξίζει τον κόπο. :)

Πρέπει να είναι μια δεκαετία πριν, είχα συνδιοργανώσει ένα φεστιβάλ μαθητικών γκρουπ με τον Δήμο Βούλας και ο κύριος που εμπνεύστηκε και υλοποίησε αυτήν την ιδέα ήταν εκεί. Εστησε και τράβηξε, δωρεάν, όλο το event. Είχε φέρει τρεις κάμερες, το αποτέλεσμα ήταν απίστευτο. Πρέπει να ήταν η αρχές της περιπέτειας τότε, θυμάμαι πως αργότερα είχε τραβήξει και κάποιο Schoolwave. Φαίνεται πως έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι από τότε. :) Πάντα τέτοια!

Η προφανής συμβουλή είναι...μάθε θεωρία! :)

Σωστά νομίζεις... :) Ionian Bmaj7 Dorian για Bm7 Phrygian για Bm7 (η sus7 b9) Lydian για Bmaj7 (με # 11) Mixolydian για B7 Aeolian για Bm7 Locrian για Bm7b5 Επίσης, μάθε τα modes σε μια θέση, δεν χρειάζεται ντε και καλά να αλλάζεις θέση για κάθε mode. Καλημέρα!

Κι εγώ... Και με τον Παύλο είχα παίξει μια φορά....

Εννοείται....

...και από το πράσινο βιβλιαράκι... Απίστευτο βίντεο...το χαμόγελο στο τέλος τα λέει όλα. ...και ο Παύλος....απίστευτο. Απίστευτο...

Οχι ρε....οχι....

Ο,τι και να πει κανείς για το επίπεδο της δουλειάς που κάνεις είναι λίγο. Εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο εγχείρημα σου και σίγουρα θα κάνω το κατιτίς μου κι εγώ για να βοηθήσω. :)

Νταξει, το Sheena is a Punk Rocker το παιξαν ίδιο, σιγά τη διασκευή.

Θα είχε, ίσως, ενδιαφέρον να προσπαθήσεις να μας εξηγήσεις τι.