Jazzjoker

Συμφωνώ απολύτως με longshadow. Επίσης κανείς δεν ανέφερε ότι η κοπέλα είναι διαολεμένα σέξι. Μεγάλο κομμάτι της καριέρας της βασίζεται στην προώθηση αυτής της εικόνας.

1. Αφήνεις απ' έξω ΠΑΡΑ πολλά. 2. Κάποια από αυτά που αναφέρεις, μπορεί να έγιναν επιτυχίες αλλά σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι ήταν τα καλύτερά τους. 3. Κάποια από αυτά που αναφέρεις δεν τα έγραψαν νέοι. Παραθέτοντας άλλα κομμάτια από τα πρώτα άλμπουμ άπειρων κιθαριστών, το συμπέρασμά σου μπορεί κάλλιστα να αντιστραφεί και να γίνει "Νέος γράφεις τα χειρότερα κομμάτια σου" Επίσης, "Νέος, γιατί δε φοράς τζόκεϋ;"

Μοιράζει ο ez τεχνική; Καλά, εμένα γιατί δε μου τα λέει κανένας αυτά; Έτσι εξηγείται ότι έχουμε γεμίσει με παικταράδες εδώ μέσα τελευταίως. Όποιος έχει την τεχνική, παρακαλείται να την επιστρέψει στο νόμιμο κάτοχο. :)

Δεδομένου ότι παίζεις σχετικά λίγο καιρό. απ' ό,τι ξέρω, είσαι σε καλό δρόμο. Αν θες να εμπλουτίσεις το μουσικό σου λεξιλόγιο, θα πρότεινα να προσπαθήσεις να βγάλεις, σιγά σιγά, φράσεις κιθαριστών που σου αρέσουν. Αυτό βοηθά και στην εξάσκηση του αυτιού αλλά και στον εμπλουτισμό του παιξίματός σου. Άλλαζε και καμιά θέση πεντατονικής. Ξέρω ότι το συγκεκριμένο μποξ, είναι το πιο βολικό αλλά "ξεβολεύοντας" τον εαυτό σου τον αναγκάζεις να γίνει δημιουργικός :) (αυτό δεν ισχύει μόνο για την κιθάρα, ούτε μόνο για τη μουσική φυσικά) Όσον αφορά τον ήχο. Ωραίο το feedback αλλά το overdrive που ακούγεται δε μου άρεσε. Μου φάνηκε σα fuzz περισσότερο. Υπάρχουν και μερικές πολύ καλές στιγμές οπότε την πρώτη ύλη την έχεις σίγουρα.

Ευχαριστώ φίλε Γιάννη. Όσον αφορά τα φωνητικά, έκανα μια οντισιόν στον Gilmour αλλά δε μου καθότανε, άσε που εκείνος ήθελε να φέρει και κιθάρα για να σολάρει λέει. Τι τα θες, φίρμες....

Ευχαριστώ πολύ συνονόματε. Όσον αφορά τη λεπτομέρεια, είναι γνωστό ότι είμαι βιαστικός και τσαπατσούλης. Προσπαθώ να το διορθώσω αλλά συνήθως, θέλω να αποτυπώσω την ιδέα όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ουδεμία πειθαρχία :(

you got it :) Ευχαριστώ θερμά.

Εξαιρετική φρασεολογία, φοβερός ήχος, the whole package με λίγα λόγια. Με έβαλες να ξανακούσω το συγκεκριμένο σημείο και να αναρωτηθώ αν την κατάλαβες με το αυτί ή έπιασες κιθάρα για να δεις τι είναι. Αν ισχύει το πρώτο, θέλω να μου κάνεις ear training :D

Δε θα μπω στη διαδικασία να προσπαθήσω να σας βρω ταμπέλα γιατί αισθάνομαι ότι πρέπει να αναιρέσω έναν από τους λόγους για τους οποίους μου αρέσετε. Απ' την άλλη, όταν ζήτησες από τους τολμηρούς να αναφέρουν τα αρνητικά, αμέσως μου ήρθε στο μυαλό κάτι: Τα κομμάτια σας δεν έχουν ούτε ένα blues solo ;D Α και για να μην ξεχνιόμαστε. Το cd είναι μόνιμα μες στο player. Επίσης, αιρετικός ων, το αγαπημένο μου δεν είναι το personnel ούτε το protege αλλά το bon ballad.

Πάρα πολύ καλό. Η φωνή δεν είναι σε καμία περίπτωση χάλια αλλά με έναν καλό τραγουδιστή το κομμάτι μπορεί να απογειωθεί. Και θα συμφωνήσω με το Νέστορα όσον αφορά τις κιθάρες, ρυθμικές και lead.

Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί βίντεο που δείχνουν την επισκευή σπασμένων headstocks από ατυχήματα, αποδεικνύουν ότι οι Gibson/Epiphone Les Paul δεν έχουν καλό quality control και είναι χειρότερης ποιότητας από άλλες μάρκες.

Αποποιούμαι την ΦΟΒΕΡΗ βλακεία που έγραψα και έστειλα στον SF, όχι για να ποστάρει ολόκληρη αλλά για να κρατήσει κανένα μικρό κομμάτι αν υπάρχει καμιά καλή στιγμη (με μεγεθυντικό φακό ;D). Επίσης φυσικά δεν πρόκειται να σας πω ποιο είναι το δικό μου (αν και είναι μάλλον εμφανές) γιατί ντρέπομαι για τα μούτρα μου. ::) Τεσπά, δε μαζεύεται τώρα.

Σας ευχαριστώ όλους και χαίρομαι ιδιαιτέρως που σας άρεσε.

Ένα κομμάτι επηρεασμένο από μια δύσκολη εποχή. Σκέψεις, εικόνες και στο τέλος, μια βαθιά ηρεμία. Βουαλά. room_no.12.mp3

Πολύ ενδιαφέρον θέμα το οποίο με απασχολεί προσωπικά εδώ και καιρό. Οι απόψεις μου είναι οι εξής: Η στρατευμένη τέχνη δεν έχει καμία σχέση με την τέχνη κατά παραγγελία. Η μία μπορεί να υπάρχει εντελώς ανεξάρτητα από την άλλη. Επίσης, το να είναι ένας καλλιτέχνης στρατευμένος είναι προσωπική επιλογή ζωής (δεν εξετάζω τις ειδικές, πολιτικά, περιπτώσεις). Το να είναι καλλιτέχνης κατά παραγγελία, μπορεί και να αποτελεί επιλογή ανάγκης. Η ευκολία ή δυσκολία της κατά παραγγελία σύνθεσης εξαρτάται από το είδος της παραγγελίας και το βαθμό στον οποίο παραγγέλων έχει δικαίωμα να παρέμβει στο αποτέλεσμα. Πχ: άλλο να σου συζητηθεί να γράψεις μουσική για μια ταινία ή μια θεατρική παράσταση και άλλο για μια διαφήμιση. Κατά την πρώτη περιπτωση προσφέρεται έτοιμη έμπνευση και ερέθισμα για δημιουργία με σχετικά λίγους περιορισμούς. Κατά την δεύτερη, πρέπει να χωρέσεις την έμπνευσή σου σε ένα κουτί συγκεκριμένων διαστάσεων και απαγορεύεται να ξεφύγεις. Ισχύουν τα ίδια με παραπάνω. Κατά την προσωπική μου άποψη και εμπειρία, η παραγγελία μπορεί να αποτελέσει και ερέθισμα για δημιουργία αλλά και σοβαρό περιοριστικό παράγοντα αναλόγως με τον τύπο της. Υπάρχει. Αν σε εννοώ σωστά, ρωτάς για τις περιπτώσεις επαγγελματιών, αποκλειστικά κατά παραγγελία συνθετών και όχι για συνθέτες που απλώς ζουν από τη μουσική τους. Συνθέτει μουσική (η οποία μπορεί να είναι και πολύ ωραία) άρα συνθέτης.

Θα σου έλεγα μπράβο ακόμη κι αν δεν είχες αναφέρει την ηλικία σου. Είναι πολύ καλό το κομμάτι. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι στο παίξιμο διακρίνεται μια ωριμότητα που συνήθως δε συμβαδίζει με τα δεκαεπτά. Συνθετικά δεν έχω να πω τίποτα, το κομμάτι είναι αρτιότατο. Όσον αφορά την παραγωγή, το μόνο που δε μου άρεσε ήταν ο κλασσικός ήχος της lead κιθάρας με το χαοτικό reverb και το τζιτζικοdistortion. Ψιλά γράμματα όμως. Πολύ το χάρηκα νέε μου :)

Να υποθέσουμε ότι ο υπάρχων καθηγητής σου δε σε καλύπτει στο είδος σωστά; Δεν έχεις παρά να ρωτήσεις διάφορους δασκάλους κιθάρας αν κατέχουν το αντικείμενο. Δεν υπάρχει γενικός κανόνας για το ποιος ξέρει να διδάξει τι. Επίσης, όπως ανέφερε κι ο Ηλίας, στο youtube υπάρχουν αρκετά μαθήματα και instructional videos αν και χρειάζεται κάποιο φιλτράρισμα καθότι υπάρχουν και πολλοί άσχετοι που θα σε μπερδέψουν.

Επίσης αντιτίθεμαι στον ορισμό της προκοπής γιατί ετοιμολογικά έχει ως εξής: προ-κόβω που δανείστηκαν οι άγγλοι και έκαναν pro-cut που δανείστηκαν οι έλληνες και έκαναν προκάτ = το ετοιματζίδικο/πρόχειρο π.χ. "Σούλα, μην ξαναπάρεις προκάτ κεφτεδάκια. Μου κάνουνε καούρες" Prokoviev είναι από άλλη ρίζα που δεν είναι του παρόντος.

Αυτό έχω βαρεθεί να το ακούω για να πω την αλήθεια. Δηλαδή οι Έλληνες είναι όλοι τεράστια μυαλά αλλά η χώρα δεν τους αφήνει να προκόψουν; Άμα είναι να προκόψεις, θα προκόψεις και στην Ανταρκτική λέω γω. Προκόπης

Παρολαυτά έχω βγάλει ωραιο ήχο στην κιθάρα. Ας όψεται το brand new route 66 που στέλνει οτιδήποτε άλλο πατιέται με το πόδι, αδιάβαστο.

Έγραψα ένα εξάλεπτο αυτοσχεδιασμό αλλά τα 5:30 περίπου λεπτά είναι λαμακία >:( Δεν το 'χω το κομμάτι.

Φυσικά και ήταν. Από πλανήτη του Άλφα του Κενταύρου μάλιστα.

Πολύ χειρότερος :D

Τότε, προφανώς δεν τον γνώριζαν. Αφού έγινε αστέρας και ειδικά αν είχε δώσει γνωριμία στο Χιώτη, τον θυμήθηκαν. Και μια φορά να είχε πάει, ένας μαύρος χίπης μέσα σε ελληνικό μπουζουκτζίδικο, δε νομίζω ότι ξεχνιέται σαν εικόνα.

Αμφιβάλει κανείς ότι ακόμη κι αν ο Χέντριξ πέρασε για 10 λεπτά, κάποια φορά, από το κέντρο του Χιώτη, η ελληνική κοινότητα θα το έκανε μεγάλο θέμα; Χωρίς να θέλω να μειώσω το Χιώτη, τα μεγέθη, από την άποψη της παγκόσμιας φήμης τουλάχιστον, είναι δυσανάλογα. Οπότε έστω ότι ο Τζίμυ πέρασε κάποιες φορές από το μαγαζί (ακόμη και μία φορά). Για το Χιώτη, αυτή η συνάντηση έγινε μετέπειτα (αφού ο Τζίμης έγινε σούπερ σταρ δηλαδή) "Ο Χέντριξ πήγαινε συχνά να δει το Χιώτη να παίζει". Για τον Χέντριξ μάλλον παρέμεινε "είχα πάει δυο τρεις φορές σ' ένα μαγαζί και άκουγα έναν φοβερό Έλληνα μπουζουκτζή".