Papalampraina

Εννοείται πως όχι.

Δεν μπορώ να περιγράψω εύκολα το τι έζησα σήμερα (χτες δηλαδή, 8 Ιούλη). Ήταν μια εμπειρία ζωής. Αύριο που θα το επεξεργαστώ στο μυαλό μου θα πω εντυπώσεις. Τώρα είμαι ακόμα σε μια κατάσταση έκστασης.

Σλουρπ!

Ρε τι μου θυμίζει αυτό το μεγάλο μπλε πετάλι... :)

Επειδή έχω Eden, που το βασίζεις αυτό; Εκτός αν ο δικός μου παίζει καλά με πετάλια και τα άλλα μοντέλα όχι. Βέβαια ο δικός μου είναι combo, δεν ξέρω με τις κεφαλές Eden τι γίνεται.

Εγώ έχω combo Eden και είμαι σούπερ ευχαριστημένος. Δεν έχω ακούσει κανέναν Orange, αλλά τους EBS που έχω ακούσει, είναι καταπληκτικοί. Ashdown θα απέφευγα, πολύ έντονος χαρακτήρας.

Θα μου την χαρίσεις; Αν όχι τώρα, μόλις την ψιλο-βαρεθείς. :)

Εντάξει μπορεί να είναι και λίγο έμμεση διαφήμιση, όπως και αυτό που λέει ο Άκης ότι όσοι αγοράσαμε ένα Fender, μια Gibson, κτλ πάλι εδώ ερχόμαστε και βγάζουμε την κ@βλ@ μας, γιατί αυτό είναι. Κ@βλ@! Πήραμε το καινούριο μωρό και το βγάζουμε βόλτα στις σελίδες του noiz, να το δουν οι υπόλοιποι να μας πούνε πόσο ωραίο είναι και να φουσκώσουμε από χαρά, να μας ρωτήσουνε πως την φτιάξαμε και που, να πάρουν ιδέες και πάει λέγοντας. Μεγειά πάντως και είναι κούκλα. Έχω μια tele squier στα ίδια χρώματα, μέχρι και τα ίδια knobs, αλλά μου λείπει το maple. Καλοτάξιδη!!!

Παιδιά, να πω μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ για την βοήθεια και την συμβολή όλων σας.

Ε μη μου λες τώρα τέτοια πράγματα, κορίτσι πράμα. ;D Α, by the way που λένε και στο χωριό μου, καλά πήγε η πρώτη πρόβα. Έμεινα πάνω-κάτω σε ένα απλό παίξιμο, όντας έξω από τα νερά μου, το οποίο όμως πήρε κάποια εύσημα, γιατί οι υπόλοιποι έχουν βαρεθεί το συνεχές slap από τους μπασίστες που παίζουνε κατά καιρούς. Τώρα σειρά έχει το διάβασμα, ουσάκ, χιτζάζ και δε συμμαζεύεται!

Αυτός δεν είναι ο Simonon. Ο Gregory House είναι.

Κατ'αρχήν ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Για να απαντήσω: Με ένα P-bass θα παίζω, δεν παίζω έτσι κι αλλιώς πολλά γιατι πολύ απλά "δεν το 'χω", ροκάς είμαι και ουχί φανκο-τζαζο-ποπ, αλλά έχω ακούσει και πολλά λαϊκά στην ζωή μου, χωρίς να το θέλω (πάντα). Αυτό τουλάχιστον με φέρνει ένα βήμα πιο κοντά. Δηλαδή, ακόμα και αν είχα την τεχνική, πιο εύκολα θα έπαιζα λαϊκά, ως πιο οικείο άκουσμα στην Ελλάδα, παρά τζαζ. Τι να πω. Ελπίζω να μην επιβαρύνω του λοιπούς μουσικούς με την ασχετοσύνη μου.

Θα έχει από ελαφρολαϊκό 60-70 ( "Οι γλάροι" και τα τοιαύτα) μέχρι και πιο σύγχρονα, Ρέμο και άλλα. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι το μεγάλο μέρος θα είναι τα σύγχρονα.

Αγαπητοί μου συμφορουμίτες Αυτές τις μέρες έχω το εξής πρόβλημα. Ένας φίλος, που τραγουδάει λαϊκά, αποφάσισε να το κυνηγήσει λίγο παραπάνω και να φτιάξει μια δικιά του ορχήστρα ώστε να ξεκινήσει να κλείνει εμφανίσεις ή τουλαχίστον να έχει στα χέρια του ένα όπλο διαπραγμάτευσης (δική του ορχήστρα, 3-4 ώρες λαϊκό πρόγραμμα έτοιμο, κτλ). Στην προσπάθεια του, μου ζήτησε να τον βοηθήσω παίζοντας μπάσο κι εγώ επειδή είμαι καλό παιδί συμφώνησα. Κατάφερα μέχρι τα 33 μου να το αποφύγω, αλλά τελικά το πλήρωμα του χρόνου ήρθε και για μένα. Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν έχω ξαναπαίξει λαϊκά και δεν ξέρω καν πως να τα προσεγγίσω παικτικά, ηχητικά και γενικά από την μεριά του μπασίστα. Σημ: Το ότι δεν έχω ξαναπαίξει λαϊκά δεν είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η προσέγγιση. Οπότε, όσοι μπασίστες έχετε ασχοληθεί με τα λαϊκά θα ήθελα μια γνώμη, μια πρόταση και οποιαδήποτε βοήθεια δεκτή. ΥΓ: Τα χιουμοριστικά σχόλια δεκτά και επιβεβλημένα λόγω του θέματος.

Με πρόλαβε ο Ray. Αλλά είναι Bandura σουβενίρ, γιατί οι κανονικές έχουν περισσότερες χορδές. Αν δεις εδώ ο τύπος πουλάει μια αναμνηστική με 15 χορδές. http://cgi.ebay.com/Ukrainian-Bandura-Souvenir-Gift-15-Strings-w-box-NEW-/350466342585

Όταν παίξανε οι Whitesnake μαζί με τους Def Leppard στο Καραϊσκάκη, ο Coverdale ήταν για κλάματα. Αδύναμη και αρκετά κλειστή η φωνη του πλέον, περισσότερο έκανε νάζια στις κοπέλες του κοινού παρά τραγούδαγε και πολλά μέρη τα λέγανε οι μουσικοί του.

Όχι, όχι, να πούμε τα ίδια. Πάντως μιας και ο OP ρωτάει για ευελιξία στον ήχο, όντως το P δεν έχει. Αλλά κορυφαίο όργανο -μιλάω για το 50s που είναι και στο σωστό πεδίο χρημάτων- είναι, ιδιαίτερα στην σχέση απόδοσης / τιμής.

Τα P γιατί δεν είναι ευέλικτα; Από τότε που ξεκίνησαν να φτιάχνονται, έχουν παιχτεί όλα τα είδη της μουσικής με P-bass. Βέβαια, κάποια είδη παίχτηκαν αναγκαστικά με P γιατί δεν υπήρχαν άλλα μπάσα, αλλά λέμε τώρα.

Εγώ και την άλλη βδομάδα πάλι P θα σου προτείνα. Το 50s ιδιαίτερα, για να πάρεις και τα ρέστα βεβαίως-βεβαίως, είναι από τα καλύτερα κομμάτια της Fender και πολλοί μπασίστες το προτιμούν και από το Am Std. Αλλά αυτά είναι γούστα. Πήγαινε άκουσε μερικά P και διάλεξε αυτό που σου αρέσει περισσότερο.

Προσωπική μου άποψη, αν ο μουσικός που ξεκινάει μια συναυλία δεν έχει άγχος ανάμικτο με χαρά και ανυπομονησία, τότε ή δεν νοιάζεται για αυτό που κάνει ή είναι ήδη τύφλα.

Αν ισχύει ότι και στην Ελλάδα, δεν υπάρχει αποκλειστικός για την ΕΗΧ. Το κάθε μαγαζί μπορεί να παραγγέλνει απευθείας από την εταιρεία, χωρίς ενδιάμεσο.

Πόσα κιλά δίκιο έχεις; Θυμάμαι ότι έπαιξα πολλές φορές σε μεγάλο live μαγαζί και είχε έναν SWR γαϊδουρινό, αλλά επειδή μπροστά μου καθόταν ο ένας κιθαρίστας, βρισκόμουν στο μισό μέτρο μπροστά από τον ενισχυτή μου. Ε, όλο το βράδυ, υπέθετα τι έπαιζα, άκουγα πολύ περίεργα τον εαυτό μου. Οπότε, ναι, η θέση μετράει πάρα πολύ για να διαμορφώσεις ήχο. Θενξ Bill για την παρατήρηση.

Θα έλεγα ότι διαφωνώ σε αρκετά με το αρχικό ποστ, γιατί όπως είναι γνωστό η μουσική είναι και γούστο, οπότε περί ορέξεως... πετροκοτρωνολίθαρα. Θα μιλήσω για μένα. Παίζω (πλέον) με ένα ταυράκι Gibson, άρα short scale, λιγότερο sustain, λόγω mudbucker λίγο λάσπη παραπάνω, semi-flats χορδές, άρα λιγότερο brightness και ακόμα λιγότερο sustain και σκληρή (1.5mm) πένα. Αλλά, φροντίζω να σκάω στις μπότες του ντράμερ -και διαφωνώ στο ότι είναι νερουλή η μπότα στην ροκ μουσική- οπότε δίνω αυτόματα έναν όμορφο όγκο και μια ατάκα στην μπάντα, φροντίζω να έχω δυναμικές και δεν είναι δύσκολο όταν παίζεις με σκληρή πένα -με την μαλακή ήταν σημαντικά δυσκολότερο- και παίζω από το μπράτσο ως την γέφυρα, για να εκμεταλλευτώ τις διαφορετικές ταλαντώσεις και τους μαγνήτες. Δεν περνάω στα εφέ που έχω στα πόδια μου, γιατί αυτά έχουν να κάνουν με τις απαιτήσεις των τραγουδιών και αντικειμενικά είναι άλλο κεφάλαιο. Ίσως μόνο για τον κομπρέσορα που έχω στην αρχή της αλυσίδας και μου στρώνει το σήμα. Για μένα το θέμα του ήχου στο μπάσο κύρια έχει να κάνει με ποιους και τι παίζεις. Δεν υπάρχουν "δεν πρέπει", αλλά σίγουρα κάποια πράγματα δεν κολλάνε εντέλει και μια δοκιμή θα πείσει. Μπορεί όμως να πείσει και για το αντίθετο. Από κει και πέρα, δυνατό-σιγανό, γρήγορο-αργό, ογκώδες-πριμάτο-μουντό, όλα έχουν να κάνουν με το πως παίζουν και οι υπόλοιποι και ποιον ρόλο καλύπτει ο μπασίστας στην μπάντα.

Προσωπικά πιστεύω ότι σε ένα ηλεκτρικό μπάσο το μόνο που χρειάζεσαι είναι τούτο: Αλλά πέρα από την πλάκα, αν πετύχεις ένα καλό blend μεταξύ του piezo και του/των μαγνητών πιστεύω ότι μπορεί να σου δώσει ένα ωραίο αποτέλεσμα. Αλλά μόνο του σε ηλεκτρικό όργανο, δεν θα έχει κάτι το ιδιαίτερο, μάλλον μουντάδα που δεν μπορείς να την κάνεις κάτι.

Δεν μπορώ να σταματήσω το νευρικό γέλιο. Μιλάμε ότι ο τύπος παίζει πιο γρήγορα απ'ότι πυροβολάει ο Λούκυ Λουκ. Α, είδα και ένα βιντεάκι που παίζει κιθάρα και σκίζει με έναν πιτσιρικά το θέμα του "Godfather".