Papalampraina

Εγώ έχω ένα Acer εδώ και 3,5 χρόνια το οποίο με έχει βγάλει ασπροπρόσωπο. Επίσης στο παλιό Acer της κοπέλας μου έχω φορτώσει W7 και πάει τρέχοντας. Η προσωπική μου εμπειρία λέει ότι τα Acer μια χαρά είναι. Τώρα, επειδή στους υπολογιστές όλοι διαλέγουμε βάσει τεχνικών χαρακτηριστικών, για αυτά που το θες και βασικά λόγω μεγάλης οθόνης θα σου έλεγα το Dell. Μην φοβηθείς όμως τα Acer σε θέματα αξιοπιστίας.

Εγώ παρουσιάστηκα στην Σπάρτη τον Νοέμβριο του 2005, στο ΚΕΕΜ. Το Σώμα Εφοδιασμού Μεταφορών είναι όπως λέει Σώμα και όχι Όπλο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι 8 στις 10 θα περάσεις καλύτερα απ' ότι να πήγαινες τεθωρακισμένα, πυροβολικό ή πεζικάριος. Πολύ απλά γιατί στις μονάδες, οι φαντάροι κάνουν περιφεριακές δουλειές. Εγώ έκανα σκοπιά και εστιατόρια στο Κουφόβουνο Διδυμοτείχου ή σκοπιά και φούρνους όταν ήμουν στο Καποτά στο αρτοποιείο. Επίσης στο κέντρο, όταν πέρασε ένας γαλονάς με έναν φαντάρο και ρωτάγανε "ποιος ξέρει να παίζει μουσική", σήκωσα το χέρι μου και είπα "εγώ, ξέρω να παίζω κρουστά". Ούτε μπάσο, ούτε κιθάρα, ούτε τραγούδι, αυτά που πραγματικά ήξερα. Κρουστά και μπήκα στην μπάντα να παίζω εμβατήρια. Έτσι κάπως, με πολλές πρόβες και εξόδους πέρασε η βασική. Μετά σκοπιά, εστιατόρια, σκοπιά, ύπνο και πάει λέγοντας. Στην 12μηνη θητεία της εποχής, εγώ έκανα 9 μήνες ως προστάτης. Μπορώ να πω ότι η σκοπιά ήταν ξεκούραση, ηρεμία και ώρα για μουσική, σκέψη και πάει λέγοντας. Κατά τα άλλα η θητεία είναι μια τρύπα στη ζωή του άντρα. Αποκόπτεται από επαγγελματικές επιλογές, βγαίνει από τον ρυθμό του και τα λοιπά και τα λοιπά. Τι μένει; 2-3 άνθρωποι που γνωρίζει και αξίζουν. 4-5 αστείες αναμνήσεις, 1-2 τόποι που πιθανά να μην έβλεπε. Λίγες συμβουλές για οποιονδήποτε που πάει να υπηρετήσει την "μαμά πατρίδα". Να μην γίνεται η αιτία που χώνονται οι συνάδελφοι του φαντάροι, να μην φαίνετε πολύ στα μάτια των μονιμάδων και να μην του μπει ποτέ η ιδέα ότι είναι κάτι παραπάνω από ένας δωρεάν εργάτης για τα μερεμέτια του ελληνικού στρατού. Και για όσους πάνε έφεδροι, επειδή το έζησα κι αυτό, να δω έφεδρο αξιωματικό να ρίχνει φυλακή σε φαντάρο οπλίτη που παρουσιάστηκαν μαζί, ότι και ο έφεδρος αξιωματικός είναι ένας αναλώσιμος φαντάρος και τίποτα ανώτερο από τους υπόλοιπους φαντάρους. Αυτά και καλό υπόλοιπο σε όσους παρουσιάζονται.

Πολύ βασικό: Φρόντισε η κιθάρα που θα αγοράσεις να καλύπτει τρία πράγματα. 1) Να σου αρέσει ο ήχος της. 2) Να σε βολεύει το παίξιμο. 3) Να σε φτιάχνει εμφανισιακά. Αν δεν συνυπάρχουν αυτα τα τρία, θα ξενερώσεις σύντομα.

Χωρίς να είμαι σχετικός με την τζαζ, απλά ακροατής, το κοντραμπάσο είναι θαμένο σε τέτοιο βαθμό που και δεν ξεχωρίζω τι παίζει λόγω χροιάς, αλλά και θέλω να το σταματήσω γιατί ενοχλεί το αριστερό χέρι του πιανίστα με την βαβούρα που κάνει. Το λέω με κάθε καλή διάθεση και σεβασμό προς τον μπασίστα (εγώ ένας φτωχός, πλην τίμιος ηλεκτρικός μπασίστας είμαι), τον οποίο θεωρώ αδικημένο από την ηχογράφηση και πλιζ μην με πετάξετε στο θέμα με τα flames. :)

Fender American Precision Deluxe, τώρα και σε 5αρι αν είδα καλά ή MusicMan Sterling 5. Πολύ καλά όργανα και τα δύο, με απίστευτο όγκο και πολύ ευέλικτα στο να παίξεις ότι θες. Συμφωνώ πως αν δεν ζεις από την μουσική, μην πας σε αγορά τόσο ακριβού ενισχυτή ή κεφαλής/καμπίνας.

Συμφωνώ απόλυτα. Διάβασα Renaissance και σχεδόν ανατρίχιασα. Η φωνή σου είναι σωστή, αδούλευτη όμως και έχεις ωραία χροιά, αλλά όχι για αυτό το κομμάτι. Δεν είναι κακό αυτό. Δεν μπορούν όλοι να τα λένε όλα. Βρες κομμάτια που να ταιριάζουν στη χροιά σου και θα τα πεις πολύ καλά. Το backing track θέλει πολύ δουλειά, αλλά παραπάνω προτάσεις ήδη έχουν αρχίσει και κάνουν πιο έμπειροι σε αυτό το θέμα. Α! Και το reverb. Κλείστε το. :)

Το καινούριο octaver της MXR είναι κορυφή. Κατά βάση είναι ότι καλύτερο παίζει σε octaver χωρίς να πηγαίνουμε σε boutique πετάλια. Εγώ το πήρα από το Music Accessories (Σόλωνος απέναντι από το Χημείο), αλλά φαντάζομαι μπορείς να το βρεις κι αλλού.

Καλοτάξιδο το P! Από κάποιον που σε καταλαβαίνει. :)

Εμένα τις προάλλες μου πρότεινε μια καλή Νιγηριανή κυρία που μένει στον Καναδά, να στείλω το μπάσο που πουλάω στην κόρη της στη Νιγηρία. Το περίεργο είναι ότι πρώτα με είχε ρωτήσει αν πουλάω κι άλλα κομμάτια από το ίδιο είδος, γιατί η κόρη της χρειάζεται όσα περισσότερα γίνεται. Η κόρη της στη Νιγηρία χρειάζεται παραπάνω από ένα 6χορδο μπάσο; Αφού συνέχισα επίτηδες την κουβέντα, να δω πόσο θα το τραβήξει, μου ζήτησε τον λογαριασμό μου, για να μεταφέρει λεφτά άμεσα, τα οποία όμως θα ενεργοποιηθούν όταν σκανάρω και στείλω την απόδειξη αποστολής του μπάσου από τα ΕΛΤΑ. Αφού έστειλε email και καλά από την τράπεζα, ψευτό-επίσημα, με τον αριθμό λογαριασμού μου, ψεύτικο βέβαια γιατί σιγά μην έδινα τον κανονικό, μου έστειλε και ένα ακόμα email να με ρωτήσει τι έκανα. Αλλά κάπου εκεί την έχασα γιατί μάλλον την έπιασε το spam filter του gmail. Άδοξο τέλος για μια τόσο καλή και ευγενική scammer... Προσέχτε! :)

Δώσε κανά στοιχείο παραπάνω για την δεύτερη γιατί δεν βρίσκω τίποτα με τόσα λίγα.

Google is your friend. Η πρώτη είναι αυτή. http://www.imdb.com/title/tt0110123/ Τώρα ψάχνω για την δεύτερη.

Προσωπικά πιστεύω ότι το θέμα ήχου στο μουσικό όργανο, έχει να κάνει όχι μόνο με το τι ήχο θέλουμε να βγάλουμε, αλλά και πόσο μακριά μπορεί να πάει αυτό το "θέλω". Ένας μουσικός με ελάχιστα ακούσματα, θα μείνει σε κάποια στενά περιθώρια, θα ακούγεται σαν τον Κροκίδη στις πρώτες δουλειές του με τον Παπακωνσταντίνου και θα νομίζει ότι έχει τον τέλειο ήχο. Έχουν σημασία τα στάνταρ που βάζουμε. Μπορεί κάποιος να έχει ακούσει μόνο Pink Floyd, οπότε το μέτρο σύγκρισης του να είναι ο Gilmour, άρα έτσι κι αλλιώς προχωράει καλά. Πολλοί βαρέθηκαν να κουβαλάνε 20 κιλά πετάλια και αγόρασαν πεταλιέρες. Άλλοι σιχτίρισαν το τζιτζίκι και την ψευτιά ακόμα και ακριβών πολυεφέ και το ρίξανε στα πετάλια. Για να μην πάω στο θέμα ενισχυτής, λάμπα βέρσους τρανζίστορ, καλά ηλεκτρονικά στο όργανο, καλά ξύλα και πάει λέγοντας. Συνεπώς το πόσο μακριά πάμε, έχει να κάνει με το τι έχουμε φανταστεί για τον ήχο μας, πόσο βαθιά είναι η τσέπη μας, αν έχουμε πόνους στη μέση ή αν έχουμε roadies και διάφοροι άλλοι λόγοι. Το ζήτημα είναι ποτέ να μην σταματάμε το ψάξιμο. Εγώ από την μεριά μου έχω ένα Zoom B2 γιατί είναι εύκολο για την μετακίνηση και για πρόβες, αλλά έχω και την πεταλιέρα με τα 7 (για την ώρα) πετάλια μου για τα live και όχι μόνο. Κάθε πράγμα στην σωστή στιγμή και για την σωστή χρήση.

Χωρίς να τον γνωρίζω προσωπικά, αλλά μέσω άλλων, ξέρω ποιος είναι ο κύριος δημιουργός των σποτ του Jumbo και παλιότερα του Τζάμπαμαν. Μουσική ιδιοφυία ο τύπος και σε θέμα παραγωγής και παιξίματος (απ' όσο ξέρω παίζει κιθάρα ή πιο σωστά την σκίζει), απλά όπως μου είπε και ένας φίλος που τον γνωρίζει, δεν έχει το μυαλό να γράψει κάτι άλλο. Βολεύεται με αυτό, τα διαφημιστικά δηλαδή, και δεν βγάζει δικά του κομμάτια μη διαφημιστικής φύσης. Πάντως δεν φταίει αυτός για το γεγονός ότι κάθε 10 λεπτά ακούς και ένα σποτάκι και εντέλει τα σιχαίνεσαι. Αυτό είναι δουλειά του Jumbo, η αγορά ραδιοφωνικού/τηλεοπτικού χρόνου. Ακόμα θυμάμαι το διαφημιστικό που μάλλον τραγούδαγε ο Δάκης "ήλιος καυτός, μηδέν μποφόρ, δύσκολο βράδυ...". Χάρμα παραγωγής, πετυχημένοι στίχοι και μουσικά ωραίο τραγούδι. -Για τη μάνα σου!!! -Ντροπή'σ...

Μου έχει τύχει να κάνω σερί μια δίωρη, μια τρίωρη και μετά άλλη μια τρίωρη ή να κάνω πρόβα τρίωρη και να φύγουμε όλοι μαζί να πάμε για soundcheck γιατί μετά από 3 ώρες παίζαμε.

Κι εμένα δεν μου άρεσαν οι Πυξ Λαξ, ούτε οι προσωπικές δουλειές του Ξυδούς, πόσο μάλλον η αηδία που είχε βγάλει με τον γνωστό Βασίλη "σ' ακούμε για να σε ζούμε" Παπακωνσταντίνου, αλλά δεν χρειαζόταν και να πεθάνει. Κρίμα για αυτούς που μένουν πίσω. Ashes to ashes, dust to dust...

Κάποιος πουλάει ένα αμερικάνικο standard precision με 750 ευρώ. Δεν πας να το πάρεις; Δύο knobs, volume και tone και καθάρισες.

Κι εγώ σε αυτή τη φάση ήμουν, ώσπου μια αποφράδα μέρα, έπαιξα με έναν ντράμερ που μου δημιούργησε την ανάγκη να διαβάσω, γιατί αισθάνθηκα λίγος δίπλα του και αυτό δεν μου άρεσε. Τότε, ψιλό αργά μεν, αλλά ποτέ δεν είναι αργά που λένε και οι άλλοι δε, ξεκίνησα το διάβασμα. Τελικά το διάβασμα, όπως και η μουσική είναι θέμα προσωπικού γούστου και επιλογών. Δεν υπάρχουν de facto πρέπει. Αν θες να παίξεις dream theater πρέπει να σκιστείς στο διάβασμα. Η ανάγκες του καθενός δημιουργούν τα πρέπει του.

Δεν είναι; Σόρρυ, γιατί σας έβγαλα και από το αρχικό θέμα.

Τεχνικός δεν είμαι και δεν τα ξέρω καλά, αλλά κάπως έτσι μου τα εξήγησε κάποιος, σε ότι αφορά και την "ζεστασιά" του βινυλίου, λέγοντας μου ότι έχει μεγαλύτερο εύρος σε συχνότητες. Τώρα μου καταρρίψατε όλη μου την κοσμοθεωρία.

Πέρα από την πλάκα, εγώ δεν ακούω τα πάντα, το δεξί μου αυτί δυστυχώς δεν ακούει καλά τα μπάσα και αυτό είναι πρόβλημα γιατί είμαι μπασίστας...

Εγώ είμαι διασταύρωση σκύλου με δελφίνι, ακούω τα πάντα και όχι μόνο.

Το CD έχει εύρος 44,1khz και το βινύλιο 48khz. Αν κάνω λάθος, διόρθωσε με για να μην αναπαράγω λάθος πληροφορίες.

Έπος! Να ξέρεις ότι θα μπει στο facebook μου στα favorite quotes. Να πω κι εγώ κάτι που είχαν πει οι Pink Floyd στις συνεντεύξεις που παίζουν στο "Live at Pompeii". Όταν ρωτήθηκαν σχετικά με την έντονη χρήση της τεχνολογίας ο Gilmour είπε κάτι πολύ απλό. Πως ό,τι βγαίνει από τα μηχανήματα είναι προέκταση των ιδεών τους. Τα μηχανήματα δεν παράγουν μουσική μόνα τους. Αν δεν το έχεις μέσα σου, δεν μπορείς να βγάλεις κάτι προς τα έξω. Ο Waters λέει πως όπως δεν μπορείς να δώσεις σε κάποιον μια Les Paul και να γίνει ο Eric Clapton, δεν μπορείς να δώσεις και σε κάποιον ένα synthesizer και να γίνει Pink Floyd. Βέβαια από τον Clapton μπορεί κάποιος να γίνει πολύ καλύτερος, αλλά καταλάβατε το γενικό νόημα. :) Η μοναδική μου ένσταση δεν είναι στην δημιουργία, είναι στην εγγραφή/αναπαραγωγή όπου όλοι γνωρίζουμε πως η ψηφιακή μεριά έχει μικρότερο εύρος συχνοτήτων σε σχέση με το αναλογικό, οπότε εκεί βγαίνουμε χαμένοι.

Λοιπόν θα πω κι εγώ το μακρύ μου και το κοντό μου, αλλά με μια διάθεση να βοηθήσω την κουβέντα. Εγώ μπασίστας είμαι, ότι πω είναι από παρατήρηση. Ένας παλιός μου κιθαρίστας έπεζε με εφτά εκατομμύρια πετάλια και λαμπάτο ενισχυτή, μιλάμε για πολύ φύσημα. Noise suppressor δεν έβαλε ποτέ. Μια φορά σε μια ηχογράφηση μας, έβαλε ο ηχολήπτης και του σκότωσε τον ήχο του. Το παληκάρι είχε έναν καταπληκτικό ήχο, λόγω καλών πεταλιών και καλού ενισχυτή και ο ηχολήπτης τον έκανε να ακούγεται αποστειρωμένος. Οπότε, λέω μήπως θα ήταν καλύτερα να μην έμπαινε ένα NS ώστε να μην χάνονται και συχνότητες που -πιθανά- να χαρακτηρίζουν όλο τον ήχο του οργανοπαίχτη; Παρόλα αυτά, θα ήθελα κι εγώ να μάθω που μπαίνει ένα τέτοιο πετάλι, για να σπρώξω μια κουβέντα που είχαμε στο συγκρότημα μου. Προσωπικά πιστεύω ότι θα έμπαινε πριν από πετάλια που "παραμορφώνουν" τον ήχο, τύπου distortion, flanger, phaser αλλά μετά από κάποιο eq ή chorus, στη λογική ότι τα πρώτα θα παραμορφώνουν και πιθανά ανεπιθύμητες συχνότητες.

Εγώ παίζω με το Bass Big Muff της EHX. Κάποιος έβαλε το link πιο πάνω, το ξαναβάζω http://www.thomann.de/gr/electro_harmonix_bass_big_muff.htm Γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένος. Παλιακό, καλό fuzz σε καλή τιμή.